So you have the same intrests as me? [+Lightpaw*]

Een doffe zon scheen net ovder de rand van riet heen van het Riverclan camp. Het water wat om het camp heen dreef maakte een zacht geluid, soms hoorde je er een patrol die er net op uit gestuurd werdt er doorheen waden maar voor de rest was het camp aardig stil. Stil keken twee cycaan blauwe ogen de apprentice den rond. De meeste waren al weg met hun mentor of ze waren gewoon ergens heen. Met een geeuw stond Jaggedpaw op en rekte langzaam poot voor poot al het slaap uit zijn ledematen. Met een snelle pas trippelde hij het hol uit over het verse groene gras naar de uitgang van het camp, misschien was daar nog wel wat te beleven. Meestal moeten apprentices aan hun mentor of een andere warrior vragen of ze het camp uit mogen maar er was een ding waar Jaggedpaw zich niet aan hield: De Warrior code. Hij vondt het maar belachelijk dat de katten via die wijze leefden. Prooi vangen voor de oudsten en het onder je ogen het opgegeten zien worden terwijl je het zelf hebt gevangen. En misschien ben je die dag net te laat en heb je een miezerig mager muisje voor je neus om op te eten terwijl jezelf een vet konijn had gevangen. Belachelijk gewoon. Zonder te aarzelen stapte de blue point tabby het water in en waadde zich er doorheen tot hij na een tijdje aan de overkant was. De vogels floten vrolijk maar klonken afschuwelijk in de oren van de kater die onder de bomen waar ze in zaten door liep. Hij had nog geen idee gehad wat hij ging doen in het territorium. Misschien ging hij wel de grenzen over om te kijken wat er aan de andere kant was. Hij was namenlijk pas in een paar territorium van andere clans geweest en er waren en nog een paar te gaan. Na een tijdje drong een bekende geur door naar zijn neusklieren. Jagged zijn oren gingen naar voren en draaide zijn kop in de richting waar de geur vandaan kwam. Hij moest even goed kijken voordat hij zag wie die kat was. Het was een rood met witte poes en amberkleurige ogen,Lightpaw. Jaggedpaw had de apprentice zelf nooit echt goed leren kennen maar hij kende haar wel van geur en figuur. Misschien kwam hij er vandaag achter wat haar aard was.

"I don't give a fuck about rules!
So shut the fuck up with those bullshit"
Haar felle amber gekleurde ogen waren open tot op een kiertje. Ze leken net dicht, gewoon om te voorkomen dat anderen ook maar enig woord tegen haar gingen zeggen, ook al waren er maar een stuk of vier apprentices in de den, waar onder Jaggedpaw. De kater kende ze niet, maar hij had een houding die haar wel interesseerde. Lightpaw volgde de blue point taby kater met haar ogen tot hij uit de den was verdwenen. Lightpaw keek buiten de den en zag dat het zonlicht naar binnen was komen schijnen, alles leek zoals normaal. Geen enkele warrior die ook maar enig iets deed, ja, relaxen in de zon, terwijl er ondertussen tig rogues op hun territorium hide and seek zaten te spelen. Lightpaw hees zich overeind en opende haar ogen helemaal. Ze gaf haar fel gekleurde vacht een stevige wasbeurt en lief daarna de den uit. Op de prooi stapel lagen net nieuw vers gevangen prooi. Maar Lightpaw kon wel voor haar eigen eten zorgen. Ze keerde een warrior die haar aansprak de rug toe en verliet de kamp. Ze had geen zin in gezeik. Ze wist wel hoe iedereen over haar dacht. "Ze is onloyaal," en "ze geeft helemaal niks om de clan," en dat was al zins het begin zo. En nu was het inderdaad zo, ze gaf niet langer meer om de clan, en ze was ook niet langer meer loyaal. Ze draafde door het bos heen en het zachte natte gras kietelde onder haar poten. Het was het einde van greenleaf, dus alles was een stuk natter en klever. Het prooi was zich al aan het voorbereiden op Leaf-fall. Lightpaw ging veder en snoof de lucht op, de prooi leek schaars vandaag. Ze snoof nog een keer en toen drong eindelijk de geur van konijn haar neus gaten binnen. Ze grijnsde haar tanden bloot en zakte in een perfecte sluip houding. Haar poten maakte geen geluid, en haar houding was perfect. Op twee tail-length afstand bleef Lightpaw staan. Ze zwiepte een paar keer met haar staart en sprong toen recht op het konijn. Ze sloeg haar klauwen in de nek van het konijn en liet het dier rustig dood bloede, allemaal uit diss-respect voor Starclan. Want ja, Starclan bestond toch niet. Met het konijn in haar bek liep ze verder. De geur van een clan genoot drong haar neus gaten binnen. Een apprentice. En toen ze beter snoof herkende ze de geur als die van Jaggedpaw. Ze besloot er op af te gaan, en naarmate ze dichter bij kwam zag ze de kater staan. Ze liet het konijn op de grond vallen en keek de kater aan. 'En hallo, wat doe jij zonder mentor buiten het kamp,' het was meer als grapje bedoeld, en beslist niet gemeen of zo. Want ja, Lightpaw was ook gewoon zonder toestemming of mentor buiten het kamp. Dus wat boeide het.

ZIjn cycaan blauwe ogen keken de poes zacht aan. Ze stond bekend als een onloyale apprentice die niets om haar clan geeft. Jagged was het eigenlijk volkomen met haar eens, hij vond het maar een schande dat die clankatten leefden volgens de Warrior code die door een paar dooie katten was verzonnnen, belachelijk gewoon. Na een tijdje zag hij de felgekleurde kattin dichterbij komen. 'En hallo, wat doe jij zonder mentor buiten het kamp.' Het klonk niet aanvallend maar dat had hij ook niet verwacht van haar. De blue point grinnikte even en reageerde daarna op haar vraag. 'Ik leef niet volgens die regels van de zogenaamde "Starclan" die paar dooie katten in de lucht.' Zijn cycaan blauwe ogen keken haar aan, hij wist onderhand zeker dat zij net zo over de Starclan dacht als hij dat zou doen. 'Het verziekt alleen maar je leven die Warrior code.' Een lach speelde met zijn lippen toen hij eraan dacht hoe al die domme clankatten geloofde in een fabeltje die aan de kittens werden verteld. Want een clan dooie katten van waarschijnlijk generaties terug kan toch niet regeren over een bepaald gebied wat nog leeft. Langzaam krulde de kater zijn staart over zijn voorpoten en wachtte op antwoord van Lightpaw. Hij hoopte dat hij vaker met haar om kon gaan, bijna elke clankat was loyaal en Lightpaw was dat niet. Hij zou dan eindelijk een vriendin hebben die hetzelfde dacht als hem.'
[/color]

"I don't give a fuck about rules!
So shut the fuck up with those bullshit"
Met de meeste katten uit de clan had ze geen contact. Lightpaw was meer op zich zelf, en ging wel eens met Honeypaw om, puur om dat Lightpaw haar toch wel mocht. Alleen was Honeypaw toch weer niet het zelfde als haar, Honeypaw was dus wel trouw aan de clan, en de warrior code samen met Starclan. Lightpaw niet. Lightpaw droomde over een leven met macht, waar bij Starclan en de hele warrior code geschiedenis zou zijn. En dat dan samen met Wildpaw, een Shadowclan apprentice. Enkel was Wildpaw toch wel anders, hij gaf om zijn clan, om dat het zijn familie was, meer ook niet, en dat begreep Lightpaw wel. Toch werden ze eerst samen getraind door een Bloodclan warrior genaamd Phantom, enkel zag Lightpaw hem minder. Nu had ze net Tyki ontmoet, een andere rogue. En zo zocht Lightpaw wel vaker rogues op om mee in contact te komen. Lightpaw was Jaggedpaw tegen gekomen en had gevraagd wat hij zonder ook maar enig begeleiding buiten de clan deed, meer op een plagerige on serieuze manier. 'Ik leef niet volgens die regels van de zogenaamde "Starclan" die paar dooie katten in de lucht.' Niet helemaal het antwoord wat ze had verwacht, maar het bracht wel een grijns rond om haar lippen. 'Het verziekt alleen maar je leven die Warrior code.' Vervolgde Jaggedpaw. Lightpaw krulde haar staart op en ging zitten. Haar ginger gekleurde staart legde ze over haar witte voor poten. 'Ik ben het helemaal met je eens, Starclan, én de rest van de clan kan voor mij de pot op, ze doen helemaal niks aan alles en denken dat het hele leven maar één groot spelletje is dat kan leven op een bijgeloof genaamd Starclan,' miauwde ze nonchalant. 'En wat mij het grootste deel van de clan heeft laten haten... Ze hebben me nooit geaccepteerd, en daar zullen de meeste stuk voor stuk voor gaan boeten,' siste ze vervolgens. 'Heb jij trouwens een mentor aangewezen gekregen, zo ja, doet die mentor wat met jouw?' besloot ze te vragen.
[/size]

De rood met witkleurige poes krulde haar ginger staart en legde die vervolgens op haar witte voorpoten. Het puntje van Jaggedpaw zijn staart zwiepte op en neer. Zijn ruwe tong gleed snel langs zijn droge lippen. 'Ik ben het helemaal met je eens, Starclan, én de rest van de clan kan voor mij de pot op, ze doen helemaal niks aan alles en denken dat het hele leven maar één groot spelletje is dat kan leven op een bijgeloof genaamd Starclan,' miauwde ze nonchalant. Jagged knikte instemmend bij haar woorden. 'En wat mij het grootste deel van de clan heeft laten haten... Ze hebben me nooit geaccepteerd, en daar zullen de meeste stuk voor stuk voor gaan boeten,' siste ze vervolgens. 'Heb jij trouwens een mentor aangewezen gekregen, zo ja, doet die mentor wat met jouw?' Even viel er een gevulde stilte. 'Eigenlijk is het best wel laf dat ze je niet accepteerde, als je een keer iets slecht doet dan denken die clanlkatten gelijk dat er een heel kwade geest in je huist.' Toen Jaggedpaw het volgende zij begonnen zijn ogen te glinsteren en een valse grijns speelde met zijn lippen 'Maar toch is het heerlijk om slecht te zijn, om je klauwen in die van een andere kat te zetten, warm en vers bloed over je klauwen voelen lopen. En over die mentor, nee ik heb er geen en dat mag voor mijn part zo blijven, ze houden je constant in de gaten en je moet trainen en dan kan je er niet op uit alleen of iets doen wat je zelf wilt doen.' De blue point tabby zijn haren rezen zachtjes op en neer door een fris briesje Riverclan territory jaagde