Endless life...

"Find out what going around in my head"

Haar vacht was nog steeds niet helemaal terug gegroeid, verschillende littekens waren nog in beeld. In tussen was het al een moon geleden dat Darkfire was verbannen. Maar de wonden staken nog diep, zowel fysiek als mentaal. Brightpaw opende haar ogen. Maar toch ging het beter met haar. Ze trok veel op met Lightenpaw, en haar band met Moonstripe was ook niet meer bad. Ook al staken er nog gevoelens voor hem op, waar door ze hem soms toch wel ontweek. Ze wist dat hij haar niet wou als partner, hoe bot het ook was, hij kon gewoon niet meer voor haar voelen dan hele hechte vriendschap, broertje zusje band. Maar dat kon zij niet voor hem voelen, zij voelde écht liefde voor hem. Brightpaw hees zich zelf overeind en gaf haar zelf een snelle was beurt. Ondanks dat Darkfire er niet langer was, was ze toch altijd op haar hoede, ze was nog steeds bang voor hem. Zelfs nu hij er niet meer was. Maar waar zou hij dan zijn? Zou hij bij Bloodclan zitten? Of een rogue zijn? Al had Darkfire een maat bij Shadowclan... Misschien hadden ze samen ook wel Shadowclan aangevallen? Brightpaw stompte de gedachte meteen van zich af en liep naar de prooi stapel. Ze keek naar het prooi en zag dat er nog maar drie prooi stukken over waren. Die waren voor de elders, vond ze. Ze pakte alle drie de prooi stukken op. 'Hé, wat ben jij van plan met al dat prooi,' vroeg een warrior aan haar. Brightpaw wenkte met haar staart naar de Elders den en de kater knikte ter goed keuring. Brightpaw knikte terug en liep met het prooi naar de Eldersden. Ze legde de prooi stukken op de grond en keek naar de elders. Ze bedankte haar en Brightpaw ging er van door. Ze verliet het kamp en begon te rennen. De wind waaide door haar gevlekte panter vacht. Ze vertraagde haar pas toen de geur van prooi haar neus binnen kwam. Ze zakte meteen in een sluiphouding en sloop er op af. Naar mate ze dichter bij kwam spotte ze twee muizen. Zou het haar lukken? Ze sprong op en sloeg beide muizen tegen elkaar aan. ze zette haar poot op één van hun en beet de ander dood. Een barst van schuld gevoel trok naar binnen. Ze hield niet van doden. Zelfs al was het prooi. Ze zuchtte, de clan had het nodig. Ze stuurde een dank naar Starclan toe en begroef de twee prooi dieren, op haar weg terug zou ze haar prooi wel weer op halen. Ze liep veder, en toen spotte ze een zwarte vacht tussen de bosjes door. Ze snoof de geur op en merkte dat het Darkvoice was. De poes leek ook een duistere auro om zich heen te hebben had Brightpaw uitgevonden toen ze Darkfire net als mentor had. Maar het kon ook gewoon zijn om dat alles wat er ook maar een beetje duister uitzag meteen slecht in haar ogen was, allemaal dankzij haar oude mentor. Brightpaw wou weg gaan maar stapte op een takje. Nu had Darkvoice haar gezien, straks zou ze denken dat ze haar aan het bespioneren was of zo als ze weg liep. Dus besloot ze maar hallo te zeggen. 'Eh, hallo Darkvoice,' groette ze haar vriendelijk, en aarzelend. Brightpaw trok even zenuwachtig met haar oren.

"Find out what is going around in my head"

De tranen op Darkvoice's gezicht deden haar wat bezorgder kijken. Maar ze zag helemaal niks van kwaadheid in haar. Had ze er dan toch al die tijd verkeerd gezeten met haar oordeel over Darkvoice? Natuurlijk, haar moeder had haar altijd gezegd dat vooroordelen slecht waren. En Brightpaw had dat gedaan. En dat was allemaal dank zij haar angsten. "Hallo, Brightpaw." De vriendelijke toon in Darkvoice's stem deed haar kalmeren, en ze aarzelde niet langer meer over Darkvoice's karakter. Ze mocht dan een duistere naam dragen, maar het was overduidelijk dat Darkvoice niet gelukkig was. Net als zij, Brightpaw was ook niet gelukkig. En dat maakte hun aura's duister, duister van verdriet en dingen die er zijn gebeurd, niet duister op de manier dat Darkfire duister was. Darkvoice wenkte haar dichter naar haar toe. Brightpaw kwam in beweging en kwam in de richting van Darkvoice. De bengaal ging rustig voor Darkvoice zitten en legde haar lange staart over haar poten. Aan het uiteinde van haar staart zaten zwarte/met bruine strepen. Aan het begin van haar staart was het gevlekt met binnen de vlek heel licht créme kleurig. "Alles oké?" Vroeg Darkvoice. Brightpaw keek Darkvoice aan, 'Eigenlijk kan ik dat beter aan jouw vragen,' sprak ze rustig. Brightpaw was al bijna net zo groot als een warrior, enkel aan haar vacht en houding kon je zien dat ze nog jong was en zeker nog geen warrior. Normale apprentices van haar leeftijd zouden over een moon al warrior worden, terwijl Brightpaw nog drie moons trainingen moest hebben. 'Maar ja... Met mij kan t beter...' antwoordde ze op Darkvoice's vraag.

"Find out what is going around in my head"

Ze wist dat Darkvoice's problemen haar eigenlijk niks aan gingen. Maar ja, Brightpaw was gewoon het type die iedereen te graag hielp. En dat ging vaak ten kostte van zich zelf. Zelf had ze al genoeg problemen, en dan was het eigenlijk niet handig als ze zich ook nog met de problemen van anderen ging bemoeien, want dan werd het te veel, zo veel, dat het ondraagbaar werd. "Nou, het gaat gewoon niet zo goed met.. Nouja, alles..." Brightpaw knikte, en keek haar meelevend aan. Ze ging er veder niet op in, want als Darkvoice het haar had willen vertellen, had ze het nu wel verteld. Maar dat deed ze niet, dus ging Brightpaw ook niet veder vragen. Dat kon zwaar irritant wezen, en dat wist Brightpaw zelf ook wel. Zelf hield ze er ook niet van als iedereen naar haar problemen ging vragen. Al was het grootste deel over Darkfire wel algemeen bekend naar dat Darkfire verbannen was. Na dat Darkfire en Grayclaw haar hadden verwond. Die van Darkfire waren nog het duidelijkst, die waren ook bijna haar dood geweest. "Ocharme, kind, met wie heb je gevochten?" Vroeg Darkvoice toen. Brightpaw keek haar aan, 'Dat is gebeurd tijdens de invasie van Darkfire, Grayclaw uit Shadowclan en Darkfire hebben de wonden gemaakt, die bij mijn oog, buik en nek komen van Darkfire,' die waren het diepst en ergst geweest. En die wonden waren bijna haar dood geweest. Darkfire was bijna de dader van ál haar problemen.

"Find out what is going around in my head"

Brightpaw was helemaal in gedachte verzonken. Ze dacht aan Darkfire, wat hij allemaal had gedaan. Welke katten hij allemaal had vermoord; en elke keer was Brightpaw er weer achter gekomen. Ze had moons met die geheimen gelopen, en nu eindelijk wisten vele er van, en hoefde Brightpaw die last niet langer meer te dragen. Darkfire had haar moeder vermoord, Nightpaw, een den genoot, een Windclan poes, en nog meer katten, te veel katten. Stuk voor stuk onschuldige katten. En die had Darkfire gewoon bot weg gedood, gewoon, om dat hij het leuk had gevonden om te doden? Brightpaw kneep even haar ogen dicht en duwde de gedachte weg. Wat zij allemaal wel niet op haar schouder had moeten dragen, en nog steeds droeg, stuk voor stuk trauma's. "Darkfire, echt waar?" Vroeg Darkvoice. Brightpaw keek haar aan, 'Darkfire, ja, hij heeft mij zo verwond, en geprobeerd te vermoorden, dank zij Nightpaw, die door hem vermoord is, dat weet je vast wel, en Dotpaw leef ik nog, zij hebben Darkfire weten te afgeleid,' vertelde ze zacht. 'Dat was allemaal op de zelfde dag, als de dag dat Darkfire het kamp binnen drong met een hoop rogues, en Bloodclan katten,' vertelde ze met een trillende stem. Die gedachte brachten de zelfde angstige, vernietigende gevoelens terug.

"Find out what is going around in my head"

Brightpaw sloot voor een moment haar ogen en dacht terug aan de gebeurtenissen. Ze had er nog steeds last van, en die dingen vielen haar vaak lastig in haar dromen - nachtmerries. Soms werd ze wakker ergens midden in Moonhigh en had ze de hele apprentices den - of camp wakker geschreeuwd. En dat allemaal dank zij één kat! Brightpaw opende haar dingen weer en zag dat Darkvoice duidelijk geschokt was door wat Darkfire allemaal had gedaan. "Hoe gaat het met Dotpaw?" Vroeg Darkvoice. Brightpaw haalde haar schouders op, 'Ik weet het niet precies,' begon ze. 'Wat ik wel weet is dat haar oog heel erg verwond is geraakt door Darkfire,' vervolgde met een bittere stem. Ze verafschuwde Darkfire heel erg, ze was bang voor hem, maar haatte hem ook, maar toch leek het dat ze op de één of andere manier toch een soort van band had op gebouwd, want ondanks die pure haat, was Darkfire wel haar aangewezen mentor geweest, en had hij haar wel dingen geleerd. "Wat verschrikkelijk..."vervolgde Darkvoice. Brightpaw knikte instemmend. 'Maar hoe had je die dingen niet kunnen weten?' Vroeg Brightpaw terwijl ze Darkvoice aan keek. 'Jij behoort ook tot de clan, en al die dingen waren als een lopend vuurtje door gegaan, en de dagen er na is er heel veel over gesproken,' vertelde ze.

"Find out what is going around in my head"

Brightpaw vertrouwde katten soms wel iets te snel, of ging te snel haar hard luchten om dat alles zo vol zat. Wat ze nu eigenlijk ook deed terwijl ze een korte tijd hier voor de poes nog helemaal niet vertrouwde, zelfs wantrouwde. Brightpaw vroeg zich ook af waarom het zo makkelijk ging. Darkvoice leek een bepaalde indruk op haar te hebben dat haar leek mogen en misschien zelf een soort van band deed laten voelen. Vriendschap? Brightpaw mocht dan een apprentice zijn, ze had bijna de leeftijd van een doorsnee warrior. En dat was nog een moon, over een moon zouden haar leeftijd genootjes warrior worden; althans de meeste met een goede training, maar Brightpaw zou achter blijven met de naam Brightpaw. Viel mee te leven, alleen t bleef toch wel moeilijk te accepteren. Brightpaw had aan Darkvoice gevraagd waarom ze niet van de invasie van Darkfire afwist. Antwoord kreeg ze er wel op, en ze kreeg meteen ook te weten wat Darkvoice onder anderen dwars zat. "Het zit zo, ik was heel veel buiten het kamp om Firelion te ontlopen," begon Darkvoice. Brightpaw keek de zwarte poes met licht gele/groene ogen aan. "Ik heb zelfs een aantal nachten in het territorium geslapen..." Ging Darkvoice veder. Brightpaw keek haar meelevend aan. 'Maar wat heeft Firelion allemaal gedaan dan, wat het zo erg maakt, en jouw weg jaagt?' Vroeg Brightpaw voorzichtig. Darkfire was heel erg tegen over haar geweest. En ook Brightpaw was verschillende keren weg gelopen, maar het lef voor ontlopen had ze bijna nooit gehad.

"Find out what is going around in my head"

Brightpaw was naar Darkvoice's haar problemen een beetje gaan vragen. Waarom Firelion er voor zorgde dat Darkvoice weg liep van hem, van de kamp. En daar kreeg ze antwoord op. En zoals verwacht had het met liefde te maken. "Hij heeft me vaak zat gebroken en laten zitten..." Vertelde Darkvoice. Brightpaw keek haar meelevend aan. 'Auwch, ja, liefde... Ik weet dat het pijnlijk is,' murmelde ze meelevend. Ze wist het inderdaad. Ze was verliefd geweest, of nog steeds verliefd, op Moonstripe. Toen ze allebei nog samen apprentices waren waren ze de beste maatjes geweest, maar in loop der tijden was Brightpaw iets voor hem gaan voelen, wat nog wel eens het domste ooit had kunnen zijn. Brightpaw duwde de gedachte weg. Ze had geen zin om over haar domme fouten te denken. Ze had nooit verliefd op Moonstripe mogen worden, want dan was misschien hun vriendschap band nog net zo sterk als hier voor geweest. "Mijn hart ligt nu echt bij Mockingjay..." Vervolgde Darkvoice. Brightpaw glimlachte. 'Ga er dan op af, verteld dat je hem leuk vind. Ik denk, ik weet dat het dan vast wel wat word,' probeerde Darkvoice te verzekeren. Darkvoice was een lieve poes, en ze kende Mockingjay als een goede warrior, verder ook niet echt, maar ze ging er van uit dat het vast wel wat kon worden tussen die twee. Al kon er misschien ook dingen gebeurd zijn waarom het juist niks meer worden kon, maar daar wist Brightpaw niks over.

"Find out what is going around in my head"

De lag die Darkvoice liet horen deed Brightpaw laten glimlachen. Brightpaw keek naar de zwarte poes. "Ik weet het niet, hoor." Antwoordde Darkvoice. Brightpaw glimlachte. 'Ik weet bijna zeker dat het helemaal goed komt,' glimlachte Brightpaw. Ze mocht Darkvoice wel. Dit was misschien hun eerste echte gesprek, maar ze voelde wel dat dit gesprek vriendschap mee had gebracht; iets wat Brightpaw nodig had, en belangrijk voor haar was, voor iedereen trouwens. Brightpaw keek naar de lucht, de eerste ster van silverpels was al in de lucht te zien. De maan was er nog niet, maar de zon ging wel al onder. Brightpaw wist dat de twee poezen straks terug naar het kamp moesten, zou Darkvoice ook mee gaan? Misschien kon Brightpaw er voor zorgen dat Darkvoice mee ging. "Ik denk dat het tijd wordt om terug te gaan." Miauwde Darkvoice. Brightpaw wist dat ze het enkel voor haar bedoelde. Brightpaw keek Darkvoice aan. 'Jij moet ook mee gaan, je moet niet voor hem weg lopen, dan geef je hem zijn zin,' miauwde ze. Ze wist zelf dat het makkelijker gezegd was dan gedaan. Maar ze wist ook dat het zo was.

"Find out what is going around in my head"

Brightpaw keek Darkvoice aan, de lucht werd donker, en het werd nu echt tijd voor de apprentice om terug naar het kamp te gaan, ze vroeg of Darkvoice mee zou gaan, maar zoals verwacht besloot Darkvoice om dat niet te doen. "Sorry, Brightpaw... Maar ik maak nog een rondje territorium." Sprak Darkvoice. Brightpaw lied haar oren een tikkeltje teleurgesteld hangen. Ze wist dat ze Darkvoice niet kon dwingen, dus besloot ze wijselijk te knikken. 'Oké dan,' mauwde ze. Brightpaw ging recht op staan en glimlachte naar Darkvoice. Ze besefte nu pas wat Darkvoice voor haar begon te betekenen. Ze mocht haar wel, en ze zag haar nu al als een goede vriendin. "Veel geluk." Miauwde Darkvoice. Brightpaw knikte. 'Jij ook,' snorde ze. Darkvoice gaf haar spinnend een lik over haar schouder en Brightpaw gaf een lik terug. "Ik zie je morgen weer." Sprak Darkvoice. Brightpaw keek Darkvoice aan met een vriendschappelijke blik. 'Tot morgen, Darkvoice,' snorde ze waarna ze zich om draaide en nog een laatste keer haar aan keek over haar schouder. Met een zwaai van haar staart gaf ze aan dat ze nu terug ging en ze sprong weg. Ze ademde de lucht in een glimlachte. Darkvoice is een goede vriendin geworden, ging er door haar kop heen. Een warm gevoel streek door haar lichaam heen, waarna ze terug ging naar het kamp. Na een stuk gerend te hebben drong de geur van het kamp haar neus al binnen. Brightpaw vertraagde haar tempo en liep rustig het kamp binnen. De prooien die ze had gevangen had ze tijdens haar terug weg mee genomen en ze kreeg er enkele complimentjes van. Vandaag was eens een leuke dag geweest. Ze legde de prooien op de prooi stapel en nam voor zich zelf een muis mee die een ander had gevangen. Rustig ging ze aan de kant zitten en begon ze haar avond maar voor het slapen gaan op te eten...


~Topic Uit