You've never seen the world with open warrior eyes.

--Voor de hele clan!--

_{Smoketear voelde zich verdrietig terwijl hij de dode kitten met Thistlekit droeg. Hij voelde een band met Thistlekit, en door hem te dragen putte hij troost uit zijn sterke lichaam. Hij was precies hem, en dat zou de hele clan op vallen. Hij wou later ook zijn mentor worden om hem te trainen, als zijn zoon, als zijn apprentice. Zijn poten voelde zwaar aan. Maar hij wist dat zijn partner het zwaarder had. Ze leunde op hem terwijl zij Rosekit en Mistkit droeg. Smoketear slikte even en stapte door. Het weer was bagger, maar het regende niet, dat konden ze nu echt niet gebruiken, laat staan de kittens. Ze waren net geboren, vast en zeker heel koud, en ze waren nog lang niet bij het kamp. Zouden ze het wel over leven? Dit was een hele reis voor de kittens. Maar Smoketear wist dat de kittens sterk waren. Smoketear ademde een beetje harder door zijn bek, gezien zijn adem warm was, en zo hoopte hij Thistlekit warm te houden. Mistkit en Rosekit lagen op zijn rug in zijn dikke vast terwijl Lastbreathe ook met haar kop op zijn rug leunde en de kittens vast hield. Smoketear keek naar de lucht, die was donker en droevig. Alles van Breakingpaw stond nog als vers in zijn kop gegrift, maar het speet hem dat hij daar nu eerst niks aan kon doen. Hij moest eerst hun veilig in het kamp brengen en Timberkit geven wat hij verdiende, een afscheid. Na nog lang gelopen te hebben kwamen ze bij het kamp aan. Smoketear slikte even.
Daarna liepen ze het kamp binnen. Binnen het kamp bleef hij op de open plek staan. Lastbreathe haalde haar kop van zijn rug en liep naar de Nursery. Smoketear voelde de vragende blikken, blije blikken, op gewonden blikken allemaal op hem branden. Want ja, kittens, dat was ook een feest als die geboren werden. Maar ook waren er bezorgde blikken op hun gericht. Smoketear liep achter Lastbreathe aan de Nursery in. Lastbreathe kreeg door een andere Queen meteen een verse nest aan geboden, en Lastbreathe knikte dankbaar naar de Queen en ging er op liggen. Smoketear boog zijn kop en legde Thistlekit tegen haar buik aan naast zijn zusjes. Hij hees zijn kop op en keek naar Lastbreathe. 'Ik zal de Clan uit leggen hoe en wat, en Timberkit een afscheid geven die hij verdient. Je kan blijven liggen, komen kijken, Timberkit weet namelijk dat je altijd van hem zou houden,' probeerde hij in een poging haar te troostte. 'Daarna zal ik met mijn andere kittens praten en achter Breakingpaw aan gaan,' mompelde hij. Smoketear keek Lastbreathe liefde vol aan, maar ook zat er een grens in van andere emotie, angst en een klein beetje woede, woede om dat Breakingpaw hem nu haatte om dat Lastbreathe hem niet had verteld over de komst van de kittens. Smoketear zuchtte. 'Ik hou van jouw,' en dat was wel oprecht.
Terug op de open plek legde hij Timberkit neer in een slaap houding. Enkele apprentices hadden bloemen geplukt toen ze de dode kitten hadden gezien en hadden die er mooi bij gelegd. Smoketear keek de apprentices dankbaar aan en vervolgens liep hij naar de hoge steen. Vragende blikken waren op hem gericht, maar hij had hier recht op. Stormstar zou het ook niet erg vinden, maar hem juist begrijpen, en snappen dat hij het woord wou geven. 'Beste clan leden, vrienden, en familie. Ik sta hier om goed en slecht nieuws. Ik begin met het goede... Er zijn vandaag kittens geboren, bij de waterval, maar ze zijn allemaal veilig aan gekomen... De namen zijn Thistlekit, mijn en Lastbreathes zoon, Rosekit, mijn en Lastbreathes dochter, en Mistkit, ook onse dochter,' Sprak hij trots. Maar al snel werd zijn blik droevig. 'Maar tijdens de geboorte is er ook een andere kitten geboren, Timberkit, hij is helaas overleden tijdens de geboorte. Jullie zullen hem vast al gezien hebben. Ik wil dat hij een afscheid krijgt, zoals elke warrior het zou krijgen...' Sprak hij luid en krachtig. Daarna knikte hij hen toe en sprong van de hoge steen af en ging meteen naar Timberkit toe om afscheid van hem te nemen. Hij wist dat Stormstar zou komen om met hem te praatten...}

Met snelle geluidloze passen bewoog de smalle blauw/grijze apprentice's haar voort. Rondom haar was het stil. De vogels floten niet, maar de planten ruisde ook niet.. Altans was het niet wind stil. Een betreurde blik wierp ze op de kampingang toen Icepaw de stem van een warrior te pakken kreeg. Zo moeilijk was het voor haar niet, dat was Smoketear de zoon van Stormstar. Ze slikte even en drong maar snel naar binnen. Je kon beter nooit ruzie krijgen met de hoge katjes, anders had je een slechte blaadje bij hun. De jonge poes wist wel dat Smoketear waarschijnlijk iets ging mede-delen. Maar waarom stond 'ie op de plek waar Stormstar normaal stond? Ze spitste haar oortjes en beluisterde de zinnen die uit zijn mond rolden. 'Beste clan leden, vrienden, en familie. Ik sta hier om goed en slecht nieuws. Ik begin met het goede... Er zijn vandaag kittens geboren, bij de waterval, maar ze zijn allemaal veilig aan gekomen... De namen zijn Thistlekit, mijn en Lastbreathes zoon, Rosekit, mijn en Lastbreathes dochter, en Mistkit, ook onse dochter,' Hmm. Kittens? Nog meer kittens die het bloed van Smoketear droegen? En dus ook van Stormstar? Een zachte rilling rolde over haar ruggengraat toen ze daar aan dacht. Al die vriendjes, en familie van hun, tja die vertrouwde Icepaw niet. Ze had altijd schrik dat ze iets verkeerd zou reppen. Maar zoals Smoketear al bevestigde, goed én slecht nieuws? Wat was dat slechte dan? Net toen ze haar bedacht dat ze beter zich kon schuilhouden in de apprentice den sprak de robuuske kater weer. 'Maar tijdens de geboorte is er ook een andere kitten geboren, Timberkit, hij is helaas overleden tijdens de geboorte. Jullie zullen hem vast al gezien hebben. Ik wil dat hij een afscheid krijgt, zoals elke warrior het zou krijgen...' Ongelovig staarde ze strak naar het lichaampje van de kitten. Een zachte, schrille kreet verliet haar mond. Het was bijna on-hoorbaar, maar wedde dat sommigen het wel hadden gehoord? Het was altijd lastig om een kitten te verliezen, ook al was 'ie van hun familie. Icepaw vond het erg. Net toen Smoketear van de steen afsprong trippelde ze sluw naar hem toe. Ze wou afscheid nemen van de kitten genaamd, Timberkit. Maar ze wist niet of dat mocht van Smoketear. Hij kon d'r evengoed wegsturen, weg van de plek omdat 'ie alleen wou zijn. Eventjes slikte de apprentice's haar brok door en keek hem beroerd aan. `Mag..Ik?´ Vroeg ze lichtjes, duidend op het lichaam dat ze afscheid wou nemen. Afscheid zoals elke kat het verdiende. `Het spijt me voor je dat hij het niet..´ Ze stopte met praten en keek verslagen naar de doodde kitten.

_{Stormstar, lag met zijn kop op zijn poten. Zijn staart lag naast hem, terwijl met hij half gesloten ogen hij naar buiten keek. Hij had een vreemd gevoel in zijn maag hangen, het was onbehagenlijk. Hij voelde zich heel blij, maar ook verdrietig tegelijkertijd. Het voelde dubbel, maar hij wist niet wat er nou aan de hand was met hem. Hij bewoog wat door zijn nest, mischien zat hij niet lekker. Maar wat hij ook deed, het gevoel bleef aanhouden. Mischien omdat het Bladgroen bijna afliep?, omdat hij nog steeds moeite had in zichzelf, met Dreaheart d'r dood? Hij zuchtte. Hij keek op naar de lucht, die een beetje groezelig was. Hij zag katten in het kamp, hun dagenlijkse dingen doen. Stormstar zuchtte onrustig, wat was er waar hij zich zo'n zorgen over maakte? Ten slotte stond hij op. Hij keek zijn hol rond keek, sloeg hij met zijn staart. Maar toen hij naar buiten keek, werd zijn vraag beantwoord. Smoketear kwam het kamp binnen, hij had kittens bij zich. Maar hij kon vanaf deze afstand al zien dat er een levenloos was. Smoketear kwam de nursery afgelopen.
'Beste clan leden, vrienden, en familie. Ik sta hier om goed en slecht nieuws. Ik begin met het goede... Er zijn vandaag kittens geboren, bij de waterval, maar ze zijn allemaal veilig aan gekomen... De namen zijn Thistlekit, mijn en Lastbreathes zoon, Rosekit, mijn en Lastbreathes dochter, en Mistkit, ook onse dochter,' Sprak hij trots. Maar al snel werd zijn blik droevig. 'Maar tijdens de geboorte is er ook een andere kitten geboren, Timberkit, hij is helaas overleden tijdens de geboorte. Jullie zullen hem vast al gezien hebben. Ik wil dat hij een afscheid krijgt, zoals elke warrior het zou krijgen...' Sprak hij luid en krachtig. Stormstar kwam volledig zijn hol uit, en keek met gelukkige maar betraande ogen naar zijn zoon. '' Mijn zoon, goed gesproken. Ik ben trots op je.'' Hij gaf hem een steunend kopje. ''Het is vreselijk om een kind te verliezen.'' Hij keek naar de clan, naar Smoketear en dacht aan de nieuwe kittens. Ten slotte ging de gedachte, naar naar de levenloze kitten. Hij sloot zijn ogen, en zuchtte diep. Hij verhief zijn stem, luid en gezagvol. Maar in zijn stem was ook diepe warmte en steun te horen.
'' Might Starclan light his path''}

"Some times death will come faster then you might think..."

Smoketear knipperde met zijn ogen terwijl zijn ogen over zijn zoon gleed, Timberpaw. Hij was een prachtige kitten, ondanks dat hij dood was. Smoktear slikte. Dit gevoel had hij eens eerder gevoeld, het gevoel van verdriet en verlies. Dit was een gevoel die bijna onbekend voor hem was. Hij had het eerder gevoeld bij het verlies van een goede vriendin, bij Dreamheart. Maar dit gevoel lag nog zwaarder. Hij was een kitten verloren, en niet zomaar een kitten, zijn kitten, zijn zoon, zijn en Lastbreathes zoon. Smoketear knipperde met zijn ogen om zijn tranen te verstoppen, hij huilde niet, hij was een kater die bekend stond onder zijn kracht en moed. Smoketears ogen gleden over het donkere lichaampje van Timberkit, en toen hoorde hij een bekende stem. Icepaw, een moedige apprentice van de clan. `Mag..Ik?´ Vroeg ze. Smoketear hees zijn kop op en keek de poes aan met zijn vlam gekleurde ogen, die nu dof stonden. 'Maar natuurlijk, ik wil niks liever, hij verdient een afscheid zoals jij en ik ook zouden verdienen als we naar Starlcan gingen,' zijn stem was schor van de brok die in zijn keel lag. Hij boog zijn kop en gaf Timberkit een paar likken over zijn flank, stond daarna op om andere katten er bij te laten. Daarna zag hij Stormstar op hem af lopen. '' Mijn zoon, goed gesproken. Ik ben trots op je.'' Sprak zijn vader. Smoketear wist een kleine glimlachje op zijn gezicht te plaatsten. 'Dank je, pa,' mompelde hij. ''Het is vreselijk om een kind te verliezen.'' sprak zijn vader. Smoketear knikte. 'Ik merk het,' mompelde hij waarna hij over zijn schouder keek naar de dode kitten omringd door verschillende katten om afscheid van de kitten te nemen die ze nooit gekend hadden. 'Hij had een prima warrior kunnen worden waar katten trots op hadden kunnen zijn,' mompelde hij. Een traan verliet zijn oog en spatte uit één op de grond. En al snel volgde de volgende tranen. Hij huilde eigenlijk nooit. En het liefst wou hij ook niet dat andere katten dit zagen. Hij probeerde zich ook duidelijk te laten stoppen. Maar het ging niet.