A place full of memories

S M O K E T E A R

Rustig lag hij opgerold naast Lastbreathe, zoals altijd, zij had nu de Nursery verlaten en was niet langer meer een Queen. Dicht bij hun lagen Autumnleaf, en Smokedust, Breakingdawn lag toch wel ergens anders. De dag hier voor waren ze warriors geworden en zijn andere kittens, Rosepaw, Mistpaw en Thistlepaw sliepen nu in de apprentices den, Dragonpaw - zijn apprentice samen met Thistlepaw, - de zoon van Stormstar, tevens zijn vader, sliep samen met zijn broeders en zusjes ook in de apprentices den. Zijn kittens en die van Stormstar waren samen apprentice geworden, best wel een raar idee. Maar hij was er trots op, hij was trots op zijn familie, de officiële Riverclan familie. Smoketear werd wakker en hees zijn kop op. Hij keek rond in de Warriors den en merkte dat het een stuk drukker was geworden. Iedereen lag lekker knus in de warriors den. Smoketear gaf Lastbreathe een lik over haar kop en verliet de den. Hij versmalde zijn ogen tegen de zon en liep over de open plek naar de fresh kill-pile. Hij zocht een vis uit die hij rustig op at, over een paar uur zou hij zijn twee nieuwe apprentices zijn zoon en zijn broertje het territorium laten zien. Het bleef een raar idee dat hij zijn broertje trainde, zoon was wel normaal, maar broertje? Smoketear grijnsde. Hij was blij met zijn vader, zijn leader, zijn vriend. Zijn vader betekende heel veel voor hem. En hij hoopte dat hij ook zo veel betekende voor zijn kittens. Toen hij zijn vis op had besloot hij even naar de Waterfall te gaan om daar even rustig te jagen en zijn ding doen, even na denken. Als zoon van de leader betekende je net iets vaker voor de clan dan andere warriors - ook al waren ze allemaal gelijk en werden ze gelijk behandeld. Toch was het zo. Dat merkte Smoketear zelf ook, hij werd anders behandeld door de warriors. Anders dan hij zag hoe andere warriors elkaar behandelde, niet dat Smoketear dat erg vond. Hij was wel een leidend figuur. Zijn moeder was de Deputy van de clan, en zijn vader dus de leader, dat was niet zomaar iets. Hij was trots op zijn ouders. Smoketear liep veder door het territorium en kwam uiteindelijk aan bij The Waterfall. Hij keek om hoog naar het vallende water dat al van hoog kwam. Hij snoof de lucht op en rook de geur van waterrat. Hij versmalde zijn ogen en dook in een sluip houding. Hij trok zich wat terug in de bosjes zo dat de waterrat hem nog minder snel zou oppikken. Toen hij het dier in het versier kreeg sloop hij er direct op een perfecte manier af. Op een goede afstand bleef hij stil staan en dook hij er op af. Hij klauwde het dier om hoog en ving het in zijn bek waarna hij het meteen dode. Hij legde het dier op de grond en likte zijn lippen af die onder het bloed zaten. Daarna hoorde hij op nieuw geritsel, en toen hij de geur rook herkende hij het meteen. Het was zijn dochter, Breakingdawn. Hij bleef rustig afwachten, en keek in de richting vanwaar de geur kwam. Hij wist niet wat hij kon verwachten, hij zou wel zien.

--Breakingdawn--

I Might Be Loyal...
I Am Not Afraid To Kill

S M O K E T E A R

Zijn blik was op de bosjes gericht waar een maar al te bekende geur vandaan kwam, de geur van zijn dochter, zijn dochter die heel veel voor hem betekende. Breakingdawn. Ze was boos op hem, dat wist hij, ze was boos op hem om dat ze zich vervangen had gevoeld, iets dat hij nooit zou doen. Vervangen om dat er een nestje was gekomen tussen hem en Lastbreathe, een nestje die bestond uit Rosepaw, Mistpaw en zijn zoon tevens zijn Apprentice Thistlepaw. Drie kittens die ook heel veel voor hem betekende. Maar Breakingdawn was anders, die betekende op een andere manier toch wel heel veel voor hem. Toch stonden zijn kitten gelijk, maar stond Breakingdawn misschien toch net ietsje boven de anderen. Smoketears vlam gekleurde ogen stonden recht in de grasgroene ogen van zijn dochter, Breakingdawn. Hij had zich een lange tijd afgevraagd of het ooit weer goed zou komen, of ze ooit de stap zou willen zetten tot goed maken. Breakingdawn betekende veel voor hem, en hij had altijd een super goede band met haar gehad. Ze was altijd naar hem toe gekomen wanneer er iets was, dan had ze zich in zijn vacht verstopt en had Smoketear getroost, van kitten tot begin haar apprentices tijd, daarna, na zijn wraak op Icy om dat zij Dreamheart had vermoord, was het al wat slechter geworden, het was een roekeloze actie geweest, maar hij had het voor de clan gedaan. Het had gevoeld als een verplichting. Breakingpaw toen, was hem gevolgd, en ze was bijna vermoord, dankzij zijn roekeloze actie, ook al had Breakingpaw gewoon nooit moeten komen. Maar dat was toch gebeurd. Om dat ze van hem had gehouden - wist hij. Smoketear voelde zich schuldig. En dat was nu ook te zien in zijn houding. Maar hij kon zich hoe dan ook niet schuldig voelen om de komst van Rosepaw, Mistpaw en Thistlepaw. Ook dat waren zijn kittens. Hij kon zich wel schuldig voelen om de onverwachte komst. Maar Lastbeathe had het hem moeten vertellen, en dat was niet gebeurd. Enkel wist Breakingdawn dat nog niet. En dat zal hij nu allemaal gaan uitleggen. Hij zou alles weer proberen recht te zetten. Breakingdawn liep met zelfverzekerde passen naar hem toe. Ze zag er sterker uit dan ooit, en Smoketear voelde een steek van trots. Toen hij haar goed bekeek za hij ook hoe ze gegroeid was. Hoe sterk ze was geworden. Hoe groot. Hoe mooi. Smoketears blik glinsterde van trots. "Breakingdawn," maar er zat ook onzekerheid in zijn stem. Deed hij het wel goed. Wou ze dit wel. Zou ze nu niet weglopen of zo? Hij duwde zijn onzekerheid weg en sloeg zijn staart over zijn poten. Hij wist niet wat hij nog meer moet zeggen. Hoe hij dat moest zeggen. Hij zou wel zien wat Breakingdawn wou vertellen. Wat haar hier toe had gebracht, en waarom ze regel recht op hem af was gestapt. Misschien ging er nu iets vreselijks gebeurden. Maar misschien zou er nu een einde komen aan deze eeuwig durende afstand tussen hun. Hij hoopte op het tweede.

I Might Be Loyal...
I Am Not Afraid To Kill

S M O K E T E A R

Hij wist niet of hij bang moest zijn voor dit moment, of juist blij. Wat was Breakingdawn van plan? Wou ze een einde aan hem maken? Want Smoketear was zeker niet van plan om met zijn dochter te vechten, hij zou vluchten, en laten zien dat hij zijn dochter nooit pijn zou doen. Smoketear keek naar Breakingdawn met gemixte emoties, afwachtend naar wat er ging komen. Hij hield van zijn dochter, hij gaf om zijn dochter, en hij zou door het vuur gaan voor haar. Hij zal er alles aan doen om haar te laten zien dat hij om haar gaf, en nog net zo veel als toen hun band nog zo sterk was als toen ze nog een kit was. Breakingkit... Wat miste hij die Breakingkit, hij wou dat die Breakingkit terug kwam in Breakingdawn als de kit die van hem had gehouden, als de kit die zich had verstopt in haar vacht. Smoketear vermande zich en keek naar Breakingdawn met een blik nog even gemixt als daar net. "Grootvader heeft vast wel verteld dat ik hem had beloofd met je te praten..." Sprak Breakingdawn. Smoketear zweeg, nee dat had vader helemaal niet gedaan. Hij schudde met zijn kop. "Nee, vader heeft dat niet gedaan," kwam er een tikkeltje hees uit. Zenuwen spatte van hem af maar hij hield zich in, duidelijk bang om haar weer te verliezen, ook al had hij haar nog steeds niet. "Maar ik ben blij dat je gekomen bent om te praten," mompelde hij oprecht. Hij hees zijn kop op en ging zo zitten dat hij haar helemaal recht aan kon kijken. Zijn ogen stonden vol met vaderschap, vol met hoe erg hij haar had gemist, hoe erg hij had geleden toen hij zijn dochter zo had moeten zien. Hij zei even niks, en wachtte af naar wat zijn dochter ging zeggen.

--Smoke zo spelen is zo... lastig

I Might Be Loyal...
I Am Not Afraid To Kill

S M O K E T E A R

Rainpaw, nu Rainfall was een poes geweest waar Smoketear als Apprentice verliefd op was geweest. Maar hij had nooit echt toegegeven aan die liefde voor angst om de witte poes te verliezen. Toen hij net warrior was geworden had hij Lotuslead ontmoet die vlak er na haar warrior naam kreeg, Smoketear en zij konden wel goed met elkaar, maar de passie spatte er niet van af. Toen ze partners werden was dat meer om dat Smoketear geen keus had in zijn kop. Niet dat hij het niet wou, maar het was meer tijdelijk, waar wel een mooi nestje uit was ontstaan, waar onder Breakingdawn. Lotusleaf begon daarna heel vlug te veranderen, en Smoketear voelde zich niet meer op zijn gemak als partner bij haar. Er kwam er een einde aan die relatie, Lotusleaf zou het vertellen, maar hij betwijfelde of dat gebeurd was. In de tussen tijd had Smoketear Lastbreathe ontmoet, waar veel te snel een klik tussen kwam. Hij voelde zich echt zich zelf bij haar, en dat nog steeds, bij haar was hij echt verliefd, zij had zijn hart, zij was de poes waar hij op had gewacht. Maar hij begreep dat anderen hem op dat gebied nooit zullen begrijpen, andere katten hadden hem ook met afschuw aan gekeken, dat nu al lang weer weg was. Hij had bij bijna iedereen zijn oude naam weer terug. "Ik zou niet blij zijn als ik jou was.." Sprak Breakingdawn. Smoketear zei niks. Hier was hij bang voor geweest, dat Breakingdawn niks goeds kwam vertellen. "Waarom de andere jou nog zien als vader weet ik niet.. Je hebt ons en moeder verraden.." Sprak Breakingdawn vervolgens. Smoketear schudde zijn kop. Dat was niet waar. Smoketear was altijd nog exact het zelfde voor hun geweest als altijd. "Hoe lang zal het duren voor je Lastbreathe ook verlaat en voor een weet ik veel Butterbell of ander jonger model gaat." Vervolgde Breakingdawn. "Grootmoeder vertelde me lang geleden verhalen over vroeger over Rainfall.. Over hoe je als apprentice was over Dreamheart. Zo veel dingen maar ze vertelde me ook hoe trots ze op je was." Smoketear slikte. Als apprentice was Smoketear een doerak, hij was écht veranderd, zowel negatief als positief. "Maar die trots zal nu al lang vergaan zijn, kijk naar jezelf vader.. Wat zou je uiteindelijk later willen zijn je houd niemand over mij heb je al niet meer." Smoketear versmalde zijn ogen voor een moment. Hij schudde weer met zijn kop. Hij had alle graag anders gehad, en was alles behalve trots op zich zelf. "Ik ben ook niet trots op me zelf, en als het kon had ik alles anders gedaan," sprak hij schor. "Ik ... Rainpaw was mijn jeugd liefde, maar ik wou onze vriendschap niet verbreken, en zo ontmoette ik jouw moeder, een mooie lieve poes, iemand die ik nog steeds dankbaar ben voor wat ze mij en zich zelf gegeven heeft... Breakingdawn... Je moeder veranderde zo erg toen jij en je siblings geboren werden, het was niet meer wat je noemt échte partner schap... mijn... mijn liefde voor haar verdween... en toen kwam Lastbreathe op mijn pad, een mooie lieve poes, iemand waar mijn hart een grote sprong maakte, ik heb dagen tegen me zelf gezegd dat ik geen partner schap met haar kon beginnen, dat ik moest wachten, maar de liefde voelde zo groot... paar dagen later werden we partners... en nog steeds, ik hou van haar..." zijn stem sloeg meerdere keren over... Hij wou dat Breakingdawn haar begreep. "Ik had graag gehad dat ik Lastbreathe eerder had ontmoet, maar als dat zo was geweest had ik jou en je siblings nooit gehad... begrijp je dat? Hoe erg je me ook haat, ik ben en blijf je vader, en voor jouw en je siblings zal ik door het vuur springen..." sprak hij verder terwijl hij haar recht aan keek. "En de andere kittens... die had ik zelf ook niet zien aan komen, Lastbreathe had het me niet verteld, en toen ze het wou vertellen, was ze te laat... Ik had het ook niet aan haar gezien..." Mompelde hij. De volgende woorden uit Breakingdawns bek liet hem verstijven. "Of jij gaat.. of ik.." Sprak Breakingdawn. Smoketear hees zijn kop op en stond op. "Dan ga ik... en als dat is wat je écht wilt, als dat is wat je hart je verteld, dan ga ik nu, vanavond nog," mompelde hij. Hij sloot zijn ogen voor een moment. Zijn vader zou hem niet laten gaan, dus dan moest hij nu gaan.

I Might Be Loyal...
I Am Not Afraid To Kill

S M O K E T E A R

Hij voelde zijn maag even omdraaien bij het idee de clan te verlaten. Hij hield van zijn clan, en gaf om hun, hij beschermde zijn clan met zijn leven en had beloofd voor altijd trouw te zijn. Maar hij hield toch meer van zijn familie, zijn dochter, en zijn geliefde, hij zou hier iedereen pijn mee doen, zijn geliefde, zijn andere kittens, maar hij wou Breakingdawn niet ongelukkig hebben, als hij bleef zou Breakingdawn er altijd mee blijven zitten, als hij ging zouden zijn andere kittens er een poos pijn aan hebben en zijn geliefde ook, maar dat zal uiteindelijk weg trekken. Dus had hij zijn keuze snel gemaakt. Weg gaan was dan de beste optie. Smoketear keek Breakingdawn nog een laatste keer aan. Het leek hem beter om nu gewoon te gaan en niks meer te zeggen. Hij draaide zich om en keek haar nog even aan met een bedroefde blik. Toen begon hij langzaam weg te lopen, weg om de clan voorgoed te verlaten, weg van alles waar hij van hield, weg waar hij zo zijn best voor had gedaan. Toen voelde hij een klap tegen zijn zij aan en smakte Smoketear op de grond. Hij draaide zich geschrokken om, maar toen hij de stem van Breakingdawn hoorde, merkte hij dat dit geen aanval was. "Nee.." Fluisterde Breakingdawn. "Blijf." Smoketear zei niks, hij bleef liggen, en probeerde te kijken in haar ogen op zoek naar een teken van dat ze niet wist wat ze deed. Breakingdawn verstopte haar kop in zijn vacht, en even voelde hij het gevoel van vroeger weer, toen Breakingdawn nog Breakingkit was. En vlak er na, Breakingpaw. Hoe ze toen bijna haar hele lichaam in zijn vacht verstopte. Een traan rolde over zijn wang. Vaak kwamen er geen tranen bij Smoketear, maar nu wel. "Sorry." Fluisterde Breakingdawn. Smoketear kwam langzaam overeind, maar hield Breakingdawn tegen zich aan. Hij likte voorzichtig haar oor. "Het geeft niet," fluisterde hij zacht in haar oor. "Het geeft echt niet," vervolgde hij even zacht. "Ik had nooit zo'n zak moeten zijn..." mompelde hij vervolgens. Hij wist dat dit ook grotendeels zijn schuld was, maar hij zou er niet te veel over terug roepen, al helemaal niet over de mis verstanden, misschien als hij dat deed, dat het juist dat weer mis ging. Hij wou niet op nieuw beginnen. Hij hield van Breakingdawn, en wou haar als zijn kleine meid hebben, niet als zijn kleine meid die hem liever verdorven op de grond zag liggen."Ik heb je gemist, heel erg..." mompelde hij vervolgens waarna hij haar aan keek. Zijn ogen brandde vol van emotie, maar boven alles kon je er echte vader liefde in zien. Hij hield van zijn dochter. Zijn kittens betekende alles voor hem. Enkel vroeg hij zich af of Breakingdawn zijn andere kittens ooit zou accepteren, maar daar ging hij niet over beginnen, dat moest van zelf gaan.

I Might Be Loyal...
I Am Not Afraid To Kill