"Hey Silverpaw" de zilveren apprentice schrok even, maar ontspande toen ze Tornpaw zag. "Hee." antwoorde ze een beetje verlegen. "in het vervolg beter sluipen!" lachte ze met twinkelende ogen. "Die warrior heeft iets tegen apprentices" lachte ze en sprong hyper in het rond. "Zullen we stiekem gaan jagen?" lachte ze geheimzinnig en sprong op en neer. Silverpaw kreeg ook een glimlach op haar snuit en knikte. "Graag! Heb je al eens eerder gejaagt?" vroeg ze toen. Nee, Tornpaw was jonger dan zij, dus die kans was er niet echt... "Ach, misschien kunnen we wel wat afkijken van andere warriors. Kom!" onopvallend ontspannen liep Silverpaw weer terug naar de Hoge vlaktes. Daar ging ze over naar sluipen, in de hoop dat ze door niemand zouden worden gezien. "Ruik je ze? De konijnen?" fluisterde ze. Maar er was nog één probleem; voor een prooi te vangen moest je rennen, hoe gingen ze dat verbergen?