If you know why i'm here, i can tell you that. [Open]

Razend snel galmde er pootstappen over de open plek. Klauw voor klauw rende een donkergestreepte kater, niet wetend waarheen hij rent. Hij kan het niet meer aan. Hij moest gewoon even weg. Hij poten raken amper de grond en hij kijkt niet eens voor zich. Hij vangt de geur van de clans op en staat pal stil. is dit niet de Fourthree? dacht hij en hij trok zijn boven lip grommend op en hij begon te grijnzen. Hij was verbaast zo ver te zijn, maar hij wilde ook weer eens zo'n stomme clankat zien. Gewoon om af te slachten. Hij was in voor een moord, maar misschien kwam hij wel helemaal geen clankat tegen. Hij snooof diep in. Nee misschien was het wel een rogue of een clangenoot. Hij begon te grommen. Het zal hem tegen vallen als het inderdaad geen clankat was. Hij ging geduldig zitten en hij keek rond. Waar was deze kat?

If you know why i'm here, i can tell you that. [Open] A3pmdv

Het was nacht. Donker. Het werd al veel te snel donker, moest Frostclaw zeggen. De dagen waren korter en de nachten langer. Iets wat zo was in Bladval. Bladeren die de bomen loslieten. Kouder maar niet minder mooi. Wat ook betekende dat hij zijn wintervacht zou krijgen. En Fluf en hij zouden kittens krijgen. Frostclaw was blij om weer wat meer tijd te hebben. Hij had veel minder gejaagd de laatste tijd. Maar dat maakte niet uit. Hij zou overleven, hoe dan ook. Voor zichzelf, voor Fluf. Voor de komende kittens. Het was nacht. En Frostclaw kon niet slapen.
Zijn ogen opende zich langzaam, toen hij dat besefte. Hij lag om Fluffytail heen gekruld die nog vredig lag te slapen. Misschien moest Frostclaw een rondje gaan lopen. Dat was wat hij nodig had. Frisse lucht en niet meer die muffe geur van de den. Eentje die hem vrede bracht. Dat zeker. Zijn grasgroene ogen opende zich volledig en langzaam stond hij op uit zijn comfortabele houding. Hij gaf een likje op Fluffy´s neusje en liep weg. Hij graveerde het beeld van de slapende poes in zijn geheugen. Hij glimlachte even en stapte toen de den uit, in de koude nacht. De maan scheen helder op zijn oranje vacht die meewaaide op de koude herfstwind. Het miezerde zachtjes maar dat maakte niet veel uit nu. Frost hield van de zonsondergang. Het begin van het mysterie. Het einde van de dag. En hij hield van de oranje/gele kleuren die het met zich meebracht. Hij hield van de zonsondergang. Het einde van het mysterie, de begin van een dag en weer bracht het de mooie kleuren mee. Langzaam stapte Frostclaw naar de uitgang van het kamp, hij zou een rondje gaan lopen, hopend dat hij een kat zou zien waarmee hij een babbeltje kon maken en hopend dat hij wat slaap zou krijgen.

Frostclaw had niet door waar hij naartoe liep. Hij lette niet op de geur. Hij stapte recht op de Fourtree af. En voor hij het wist, drong de geur van Bloodclan zijn neus binnen, en een huivering liep over zijn ruggengraat. Hij had deze geur nog nooit specifiek geroken, maar het was bitter en het rook naar bloed. Hij rook jong. Frostclaw gromde een keer zacht en stapte op de Fourtree af en ging in de bosjes zitten. De Fourtree was verlicht en in het midden zat een kat. Hij keek geduldig en keek rond. Wat zou hij denken? Frostclaw stapte uit de bosjes, redelijk kalm. Hij had deze kat nooit gezien. Zijn oren lagen in zijn nek en zijn ogen stonden behoedzaam. "En wie hebben we hier? Een Bloodclanner, zie ik. Wat wil je?", gromde hij. Niet lang daarna, na een tijdje. "Praat, mormel!" grauwde hij razend, terwijl zijn nagels uit zijn poten schoten.

_{De geur van clankatten werd steeds sterker en Darkened zat geduldig te wachten. Hij rook dat zijn slachtoffer een volwassen warrior was. Maar angstig was hij niet. Hij werd vaker onderschat door zijn leeftijd en grootte. Toch zijn er bij hem al vaak veel katten bij het korste eind getrokken. Hij keek om zich heen en opende zijn mond, om de verse lucht door zijn geurklieren te laten stromen. De sterke clangeur werd vermengt met een zwakke prooi geur. Hij hoorde gekraak en keek naar de kant van wat bosjes, waar een forse kater, met zijn oren plat in zijn nek, uit liep. "En wie hebben hier? Een BloodClanner. Wat moet je?" de gestreepte kater keek hem minachtend aan. "Praat mormel." de kater keek hem aan. "Ik ben Darkened, voor mocht je dat nog gaan vragen, en ik zit hier omdat ik daar zin in heb." miauwde hij kalm en hij keek naar de kater. Zijn klauwen schoven langzaam de grond in. "Wat wil je nog meer weten, ofdat ik een vuile huiskat was? Nou het antwoord is een harde nee." zei hij op een kille, ijzige toon. Hij keek hem bewust vuil aan. Hij zag dat de kater forser was dan hem, maar dat maakte hem niets uit. Hij zou deze kater eens leren uit te kijken voor een echte BloodClanner, niet voor een huuskat. '"Hoe heette huiskat ookal weer bij jullie? Kittypet?" de kater schaterdevhet uit, maar ondertussen stond hij op en hij liet dreigend zijn klauwen zien. Dit was zijn moment.}

Bedankt :] Ik weet weer hoe ik op Darkened moet posten :]