~I know you are coming~[Rens]

Ze werd wakker van een van haar tweebenen die in bed bewoog. Ze had zich tussen hen in op het kussen gevestigd. Een van haar lievelingsplekjes, daar of bij het voeteneind. Ze tilde haar kop op en keek naar het raam. De lichtte gordijnen hielden niet het licht buiten, dus kon ze zien dat de zon al op was. Ze wist dat het weer de dag was, waarop de tweebenen meestal thuis bleven en dus ook langer in bed bleven liggen. Alleen eigenlijk had ze best honger en haar brokjes in haar bakje had ze gister al opgegeten. Nou kon ze gaan jagen, maar er was niet veel prooi meer. Ze wou dus de prooi die er was niet verspillen aan haar eetlust, als ze binnen wat kon krijgen. Die andere prooi kon ze gebruiken om Lilium eten te geven of om haar jachttechnieken te verbeteren. Het was vreemd weer de zorg te hebben over een jonge kitten, maar ergens vond ze het niet erg. Normaal gesproken slenterde ze maar wat rond, of deed ze dingen voor zichzelf. Nou had ze iemand waar ze rekening mee moest houden, dus een doel. Ze had Lilium nog niet betrapt op te veel vragen stellen, dus ze ergerde zich niet zo aan haar. Nog een punt waarom ze voor haar zorgde. Ze rekte zich uit op het kussen en liet een klagerig gemiauw horen. Een van de tweebenen draaide zich om en keek haar slaperig aan. Ze ging zitten terwijl er een smekende blik in haar gele ogen verscheen. De tweebeen kwam kreunend uit bed, meteen verscheen er een grijns om haar lippen. Die truc werkte altijd. Ze sprong achter de tweebeen uit bed en trippelde achter haar aan de trap af naar haar voerbak. Ze ging er voorzitten, wachtend totdat de tweebeen haar bakje vulde. Ze hoorde wat gerommel en daarna kwam de tweebeen terug met de zak. Ze strooide wat brokken in haar bakje, voordat ze de zak teruglegde en weer naar boven liep. Skinny Love schrokte de brokken naar binnen en likte haar lippen af. Toen stond ze op en liep ze in de richting van het kattenluik. Ze zou vandaag eens gaan kijken hoe het met Lilium ging.
Ze liet zich uit het kattenluik glijden op de kiezels en deed een stap opzij zodat ze op het gras stond. Ze ging zitten haar bek een stukje open om de geuren te proeven. Ze zuchtte toen de geur van Rens haar zintuigen prikkelde. Blijkbaar was de jonge kater ook al op. Er verscheen een frons in haar voorhoofd terwijl ze naar het hek van de buurkater keek. Ze wist dat ze weer genoeg vragen naar haar kop geslingerd kreeg. Iets waar ze zich mateloos aan kon ergeren, alleen Rens leek het maar niet te leren. Ze bleef zitten wachtend totdat Rens haar aanwezigheid ook opmerkte, ze wachtte op het onvermijdelijke wat ging komen. Snel wegglippen was geen mogelijkheid meer, want dan zou hij waarschijnlijk achter haar aankomen. Dat wou ze dus voorkomen.

[&Rens]

Vrolijk wandelde het kitten door het huis van de tweebenen. Het was een groot huis, met veel mooie glitterdingetjes vond Rens. Tevreden liep hij naar het bed van zijn baasje. Onderweg kwam hij wel een paar obstakels tegen, zoals een trap. Hij was nog niet groot genoeg om eenvoudig van trede naar trede te stappen. Met veel moeite wist hij op de eerste te komen. Hij haatte de trap, hij was veel te hoog en groot. Zuchtend klom hij de tweede trede op. Het fijne hout van de trap voelde lekker onder zijn poten, maar het was ook erg glad. Iedere keer weer moest hij oppassen dat hij niet weggleed. Het duurde lang voor hij boven was, maar het was hem gelukt. Eigenlijk was het kleine kitten daar best wel trots op. Hij liep verder naar de tweebenen. Ze laggen nog te slapen. Het kitten dook in elkaar en maakte zich klaar voor de sprong. Rens zette zich af en sprong. Hij kwam terecht op de vrouwlijke tweebeen. Deze schoot onmiddellijk overeind. Hij had nog nooit een net wakkere tweebeen gezien. In de eerste instantie dacht Rens dat het een monster was. Pas toen het tweebeen iets mompelde herkende hij haar. De tweebeen pakte hem op en stapte uit bed. "Nooit meer doen." Hoorde hij de stem van zijn baas zeggen. Hij miauwde zachtjes en kromp in elkaar. Hij wist dat de tweebeen hier niet tegen kon. Rens had gelijk. De tweebeen pakte hem weer op en mompelde iets over arm katje. Hij werd naar beneden gebracht en was binnen een minuut over de trap, waar hij zelf heel lang over had gedaan. Hij werd op de vloer neergezet. Hij hoorde hoe zijn baasje brokjes in een bakje deed. Hij rende er op af zodra de tweebeen het had neergezet. Hij begon te schrokken en algauw was het op. Hij had niet gemerkt dat zijn baasje ook drinken had klaargezet. Hij nam een paar slokjes, en ging toen voldoen liggen. Toen hij weer helemaal vol met energie had rende hij naar buiten. Hij sprong door het kattenluikje en keek buiten onderzoekend om zich heen. Hij rook een heleboel dat hij niet kon thuisbrengen. Maar een geur kende hij wel. Onderzoekend keek hij om zich heen. Algauw zag hij haar zitten op het hek. "Skinny love!" Riep hij vrolijk. Hij rende naar het hek. En klom via een aantal dingen op het hek. Voor Skinny Love bleef hij zitten. Zijn staart zwiepte heen en weer. "Wat ga je vandaag doen" Miauwde hij nieuwsgierig. Maar voor hij Skinny Love de kans gaf om te antwoorden ging hij door. "Waar ga je heen? Ga je naar het bos? Of naar een andere huis?" Het kitten zat vol met vragen en was vastbesloten ze allemaal te stellen. Maar nu zou hij wat rustiger aandoen, anders kon skinny niet antwoorden.

Ze kromp een beetje in een toen ze Rens hoorde roepen. Je zag het niet aan haar, want het was maar een heel klein stukje. Alleen toch kreunde ze van binnen. Hier had ze dus echt geen tijd voor en ook geen behoefte aan. Die kitten ergerde haar mateloos. Ze wist dat hij het niet kon helpen, dat hij gewoon zo in elkaar zat. Alleen dan nog kon ze het niet hebben. Ze wachtte totdat hij naast haar op het hek kwam zitten en een stortvloed aan vragen op haar afvuurde. Ze dwong zichzelf rustig adem te blijven halen totdat Rens klaar was met zijn vragen. Pas toen keek ze hem aan, een getergde blik in haar felgele ogen. Niet dat ze het idee had dat Rens dat ooit was opgevallen, dat ze er niet tegen kon. “Volgens mij heb ik jou geen toestemming gegeven om naar mijn dagschema te vragen of wel?” vroeg ze op een vreemd kalme toon. “En ook hallo trouwens Rens,” Ze klopte even met haar staart op het hek. “Heb jij het toevallig niet druk vandaag?” er klonk iets dreigend in haar stem. Terwijl er een flikkering door haar ogen schoot. “En omdat je het zo graag wilt weten. Ik ga naar het bos ja en nee je kan niet mee,” Ze keek hem streng aan. “Er is vast wel een kitten in de buurt die iets met jou wil doen,” Ze had hem nog nooit meegenomen, alleen toch vroeg hij elke keer weer of hij mee mocht. Alleen ze had echt geen zin om zo’n vraaggrage kitten om haar heen te hebben. Dat zou waarschijnlijk ook uit de hand lopen. Ze kon zich goed beheersen, maar er was wel een grens. Op de een of andere manier wist Rens daar bijna altijd weer over heen te gaan. “Willen de tweebenen niet met je spelen of zo?” Ze keek even naar de tuin van Rens, daarna gleed haar blik over de buurt, voordat ze Rens weer aankeek.

Onderwerp: Re: ~I know you are coming~[Rens]