The Fire in my Eye~

Donkere wolken pakten langzaam met elkaar samen, en het lekkere weer dat de sneeuw fel oplichte en het warme gevoel van de zon was verdwenen. Langzaam vielen kleine sneeuwvlokjes uit de lucht, die heet witte kleedje op de stenen vloer weer een stuk dikker maakte. Kittens speelden ermee, klauwden ernaar en hapten ernaar. Een kreeg het op zijn neus en nieste hard in het gezicht van een ander, die verontwaardigd piepte en op de ander sprong. Hij riep: 'Kom op, iedereen! Stapeluuuuuuuh!' De kittens keken eerst verbaasd op, maar daarna stormden ze op het tweetal af en algauw was er een stapel van kittens. De onderste riep: 'Oef! Ga van me af! Ik wordt gesandwicht!' Toen de kittens bleven liggen, besloot een ranggenoot in te grijpen. Een gespierde zwarte kater wandelde met zijn ijzig blauwe ogen strak op de stapel kittens gericht eropaf, en zei rustig: 'Ik zou maar oppassen, jullie' De kittens keken hem vragend en bang aan, alsof ze iets verkeerds hadden gedaan. Maar nu vormde er een grijns op zijn gezicht, en met zijn goede oog keek hij neer op de kittens. 'Want straks komt de gemene adelaar die jullie ziet als een prooistapel, en dan...... EET HIJ JULLIE OP!' Hij maakte met zijn poot een bek en hapte naar de kittens, die lachend en gillend wegrenden. Eye rende erachteraan en riep: 'BWAAAAARRRRR!' Toen de kittens zich naar de Nursery baanden stopte hij en gniffelde hij. Eye hield van kittens, als was hij er zelf een. Maar hij wist zelf niet voor lang. Vandaag zou hij er een einde aan brengen. Hij zou eens een hartig woordje met Icy gaan spreken, het was genoeg geweest. Het is te lang gebeurd: onnodig medelijden hebben, meer vertroetelen dan een "gewone" kat, hem behandelen als een unborn kit! Hij was een van de sterkste katten hier, het zou niet zo moeten zijn dat hij door een mislukt oog behandeld zou moeten worden als het kleine kittentje in de Nursery! Vandaag zou hij het zeggen! Vandaag zou hij zijn rang als Apprentice opeisen! Hij merkte dat zijn poten hem naar de Fresh-Killed Pile brachten, maar er was niet veel over. Dat scheelde Eye geen moer en hij pakte een roodborstje dat boven op de stapel lag. Hij begon zijn tanden in de veren te zetten, en gaf een harde ruk. De veren vlogen eruit, en dat was dat. Hij nam een hap en dacht na. Wat zou hij zeggen tegen Icy? Hij kon niet binnenkomen van: "Hi Icy, maak me Apprentice!". Dan zou ze nooit toegeven. Hij zou zichzelf moeten bewijzen. Hij at snel zijn vogel op, en likte een paar restjes bloed af. Zijn rode halsband schuurde langs zijn hals, wat Kittypets vreselijk zouden vinden. Maar hij vond het een heerlijk gevoel. Maar ja, Kittypets zijn vreselijke zeurpieten. Who cares about them? Hij liep op zijn gemakje naar Icy's den, ging voor de ingang staan en zei: 'Icy, ik moet je spreken. Het is dringend' Hij merkte dat zijn stem geen leuk hoog pieptoontje meer had van een kitten, maar een angstaanjagende, kille stem zoals Scourge had gehad. Toen een grijze vacht zichtbaar werd, schraapte hij zijn keel en begon met dezelfde stem te spreken: 'Icy. Het is genoeg geweest. Iedereen vind mij een baby, denkt dat ik een hulpeloze zwakkeling ben slechts door mijn oog. Dat is niet waar. Ik bereik mijn 6 moons en de Ceremonie komt eraan, en ik ben klaar om Apprentice te worden' Hij liet even een stilte glijden over de plek, en vervolgde: 'Ik ben niet langer een zwakke kitten' Zijn ogen verduisterden. Hij zei nu, met een killere stem dan daarvoor: 'En dat zal ik bewijzen' Hij had lef. Zijn klauwen vlogen uit zijn poten, en hij blies naar Icy. Hij stond klaar voor het gevecht.

Icy only~

Eye likte zijn snuit af en keek strak naar zijn Leader. Zwakte, vond hij, hoe ze alleen voor haar kittens kwam staan. Eye was erop voorbereid dat er woorden zouden komen die niet de fijnste waren. Hij zou zijn hart in moeten vriezen en zich niks van woorden aantrekken. Zoals Scourge had gedaan. Hij zou ooit zo worden. Nu was hij al een kopie van hem, alleen qua uiterlijk dan. Icy stapte nu naar hem toe en spuugde: “Ze hebben gelijk,” Eye schudde alleen zijn kop en keek met een koude blik naar haar. “Je bent een kleine kat. En je zou maar beter oprotten, voordat ik je andere oog nog iets aan doe.” Wauw. Nu was hij écht bang. Sarcasme klonk in de stem in zijn hoofd. Uh... Boeien! Zijn strategie was allang bepaald. Hij bleef zitten, en likte ondertussen een poot. Niks aan de hand, de ijsblauwe ogen van Icy die dreigend op hem neerkeken negerend. Plots krijste hij en gaf een harde klap met zijn poot tegen Icy's kop. Dat zou haar wel even verdoven. Hij schoot onder haar buik en zette zijn klauwen erin. Toen sprong hij zodat ze erin werden geboord. Icy werd achteruit geduwd. Hij hoorde een paar kittens wanhopig piepen, maar hij snoof en snauwde: 'Kop dicht, mormels!' Hij richtte zich weer op Icy, en hield haar op twee poten tegen de muur. Hij boorde zijn klauw in haar borst, niet dodelijk, maar pijnlijk. Hij boog naar voren en fluisterde in haar oor: 'Ik heb een grotere kracht in mijn spieren dan je denkt. Don't expect mercy from me, Kitty' Hij beet nog in haar nek, en proefde de heerlijke smaak van kattenbloed.