The curse of the death...

Onderwerp: The curse of the death... di 6 nov 2012 - 19:03

_{Het was nog geen dag geleden sinds de dood van Inkmask. Het was avond geworden en Frostpaw was vol paniek het kamp uit gerend. Hij had onder ogen gezien dat die hem dierbaar waren altijd stierven. Eerst waren het zijn broertjes, daarna zijn moeder, toen was het Littlesound en vervolgens Inkmask. Frostpaw dacht na, bezorgd. Linepaw was een dierbare vriendin voor hem, zou zij ook sterven? Zou hij voortaan bij haar uit de buurt moeten blijven? De witte kat werd er maar misselijk van, hij wilde niet denken over alles wat er in zijn korte leven was gebeurt. Hij keek omhoog, naar de hemel. 'May the icicles light your path...' Fluisterde hij naar Inkmask. Hij draaide zich om en keek recht in de ogen van een jongere kat. Frostpaw knipperde verrast, het was een poes.}

Met haar hoofd naar beneden sjokte Thornpaw het kamp uit. Waarom moesten de leuke katten altijd sterven? Ze wist het niet.Ze ging zitten en keek naar de Zilverpels. Hoe zou het daar zijn? Waarschijnlijk zou Inkmask nu bij Tallstar zitten. Die gedachte troostte haar een beetje, maar ze bleef verdrietig. Misschien zou de jacht haar wat opvrolijken. De poes begon moedeloos op een drafje te lopen. De konijnen konden haar al van op een afstand horen en renden weg. "Stomme beesten" mompelde de apprentice en begon harder te lopen, maar verminderde snel haar tempo. Ze was niet in de stemming om te jagen. Ze draaide zich om en begon terug naar het kamp te lopen. Plotseling merkte ze een ander apprentice op. Het was Frostpaw. Ze zag hem vaak met Linepaw. De witte kater staarde ook naar de hemel. Waarschijnlijk wilde hij niet gestoord worden, maar plotseling draaide hij zich om. "Ehm hoi.. Frostpaw" stotterde Thornpaw. "Waarom Inkmask" stootte ze opeens uit en begon te wenen.

Dankjewel Desertpaw <3 <3 <3:

Ik hou van MLP en het maakt me niets uit wat je daarvan vind!

_{"Ehm hoi.. Frostpaw" Het was Thornpaw, die dat zei. Frostpaw keek haar aan, meelevend. "Waarom Inkmask" Hij schudde zijn kop. 'Ik weet het niet, Thornpaw,' Zei hij. 'De twolegs mogen zeggen waarom.' Hij gaf de schuld aan hen, degene die hun dierbare Deputy hadden vermoord. Frostpaw stond op en liep naar de jonge poes. Hij ging troostend naast haar zitten, ze had blijkbaar heel erg moeilijk met het overlijden van Inkmask. Iedereen had dat eigenlijk wel, maar Thornpaw was een van de katten die Inkmask had gevonden, dus was dat extra moeilijk. Frostpaw keek haar aan, zijn zachte blik was meestal erg rustgevend. 'Je kan bij mij alles kwijt, dat beloof ik.' Hij meende het. Het stak hem dat deze poes zo veel verdriet voelde. Ze stond blijkbaar erg hoog bij Inkmask, maar dat stond iedereen.}

'Ik weet het niet, Thornpaw,de twolegs mogen zeggen waarom.' was Frostpaws antwoord. Thornpaw snikte nog een beetje na, maar veegde met haar poot snel haar tranen weg. Waarom had ze zich zo laten gaan bij een apprentice die ze helemaal niet goed kende. Iedereen kende haar als een altijd enthousiaste kat. En nu, nu was ze een wrak. Ze was helemaal op. Hoe moest dat dan met de jacht. Ze moest morgen jagen en trainen! De poes begon gestrest heen en weer te lopen. Dit was echt een rotweek! 'Je kan bij mij alles kwijt, dat beloof ik.' Thornpaw keek even naar Frostpaw en kwam tot rust. Zijn ogen waren opmerkelijk blauw en hoewel hij waarschijnlijk ook van slag was, straalde hij een soort van rust uit. De bruine apprentice haalde even diep adem. "Dankje Frostpaw" zei ze rustig. "Ik ben nogal van slag door wat Inkmask is overkomen, ik wist niet dat Twolegs zo wreed waren" zei ze droevig." En niemand kan mij begrijpen. Ik heb hem in zijn laatste moment gezien. Inkmask, ik zag dat de Twolegs hem doodden." haar stem stokte maar dan ging ze verder." Mijn vriendin Desertpaw was er ook, maar die zag niet hoe hij gedood werd" snikte ze en wreef driftig een traan weg. "Hoewel ik vrienden heb, voel ik me alleen..."

Dankjewel Desertpaw <3 <3 <3:

Ik hou van MLP en het maakt me niets uit wat je daarvan vind!

_{Het verhaal dat Thornpaw vertelde maakte veel duidelijk, het moest een trauma voor haar zijn geweest. Frostpaw stond nu ook op en keek haar recht aan. 'Probeer rustig na te denken, ik weet dat het een schok moest zijn geweest,' Hij keek haar rustig, maar doordringend aan. 'Probeer het uit je hoofd te zetten en denken aan leuke tijden. Als dat niet lukt, kun je beseffen dat hij zonder enig leiden is gestorven.' Frostpaw ging zitten en haalde rustig adem, Thornpaw zou hetzelfde moeten doen als hij. Ze zou tot rust moeten komen.}

'Probeer rustig na te denken, ik weet dat het een schok moest zijn geweest,' zei hij en zijn ogen boorden zich in de hare. 'Probeer het uit je hoofd te zetten en denken aan leuke tijden. Als dat niet lukt, kun je beseffen dat hij zonder enig lijden is gestorven.' Thornpaw slaakte een diepe zucht. "Ik had het altijd zo vanzelfsprekend gevonden dat hij er altijd was, en alles in de clan in goed banen leidde." miauwde ze. "Het is nogal een schok. Maar ik zal proberen wat je hebt gezegd. Als ik aan hem denk, zal ik niet meer aan een koud lichaam denken, maar aan een vrolijke Deputy. Dankjewel, je hebt me geholpen" zei de gestreepte apprentice en gaf hem voorzichtig een kopje. Nu was al wat meer gekalmeerd en besefte dat Inkmask waarschijnlijk niet ongelukkig in de Starclan zou zijn.

Dankjewel Desertpaw <3 <3 <3:

Ik hou van MLP en het maakt me niets uit wat je daarvan vind!

Onderwerp: Re: The curse of the death...