i can help you swim! [camarovi, maybe wishpaw]

[table align="center" width="640" height="480" background="https://2img.net/h/oi47.tinypic.com/1673wnk.jpg"][tr][td]

Firefly rende over de bosgrond, en de avondlucht drong haar neusgaten in en gaf haar meer energie. Dat was altijd nou zo plettig aan de avond, de lucht leek wel meer zuurstof te bevatten, en ze kon langer rennen. Haar poten roffelden dof op de takjes, blaadjes, en het mos. Het was hier zo stil dat de hele wereld wel aan háár overgeleverd leek. Wat hield ze van deze plek, en van dit moment van de dag. Hier kon ze zichzelf zijn. Hier hoefde ze niet stoer te doen tegenover haar clangenoten, en extra opvallend vechten. Als ze hier werd aangevallen, zou ze in stilte zich van haar aanvaller ontdoen. Misschien door zijn slagader open te rijten. Of door de keel door te bijten. Na nog lange tijd lopen konden haar poten niet meer, en hield ze zacht hijgend stil. De sterren flonkerden boven haar, zacht tsjirpte een enkele cicade, niet ver hier vandaan. Een klein geluidje drong tot haar door. Ze hief haar lichaam op, en rende richting het klaterende geluid. Ze voelde zichzelf steeds krachtiger worden. Het klaterende geluid werd luider, en de grond begon zompiger te worden. Bijna moerassig. Ze zag een beekje opdoemen. De silhouetten van de bomen, en het bleke maanlicht gaven het kleine bosbeekje een geheimzinnig geheel. Ze plonsde het water in, en zwom. Het koele water verlichtten haar huid, en haar spieren werden soepel door deze plotselinge verlichting. Plots zag ze een zwart-witte schim op de oever. 'Oh hey Cam, ik zou je nog leren zwemmen!' lachte ze naar Camarovi.

-eerst cam, dan wish

Camarovi schrokte de laatste restjes muis naar binnen en liep op haar gemak naar het kleine beekje. De laatste tijd had ze FireFly niet meer gezien en ze was van plan om zelf nog eens te proberen zwemmen. Soepel sprong ze over een oude boomstronk en wrong zich tussen de varens. Toen rook ze de geur van een onbekende kat. Wacht eens... Dat is Firefly! Blij liep ze naar de oever van de beek. Daar zag ze haar vriendin Firefly rondzwemmen. Die kan goed zwemmen! Even was Camarovi een beetje jaloers maar dat gevoel verdween snel toen ze Firfly hoorde roepen ''Oh hey Cam, ik zou je nog leren zwemmen!' Camarovi was blij eindelijk zou ze haar eerste zwemles krijgen van Firefly. 'Waar moet ik beginnen?' Vroeg ze aan Firefly. Ze keek naar het donkere water.

'Waar moet ik beginnen?' zei Camarovi. Firefly keek met glinsterende ogen naar de beek. 'Wel, eh...' ze keek even weifelend naar het water. De sterren werden erin weerspiegeld als kleine, bewegende vuurvliegjes. Vuurvliegjes? Ze waren er echt! Ze wervelden rond haar vacht, en ook gloeiwormen zaten op de blaadjes. Net als toen ze geboren werd. Daaraan had ze haar naam te danken, doordat haar moeder ze zag. Ze keek weemoedig naar de lichtjes en dacht terug naar de tijd dat ze nog Firekit heette. Hier, op deze plek waren altijd veel vuurvliegjes en glimwormen. Wat denk je ervan om eerst je voorzichtig in het water te laten zakken. Het kan koud zijn, maar wanneer je jezelf even omrolt is dat zo weer over. Wanneer je opgewarmd bent kunnen we verder met het echte werk.' miauwde ze tegen Camarovi. Ze stapte zelf voorzichtig op een halfonder water geplonsde steen. De steen was nog glibberig van de algen en mos toen ze erop stapte. 'Toe dan' mompelde ze bemoedigend tegen Camarovi.

'Toe dan.'Zei Firefly bemoedigd tegen Camarovi. Ze keek naar het water. Haar eigen gezicht werd weerspiegelt in het donkere water. En als ik nu terug verdrink? Maar toen was Firefly er niet bij. Toen was ze allen geweest. Met alleen zichzelf als hulp. Behoedzaam stak ze een poot in het koude water. Ze rilde maar zette toch door. Uiteindelijk stond ze met al haar poten in het water. Wat had Firefly ook alweer gezegd? O ja. Ze moest zich eerst omrollen tot ze opgewarmd was. Langzaam begon ze rollen. Na een paar rondjes voelde het water niet echt koud meer en ze liep traag het water in. Toen ze nog maar net met haar poten op het oppervlak kon. Stopte ze. 'Wat nu?' Vroeg ze aan Firefly. Die inmiddels op een steen zat te kijken naar de veurvliegjes.

Firefly keek toe hoe Camarovi voorzichtig een poot in het kabbelende water zette. De donzige poes rolde zich voorzichtig om, totdat alleen de kop nog boven water was. 'Goed zo, ga zo door!' murmelde ze in zichzelf. Ze kon het niet laten, weer genoot ze van de nacht. Dat ik, een simpele warrior zo iets wonderlijks kan meemaken. Het is echt fantastisch. Maar ik moet wel later weer terug naar mijn clan. Niet dat ik dat erg vind, ik moet er gewoon klaar voor zijn. Firefly zuchtte, en maakte van de bezigheid van haar vriendin gebruik om even ondergedoken te zijn. Ze stak haar kop in het water, en voelde de belletjes langs haar oren strijken toen ze haar achterpoten afzette. Haar ogen gleden zoekend door het donkere water, langs de rollende Camarovi, naar een korte, bijna onzichtbare glinstering. Ze hield het glinsterende plekje in haar blik, en zwom dichterbij. De glinstering probeerde van haar weg te vluchten, maar haar klauwen schoten uit en boorden zich door de schubben heen. Met een snelle beet doodde ze, en toen ze boven kwam en op de steen klom hield ze een stekelbaarsje in haar bek. Die bewaar ik voor Camarovi voor na de les. Zwemmen maakt hongerig! glimlachte ze. 'Wat nu?' hoorde ze Camarovi roepen. 'Probeer jezelf af te zetten naar het diepe. Zodra je het gevoel hebt dat je zinkt, trappel je zo hard met je poten als je kan. Wanneer je de goede houding hebt gevonden, kun je jezelf vooruit duwen met je achterpoten. Dan, wanneer je door het water schiet, kan je jezelf sturen met op, staart en een beetje poten.' legde ze Camarovi uit.

Camarovi zette zich af en trappelde een beetje onzeker met haar achterpoten. Ze zonk naar beneden en dus trappelde ze nog iets harder. Het ging al beter, maar nu zakte ze met haar hoofd onder water! Snel begon te trappelen met haar voorpoten. Ze gleed door het water en probeerde naar links te sturen om een rotblok te ontwijken. Helaas mislukte die poging en ze knalde er hard tegen. Plots wisten haar poten niet meer hoe ze moesten zwemmen. Ze begon te zinken en dus klauwden haar voorpoten naar de glibberige steen. Haar klauwen haakten zich vast aan een uitsteensel van de steen. Snel hees ze zich omhoog met haar natte flanken op en neer gaand. Ze schudde zich uit, waardoor er waterspetters op het hoofd van Firefly belandden. Die was terug in het water gegaan en had een grote glinsterende vis gevangen. 'Lekker!'Riep Camarovi. Ze gleed terug in het donkere water en zwom onhandig naar Firefly.

Wishpaw liep in het donker naar de rivier. Ze had dorst. Nou ja, de eigenlijke reden was om te kijken naar Camarovi. Die zou zwemles krijgen van Firefly. Wishpaw begon te rennen. Ze rook de muffe boslucht om haar heen. Het gras was groen en nat. De dauw had zijn werk gedaan. Wishpaw huiverde. Ze hield niet van water. Haar poten werden er snel koud van en haar vacht kleefde dan aan haar lichaam. Dan leek ze nog kleiner. Wishpaw haatte het om klein te zijn. Natuurlijk was ze even groot als haar leeftijdsgenoten, maar ze wou de grootste van de WindClan worden. Ze had dat nog nooit aan iemand verteld, en was ook niet van plan dat te gaan doen. Een vlaag koude wind woei in Wishpaws neus. Ze nieste. Maar met de wind kwam ook de geur van bekende katten mee. Wishpaw spurtte de geur achterna. Bij de rivier bleef ze staan. Verderop zag ze Firefly en Camarovi samen vis eten. Het was vanaf deze afstand duidelijk te zien dat ze allebei gezwommen hadden. Samen zaten ze op een steen vis te eten. Wishpaw keek hongerig naar hen. Vis was niet haar favoriete eten, maar toch... Snel sprong Wishpaw de laatste meters naar Firefly en Camarovi en ploft voor de steen neer. `Hi!' riep ze naar boven. Ze sprong onhandig op de steen en balanceerde even op de rand. Snel liep ze naar Camarovi en vroeg haar of het goed was gegaan. Een plotselinge windvlaag woei over de steen en Wishpaw werd er van af gerukt. Met een plons belandde ze in het koude water. `HELP!' riep ze. Maar ze zonk al naar de bodem. Wild trappelend probeerde ze boven water te blijven, maar tevergeefs. Als snel hapte ze naar adem, maar kreeg een slok vies rivierwater binnen. Het was niet zo diep, en de stroming was niet sterk. Maar Wishpaw was al bewusteloos voor ze dat merkte.

'lekker!' hoorde Firefly Camarovi roepen. 'Zie je? Het is best wel leuk.' beaamde Firefly. Ze zag plotseling Wishpaw opduiken. 'Hey Wishpaw!' mompelde ze. Ze had een beetje last van haar keel. Een graat was erin blijven steken. Ze kuchte een paar keer. 'Hi!' Plots zag Firefly Wishpaw van de steen glijden. Met een gesmoorde 'HELP!' verdween ze onder water. 'Wishpaaaw! Ik kom je helpen, wacht!' riep Firefly en ze dook Wishpaw achterna. Het water kletste op haar neus, auw. Had ze nou toch maar wat minder snel gesprongen. Ze keek om zich heen, en zag een bruine schim in het water. Daar! Ze schoot dichterbij en probeerde dichterbij de spartelende apprentice te komen. Ze had bijna Wishpaw te pakken, tot een van de poten haar acheruit schopte. 'Nee.. bwl.. niet... laat me je pakken...' mompelde ze, ahoewel ze door het water wel erg gesmoord klonk. Wishpaw werd rustiger, ze had haar bewustzijn verloren. Firefly beet haar sterke kaken in Wishpaw's nekvel en trok haar mee naar boven. Daar liet ze haar vallen op een overhangende struik.

"Zie je? Het is best wel leuk." Zei Firefly tegen Camarovi. Toen riep ze: "He! Wishpaw" Camarovi keek om haar heen. Daar! Ze zag Wishpaw naar hen toespringen. "Hi!" Zei ze wat onzeker. Plots gleed Wishpaw van de steen. "HELP!" Riep ze nog. Toen verdween ze onder water. "Wishpaaaw! Ik kom je helpen, wacht!" De dingen daarna leken voor Camarovi als een slow-motionfilm voorbij te gaan. Firefly die achter Wishpaw sprong, die haar bij haar nekvel pakte. Camarovi was nooit goed geweest in dit soort situaties. Ze kon er alleen maar bij staan en raakte vaak in paniek. Eindelijk kwam Firefly boven, met in haar kaken de bewusteloze Wishpaw. Ze trok haar naar een struik en snel sprong Camarovi erheen. "Is alles goed met Wishpaw?" Ze was zenuwachtig, heel zenuwachtig. Stel je voor dat Wishpaw niet meer wakker wordt? Wat gaat haar clan dan denken, haar familie? Misschien zouden ze denken dat zij en Firefly haar er in geduwt hadden! Ze schudde die gedachten van haar. Wishpaw moest erbovenop komen. Ze mocht niet sterven!

Wishpaw werd wakker. Ze had het koud en verlangde naar haar nest in de WindClan. Ze deed haar ogen open. Alles was wazig, hoewel ze wist Camarovi en Firefly naar haar keken. Wishpaw begon in paniek te raken. Misschien zou ze blind worden! Ze kronkelde zich in alle rare bochten, maar ze zag niet minder wazig. `Help!' riep ze. Wishpaw kneep haar ogen dicht en deed ze weer open. Ze zag alles nog even wazig. Wishpaw begon nu echt bang te worden. `Help, help, help, help, help, help, help!' riep ze. Ze had het koud, was bang dat ze blind zou worden, voelde zich slap, en het ergste: Wishpaw had het gevoel dat het nog niet afgelopen was. Haar kronkelbewegingen werden schokkerig en uiteindelijk stopte ze. Het enigste wat Wishpaw nog kon was met haar ogen knipperen en huilen.