Taking A Stroll.

Onderwerp: Taking A Stroll. ma 18 okt 2010 - 14:12

Rustig liep Felix door de tuin. Hij was al wat slanker geworden. Hij wou weten hoe het zo’n beetje voelde om een Rogue te zijn, zoals Raven. Hij had nog steeds geen verse muis geproefd, maar hij had geduld. En de tijd ervoor naderde. Zijn ontmoeting met de wilde kater had hem aan het denken gezet. Uit respect was hij minder gaan eten. Nog steeds was hij aan de mollige kant, maar dat kwam gewoon omdat zijn baasjes teveel zeurden als hij niet genoeg at. Kundig sprong hij op het hek en staarde richting het bos. Hij had nog wel wat getraind, vrij veel zelfs. Hij vond het fijn om in de bossen te zijn. De wilde natuur. Maar toch wist hij dat het wilde leven niet voor hem was gemaakt. Hij was teveel gewend geraakt aan het leven als een huiskat. Hij zuchtte even bedenkelijk. Tot nu toe was het geluk altijd aan zijn zijde geweest; geen kat, op Raven na, had hem tot nu toe gesnapt als hij een korte wandeling maakte in hun territorium. Meestal jaagde hij dan ook wat; maar hij ving nooit wat. Niet omdat hij zo slecht was; hij was er best goed in geworden. Maar simpelweg uit respect. Het leven als wilde kat was hard, en als hij, een huiskat die eten kreeg wanneer hij wou, daar wat zou vangen enkel en alleen omdat hij graag eens zou willen weten hoe het proefde dan was dat zeer respectloos. En hij wist heel goed dat die wilde katten die prooien veel meer nodig hadden dan hem. Een simpele huiskat. Maar toch knaagde de nieuwsgierigheid over hoe het zou smaken verleidelijk aan hem.
Sierlijk liet hij zich eerst een stukje, met zijn voorpoten, naar onderzakken, waarna hij zich ermee afzette op het hek en gelijk voor de rand van het bos terecht kwam. Hij had zijn sprong wat aangepast; zodat het sneller en soepeler ging. Schuw keek hij eventjes om zich heen, kijkend of dat er nog andere waren. Hij snoof de buitenlucht eventjes diep in. Geen verse geuren van andere katten, kust veilig dus. Voorzichtig en zo geruisloos mogelijk betrad hij het bos. Hij voelde zich altijd thuis hier. Hier in de wildernis. Maar hoe graag hij hier ook wou blijven; hij was een huiskat. En dat zou altijd zo blijven, hij had daar al zolang gezeten dat hij zich niet kon voorstellen hoe het zou moeten zonder zijn overbodige luxe. Hij kon niet meer zonder zijn zachte slaap plek. Zijn warme schuilplaats, waar hij kon blijven als het sneeuwde of regende. Een zachte zucht ontsnapte uit zijn mond, hij vond het best spijtig. Maar zo was het nou eenmaal.
Hij was al een tijdje op pad. Het was nog niet eens dag toen hij vertrok, maar de dageraad begon nu al weg te trekken. Met een ruk draaide hij zijn kop toen hij een bekende geur rook; muis. Gelijk liet hij zich door zijn poten zakken, in een sluiphouding. Geruisloos sloop hij op het nietsvermoedende beestje af. Net toen hij zich wou afzetten om het te pakken rende het weg. Maar niet omdat hij geluid maakte; iemand anders deed dat. Met een vragende blik ging hij rechtop staan en keek hij om zich heen. Had zijn geluk hem nu dan toch verlaten? Hij rook de geur van een andere kat. Het was een andere geur dan die van Raven… Bedreigd voelde hij zich nog niet. Hij zette zijn poten wat meer uit elkaar, zodat als hij werd aangevallen hij zou kunnen blijven staan. Afwachtend bleef hij om zich heen kijkend; zoekend naar een gestalte.

Alleen Felix en Winterstorm aub,
Wil je er ook bij? - Stuur eerst een pbtje naar Felix.

Onderwerp: Re: Taking A Stroll. ma 18 okt 2010 - 14:40

Winterstorm had vandaag besloten om even een keer alleen te gaan jagen bij hoogsparren. Ze zou er niet zoveel prooi vinden als ergens anders, maar dat betekende dat er ook een kleinere kans was dat ze een kat van haar clan zou tegenkomen. Ze liep rustig verder en ondertussen rook ze af en toe in de lucht, maar haar gedachten waren niet echt bij het jagen merkte ze. Ze was nu eindelijk bij de hoogsparren aangekomen en ging even zitten en keek langs de bomen heen. Er was niet veel beschutting, dus ze zou wel erg moeten opletten dat ze niet gezien werd door tweebenen en dat was al lastig met haar vacht. Ze maakte meer kans als er sneeuw zou liggen, maar dat lag er op dit moment niet, dus ze moest opletten. Ze schudde haar gedachten van haar af en stond op. Ze rook even in de lucht en toen ze geen vreemde geur rook liep ze naar de hoogsparren toe. Ze bleef dicht tegen de grond aan, maar raakte het ook weer niet, omdat ze anders te veel geluid zou maken. Ze rook nog een keer in de lucht en deze keer rook ze de lucht van een muis. Ze ademde nog een keer goed in zodat ze de plaats van de muis kon bepalen en ze voelde even van welke kant de wind kwam. De wind blies naar haar toe, dus dat betekende dat de muis haar niet kon ruiken. Ze sloop dichterbij en de muis had haar nog steeds niet in de gaten. Ze sprong en de muis probeerde nog weg te rennen, maar het was al te laat en Winterstorm had de muis al te pakken. Ze beet het diertje snel dood en begroef het. Ze sloop verder wachtend op meer prooi, maar toen kwam de geur van iets anders naar haar toe. Ze rook nog een keer goed aan de lucht, maar ze wist het zeker. Het was de geur van een poesiepoes. Ze sloop langzaam voorwaarts richting de plek waar ze dacht dat de geur vandaan kwam en probeerde zo stil mogelijk te blijven. Eindelijk kreeg ze de poesiepoes in zicht en ze bleef plat op de grond liggen om te kijken wat de poesiepoes aan het doen was. Eerst zag ze niet echt wat de poesiepoes aan het doen was, maar toen kwam de geur van muis haar neus binnen en ze wist wat de poesiepoes aan het proberen was. Ze stond op waardoor ze geluid maakte en de muis op de vlucht sloeg, maar ze had in ieder geval voorkomen dat de poesiepoes de muis ving. Nu had ze de kans om de poesiepoes eens goed te bekijken. Het was een kater. Hij was dik, maar dat waren alle poesiepoezen, dus dat was geen wonder. Ze zag dat de kater naar haar aan het zoeken was en niet wist waar ze was. Ze liep wat naar de poesiepoes toe en keek hem aan. “Wie ben je en wat doe je op Thunderclan territorium?” Vroeg ze de kater rustig. De poesiepoes zou zich toch niet makkelijk kunnen verdedigen en ze zou hem zo kunnen verjagen als het moest, maar iets hield haar tegen zodat ze het niet deed, maar ze wist niet wat. Ze keek de kater rustig aan en wachtte op zijn antwoord.

Onderwerp: Re: Taking A Stroll. ma 18 okt 2010 - 14:54

Een wit slank gestalte tekende zich af uit de struiken. Proberend meer details te zien kneep Felix zijn ogen tot spleetjes. Het kwam zelden voor dat een kat geheel wit was, zonder dat hij albino was of iets in die trans. Er was geen enkel plukje noch haartje te vinden die een andere kleur had. Het wit stak fel af tussen al de bruine en groene kleuren van het bos. De poes zette een paar stappen in zijn richting. ’Wie ben je, en wat doe je op Thunderclan territorium?’ vroeg ze rustig. Felix fronste eventjes. Thunderclan? Hij wist dat hij niet veel wist van de buitenwereld. Maar zijn ontmoeting met Raven deed hem geloven dat al de katten voor zichzelf leefden, en er niet zoiets als clans bestonden. Maar deze poes maakte deel uit van een soort van clan, genaamd Thunderclan. Geïnteresseerd hief hij zijn kop op en ontmoette hij haar helderblauwe ogen. ’Ik ben Felix. En ik was hier eigenlijk om mijn jaagtechnieken wat op te krikken,’ verklaarde hij zijn komst op dit territorium. Hij ging wat rechter opstaan en vergat de betekenis van verdediging. Als deze poes daadwerkelijk wild was, had ze hem nu allang weg kunnen jagen van dit territorium. ’Begrijp me nu niet verkeerd; Ik was niet van plan die muis te vangen. Hooguit kijken of dat ik hem te pakken zou kunnen krijgen,’ voegde hij aan zijn eerdere woorden toe. Hij wou niet dat ze hem nu onbeschoft en respectloos zou vinden omdat hij jaagde op hun territorium. Hij bekeek haar eventjes. Ze was slank, maar ook gespierd. Spierwit, ze zou waarschijnlijk zowat onzichtbaar zijn in de sneeuw, en ze had heldere blauwe ogen. Nu stonden haar ogen rustig en gaven ze hem een rustig gevoel, maar hij wist zeker dat als hij een verkeerd woord zou zeggen ze ze kon laten veranderen in twee felle en angstaanjagende kijkers die hem een paar nachten angst zouden aanjagen. Hij hapte één keer diep naar adem, waarna hij zijn bek weer opentrok. ’Wat is Uw naam eigenlijk, als ik zo vriendelijk mag zijn het te vragen?’ vroeg hij, terwijl hij haar neutraal aankeek. Hij had wel een ietwat vragende uitstraling, maar meer qua emotie of gevoelens was er niet bij hem af te lezen.

- Heb het gevoel dat mijn post korter is dan verwacht xd -

Onderwerp: Re: Taking A Stroll. ma 18 okt 2010 - 15:12

Winterstorm wachtte rustig op het antwoord van de kater en die kwam dus ook al snel. “Ik ben Felix. En ik was hier eigenlijk om mijn jaagtechnieken wat op te krikken,” Antwoordde de kater. Hij heette dus Felix, maar dat hij hier aan het jagen was kon ze eigenlijk niet toestaan, maar voor ze iets kon zeggen voegde Felix er nog wat aan toe. “Begrijp me nu niet verkeerd; Ik was niet van plan die muis te vangen. Hooguit kijken of dat ik hem te pakken zou kunnen krijgen,” Winterstorm bestudeerde Felix even helemaal. Hij had misschien kans gemaakt om de muis te vangen, maar ze kon het zich niet echt voorstellen dat hij een muis zou vangen. Het was anders haar schuld dat hij geen muis kon vangen, maar dat maakte haar niet uit, want anders had hij prooi van Thunderclan territorium gevangen en dan had hij een groot probleem. “Één ding zeg ik je, als je betrapt word op het vangen van een muis of een ander dier, dan ben je hoogstwaarschijnlijk dood, want Thunderclankatten pikken het niet als iemand hun prooi vangt.” Vertelde ze Felix. Ze waarschuwde hem deze keer alleen maar, maar als ze hem zou betrappen op het vangen van een prooi wist ze niet wat ze zou doen. “Wat is Uw naam eigenlijk, als ik zo vriendelijk mag zijn het te vragen?” Vroeg Felix haar. Ze keek Felix aan. Het zou toch geen kwaad kunnen als ze haar naam zou zeggen en dan had hij tenminste nog iets dat hem aan het bos herinnerde en kwam hij misschien nooit meer terug in het bos, maar daar kon ze nooit zeker van zijn. “Ik ben Winterstorm.” Zei ze rustig. Ze was eigenlijk wel benieuwd wat hij van zo’n naam zou denken, want sommige katten van buiten de clans vonden het maar rare namen, maar dat maakte haar niet uit. Ze droeg haar naam met trots en ze was blij dat ze in Thunderclan was geboren. Ook al was ze zonder haar moeder opgegroeid. Altijd als ze aan haar moeder dacht voelde ze een steek van pijn, maar ze hoefde tenminste niet meer te huilen als het over haar moeder ging. Wat ze in het begin wel heel erg deed toen haar moeder net was vermoord door Shadowclankatten. Ze haatte Shadowclan daardoor heel erg, maar ze heeft niet het karakter om wraak te nemen om wat Shadowclan haar heeft aangedaan. Ze zuchtte even en merkte dat haar gedachten aan het afdwalen waren en ze concentreerde zich weer op Felix. Misschien had hij ondertussen wel iets gezegd, maar dat wist ze niet en anders zou hij het wel herhalen hoopte ze.

(Mijn post is ook niet heel langX_X)

Onderwerp: Re: Taking A Stroll. ma 18 okt 2010 - 15:27

Het duurde eventjes voordat de poes een reactie gaf op zijn eerste woorden, waarschijnlijk omdat ze bezig was met hem te bekijken of zo. ’Één ding zeg ik je, als je betrapt wordt op het vangen van een muis of een ander dier, dan ben je hoogstwaarschijnlijk dood, want Thunderclankatten pikken het niet als iemand hun prooi vangt,’ drukte ze het Felix op zijn hart. Begrijpend knikte hij. Hij zou hetzelfde doen als hij in hun schoenen stond. Het was heel begrijpelijk. Hij kon al het eten en zoveel ervan krijgen als hij wou, en zij moesten er hard voor werken. En dan kwam het feit dat het niet gemakkelijk was een prooi überhaupt te vinden erbij. Doden was dan een beetje vergezocht, misschien eerst een waarschuwing geven en een litteken of zo dat die kat eraan zou herinneren zoiets nooit meer in zijn hoofd te halen. ’Ik ben Winterstorm,’ stelde de poes, die dus kennelijk Winterstorm heette, zich voor. Ze leek best trots met haar naam. Hij snapte het Winter gedeelte ervan wel. In de winter was er veel sneeuw, en haar vacht was wit. Zo wit als sneeuw. Maar het storm gedeelte? Waar had dat mee te maken… Er begonnen steeds meer vragen in hem op te komen door al de onbekende woorden waar Winterstorm over sprak.
Ze leek in gedachten te zijn verzonken, dus ze merkte nauwelijks nog zijn aanwezigheid op. Kalm liet Felix zijn achterste zakken tot deze op de grond kwam. Hij sloeg zijn staart keurig om zijn poten en wachtte eventjes. Hij wou haar gedachten stroom niet onderbreken. Hij was immers een goed gemanierde kater. Een zucht ontsnapte uit haar mond, waarna ze zich weer concentreerde op hem. Kalm knikte hij. ’Aangenaam kennis te maken, Winterstorm. Als U het niet irritant of hinderlijk zou vinden… Zou U me misschien wat kunnen vertellen over al die begrippen waarover U praat? Om te beginnen met die Thunderclan, en misschien als het niet teveel is gevraagd ook nog een korte uitleg over Uw naam?’ vroeg hij langzaam en kalm. Hij wou het niet aan een stuk door snel achter elkaar ratelen, misschien zou hij haar dan in de war brengen. Vooral om haar al te ‘bombarderen’ met vragen nadat ze net ontsnapt was van haar gedachtes. Rustig wachtte hij af, hopend dat ze zijn vragen zou willen beantwoorden.

- Sow, nu kun je een lang verhaal over Thunderclan gaan vertellen ;x -

Onderwerp: Re: Taking A Stroll. ma 18 okt 2010 - 15:46

Winterstorm had niet echt wat gemist, want de kater sprak nadat ze zich weer op hem had geconcentreerd. “Aangenaam kennis te maken, Winterstorm. Als U het niet irritant of hinderlijk zou vinden… Zou U me misschien wat kunnen vertellen over al die begrippen waarover U praat? Om te beginnen met die Thunderclan, en misschien als het niet teveel is gevraagd ook nog een korte uitleg over Uw naam?” Vroeg Felix aan haar. Ze wist niet of het wel zo verstandig was om een poesiepoes wat over het clanleven te vertellen, maar wat kon het kwaad. Ze wist het niet, want deze kat wilde waarschijnlijk toch alleen nog maar bij zijn tweebenen blijven en geen verdere belangstelling tonen voor de clans en wat kon een poesiepoes nou tegen een hele clan beginnen. Ze was ervan overtuigd dat het geen kwaad kon om Felix iets te vertellen. “Oke, ik zal je wat vertellen.” Begon ze rustig en ging zitten. Ze krulde haar staart om haar voorpoten heen en keek Felix aan. “Er leven vier clans hier in het bos. Thunderclan, Shadowclan, Riverclan en Windclan. Een clan is een groep katten die bij elkaar leven en ook voor elkaar zorgen. Er zijn verschillende rangen in een clan. Ik ben een warrior, maar als ik dat allemaal moet gaan uitleggen dan duurt het straks wel heel lang. Ik kom dus van Thunderclan en elke clan heeft zijn eigen gebied waar er prooi gevangen mag worden. We leven volgens de warrior code. Dat zijn een aantal regels waar iedere clankat zich aan moet houden.” Vertelde ze over de clans. Nu moest ze nog haar naam uit gaan leggen. “Nu mijn naam nog. Als kitten in de clan krijg je van je ouders het eerste stukje van je naam en heet je zoals in mijn geval ‘Winterkit’ en als je apprentice word hou je het eerste stukje van je naam alleen veranderd ‘kit’ in ‘paw’ en als je een warrior word zoals ik nu ben kun je eigenlijk alles krijgen, maar dat bepaald de clanleider. Een clanleider heeft een naam met ‘star als achtervoegsel.” Legde ze uit. Ze kon niet echt uitleggen waarom ze storm had gekregen als achtervoegsel, maar dat maakte haar niet echt uit. Ze keek naar Felix, ze wist niet of hij het allemaal snapte, maar daar zou ze wel achter komen en ze zal wel zien of hij het begreep, want anders zou hij vast nog wel iets meer vragen.

Onderwerp: Re: Taking A Stroll. ma 18 okt 2010 - 16:09

Winterstrom leek te twijfelen, of dat ze wel antwoord zou gaan geven. Felix begreep het wel. Het kon misschien nogal vertrouwelijke informatie zijn die ze aan hem zou geven. En hij, een kat die geheel buiten hun wereld stond, vertellen over al die informatie. Ze hadden misschien wel bepaalde rituelen, die hij niet zou snappen, maar in hun ogen veel zouden betekenen. ’Oké, ik zal je wat vertellen,’ begon ze kalm, waarna ze ging zitten. Net zoals hem krulde ze haar staart om haar voorpoten heen, en keek hem vervolgens aan. ’Er leven vier clans hier in het bos. Thunderclan, Shadowclan, Riverclan en Windclan. Een clan is een groep katten die bij elkaar leven en ook voor elkaar zorgen. Er zijn verschillende rangen in een clan. Ik ben een Warrior, maar als ik dat allemaal moet gaan uitleggen dan duurt het straks wel heel lang. Ik kom dus van Thunderclan en elke clan heeft zijn eigen gebied waar er prooi gevangen mag worden. We leven volgens de Warrior Code. Dat zijn een aantal regels waar iedere clankat zich aan moet houden,’ sprak ze over het begrip clans. Felix had zwijgend beluisterd en hooguit af en toe wat geknikt, als teken dat hij begreep. Het werd hem duidelijk dat Raven zijn wereld totaal buiten de wereld van Winterstorm, en de clans hoorde. Het verhaal sprak hem echter wel aan. Het was een goed gemaakt systeem, als hij het zo aanhoorde. Hij wist niet hoe het er onderling, tussen de clans, aan toe ging, maar het klonk tot nu toe goed in zijn oren.
Felix hield zijn kop een tikje schuin toen Winterstorm haar bek weer opende; was er nog meer? Nee, er was niet meer, ze ging nu enkel en alleen de betekenis van haar naam uitleggen. ’Nu mijn naam nog. Als kitten in de clan krijg je van je ouders het eerste stukje van je naam en heet zoals in mijn geval; Winterkit. Als je apprentice wordt hou je het eerste stukje van je naam alleen veranderd kit in paw en als je een Warrior wordt zoals, zoals ik nu ben, kun je eigenlijk van alles krijgen. Maar dat bepaald de clanleider. Een clanleider heeft een naam met star als achtervoegsel,’ legde ze uit. Opnieuw knikte Felix een beetje. Hij snapte het min of meer wel. De clans hadden dus blijkbaar ook een leider. Dat moest ook eigenlijk wel, anders zou het allemaal een ongeregeld zooitje worden. Het hele verhaal sprak de kater aan, waardoor hij aan haar lippen was gaan hangen. Hij hapte eventjes één keer naar adem. ’Dank U, Winterstorm, dat je me dit hebt willen vertellen. U kunt goed uitleggen, ik snap het allemaal wel zo’n beetje.’ Hij hief zijn kop op en keek naar boven, hij wist een plekje te spotten waar hij naar de hemel kon kijken. ’Was de weg van kitten naar Warrior erg zwaar?’ Het was eruit voordat hij er erg in had. Misschien was het wel een iets te persoonlijke vraag om zo vroeg al te stellen. Hij liet zijn kop zakken en keek haar nogal spijtig aan. Hij had best wel spijt dat hij deze vraag had gesteld, hij zou het ook niet erg vinden als ze hem gewoon zou negeren.

- Meh, dat was veel overschrijven DX... -

Onderwerp: Re: Taking A Stroll. ma 18 okt 2010 - 16:25

Winterstorm merkte dat Felix het meeste wel begreep en dat luchtte haar op, want dan hoefde ze niet nog een uitgebreidere uitleg geven en kon ze het hierbij laten. Ze ontspande zich eigenlijk onderhand wel en had niet echt meer door dat de andere op verboden terrein was. Hij deed toch op dit moment niks fout, dacht ze. Ook al wist ze dat dat niet helemaal waar was, want hij was nog wel steeds op Thunderclan territorium. “Dank U, Winterstorm, dat je me dit hebt willen vertellen. U kunt goed uitleggen, ik snap het allemaal wel zo’n beetje.” Zei Felix na haar uitleg. Hij snapte het dus en het was nu oom nog bevestigd. Rustig keek ze voor zich uit. Het zou haar eigenlijk niet verbazen als hij zo meteen nog iets aan haar zou gaan vragen. “Was de weg van kitten naar Warrior erg zwaar?” Vroeg Felix dan ook. Winterstorm keek hem aan. Felix keek alsof hij heel veel spijt had van wat hij net had gezegd. Winterstorm keek geamuseerd naar hem. “Je hoeft echt niet spijt te hebben van die vraag.” Zei ze geamuseerd en keek naar hem “Laat ik de vraag dan maar proberen te antwoorden.” Zei ze daarna rustig. “Als kitten moet je eigenlijk gewoon wachten tot je je zesde maan hebt bereikt en dan word je een apprentice. Dan begint het trainen pas echt. Ook al heb je soms al wel wat gedaan toen je een kitten was. Als apprentice leer je jagen en vechten. Als je dat allemaal hebt geleerd en je hebt bewezen dat je het waard bent dan word je een warrior. Ik kan de vraag niet echt beantwoorden of het nou moeilijk of makkelijk was om een warrior te worden, want dat is voor iedereen weer anders.” Vertelde ze rustig. Ze begon haar poot te likken en haalde haar poot langs haar oor heen zodat die ook gewassen werd. Daarna deed ze haar andere voorpoot en haalde die poot langs haar andere oor. Ze zette haar poot weer neer en keek naar Felix. Ze snapte niet waarom ze dit allemaal aan een vreemdeling vertelde, maar ze voelde zich op de een of andere manier niet bedreigd bij hem. Ze schudde de gedachte van haar af en keek weer naar Felix. Waar maakte ze zich nou druk om? Zo erg was het toch niet. Dacht ze constant, maar ze wist eigenlijk we dat dit niet goed was. Ook al zei haar gevoel iets anders. Ze schudde beide dingen van haar af en concentreerde zich weer op Felix.

Onderwerp: Re: Taking A Stroll. ma 18 okt 2010 - 16:45

Tot Felix zijn verbazing had Winterstorm een geamuseerde uitdrukking op haar gezicht. ’Je hoeft echt niet spijt te hebben van die vraag,’ zei ze op een geamuseerde toon terwijl ze hem nog steeds aankeek. Haar bedankend dat ze het niet erg vond knikte de kater. ’Laat ik de vraag dan maar proberen te beantwoorden,’ sprak ze rustig. ’Als kitten moet je eigenlijk gewoon wachten tot je je zesde maan hebt bereikt en dan wordt je Apprentice. Dan begint het trainen pas echt, ook al heb je soms al wel wat gedaan toen je kitten was. Als Apprentice leer je jagen en vechten, als je dat allemaal hebt geleerd en je hebt bewezen dat je het waard bent dan wordt je een Warrior. Ik kan de vraag niet echt beantwoorden of het nou moeilijk of gemakkelijk was om een Warrior te worden, want dat is voor iedereen weer anders,’ verklaarde ze rustig. Instemmend op haar laatste woorden knikte Felix. ’Iedereen is anders. Is maar goed ook; anders zou alles wel een beetje eentonig en saai worden,’ grapte hij een beetje. Kalm keek hij hoe ze zich min of meer waste. Hij maakte hier gebruik van door een paar keer met zijn tong over zijn haren, bij zijn borst zaten, te gaan.
Het leek alsof Winterstorm ergens meezat, maar toch ook weer niet. Misschien kwam het om het feit dat hij een vreemde, en tevens ook een buitenstaander, was. Hij haalde eventjes diep adem. ’Ik zou dit nooit aan iemand anders doorvertellen, zelfs onze ontmoeting niet. Maak je geen zorgen,’ probeerde hij haar gerust te stellen. Kalm ging de kater liggen, hij voelde geen bedreiging meer van de witte poes afkomen. Eerst ook niet, toen wel een klein beetje… Maar nu? Nee. Ze was uiterst aardig, en ze was zo vriendelijk geweest om hem wat over die clans uit te leggen. Hij wou niet dat ze zich zo gespannen voelde. Er schoot hem een nogal vaag idee te binnen, waar hij eerst zachtjes om moest grinniken. ’Aangezien jij al een Warrior bent, zul jij dit wel kunnen beantwoorden. Stel… Ik zou ook een Warrior zijn, wat voor naam zou je dan denken dat me het beste past?’ vroeg hij, terwijl hij zijn kop ophief en naar haar keek. Hij was overgeschakeld naar tutoyeren. Dat zorgde er misschien ook al voor dat ze zich wat meer op haar gemak zou voelen. Hij wou haar simpelweg haar op haar gemak laten voelen omdat ze zo vriendelijk tegen hem was geweest, en dit dan wel het minste was dat hij terug zou kunnen doen.

Onderwerp: Re: Taking A Stroll. ma 18 okt 2010 - 17:03

Winterstorm keek rustig naar de kater. Die zich nu ook begon te wassen. Ze besteedde er niet echt aandacht aan. “Ik zou dit nooit aan iemand anders doorvertellen, zelfs onze ontmoeting niet. Maak je geen zorgen,” Zei Felix toen. Hij probeerde haar vast gerust te stellen. Het gaf haar ook iets meer een rustig gevoel, want als iemand van haar clan hierachter zou komen, dan wist ze niet wat er met haar zou gebeuren of wat ze van haar zouden denken. Ze schudde die gedachte snel van haar af, want Felix had net gezegd dat hij niks zou vertellen. “Ik ben blij dat je me een beetje begrijpt en het aan niemand door wil vertellen.” Zei ze. Ze stond op en liep een stukje dichter naar hem toe. Waarom wist ze niet, maar ze voelde dat hij haar een rustig gevoel gaf en dat ze daardoor dichterbij durfde te gaan. Ze ging daar zitten en keek rustig naar hem. Felix was ondertussen ook gaan liggen. “Aangezien jij al een Warrior bent, zul jij dit wel kunnen beantwoorden. Stel… Ik zou ook een Warrior zijn, wat voor naam zou je dan denken dat me het beste past?” Zei Felix en hij hief zijn kop op. Winterstorm moest daar wel eerst voor nadenken, want ze kende hem nog niet zo lang. Het eerste stukje moest ze wel kunnen bedenken. Ze moest gewoon naar zijn uiterlijk kijken. Hij had wit en zwart in zijn vacht, dus dan zou ‘Patch’ misschien iets voor hem wezen, maar ze wist het niet echt zeker. “Misschien zou je naam Patchfur zijn, maar dat kan ik nooit zeker weten.” Zei ze. Als ze zijn karakter misschien beter zou kennen, zou ze hem een betere naam kunnen geven, maar dan moest ze hem eerst beter kennen. “Waar leef jij eigenlijk?” Vroeg ze toen zomaar. Ze wist niet waarom ze het had gevraagd, maar ze was aan de ene kant ook blij dat ze misschien iets meer over hem te weten zou komen. Hij wist nu namelijk al wel dingen van haar, maar zij niet van hem en dit was een manier om erachter te komen waar hij leefde en wat hij zoal doet als poesiepoes. Ze ging rustig liggen en keek hem aan afwachtend op zijn antwoord.

(Warrior naam is misschien niksXD)

Onderwerp: Re: Taking A Stroll. ma 18 okt 2010 - 17:18

Winterstorm zag er al wat minder gespannen uit. Blij trok Felix zijn mondhoeken iets omhoog. ’Ik ben blij dat je me een beetje begrijpt en het aan niemand door wil vertellen.’ Felix knikte. Kalm keek hij toe hoe ze nog wat dichter naar hem toe liep. Ze leek hem dus blijkbaar wat meer te vertrouwen. Dit zorgde ervoor dat Felix zijn mondhoeken nog wat meer omhoog trok, maar hij hield het bij een onderdrukte glimlach. Hij wou niet overkomen als zo’n hele blije kater zonder hersens. Ze was gaan zitten en keek hem aan. Ze straalde kalmte en rust uit nu, hij vond het fijn dat hij haar gerust had kunnen stellen. Ze moest wel eventjes nadenken over zijn vraag, maar dat begreep hij wel. Het was een vrij lastige vraag; er zouden waarschijnlijk duizenden namen zijn en dan moest je nog eens gaan kijken of dat ze ook wel bij die kat paste. Net toen hij dacht dat zijn vraag misschien iets te moeilijk en open was geweest, trok Winterstorm haar bek open. ’Misschien zou je naam Patchfur zijn, maar dat kan ik nooit zeker weten,’ zei ze. Felix lachte zachtjes. Ze had nu een naam voor hem gekozen, gebaseerd op zijn uiterlijk. Hij was zwart en wit, twee tegenovergestelde tinten. Vandaar het Patch gedeelte. En waarschijnlijk fur, omdat het met zijn vacht te maken had. ’Waar leef je eigenlijk?’ vroeg Winterstorm ineens uit het niets. Een beetje verbaasd keek haar aan. Hij moest er eventjes over nadenken. Zijn poten kende de weg, en leidden hem dan ook altijd weer terug naar zijn veilige huis. Hij keek eventjes bedenkelijk over zijn schouder, in de richting waar hij vandaan was gekomen. Hij had in een rechte lijn gelopen… Toen hij zijn kop weer draaide zag hij dat Winterstorm was gaan liggen, wachtend op antwoord. ’Ik woon een stukje terug, buiten het bos in een huis. Zoals de meeste van mij… “Soort”, denk ik.’ De laatste zin kwam er nogal grappend uit. Hij had een andere kijk op zichzelf gekregen door al die verhalen van de wilde katten. Hij was helemaal anders. Zijn leven was helemaal anders. Hij keek naar dingen op een andere manier dan zij deden. Ze mochten dan wel op elkaar lijken, omdat ze toevallig allemaal katten waren, maar vanbinnen leek het net alsof ze een ander soort waren.

Onderwerp: Re: Taking A Stroll. ma 18 okt 2010 - 18:25

Winterstorm keek rustig naar Felix. Die draaide zijn hoofd naar achteren en keek in een richting van het bos. Waarschijnlijk keek hij naar waar hij vandaan kwam en waar hij dus leefde. Ze wachtte geduldig totdat hij zijn hoofd weer naar haar toedraaide. “Ik woon een stukje terug, buiten het bos in een huis. Zoals de meeste van mij… “Soort”, denk ik.” Antwoordde hij uiteindelijk op haar vraag. Het was eigenlijk wel logisch dat hij buiten het bos woonde bij tweebenen en ze zou toch nooit dichtbij een tweebeennest willen komen, dus hij zou nooit precies kunnen laten zien waar hij woonde. ”Ik weet niet waar het precies is, maar ik snap wel dat je buiten het bos woont.” Zei ze en keek rustig naar hem. Ze voelde zich op de een of andere manier prettig bij hem, maar ze wist niet waarom. Hij was nou eenmaal een poesiepoes en haar clan zou dit nooit goed vinden, maar toch voelde ze zich prettig bij hem. Iets wat ze nog nooit bij een andere kat had gevoeld. Bij haar vrienden voelde ze zich ook wel prettig, maar dit was toch anders. Alleen dit kon niet. Waarom was het toch zo moeilijk. Ze zuchtte een keer en schudde de gedachte van haar af. Ze mocht hier niet aan denken, maar toch spookte de gedachte constant door haar hoofd. Ze begon voor afleiding haar flank maar te likken en keek even niet naar Felix. Ze deed haar ogen even dicht en rook in de lucht. De geuren van het bos waren er en het kalmeerde haar iets. Ze deed haar ogen weer open en keek weer naar Felix. Hij had vast wel iets gemerkt, maar hoe moest ze dit uitleggen. Nu had ze dat weer, ze wist echt niet hoe ze ermee om moest gaan. Ze schudde het van haar af. Misschien had hij ook niks opgemerkt en hoefde ze ook geen vragen te beantwoorden.

Onderwerp: Re: Taking A Stroll. ma 18 okt 2010 - 19:05

Misschien dat Felix Winterstorm ooit zou kunnen laten zien waar hij woonde. Maar misschien dat ze het niet zou willen, of durven. Hij wist niet wat zij allemaal over zijn baasjes had gehoord van die katten in haar clan, vast niets goeds. Haar ervan proberen te overtuigen dat dat niet waar was, zou een onbegonnen strijd zijn. Het ging ook over een beeld dat Winterstorm haar hele leven had gedragen en dus moeilijk te veranderen viel. Dus zou hij het maar gewoon accepteren als ze niet mee zou willen als hij het haar een keer aanbood. ’Ik weet niet waar het precies is, maar ik snap wel dat je buiten het bos woont.’ Ze zag er nog steeds kalm uit, zoals de hele tijd eigenlijk wel. Kalm knikte Felix. Op de een of andere manier stak haar kalmheid hem aan of zo. Maar het leek er wel op dat ze nog steeds ergens meezat, dat was te merken aan haar zucht. Proberend er zelf achter te komen wat er met haar was keek hij toe hoe ze haar flank een paar keer likte. Ze deed haar ogen eventjes dicht en ademde de lucht in. Felix fronste bezorgd toen ze hem weer aankeek, had hij wat verkeerds gedaan? Nerveus zwaaide hij een beetje met het puntje van zijn staart. Hij trok een paar keer met zijn oren. Hij wou niet zoveel vragen stellen, maar als hij nou eenmaal geen andere keus had… ’Is er iets?’ vroeg hij zachtjes, met een bezorgde stem. Misschien zou ze het vervelend vinden dat hij zich met haar zaken bemoeide, maar misschien zou hij haar wel kunnen helpen. Hij maakte zijn vacht op zijn flank eventjes glad, doormiddel er met zijn tong een paar keer over heen te gaan. Rustig keek hij haar weer aan, wachtend op haar reactie.

- Wow, minipost. Maar zit met mijn hoofd ergens anders xd... Sorry... -

Onderwerp: Re: Taking A Stroll. ma 18 okt 2010 - 19:19

Winterstorm bleef naar hem kijken. "Is er iets?" Vroeg hij aan haar. Ze had die vraag eigenlijk wel verwacht, maar ze wist die gewoon nog niet goed te beantwoorden, maar ze wist niet hoe ze dat aan hem kon uitleggen. Misschien kon ze het proberen, maar het zou niet gemakkelijk worden. Ze zag dat Felix zijn vacht even begon te likken en daarna weer naar haar keek. Ze keek terug in zijn ogen. Ze wist dat ze het nu wel moest vertellen of in ieder geval proberen te zeggen wat er in haar omging. Ook al wist ze nog steeds niet goed hoe ze het aan hem moest uitleggen. Ze keek even weg en zocht de juiste woorden om hem te antwoorden. Toen ze de juiste woorden had gevonden keek ze naar hem. "ik weet niet goed hoe ik dit kan uitleggen. Ik heb constant twee gevoelens die tegen elkaar ingaan en daardoor weet ik niet voor welke ik moet kiezen. Misschien weet ik het ook wel, maar dan zit het andere gevoel weer in de weg." Zei ze zachtjes. Ze wist niet of hij er wel belangstelling voor toonde, maar het gaf haar toch een goed gevoel om het bij hem kwijt te kunnen. Ze legde haar hoofd even op haar voorpoten neer. Ze was eigenlijk een beetje moe geworden van al het denken en praten, maar ze wilde dit gesprek eigenlijk nog niet stoppen. Terwijl ze eigenlijk ook nog wat moest gaan jagen voor de clan. Ze had alleen nog maar een muis gevangen. Ze schudde het van haar af. Ze zou straks nog wel meer gaan vangen, dus ze had nu nog wel tijd om hier te blijven. Ze keek weer op naar Felix en bleef rustig naar hem kijken. Ze wist niet wat hij nu van haar zou denken. Misschien vond hij haar nu wel raar, omdat ze daar zo mee zat of hij zou haar begrijpen en haar misschien kunnen helpen, maar ze wist niet op welk antwoord ze moest vertrouwen. ze wachtte het gewoon rustig af.

(Voordat ik ging eten had ik veel meer inspiratie dan nuX_X)

Onderwerp: Re: Taking A Stroll. ma 18 okt 2010 - 20:24

Hun ogen ontmoetten elkaar. Die van Felix; groen en vragend. Die van Winterstorm; blauw en nadenkend. De witte poes keek even weg, blijkbaar om zich wat beter te kunnen concentreren in het vormen van een goed antwoord. Kalm wachtte Felix af. ’Ik weet niet goed hoe ik dit moet uitleggen. Ik heb constant twee gevoelens die tegen elkaar ingaan en daardoor weet ik niet voor welke ik moet kiezen. Misschien weet ik het ook wel, maar dan zit het andere gevoel in de weg,’ gaf ze zachtjes toe. Felix knikte eventjes kortaf, waarna hij de woorden tot zich door liet dringen. Ze had dus twee tegenstrijdige gevoelens… Dat was een vervelend gevoel, hij had er soms ook last van. Net zoals Winterstorm eerst moest doen om een antwoord te vormen, volgde Felix haar voorbeeld om een reactie te maken. Hij wou niet de verkeerde woorden gebruiken, hun gesprek verstoren daarmee. Maar het begon een nogal gevoelige wending in te gaan, vooral voor Winterstorm.
Een zucht ontsnapte uit zijn mond, waarna hij keek hoe ze haar kop moe op haar voorpoten legde. Voorzichtig duwde hij zijn neus eventjes kort tegen haar flank aan. ’Maak je geen zorgen, naarmate tijd verstrijkt word het goede gevoel sterker. En zou het het andere gevoel laten wegebben. Geloof me… Soms heeft het alleen wat meer tijd nodig, maar je komt er wel uit, dat weet ik zeker,’ sprak hij kalm en wijs, waarna hij zijn neus weer weghaalde en naar boven keek, weer starend naar de hemel. Hij wou de tijd een beetje in de gaten houden, als hij te laat thuis zou zijn zou hij het eten van zijn baasjes missen. En aangezien hij niet meer zou proberen, of het in zijn hoofd zou halen, hier wat te vangen, en het dan ook daadwerkelijk doden en opeten kon hij zich dat niet permitteren.

Onderwerp: Re: Taking A Stroll. ma 18 okt 2010 - 20:43

Winterstorm voelde dat Felix zijn neus tegen haar flank drukte. Ze spinde even, maar ze wist eigenlijk niet waarom ze het deed of eigenlijk ook wel. "Maak je geen zorgen, naarmate tijd verstrijkt word het goede gevoel sterker. En zou het het andere gevoel laten wegebben. Geloof me… Soms heeft het alleen wat meer tijd nodig, maar je komt er wel uit, dat weet ik zeker," Zei Felix kalm en wijs. Ze voelde dat hij zijn neus weer van haar flank vandaan haalde en vond het eigenlijk wel jammer, maar dat liet ze niet merken. Felix keek naar de lucht en Winterstorm volgde zijn blik. 's Nachts was het veel mooier met zilverpels erbij en de maan natuurlijk. Ze zuchtte terwijl ze eraan dacht. Waarom dacht ze er eigenlijk aan? Misschien was het beter als ze weer ging jagen. Even wat afleiding, maar dan zou ze weg bij Felix moeten. Voorzichtig drukte ze haar neus tegen zijn flank. Niet wetend hoe hij zou reageren, maar ze wilde het toch proberen. "Waarschijnlijk heb je wel gelijk en overwint het goede, maar ik hoop niet dat het lang duurt." Zei ze. Ze spinde even, maar haalde daarna haar neus van zijn flank af en keek hem aan. Er was iets aan zijn ogen wat haar liet voelen dat ze veilig was. Dat ze even al haar zorgen kon laten gaan en nergens meer aan hoefde te denken. Ze wist niet goed wat, maar het zou wel goed komen. Dat wist ze zeker, maar wat er goed zou komen wist ze nog niet. Daar zou ze in de loop van de tijd wel achter komen. Ze knipperde even met haar ogen en haalde de gedachten weg uit haar hoofd. ze had nu geen zin meer om over dingen na te denken. Dat zou straks wel weer komen als het tijd was om nog wat te gaan jagen en terug te gaan naar het kamp. Ze keek nog een keer naar de lucht. De tijd begon eigenlijk wel minder te worden en het zou niet lang meer duren voor ze nog wat kon gaan jagen en dan terug naar het kamp. Ze keek naar Felix. "Eigenlijk begint het al redelijk laat te worden en ik was aan het jagen voor de clan, dus ik kan beter nog wat gaan jagen en dan terug naar het kamp gaan." Zei ze. Ze wist niet wat Felix' reactie zou zijn, maar daar zou ze zo wel achter komen.

Onderwerp: Re: Taking A Stroll. di 19 okt 2010 - 13:39

Het spinnende geluid dat Winterstorm maakte, toen Felix haar flank aanraakte met zijn neus, klonk vriendelijk en aanlokkelijk. Felix wou mee spinnen, maar ze stopte vrijwel gelijk toen hij zijn neus eraf haalde. Peinzend keek hij eventjes naar haar. Wat was er zo speciaal aan die aanraking dat haar deed spinnen? Oké, haar flank was lekker zacht en zijn neus dan wel misschien warm… Maar de echte reden ontging hem, en hij twijfelde er niet over of dat het zelfde geval was bij haar. Een zucht, afkomstig van Winterstorm, verbrak de rustige stilte. De stilte die perfect past bij de sterren, die allemaal willekeurig ergens in de hemel waren geplaatst. En dan was er nog de maan… De grote wit/grijze bol die zwakjes wat licht terugkaatste van de zon. Iets beroerde de vacht van de kater bij zijn flank. Verbaasd trok hij zijn blik los van de sterrenhemel en keek hij ernaar. Het was Winterstorm… Een warm gevoel bekroop hem, maar waarom was de vraag. ’Waarschijnlijk heb je wel gelijk en overwint het goede, maar ik hoop niet dat het lang duurt,’ sprak ze. Weer klonk er wat kort gespin, en deze keer spinde Felix zachtjes mee. Toen ze haar neus van zijn flank afhaalde werd het wat zachter, maar het was er nog steeds. De manier waarop ze hem aankeek… Het leek alsof hij verdronk in haar blauwe ogen. Hij hapte één keer naar adem waarna hij kalmpjes knikte. Winterstorm was een wijze poes, met nog een grote en mooie toekomst voor zich. Het zou vast goed komen met haar, daar hoefde hij niet over te twijfelen. Wel wist hij dat ieder leven ‘ups en downs’ had, hijzelf had ze maar al te vaak meegemaakt. Maar na regen komt zonneschijn, dat is een eeuwenoud… Ritueel. Zijn gedachtestroom werd ineens stop gezet toen Winterstorm haar ooglid hem ervan weerhield naar haar ogen te kijken. Felix volgde zwijgend haar blik toen ze deze eventjes kort weer naar boven richtte. Het was al laat… Hij zou nu eigenlijk aanstalten moeten maken om naar huis te gaan. ’Eigenlijk begint het al redelijk laat te worden en ik was aan het jagen voor de clan, dus ik kan beter nog wat gaan jagen en dan terug naar het kamp gaan,’ kondigde Winterstorm aan. Langzaam liet Felix zijn blik afdwalen naar haar, waarna hij begrijpend knikte. Met tegenzin stond hij op, zijn poten wilden hem niet wegbrengen. Hij wou hier blijven, op de een of andere manier. ’Je hebt gelijk. Ik zou je maar al te graag mijn hulp willen aanbieden met het jagen. Maar als ik niet opschiet moet ik zonder enig voedsel de nacht doorkomen,’ sprak hij kalm. Hij zwaaide een keer met zijn staart, waarna hij zijn neus voorzichtig tussen Winterstorm haar oren duwde. ’Het was een eer je te ontmoeten, Winterstorm. Moge het geluk bij onze zijde zijn en wij elkaar een keer weerzien,’ zei hij met een hoopvolle stem. Langzaam haalde hij zijn neus weg. Winterstorm was een aardige gesprekspartner, en als hij haar een keer zou weerzien zou hij die… Geesten, of wat het ook waren, daarboven, tussen de sterren, bedanken. Rustig draaide hij zich om. Hij keek een keer over zijn schouder naar de witte poes en knikte, als teken dat hij nu echt weg ging. Rustig trippelde hij weg. Het leek alsof iedere stap iets hem probeerde terug te trekken. Alsof Winterstorm een magneet was en hij een klein peperklipje. Hij zuchtte, hij moest haar niet van haar taak afhouden en haar met zijn aanwezigheid storen.
Zijn huis kwam eerder in zicht dan hij had gedacht. Zonder enige moeite sprong hij op het hek, hij hoorde binnen het huis al een paar keer iemand zijn naam roepen. Hij wierp nog een blik over zijn schouder naar het bos. De enige reden dat hij er nu nog ooit voet in zou zetten was in de hoop Winterstorm te vinden. Hij vond haar verhalen en uitleg over de clans prachtig, en als hij haar weer zou kunnen ontmoeten zou hij haar misschien kunnen vragen om verder te gaan. Hij zuchtte moeizaam, waarna hij van het hek afsprong en door de tuin naar zijn huis trippelde. Kundig klom hij door het kattenluikje, waarna hij werd omarmd door een warme windvlaag vanbinnen het huis. Zijn avontuur voor buiten het huis zat er vandaag op.

Onderwerp: Re: Taking A Stroll. di 19 okt 2010 - 14:08

Winterstorm zag dat Felix opstond. "Je hebt gelijk. Ik zou je maar al te graag mijn hulp willen aanbieden met het jagen. Maar als ik niet opschiet moet ik zonder enig voedsel de nacht doorkomen," Zei Felix. Ze begreep het een beetje. Hij moest ook eten. Ze voelde dat Felix zijn neus tegen haar oren duwde. "Het was een eer je te ontmoeten, Winterstorm. Moge het geluk bij onze zijde zijn en wij elkaar een keer weerzien," Zei Felix. "Ik hoop ook dat we elkaar weer zullen zien." Zei ze daarna tegen hem. Hij had zijn neus bij haar oren weggehaald en hij draaide zich rustig om. Winterstorm stond ook rustig op. Ze merkte dat haar poten een beetje stijf waren geworden, maar dat was zo over nadat ze haar poten had gestrekt. Felix gaf haar een laatste teken dat hij weg zou gaan en ze zwaaide nog één keer met haar staart om hem een soort van gedag te zeggen. Daarna draaide ze zich om en liep weer terug naar de plek waar ze het laatst de dode muis had achtergelaten. Ze rook nog een keer in de lucht en deze keer rook ze een eekhoorn. Ze moest zich nu concentreren, want anders zou ze met alleen een muis terugkomen en dat was niet echt geloofwaardig. Ze sloop dichterbij en het duurde niet lang of ze had de eekhoorn gevangen. Ze legde de eekhoorn bij de muis neer en ze bedacht zich ineens dat ze eigenlijk de geur van Felix nog van haar vacht moest wassen. Ze begon het te doen en haalde zo de geur weg. Daarna ging ze weer jagen en na een tijdje had ze nog twee muizen aan haar prooi toegevoegd en was nu onderweg naar het kamp. Het enige waar ze aan kon denken was Felix, maar het zou echt wel opvallen als ze constant aan hem dacht. Ze schudde haar hoofd zodat ze er even niet meer aan dacht en liep het kamp in. Ze legde de gevangen prooi op de prooistapel en pakte zelf niks. Ze had niet zoveel honger. Ze zocht een plekje op waar ze rustig kon gaan liggen en ze begon haar vacht nog een keer goed te wassen. Ze wilde er zeker van zijn dat de geur weg was. Ze sloot haar ogen even en het enige waar ze nog aan dacht was Felix. Waarom moest ze eigenlijk alleen maar aan hem denken. Het zou alleen maar problemen opleveren, maar toch wilde ze hem graag nog een keer ontmoeten. Ze stond rustig op en liep de warriors den in. Ze leip naar haar nest toe en ging erin liggen. Ze sloot haar ogen en viel van vermoeidheid al snel in slaap.

Onderwerp: Re: Taking A Stroll.