Vulture

Onderwerp: Vulture do 17 apr 2014 - 18:39

VULTURE
Voormalig ShadowClan lid | Kater | Rogue

Innerlijk

Persoonlijkheid: Voorzichtig, gereserveerd, nieuwsgierig, avontuurlijk, vergevingsgezind, nadenkend, vaak niet erg moedig
Favoriete seizoen: Lente/New leaf
Angsten: De dood, gevechten, verliezen van dierbaren, alleen sterven
Houdt van: Rust, vogels en wolken kijken, gezelligheid met vrienden, eenzame trektochten in willekeurige richtingen, avontuur opzoeken

Uiterlijk:

Lichaamsbouw: Slank gebouwd, gemiddelde grootte, smalle kop, uitzonderlijk lange staart
Pootkussens en neus: Bruinachtig
Accessoires: Geen
Littekens: Dik, groot litteken in nek

Banden

Ouders: Dapplenose en Birchflight
Broers/zussen: Hawkpaw en Sorrelpaw
Overige familie: Buzzard (nichtje)
Verliefd op:
Partner:
Kittens:
Vrienden:
Vijanden: Cyber
Kennissen: Nimblepaw, Tallpaw, Lola, Raindance, Dot, Nova, Draco, Lost, Honeydew, Nightwolf, Cyber

Geschiedenis

Vulturekit wist al van heel jonge leeftijd dat hij anders was dan de andere katten. Hij begreep niet in welk opzicht en waarom, maar zijn instinct zei het hem. Zijn familie pushte hem enorm om ambitieus te worden, de slimste en beste van zijn groep te worden en nooit te falen. Daardoor stond er vroeg al veer druk op Vulturekit. Dat leidde ook tot een latere ontwikkeling van het ontdekking van zichzelf. Hij streefde er naar om zijn ouders gelukkig te houden. Toen hij de zes manen naderde drong het tot hem door dat hij zich niet thuis voelde in zijn clan. Het lag niet aan zijn ouders zijn broer en zus, zijn vrienden of zijn clan leader, maar hij voelde het. Iedereen was moedig, gewillig om te vechten. Ze waren gewillig en boven al ook enorm trots. Misschien was het zijn persoonlijkheid, misschien was het iets anders. Maar Vulturepaw wist dat hij in de verkeerde clan was geboren. Twee manen voor zijn vermoedelijke warrior ceremony verliet hij de clan om als een eenling te gaan leven. Het rogue leven trok hem aan. Onder zijn eigen regels leven was iets wat hij wel zag zitten. Vulture besefte al snel dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn was, en dat zijn keus om te vertrekken, onaangekondigd, definitief was. Hij kon nu niet meer terug.