How could I not see the truth before? [&Raspberry]

_{In het vage ochtenlicht lag een groot zwart gestalte te slapen in haar den. Ze deelde haar den niet meer met haar apprentice, die had besloten zich terug te trekken van haar dienst. Whisper had het jammer gevonden maar had de beslissing geaccepteerd, niet alles kon voorspeld worden. Ze had haar apprentice nu echter wel kunnen gebruiken, ze had niet geweten wie ze anders moest vertrouwen met de woorden van StarClan. Naar Duststar zou ze niet gaan, daar hing die andere kater aan vast. Ze had echt niks geweten, en Blossompaw had haar ook niet echt kunnen helpen. Ze stond er alweer alleen voor, zoals ze altijd weer stond.
Met een schok schoten de gele ogen van de poes open en ze kwam overeind. ''Verdorie,'' mopperde ze zacht en ging rechtop zitten. Ze had de laatste dagen niet veel te doen gehad, natuurlijk was ze wel kruiden gaan verzamelen maar dat was vaak zo gebeurd. Veel had ze niet nodig, het meeste lag bij haar allemaal op voorraad. ze zuchtte weer en ging liggen, met haar kop op haar voorpoten. Ze voelde zich ellendig en eenzaam tegelijkertijd. Ze mistte het vrolijke gezelschap van haar apprentice, maar daar kon ze niks aan veranderen. Natuurlijk kwamen sommige wel bij haar op bezoek voor een kletspraatje, maar dat was anders. Ze sliep weer alleen, al haar bezigheden waren in eenzaamheid. Zo bleef ze daar liggen denken, starend in het niets en in doodse stilte.}

SISTERTIME!