.:Wake up, and learn:.

We gaan met de wind, we vliegen met de wind. De rivier kabbelde rustig, een kleine kraai neemt ons vliegend mee naar het Riverclan kamp. Midden in de rivier springen de vissen met ons mee. Het water spat, en lacht ons toe. Het lijkt eindeloos te duren. Een heerlijke tocht door de lucht. Uiteindelijk word de reis geeindigd bij een hol, waar iemand ligt te slapen.. Stormstar lag rustig te slapen in dat hol. Hij sliep vredig, en voelde de wind rond zijn neus. Hij nieste, en hoorde een kraai kraaien. Versuft schudde zijn kop, door de onverwachtte wekking. Als snel keek hij lachend zijn op. Hij zuchtte, voelde een zachte wind door zijn vacht gaan. Hij keek even door zijn hol, en vreef de slaap uit zijn ogen. Daarna stond hij op, en liep kalm naar de den ingang. Rustig nam hij plaats naast de ingang, zoals altijd keek hij naar wat de katten deden. Hij zag ze praten, lachen en roddelen. Hij zag katten ontwaken, versuft uit hun nest komen. Een waterig zonnetje scheen over de wereld, kleine witte wolkjes dreven voorbij. Een glimlach stond op zijn gezicht. Terwijl hij zijn staart over zijn poten sloeg, gleed zijn blik naar de apperentice den. Hij maakte zich zorgen over Honeypaw, ze was zo over haar toeren gegaan op de ceremonie. Hij vroeg zich af wat haar dwars zat. Hij wist dat ze het moeilijk had met het overlijden van haar vader en moeder, maar waarom was ze zo boos geweest? Het baarde hem zorgen. Hij had ook het gevoel dat Lostvoice hem iets wilde vertellen, wist hij maar wat. Een pijnzende blik verscheen. Ze had een tijd terug zelfmoord willen plegen, hij snapte niet waarom. Zijn klouw gleed over het zand voor hem, hij maakte tekentjes, en dingetjes. Nietsbetekende dingen. hij zette zijn poot in de aarde, die ook een afdruk achterliet. Een sympatieke glimlach had hij. Hij kon zich herinneren, dat hij samen met Smoketear had gezeten, toen Smoketear als kleine kitten zijn pootje er ook in had gezet. De poot van Stormstar was natuurlijk veel groter geweest. De jonge kater lag ook met zichzelf in de knoop. Hij was blind voor de gevolgen van zijn daden, verbitterd door het willen van wraak. Stormstar had hem zo vaak gezegd, dat wraak niet de goede oplossing is. Even verstreek de tijd, en deed hij wat clan dingen, zoals de patrouilles organiseren. Dat kon Mousefur nu niet meer nu ze in de nursery lag. Uiteindelijk stond Stormstar bij zijn hol vandaan op en besloot de training voor Breakingpaw en Stormpaw maar van start te laten gaan. Hij liep op rustige pas naar de apperentice den. zijn staart hing achter hem aan, en hij voelde een kalme wind langs zijn vacht strijken. Hij kwam aan bij het hol waar de leerlingen sliepen. Hij keek door de opening naar binnen en sprak '' Stormpaw en Breakingpaw. Wakker worden, het is tijd voor jullie training. '' Daarna wende Stormstar zich uit de den. Rustig wachtte hij tot ze er waren. Hij keek nog even naar de katten die de patrouilles organiseerde. Die dag had hij een aantal katten aangewezen die dat mochten doen. Daarna liepen ze met z,n drieén het kamp uit. Hij zou ze vandaag het territorium laten zien. Dat was de eerste les van een leerling.

Sorry voor de powerplay, ik kon anders weinig ervan maken D:
hoop dat je het niet erg vind, zowel dan verander in de post ;3

Nadat de ceremonie voorbij was en de zon achter de heuvels verdwenen was, wende de kit, die net Apprentice was geworden zich naar de Apprentice Den waar hij de komende tijd zijn leven zal dorbrengen. Vele andere liepen er al heen, je kon merken dat de Nursery Den leger was zonder al dat gepiep van zijn generatie. Hij richtte zich weer op de Den en stapte er snel in. De Den was groter dan de Nursery en iedereen had zijn eigen Mosbed. Gelukkig, hij wou het niet graag toegeven, maar al dat vacht om je heen maakt het erg benauwd in de Nursery waar hij geboren was. Al zal hij het tot de tijd wel gaan missen besefte hij met een kleine lach op zijn brede gezicht. Al snel zag hij een leeg plekje, tenminste dat dacht hij. Met normale passen liep hij richting het schne Mosbed. Hij begroette een paar katten die hij passeerde. Zover hij wist mocht iedereen hem, gelukkig maar. misschien kwam het door het feit dat hij de zoon van de vorige Leader was. Het maakte hem niet veel uit, hij behandelde alle katten gelijk, en zij deden hetzelfde terug. Eenmaal bij het mosbed rook hij niks. Alleen de geur van het wind, geen kattengeur. Het was zeker, deze was vrij en nu van hem. Hij maakte een rondje erop en ging zitten, toekijkend naar de katten die binnen kwamen. Maar eigenlijk wachtte hij gewoon op Breakingpaw om haar een plek naast hem aan te bieden. Die plek zat tegenover hem, ook leeg en geen geur eraan. Een kat kwam zijn kant op en vroeg of deze plaats bezet was. Storm kende de kat en was bevriend met hem. Hij zij dat hij hem bezet hield voor iemand, en weer een leeg plekje aan naast iemand anders waarvan hij wist dat die twee elkaar aardig vonden. Gelukkig werd de kat niet boos of teleurgesteld, in tegendeel. Hij wenste hem een goede eerste nachtrust en maakte een weg naar de aangewezen plek. Toen zijn orange ogen zich weer op de ingang richtte zag hij Breakingpaw. Enthousiast zwaaide hij met het topje van zijn staart heen en weer en riep naar haar. Storm beide haar het Mosbed aan in de hoop dat ze naast hem zou slapen. Gelukkig stemde ze in en kwam tegenover hem zitten. Kletsen kwam niet echt aan de pas, iedereen was doodmoe en wou snel zijn of haar ogen sluiten. Stormpaw deed hetzelfde en rolde zichzelf op, wenste Breakingpaw welterusten en viel snel weg.

'' Stormpaw en Breakingpaw. Wakker worden, het is tijd voor jullie training. ''
Slaperige ogen onthulde zich bij de roep van zijn Mentor. 'Hoe laat is het?.... Hij smakte een beetje met zijn mond om de ochtendlucht binnen te krijgen. langzaam keek hij op, nog even snel zag hij de grootte kop van Stormstar verdwijnen uit de Den. Tijd voor jullie training...Training! Snel sprong hij op, klaarwakker en wel. Eenmaal uit de Den gestapt zag hij Stormstar al staan. 'Hey Stormstar!' Miauwde hij enthousiast. Nadat ze compleet waren liepen ze het Kamp uit voor de eerste keer. 'Dit wordt lachen, he Breakingpaw?' Met zijn ogen richtte hij zich op de poes. deze dag was nu al cool.

Lol

De ceremonie had haar licht uitgeput en langzaam schudde ze haar hoofd. Breakingpaw.. De naam klonk zo.. Speciaal. Ze wist niet of ze ooit eerder een voornaam als Breaking had gehoord en het deed haar licht lachen. Langzaam schudde ze haar hoofdje, ze wou nog even langs haar vader, ze was doodsbang dat hij zichzelf wat zou aandoen. Maar Stormstar zou er toch wel voor zorgen dat haar papa geen gevaar liep? Ergens voelde ze zich ook schuldig voor Stormpaw, hij moest opgroeien zonder vader en moeder terwijl zij ze bijde nog had. En een opa en een oma. Een hele familie. Van haar oma had ze zelfs gehoord dat Nightstream familie van haar was. En Stormpaw.. Hij had niemand meer. Behalve haar, ja hij was haar enigste vriend en Breakingpaw was er verzekerd van dat ze altijd vrienden zouden blijven. Met langzame passen liep ze in de richting van de Apprentice den waar ze nog heel even voor bleef staan. Tot de slaap haar overwon en ze met langzame passen de Apprentice den in liep. Ze was er nog niet of ze werd al begroet door Stormpaw wie zwaaide met zijn staart en naar haar riep. Beschaamd liet ze haar hoofdje met een klein lachje omlaag gaan en met snelle stapjes liep ze naar hem toe. Hij wees het mosbed tegenover haar aan en snel nam ze plaats. Beschamend likte ze haar pootje waarna ze die over haar kop liet gaan. Haar bruinige oogjes geïnteresseerd in die van hem. Doch overwon de slaap haar en ze zakte neer in haar nest. Krulde zich op en sloot haar ogen terwijl de randjes van haar vacht tegen die van Stormpaw. Zo sloot ze haar ogen, voor het eerst ooit.. Apprentice

'' Stormpaw en Breakingpaw. Wakker worden, het is tijd voor jullie training. '' De woorden van haar opa ontwaakte haar uit haar dromen. Slaperig knipperde ze even en zag hoe Stormki..paw opsprong. 'Hey Stormstar!' Hoorde ze hem roepen en ze rekte zich even uit waarna ze ook omhoog kwam. Training.. Het deed haar licht twijfelen.. Zou ze wel sterk genoeg zijn? Wat als ze de twee niet bij zou kunnen houden. Heel even gleed de smoes ik voel me niet lekker door haar gedachtes, maar dan zou Stormstar haar direct naar Nightstream toe sturen wie er meteen achter zou komen dat er niets mis was met Breaking. En tja, dan had ze nog meer problemen. Met een zuchtje stapte ze de Apprentice Den uit en een warme zonnestraal vond meteen haar ogen op. Ze knipperde even en schudde langzaam haar hoofd. 'Dit wordt lachen, he Breakingpaw?' De opgewekte stem van Stormpaw deed haar wat glimlachen. Ze knikte zacht en keek daarna naar Stormstar. "Goede morgen." Fluisterde ze zacht en keek hem aan. "Wat gaan we doen?" Fluisterde ze zacht terwijl haar ogen langzaam iet naar beneden zakte.

Stormstar keek de jonge apperentices vriendelijk aan. Hij had gezien dat ze in de den naast elkaar hadden geslapen. Deze twee samen trainen was een goede keuze geweest. Mischien.. Stormstar schudde zijn kop even. Ze waren nog maar klein, dat was onwaarscheinlijk. Maar bij het idee werd hij helemaal warm van binnen. Hij kuchtte even, en zag Stormpaw als eerst de den uit opdoemen. Hij keek vrolijk en opgetogen naar Stormstar, Stormstar lachte terug. 'Hey Stormstar!' Miauwde hij enthousiast. '' Hoi Stormpaw, goedemorgen.'' Stormstar werd vrolijk van de instelling van de jonge leerling. Breakingpaw kwam een paar seconden later achter Stormpaw vandaan. Ze leek iets minder anthousiast. Maar dat maakte niet uit, ze zou snel genoeg blij worden. Stormstar zag dat ze dat ook werd door Stormpaw, Stormstar's ogen glommen van genegenheid tussen de twee. 'Dit wordt lachen, he Breakingpaw?' Met zijn ogen richtte hij zich op de poes. ''Dat word het zeker Stormpaw'' Hij grinnekte met zijn diepe stem naar de jonge apperentice. "Goede morgen." Fluisterde ze zacht en keek hem aan. "Wat gaan we doen?" '' Goedemorgen Breakingpaw. Ik zal jullie vandaag het gebied van The Riverclan laten zien. Dat is de eerste les die jullie zullen krijgen.'' Hij wende zich tot de ingang, en liep er op af. Hij gaf met een staart zwiep aan dat ze hem moesten volgen. Ze zouden het vast leuk vinden, voor het eerst het kamp uit. Hij liep langzaam door de ingang heen, en je kon gelijk de rivier zien. ''Dit is de rivier, je kunt hem ook zien vanaf het kamp, maar hier is jullie clan naar vernoemd, jullie sullen hier veel tijd doorbrengen, met vissen spelen. En zwemmen.. '' Hij keek grijnzend naar de jonge katten bij het woord zwemmen. Veel jonge katten verheugde zich op dat ze konden zwemen. De Riverclan was de enige clan, die kon genieten van een nat pak.

''Dat word het zeker Stormpaw'' Hij grinnekte met zijn diepe stem naar de jonge apperentice. "Goede morgen." Fluisterde ze zacht en keek hem aan. "Wat gaan we doen?" '' Goedemorgen Breakingpaw. Ik zal jullie vandaag het gebied van The Riverclan laten zien. Dat is de eerste les die jullie zullen krijgen.'' Zijn bloed stroomde hevig door hem heen bij het horen van Stormstar's stem. Buiten het kamp!? Dat wordt te gek. Lekker alles ruiken en achter elk bosje kijken en nieuwe dingen over het gebeid leren. En het beste was dat hij het mocht doen met Breakingpaw. Even bleven zijn poten haken aan de grond, het gevoel dat hij vastgelijmt was kwam al snel bij hem op. Breakingpaw...Hij wist dat ze de tegenovergestelde was van hem, qua innerlijk. Hij was een flink stuk groter dan haar en de meeste Apprentices. Zijn orange ogen volgde het lichaam van haar. In zijn achterhoofd bleef haar naam hangen. 'Waarom heet ze 'Breakin'paw?' Zonder dat hij het had gemerkt was Stormstar al naar de Ingang van het kamp gewandeld. Als een storm rende hij over het open velt naar de kater toe die iets had gezegt dat hij niet meer onder oren kreeg. Het enige wat bleef haken waren twee zinnen: ''En zwemmen.. '' Hij rook een rivier aan zijn rechterkant, meteen begon zijn staart uit het niets te zwaaien als een hond. Zonder dat iemand iets kon zeggen rende hij als het dolle op het blauwe-met viszwemmende- rivier. Zonder te luisteren wat andere tegen hem zeiden, sprong hij in het water met een kleine, toch krachtige plonts. Zijn ogen gingen open. Het leek een andere wereld zonder dat je adem kon happen. Het enige wat je in je mond kreeg was water met een vleugje zand. Vissen zwommen snel weg, kleine keizels vlogen in het water en lande daarna een aantal muislengte verderop. Boven hem was die wereld wazig en kronkelig. Hij zag twee vigeuren die meekronkelde met het water. Onhoorbare zingen kwamen in het water terecht. Hij zonk verder het water in en raakte met zijn achterpoten de grond aan. In het water was je gewichtloos en kon je staan als Tweebenen. Storm probeerde te lopen, maar gleed al bij de eerste stap uit en plofte zacht op de bodem. Rustig stond hij weer op doordat hij weer naar boven werdt gehezen door de grenzelose zwaartekracht. Weer op twee poten voelde hij een kramp in zijn maag. Snel keek hij omhoog, hij moest lucht, het was opgegaan in bubbels toen hij op de bodem plofte. Wacht...Hoe moet je omhoog. Snel bewoog hij zijn poten heen en weer en kwam langzaam een beetje omhoog, maar lang niet genoeg om je poot uit te strekken en het water uit te kunnen. 'Stormstar, help! Ik kan niet omhoog!' Sprak hij met zijn laatste lucht in hem. Hij stak zijn poot omhoog in het water. Ogen die beangstigend naar die van Stormstar keken, wachtend om hulp dat snel moets komen.

Hahahha, hij verdrinkt niet, maar moet effe omhoog worden getrokken, ow Storm, je bent zo stom X3

Stormstar keek de leerlingen vriendelijk aan. Hij keerde zich naar de ingan en vertelde verschillende dingen. Hij hoorde ze achter hem aan trippelen. Opeens, hoorde hij een versnelling van poten, tegen de grond roffelen. Als de wind, een storm, schoot Stormpaw hem voorbij. Stormstar deed zijn bek open om hem nog achterna te schreeuwen. Maar, dat was zinloos. Hij trippelde rustig naar waar de leerling naartoe was gegaan. Hij zag hem in de rivier springen, Stormstar lachtte diep, en keek hoe het bolletje vacht naar beneden zonk. Toen hij bij de rivier kwam, keek hij om en zag Breakingpaw aan komen. Zijn blik gleed weer naar de rivier. Hij zag Stormpaw met moeite boven komen. 'Stormstar, help! Ik kan niet omhoog!' Sprak hij met zijn laatste lucht in hem. Stormstar zijn houding was beheerst, hij wist dat de leerling niet zou verdrinken. Hij ging het water in met een kleine maar soepele sprong. Hij gleed in de stilte naar beneden, zag de vissen voorbij komen. Zijn ogen vonden het gewichtloze lichaam van Stormpaw, en hij zwom er krachtig heen. Hij greep Stormpaw beet in zijn nekvel, en trok hem omhoog. Uiteindelijk kwamen ze weer in de wereld van geluid, en trok Stormstar de leerling de kant op. Hij schudde zichzelf uit, en keek naar het bundeltje doorweekte pels dat daar lag. Hij keek naar zijn staart, die al aan het eind iet wat droger was. Hij glimlachtte ondeugend. Hij staart ging naar de neus van Stormpaw, en kietelde het. Hij zou moeten niezen en hoesten, waardoor hij het overige water in zijn longen zou verwijderen. ''Dat was niet zo slim van je he? Zei ik niet dat ik het jullie zou leren? Stormpaw in een training luister je naar mij, je gaat pas je iegen gang als ik je daar toestemming voor geef. Ik snap dat je het niet bedacht in je anthousiastme, maar probeer het de volgende keer te voorkomen. Je hebt zelf ervaren, dat dat verkeerde afloop kan hebben.'' Hij keek naar Breakingpaw, en wenkte haar. ''Oke, nu we er zijn, zal ik jullie laten zien hoe dit gaat.'' Hij maakte zwem bewegingen met zijn poten, ''Je maakt deze bewegingen met je poten, in het water. Sla krachtig, en probeer het water weg te duwen.'' Hij keek om zich heen, en zag een stukje afliggend water, wat meer ondiep was, en je net niet kon staan. Hij trippelde er naar toe, en gaf aan dat ze mee moesten lopen, en daar moesten blijven. Daarna, zocht hij twee stukken hout, en gooide ze te water. De kleine afwijking, liep wel glooien naar beneden, zodat je niet gelijk kopje onder ging. ''Ga het water in, en oefen maar met de hout blokken, die houden je drijven''