..: Not going to bow for you :..

De wind streek lichtjes tegen haar voorhoofd en deed haar ietwat lange calico pels golven. Leaf-bare was aangebroken, en waarschijnlijk was dit nog maar het begin. Dagen begonnen korter te worden en het prooi werd schaarser. Maar de Warrior kon er wel mee leven. Je moest jezelf gewoon wat meer inzetten voor de Clan en dan kwam alles wel weer op orde. Ze zette haar ledematen in beweging en liep met ruime passen door het weiland heen. De meeste gebieden van de Windclan leken identiek hetzelfde, al waren ze dat niet. Al kon het kleinste verschil toch wel heel belangrijk zijn.. Ze kon de tel zelfs niet meer bijhouden van hoe vaak ze vroeger als Apprentice verdwaald liep. Toen was ze nog jonger en onverantwoordelijk. Haar mentor herhaalde keer op keer de verschillen en liet haar telkens met een klein hartje er toch alleen vandoor gaan. Geamuseerd door de oude herinneringen verscheen er een lach op haar gelaat terwijl ze verder liep. Maar Spottedleaf was loyaal, en iemand die haar Clan niet zonder een goede reden in de steek zou laten. Ze was er geboren en getogen geweest.

Een zwak geluid dat vanachter kwam deed haar oren ietwat nerveus wiebelen. De calico kattin draaide haar lichaam om en liet haar staart abrupt stoppen met van links naar rechts te zwieren. Iets gaf haar een slecht gevoel, een gevoel dat ze bekeken werd. En dat Spottedleaf niet meer alleen was. Met schuwe passen bewoog ze haar naar voor en duwde haar lichaam al sluipend tegen de grond. Verbaasd sprongen haar ogen wagenwijd open en sprong er een schuwe blik in d'r groene kijkers. De geur die van de poes daarginds afkomstig was, was zeker een markering van Rogue. En eerlijk gezegd had de Warrior in deze tijd van het jaar geen Rogue's meer in het gebied verwacht. Ja, wat deed ze hier eigenlijk?

+May.

De hele tijd was ze zich aan het haasten om haar twee grotere zussen bij te houden, toen ze eindelijk rustten was zij haast aan het hijgen. Direct liet ze zich in het gras ploffen, eindelijk even stoppen. Maar natuurlijk kwam Lee direct op haar af, direct hield ze op met hijgen en keek omhoog, 'Eehm, hi?' zei ze stil. Haar zus zuchtte en zei rustig, 'Oke, het is jouw beurt om te jagen!' De poes wou er nog iets tegenin brengen maar haar zus was al teruggelopen naar Marie, 'Maar ik heb vorige keer al gejaagd!' bracht ze stilletjes uit, ach haar zussen zouden toch niet luisteren. Stil droop ze af en liep maar wat rond tot ze uiteindelijk op een vlakte kwam, ze stak even haar neusje in de lucht en snoof de geur op, konijn, dat was wat ze rook. Direct keek ze om zich heen en al snel zag ze er eentje zitten. Stil sloop ze er op af, maar het beest had haar al snel gezien en ze moest er al achteraan rennen. Onbegonnen werk natuurlijk, haar uithoudingsvermogen en snelheid waren niks in vergelijking met dat konijn. Na een tijdje plofte ze dan ook uitgeput op de grond en bleef even liggen.

Na een tijdje stond ze weer op en haalde even diep adem, rustig liep ze verder. Veel prooi was er niet meer, maar de poes begon wel stilaan honger te krijgen. Waarom, hoe wat? Waar bevond ze zich eigenlijk? Even keek ze om zich heen. Gras, Zo ver als ze kon kijken, dat was er te zien. Heuvels hier en daar, maar ook niet veel, het waren vooral grasvlaktes, het maakte haar eerlijk gezegd een beetje bang, ze had hier niks om zich te verstoppen, niks. Ach ja, plots dreef er een andere geur haar neusgaten binnen, de geur van een kat. Traag keek ze om zich heen, wat zou die kat hier komen doen? Zou die ook opzoek zijn naar prooi?

Blijkbaar was die kattin hier gewoon wat gaan pitten, ze lag immers toch op de grond in een slaaphouding. Natuurlijk was het ook mogelijk dat 'ie gewoon wat was gaan uitrusten. Dan nog, die kat mocht hier noch slapen en noch gaan jagen! Niet dat Spottedleaf zo tolerant was, ze kon het simpelweg niet toestaan dat eenlingen het Windclan gebied zomaar zouden opeisen. De Warrior liet eerst even een verse stroom zuurstof haar neus binnen komen voordat ze eropaf ging. Misschien ging de poes nog uit haar eigen weg, en was er helemaal geen wegjaag proces nodig. Met ruime stappen liep ze daar d'r toe en ging vlak voor de bruine tabby kat staan. 'Wat doe jij hier? Je bevind je op verboden terrein, dat weet je toch he?' Haar stem klonk een beetje opdringerig toen ze dat allemaal uitsprak. Om de een of de andere reden mocht ze Rogue's gewoonweg niet. Ze leken te hard op de Bloodclan katten. En aangezien die bullebakken haar familie hadden vermoord moest ze er al helemaal niets van weten. Spottedleaf trok haar wenkbrauw en strekte haar nagels uit in de aarde. Normaal was zij niet diegene die graag vocht, maar als het moest dan deed ze het uiteraard wel. Een dreigend gesis kwam uit haar mond terwijl het gestalte van de gevlekte poes verschoof naar een vecht houding.

-- Sorry kort maar ik kreeg niks uit je post x'D --

'Wat doe jij hier? Je bevind je op verboden terrein, dat weet je toch he?' klonk een stem dreigend, even keek de poes weer op, de kat die ze daarnet geroken had stond nu voor haar, 'Hoezo?' siste ze, zo zouden haar zussen waarschijnlijk ook gereageerd hebben, tenminste dat hoopte ze, 'Wie ben jij om dat te beslissen? Ik mag toch gaan en staan waar ik wil zeker?' De poes voor haar zakte in vechthouding, daar had de poes eigenlijk geen zin in, maar wat kon het kwaad? Ze had toch niks te doen en dan kon ze tenminste tegen haar zussen zeggen dat ze gevochten had. Misschien dat ze dan trots op haar zouden zijn! Een vrolijke grijns verscheen op haar gezicht terwijl ze haar ogen minachtend tot spleetjes trok en zichzelf groot maakte. 'Alsof ik luister naar een kat zoals jij' siste ze weer en keek de poes vijandig aan. Ze kon eigenlijk niet eens zo goed vechten, maar who cares? Ze wou gewoon haar zussen laten zien dat ze niet zo zwak was als ze soms dachten, dit ging fout lopen, dat wist ze, maar ze had geen zin om het nu nog terug te draaien.

-Wist niks x'D -