Neither way is good - Obsession

_{Traag kwam de kater tot stilstand en sloot zijn licht gekleurde ogen. Een zucht verliet zijn bek en hij zakte neer op de grond. Zijn vacht was doorweekt en een paar natte grassprieten, die maar niet wilden loslaten, plakten aan zijn vacht. Eriksen legde zijn kop op zijn koude poten en probeerde zij energie weer op te halen. De vorige avond had hij zich nog heerlijk genesteld op een plekje naast de rivier en de volgende ochtend had het water aan zijn poten gestaan. Meteen flitste de net gebeurde herinnering aan hem voorbij.

Met diepe ademhalingen viel Eriksen in slaap en voelde de warme vochtige lucht op zijn vacht neerdalen. Na meerdere uren verdwenen de sterren en maakten ze ruimte voor donkere wolken. Het begon als gemieser, maar het werd uiteindelijk een stortvloed van regen. Omdat Eriksen een plekje had gevonden dat onderdak bood, merkte hij niets. De rivier die zich echter dichtbij zijn slaapplek bevond, stroomde over zijn oevers. Het water werd steeds hoger en bereikte uiteindelijk de poten van de Rogue. Geschrokken werd hij wakker en zag het laagje water. Zijn poten waren al verdwenen onder het troebele oppervlak en de enige weg naar buiten stond al half onderwater. Dit was namelijk een oud dassenhol en de andere uitgangen waren allemaal ingestort. Op het eerste gezicht had het een goed verblijf geleken, maar nu was het een hel. Het water begon steeds hoger te komen en bijna moest hij trappelen met zijn poten. Zo snel als hij kon rende hij naar de uitgang, maar een golf van nieuws water duwde hem weer terug. Honger begon te knagen aan zijn buik en nam al zijn energie op. Hijgend stond hij weer op en kreeg een mondvol water naar vinnen. Hoestend spuugde hij het weer uit en deed nog een poging. Dit keer wist hij een nieuw golf voor te zijn. Maar net toen hij zijn kopje naar buiten had gewurmd, kwam de verwachte golf. Nu bevond hij zich onder water en schreeuwden zijn longen om lucht. Wild spartelend met zijn poten probeerde hij naar boven te komen. Zijn voor en achterpoten kwamen vrij en het duurde niet lang voordat hij boven kwam. Het eerste wat hij deed toen hij boven kwam, was diepe teugen lucht opnemen.

En nu had hij zich ver verwijderd van de rivier. De regen was ondertussen gestopt, maar er was een wind gaan blazen. Rillend kwam Eriksen weer overeind en strompelde naar voren. Hij had voedsel nodig en snel. Alles zou hij eten, zolang het hem maar niet zieker maakte. Een beweging trok zijn aandacht. Een gladde huid. Meteen werd Eriksen wat voorzichtiger en hield hij zijn blik op de slang gericht. Maar opeens kwam het beest in beweging, alleen kwam hij niet op hem af. Een vette muis glipte uit de struiken en de slang kwam tevoorschijn. Alleen had Eriksen dit verwacht en sloeg hij de prooi van de slangneer met zijn poten. Snel beet hij de nek van de muis door en blies hij naar de slang. Een klein tongetje gleed uit de bek en twee zwarte ogen vernauwden zich. Nogmaals blies Eriksen en dit keer glipte de slang weg. Meteen begroef hij zijn tanden in het zoete vlees en zorgde zoveel mogelijk door te slikken. Nieuwe energie stroomde door zijn lichaam en Eriksen ging weer liggen. Rustig likte hij zijn vacht droog. Hij was bijna dood gegaan, maar door de kracht van de natuur en wat geluk had hij het overleefd..}

» The feels «
Spoiler:

~

Zijn poten dicht tegen zich aangedrukt en zijn zwarte kop verstop in zijn dikke vacht lag de zwarte kater tegen een boom. Enkele struiken stonden om hem heen en die beschermde hem voor de wind. De boom zorgde voor beschutting tegen de regen van de afgelopen nacht. De kater is nu ondertussen al enige tijd wakker, maar veel zin had hij niet om recht te staan. Soms is hij nu liever lui dan moe en kan hij wel een hele dag ergens liggen zonder te bewegen, maar meestal word hij dan weer gestoord en dan heeft het geen nut meer om nog te blijven liggen.

Traag opende de kater zijn groene ogen. Zijn kop tilde hij op en zijn oren stonden helemaal naar voor. Zo gaat het er bijna elke keer aan toe als hij besluit om toch recht te staan. Je weet nooit wat er allemaal naar je ligt te staren wanneer je het niet kan zien. Hij heeft al vaak genoeg gehoord hoe dat katten waren aangevallen in hun slaap, maar dat vond hij gewoon zwak. Je valt niemand aan op momenten dat die weerloos zijn. Ze kunnen dan niets terug doen maar hebben dan ook niet de kans om zich te verdedigen. Oké, je mag wel gebruik maken van andere hun zwakke momenten maar aanvallen tijdens hun slaap hoort daar niet bij. Dat toont alleen maar aan hoe zwak dat je zelf wel niet bent. Zwak omdat je niet durft aan te vallen als de kat wakker is en weet dat je er bent. Hij heeft het zelf altijd zo geleerd en hij is ook zeker niet van plan om dat te gaan veranderen.

Traag stond de jonge kater recht. Zijn zwarte pels plakte tegen zijn vel aan door de regen van de afgelopen nacht. Knopen en klitten waren overal te bekennen en het zag er eigenlijk niet uit, maar zoiets kreeg je nu eenmaal als je een lange vacht had. Wil je die schoon kunnen houden dan moest je al elke dag minstens de helft van je tijd opgeven om je vacht heel de tijd, uren aan een stuk, te wassen, en zelfs dan kwamen er meteen weer knopen en klitten in. Hij heeft het dan ook al enige tijd opgegeven om zijn vacht schoon te houden. Een schone vacht is natuurlijk altijd wel leuker maar het maakte hem eerlijk gezegd niet erg veel uit. Hij duwde zijn voorpoten naar voor zodat zijn rug hol ging staan. Een zachte kraak was te horen toen hij zijn rug strekte maar dat krijg je nu eenmaal als je een lange tijd stil ligt in dezelfde houding. Al snel zette hij zichzelf weer in en zit houding en ging met zijn tong over zijn vacht. Eerst was zijn rug aan de beurt en daarna ging hij over van zijn poten naar zijn kop.

Van het ene op het andere moment stopte de kater met zijn wasbeurt. Zijn blik was naar achter gericht. Zijn oren stonden naar voor terwijl zijn ogen alleen maar emotieloos op één punt was gericht. De geur van een kat drong zijn neus binnen. Meteen vernauwde zijn ogen een beetje. Het was al zeker geen clankat, dat was duidelijk te ruiken. Ook de geur van van een pas gedood prooi was te ruiken als je er opletten. Hij duwde zichzelf terug recht en met trage gecontroleerde passen liep hij dichterbij en kwam enkele meters van de kat vandaan in zicht. Zijn kop liet hij wat lager bij de grond hangen terwijl zijn groene ogen op de kat waren gevestigd. "Wel jij ziet er nog eens honger uit." Zijn stem klonk kalm en er was maar weinig emotie in te bespeuren. Zijn tong ging over zijn snoet toen de geur van de muis duidelijker werd. Even gingen zijn ogen naar de overblijfsel van de muis maar daar schoot niets meer van over. Wat jammer, anders had hij het vast wel afgepakt.

[Moet er nog inkomen x'3]

_{Toen de muis eenmaal verorberd was voelde hij zich al wat beter. Uitgeput liet Eriksen zich op zijn zij rollen en liet zijn licht getinte ogen naar de hemel staren. De ooit zo grijze wolken waren nu verdund en uitgespreid over de lucht. De zon was alleen maar een raar gloeiend bolletje dat zich niet kon laten zien door de wolken. Misschien dat het 's avonds Zou gaan misten, maar dat kon hij ook fout hebben. Eriksen hoorde het zachte geluid van pootstappen hief hij zijn kop lichtelijk nieuwsgierig op. Een langharige kat kwam zijn kant op, op het eerste gezicht leek het een normale Rogue. Maar toen hij de geur rook begonnen zijn nekharen een beetje te prikkelen. Normaal was hij niet bang voor BloodClan katten, maar nu hij er zo zwak uitzag en ook was, voelde hij de angst lichtelijk opkomen. Een paar groene ogen werden op hem gevestigd, kil als de nacht. "Wel jij ziet er nog eens honger uit." Hoewel de stem van de kater kalm klonk, Eriksen hoorde geen enkele emotie. Dat was een van die dingen die de BloodClan katten zo gevaarlijk maakten, op het ene moment waren ze poeslief en dan pakten ze je. Zonder enige waarschuwingen konden ze zich afzetten en hun tanden in je nek vastklemmen.

Eriksen vernauwde zijn blik toen de kater naar zijn muis keek. De botjes lagen verspreid over de grond en een paar vlekken bloed bevlekten het pad. Iets in hem had verwacht dat als de muis daar nog heel had gelegen, hij niet eens de kans had gekregen het diertje op te peuzelen. "Ja inderdaad." Zei Eriksen kortaf en stond op, zo had hij tenminste nog een kleine kans als deze kater niet goed gezind was. De Rogue ging zitten en drapeerde zijn staart om zijn voorpootjes. Snel likte hij de vacht op zijn rug en haalde kleine stukjes gras eruit. Nu zag hij er wat verzorgder uit en zou hij niet verwisseld worden met een waterrat. "Maar wat doet een BloodClan kat zo ver van huis?" Nieuwsgierig wendde hij zijn kopje scheef en keek de kater recht in zijn ogen aan. Eens zien hoe goedgezind deze kat was.}

» The feels «
Spoiler:

Rustig zette de zwarte kater zich neer. Zijn staart zwaaide heen en weer zonder ook maar een moment stil te liggen. Zijn blik was weer op de kat voor hem gericht. Hij wou een typische gemene grijns op zijn gezicht laten verschijnen maar in plaats van dan te doen hield hij zijn kop strak in plooi. Hij wou op het moment nog geen enkele emotie prijs geven. Al keurend ging zijn blik over de kat voor hem heen. Erg goed zag hij er niet uit. Zijn vacht zag er niet uit en volgens mij had de regen hem ook getroffen, net als al de rest waarschijnlijk. De kat zag eruit als een verzopen rat. De zwarte kater wist maar al te goed dat hij er nu vast ook niet geweldig uit zag maar diep vanbinnen hoopte hij dat hij er niet uitzag als de kat voor hem. Hij had ook nog zijn trots en die zou helemaal geschade worden moest er iemand hem een verzopen rat noemen. Hm, maar degene die dat doet krijgt vast ook wat raken klappen. Bij die gedachten sloot hij zijn ogen even en kwam er een tevreden en tegelijk ook gemene grijns op zijn kop.

Toen hij eenmaal zijn ogen weer opende keek hij de kater terug recht aan. Zijn glimlach was weer verdwenen en had plaatsgemaakt voor zijn blik zonder ook maar één emotie. Een Rogue. De kat die nu voor hem stond dat moest wel een Rogue zijn. "Ja inderdaad." De kater moest fronsen bij het antwoord die hij kreeg. Het was zo kortaf, maar hij zei er maar niets over. In plaats daarvan ging hij met zijn tong over zijn zwarte poten zonder ook maar één keer de blik van de Rogue te verliezen. "Maar wat doet een BloodClan kat zo ver van huis?" Hij stopte abrupt met het wassen van zijn poten en keek de kat voor hem met vernauwde ogen aan. "Het klinkt haast wel alsof het verboden is om hier te komen." Antwoorde hij simpel. Zijn staart zwiepte heen en weer. "Misschien wou ik gewoon eens komen zien of de prooi hier beter is, en zo te zien moet het hier wel goed zijn." Zijn blik schoot weer even snel naar het hoopje botten dat er nog lag van de muis die de kat net had opgepeuzeld. Hij had honger maar dat kwam later wel, eerst wou hij verder zien wat dat de kat voor hem ging doen.

_{De kater ging voor hem zitten en Eriksen probeerde zijn vertrouwen weer op te wekken. Hij hoefde niets te vrezen, nog niet althans. Deze kater zou misschien wel even nadenken voordat hij zijn klauwen zou uitsteken. Dat was dan wat Eriksen zelf hoopte. Door die honger was hij uitgeput en zijn ochtend was ook al niet al te leuk begonnen. Het verzwakte hem én zijn houding. Iedere kat die een beetje gek in zijn kop was, zou hem per direct uitschakelen. Eriksen keek de kater aan, maar zag geen enkele emotie op het gezicht afgetekend. Het duurde echter niet lang voordat dit verdween. De kater sloot zijn ogen en een niet al te lieve grijns verscheen op zijn gezicht. Eriksen voelde een koud gevoel van schaamte door zijn lijf glijden. Hij werd voor schut gezet, zonder dat er een woord over werd gesproken. Lichtelijk beschaamd keek de kater naar zijn poten en haalde diep adem. Zijn nieuwe energie leek nu alweer uitgewerkt te zijn. Zijn voorpoten trilden wat toen hij weer ging zitten en zijn haren stonden overeind. Het zou niet lang duren voordat de kou hem te pakken zou krijgen. Snel keer Eriksen de kater nog een keer aan en begon toen zijn pootjes wat droger te likken. Meteen stroomde er een kleine golf van warmte door zijn lijf. Het zou beter voor zijn lijf zijn als hij dit deed, alles was beter dan ziek worden. Vanuit zijn ooghoek zag hij dat het gezicht van de kater weer terug was veranderd. Ook hij begon zijn pootjes te wassen, maar hij hield Eriksen strak in de gaten. Geen vertrouwen in een andere kat? Zijn blauwe blik vernauwde zich. "Het klinkt haast wel alsof het verboden is om hier te komen." Het was een simpel antwoord voor een wat ingewikkeldere vraag. De kater keek een keer naar Eriksen’s laatste maaltijd. Gelukkig was dit al op, want Eriksen had zo het gevoel dat deze kater het gewoon had afgepakt. “Ik zei daar niets over,” Zei Eriksen kalm, toen hij zijn voorpootjes en borst weer schoon had gelikt. “Het is alleen vreemd, want volgens mij ligt het BloodClan kamp hier erg ver vandaan. Of heb ik dat fout?” Hij keek de kater strak aan en probeerde een emotie uit die koude blik te halen. Maar geen resultaat..}

» The feels «
Spoiler:

Onderwerp: Re: Neither way is good - Obsession