Hello, Love [Und Fluffytail]

De tijd ging te snel voorbij voor Frostclaw. De vorige kittens waren al groot, ze lieten zich bijna niet meer zien, zo druk waren ze. Fluffytail had weer het gewone leven opgepakt maar ook haar zag hij niet meer vaak. En ook hij was druk. De drukte had hem echt overgenomen. Hij moest jagen voor aankomend Bladkaal. Het zou stil worden. En ook nu woei de Bladvalwind door zijn lange vacht, terwijl hij in de boom klom. Zíjn boom. Waar hij voor het eerst zijn liefde had gevonden. Fluffytail. Het nestje was goed gegroeid. Ze waren allemaal goede apprentices. Behalve Chesnutpaw. Hij is vermist. Hopelijk had hij nu het leven dat hij wilde. Frostclaw sprintte omhoog en bij de hoogste boomtak ging hij zitten. De schemering viel al over het bos heen. Het was sneller donker. De dagen leken half te zijn. of in twee keer zo snel af te spelen. De nachten waren langer. De zon groette hem. Frostclaw ging zitten op de grote tak en krulde zijn staart om de tak heen. Hij miste haar. Zijn liefde. Het was in bladgroen de laatste keer dat hij Fluf gezien had. Een zucht ontsnapte uit zijn mond. De oranje gloed verspreidde zich over de horizon, het bos waar geen einde aan leek te komen. Met zijn rug naar de andere Clangebieden. Daar, ergens, moest leven zijn. Andere katten. Dat wist. hij. Hoe kwamen er anders zoveel rogues? het bos liep over met die katten. Zijn ogen sloten zich. De bladeren van deze boom vielen niet uit. Deze had naaldjes. Hij strekte boven de andere bomen uit. Hij was al vanuit Windclan territorium te zien, dat wist hij. Zijn felgroene ogen opende zich. Langzaam. Een idee kwam bij hem op. Hij moest naar hun grot gaan. Misschien was Fluffy daar. toen hij dat bedacht, stond hij op en sprintte naar beneden. Zijn poten klauwden in de boom om grip te houden. Hij sprintte naar hun plaats toe. Waar zij veel tijd door hadden gebracht. "Hopen op zegen" murmelde hij zacht tegen zichzelf. Het was al donker in het bos, het duurde niet lang toen hij er was. En de geur van Fluffytail maakte het af. Het was vers. Ze was hier.
Een glimlach vormde Frostclaws gezicht. Een twinkeling was te zien in zijn felle ogen. Hij ademde diep in en uit toen hij door de heg ging. Hij wurmde zich door het gat in de grot die hij had gevonden en uiteindelijk stond hij in de ruime grot, met een klein meertje. Een nest waarvan de bloemetjes pas ververst waren. De laatste keer toen hij hier was, waren ze grotendeels verwelkt. De oranje-rode gloed viel op het nest. Het liet het mooier maken. "Fluffytail?" riep hij zachtjes. Het echode tegen de wanden aan. Zijn liefde was hier, hij kon het voelen. Een trotse grijns vormde Frosts gezicht toen hij Fluffy opmerkte.

Twee ogen openden zich traagjes en keken van links naar rechts, waar was ze? Oh ja, ze was gister in slaap gevallen bij de hoogbomen. Een zachte zucht wist uit haar lichaam te ontsnappen terwijl ze opstond, ze had Frost al lange tijd niet meer gezien, nu ja wel gezien, maar niet echt goed gesproken enzo. Ze hadden natuurlijk wel een keertje hallo gezegd, maar ze miste de goede oude tijden waar het werk nog niet zo zwaar was, het werd bijna bladkaal en dat betekende dat er weer harde tijden aankwamen. Tijden waar ze eigenlijk geen kittens in wou laten opgroeien, maar wie kon er iets aan doen? Rustig stond Fluffel op en liep een beetje rond, de hle tijd maar rechtdoor tot ze uiteindelijk bij een plek terechtkwam die ze maar al te goed kende. Een lichte glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze zich onder de haag doorwurmde en uiteindelijk in de grot kwam. Een zacht gespin was te horen en even keek ze naar het beekje dat erdoor stroomde, het water kabbelde vrolijk en glansde in het licht dat er op scheen. Ze liep wat verder en kwam bij het nest dat Frost voor haar gemaakt had, een verlangende glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze ernaar keek. De bloemen, vroeger nog zo mooi en stralend, waren nu een beetje aan het verdorren door het verslechterende weer. De witte poes ging even in het nest liggen en keek naar de uitgang, ze wou hier niet alleen liggen, het gaf haar zo'n naar gevoel.

Ze stond weer op en liep weer naar de beek, ze stond net in de schaduw en wou een slokje nemen uit het beekje toen ze plots haar naam hoorde, 'Fluffytail?' klonk een stem vragend, de stem die ze zo goed kende, waar ze zoveel van hield! Direct schoot haar hoofdje weer omhoog en zonder het water ook maar te hebben aangeraakt, rende ze naar de kater toe, 'FROST!' riep ze vrolijk en gaf de warrior een lik over zijn kop, waarna ze hem er nog een kopje bij gaf, ze had hem eigenlijk wel gemist. Waarschijnlijk had ze hem gisteren nog wel gezien, maar toch, het echt bij hem zijn... 'Hoe gaat het?' vroeg ze vrolijk, haar ogen twinkelden en een glimlach was op haar gezicht te lezen.

Hello, Love [Und Fluffytail] 07c491f3d48309e318f224a

Fluffy stond bij het kleine beekje, haar gezicht lichtte op toen Frostclaw haar naam zei. De witte poes kwam op hem aflopen en even dacht Frostclaw aan de kant te springen, gezien ze met een ongekende snelheid aan kwam hollen. 'FROST!', riep ze uit en gaf hem een lik, waarna een liefdevol kopje. "Fluffy, wat ben ik blij jou te zien" murmelde hij in haar oor. Hij gaf haar een likje op haar wang en een kopje. 'Hoe gaat het?' vroeg ze vrolijk, haar ogen twinkelden en een glimlach was op haar gezicht te lezen. "Met mij gaat alles geweldig, nu ik na zo'n lange tijd je weer zie", zei hij zacht en liefdevol. Hij spinde zacht in haar oor. "Hoe is het eigenlijk mogelijk dat wij elkaar al zó lang niet meer hebben gezien? Ik bedoel-het lijkt toch niet zo moeilijk.", zei hij. Hij gaf zijn geliefde een likje op haar neus en keek haar in haar ogen aan. Betekende dit dat Frostclaw geen goede partner was? Dat hij niet van Fluf hield? Zijn gespin was het enige wat er lang te horen was. De stilte ging verder, en het werd steeds donkerder in de grot naarmate de tijd verstreek.

Het was misschien de langste stilte die tussen hen was gevallen. Maar maakte het uit? Ze waren weer bij elkaar. In de stilte had Frost haar een paar kopjes gegeven en een paar keer gelikt. Een paar keer in haar ogen gekeken. Maar ze hadden niks gezegd. De stilte was gek genoeg fijn. Na zo lang elkaar niet gesproken te hebben, was dit misschien wel heel fijn. "I missed you, Darling" fluisterde hij na een tijdje in haar oor.

-Fluutheid x'D-

Fluffytail schreef:

"Met mij gaat alles geweldig, nu ik na zo'n lange tijd je weer zie", zei de kater zacht en liefdevol, even spinde hij. "Hoe is het eigenlijk mogelijk dat wij elkaar al zó lang niet meer hebben gezien? Ik bedoel-het lijkt toch niet zo moeilijk.", zei hij. Hij gaf zijn geliefde een likje op haar neus en keek haar in haar ogen aan. Ze haalde even haar schouders op, even heerste er een stilte, het was misschien de langste stilte die tussen hen was gevallen. Maar maakte het uit? Ze waren weer bij elkaar. In de stilte had Frost haar een paar kopjes gegeven en een paar keer gelikt. Ze hield van hem en gaf hem weer een kopje.

Na een tijdje fluisterde de kater iets in haar oor, 'I've missed you, Darling' fluisterde hij en de poes keek hem weer eens aan, 'Ik heb jou ook gemist' zei ze stil en glimlachte. 'Ik ben blij dat je het niet zo druk hebt nu.' ze greens, de laatste tijd was het telkens dat of hij op patrouille werd gestuurd of zij en dat ze nooit eens echt tijd hadden om bij elkaar te zijn.

*Fluuuut x'D*

De poes keek Frostclaw aan, waarna ze glimlachte. Een zacht gemiauw ontsnapte uit haar mond, en de echo van de grot herhaalde het zacht. Ik heb jou ook gemist', zei ze. ' Ik ben blij dat je het niet zo druk hebt nu.'. Frost glimlachte waarna ze knikte. Ze gaf haar een lik op haar kop. De gedachten van later kwamen weer terug. 'Heb je trouwens onze kittens, of inmiddels al apprentices, gezien? Ik zie ze niet meer...', zei ze tegen Fluffytail. Hij zag de beelden van de kleine, spelende kittens weer voor zich. Ze waren zo schattig, maar... Waar waren ze? Waren ze zo druk met hun mentor? Toch zag Frostclaw de mentoren vrij vaak. Maar waar waren de kinderen. 'Zijn ze... Vermist..?' fluisterde hij zacht.

Toen kwam er een idee bij hem op. Hij wilde nog wel een nestje. Eentje waar hij goed op zou passen, eentje waarvan hij een actieve vader zou zijn. Hij had Fluf in de steek gelaten bij het laatste nestje. 'I want to try it again. To be a good dad.' Zei hij tegen fluff. Hopelijk wilde zij het ook...

-Kort maar krachtig?-

- Ghege, zoiets xD -
Frost glimlachte waarna ze knikte. Hij gaf haar een lik op haar kop. 'Heb je trouwens onze kittens, of inmiddels al apprentices, gezien? Ik zie ze niet meer...', zei ze tegen Fluffytail. 'Ik heb ze apprentice zien worden' zei ze stil, 'Maar daarna niet meer...' Even zuchte ze en keek naar de grond 'Zijn ze... Vermist..?' fluisterde haar kater zacht.De poes haalde haar schouders op, op dit moment voelde ze zich slecht, heel slecht zelfs. Alsof ze geen goede moeder was geweest. 'I want to try it again. To be a good dad.' Zei hij plots weer, even keek ze op, ze twijfelde en dat kon je duidelijk zien in haar ogen, ze wou het wel, maar ze was bang geen goede moeder te zijn, haar kittens geen goed leven te kunnen geven. Na een tijdje gezwegen te hebben, keek ze Frost weer aan, 'Oké' zei ze en plakte even een glimlach op haar gezicht, 'New kittens, new chances.' fluisterde ze zacht, terwijl ze naar de grond staarde. Daarna keek ze weer op, 'And i know you're a good dad, you have always been a good dad. Maybe sometimes a little bit ... absent, but, you're a good dad.' fluisterde ze stil en keek hem rustig aan.

Onderwerp: Re: Hello, Love [Und Fluffytail]