Verkenning..

Rain draafde richting het bos. Ze had de hele dag rondgehangen bij de Tweebeenplaats opzoek naar wat te eten. Jammergenoeg had het niets opgeleverd en had ze nog steeds een steek in haar maag. Het was soms moeilijk om een Rogue te zijn, aangezien je al je eten voor jezelf moest vangen. Het maakte het al wat makkelijker dat Rain sinds kort haar eigen territorium had gevestigd. Ze was nu al ver weg van haar territorium. Rain was bang dat andere katten haar hutje ook hadden gevonden en zich daar ook hadden gevestigd. Dan zou ze weer verder opzoek moeten naar onderdak. Rain liep voorzichtig het bos in. Ze wist dat dit Clanterritoria was en dat het gevaarlijk was op er te jagen, maar dit was de beste oplossing om aan voedsel te komen. Ze sloop richting een hoge spar waar een klein mereltje stond te eten. Rain twijfelde nog even of ze dit wel moest doen, maarja.. Ze had hongen en kon niks te eten krijgen bij de Tweebeners. Zonder verder na te denken besprong ze het mereltje en maakte het dood. 'Dat was gemakkelijk zeg! Ach, die Clankatten konden heus wel een paar muisjes en een merel missen..' Dacht ze bij zichzelf. Het begon al te schemeren en Rain hield op met jagen. Ze ging even onder een spar liggen om uit te rusten. Ze was tevreden over haar vangst. Ze had 3 muizen en een merel gevangen. Rain stond op, pakte haar prooi en liep weg. Op dat moment kwam er een kat uit de struiken springen. 'Nee hé!' Prevelde ze. Ze liet haar prooi uit haar mond vallen en dook ineen.

___________________

The rain goes where it wants to go
Like i do..

darkpaw liep door het woud opzoek naar prooi want ze werden steeds schaarder omdat het bladval was het was houder en natter terwijl de bladeren zichzelf lieten vallen van de takken van de bomen de bladeren waren nu in alle soorten kleuren rood bruin geel ga zo maar door het was een mooi gezicht maar het ws ook koud waar darkpaw zijn voordeel aan had door zijn lange vacht die warm tegen zijn huid aan zat, darkpaw had al wat gevangen zoals een paar muizen en een eekhoorn hij had ze ergens begraven. terwijl hij door de hoogsparren liep ving hij een geur op, een onbekende kat! een regue nogwel!! het moest toch niet erger worden iemand moest die katten vertellen dat ze niet welkom waren op het clan gebied en darkpaw sprong uit een struik hij zag een grijze poes staan met een wit buikje en hij snouwde ''wat doe jij hier muizenbrijn, rogue,s horen niet hier op het clan gebied! en ze horen er al helemaal niet te jagen'!!'' zei hij toen hij de overige muizen zag en de volle maag van de poes rook kwaad spugde hij naar de poes '' ga weg, jij! nu!''

Night walked slowly trough the forest. It was quiet. To quiet. An eerie silence hang around the trees. Her ears moved back and forward, looking for sounds of prey. She didn't hunt in ThunderClan territory often, not so much as she did first. In the morning she woke up in her farm and she wanted to try out another part of the forest. She remembered a few good hunting spots from when she was still part of ThunderClan. Nervously she walked on. It was still very quiet. In an instant, she heard hissing and yelling from some place far away. She smelled ThunderClan... and a rogue! Cautious she walked to the sound. She saw a unknown she-cat, and a black apprentice. She recognized the apprentice. Wasn't that the black kitten she met a few moons ago? In a random impulse, she jumped right beside the she-cat. "We meet again," she said when giving the apprentice a respectful nod. That may have seemed nice, but Night's amber eyes glowed with fury. Were the Clans picking on the rogues that they shouldn't come on their territory again?! (ooh, random, INTERROBANG ‽ ‽ ‽ ‽ ‽ ‽ ‽ ‽ ‽ again, sorry o3o) Night's ideas about rogue-freedom maybe went a bit too far, but it wasn't like they did anything wrong? She looked at the other rogue. "Hey, I'm Night," she quickly whispered.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Night liep rustig door het bos. Het was stil. Te stil. Haar oren gingen heen en weer, zoekend naar geluiden van prooi. Ze jaagde niet zo vaak meer in ThunderClan gebied, tenminste, minder als vroeger. Vanochtend was ze wakker geworden in haar boerderij en wilde ze is een andere kant van het bos proberen. Ze wist nog een paar goede jaagplekken van toen ze nog in ThunderClan zat. Zenuwachtig liep ze verder. Het was nog steeds stil. Ineens hoorde ze geblaas en geschreeuw uit de verte komen. Ze snoof de lucht op. ThunderClan... en een rogue! Voorzichtig sloop Night dichterbij. Daar stond een onbekende poes, en een zwarte apprentice. Ze herkende de apprentice. Was dat niet die zwarte kitten waar ze een tijdje geleden mee had gepraat? In een opwelling sprong ze naast de onbekende rogue. "We ontmoeten elkaar weer," zei ze terwijl ze met een knikje naar de zwarte kat keek. Dat gebaar leek misschien aardig, maar in haar amberkleurige ogen brandde een vuur van vechtlust. Waren de Clans nou alweer tegen de rogues aan het zeuren dat ze hier niet mochten komen?! Night's idealen van rogue-vrijheid waren misschien wat vergezocht, maar ze deden hier toch niets fout? Ze keek naar de andere rogue. "Hey, ik ben Night," fluisterde ze snel.

(Steelfang has joined the topic, als je het niet leuk vind pm me dan)

Steelfang vertrouwde Darkpaw nog steeds niet ookal was zijn bloedeigenneef de mentor geworden van Darkpaw. Steelfang sloop zacht achter Darkpaw aan. Hij zag de rogue een paar seconden na Darkpaw en knikte even goedkeuren door de reactie van Darkpaw. Hij had tenminste clan eer. Alleen als Darkpaw het tegen een Rogue zou opnemen zou hij het niet halen. Een tweede Rogue kwam erbij en weer ringelde er een belletje. Steelfang dacht na en dit zou Darkpaw alleen lukken als de sterrenclan hem extra levens gaven. Steelfang luisterde naar Darkpaw´s reactie en liep toen de struiken uit en ging naast Darkpaw staan en zei met een lach "Wegwezen hier jullie hoorden wat de smurf zei". Hij keek vanuit zijn ooghoek en fluisterde naar Darkpaw "Goed gereageerd, dit lukt je niet alleen dus besloot ik je te helpen, je bent geen smurf hoor alleen je vijanden moeten naar je zwakste punten kijken zodat de sterkere harder aankomen." Steelfang stond naast Darkpaw en keek naar de Rogue´s en zei toen bloedserieus "Het is gemeend opzouten." Steelfang keek naar de twee rogue´s de een bleef hem een beetje bekend maar hij weet niet waarvan.

Het was nog erger dan Rain had kunnen bedenken. Betrapt worden door 2 DonderClankatten. Als ze wilden konden ze haar doden. Ze bad aan de SterrenClan dat ze dat niet zouden doen.
'Wat doe jij hier muizenbrijn, rogue's horen niet hier op het clan gebied! en ze horen er al helemaal niet te jagen!' Snauwde een klein zwart katje haar toe. Ze wist niet of ze iets moest antwoorden. Op dat moment sprong er opeens een zwarte poes naast haar. 'We ontmoeten elkaar weer!' Riep de zwarte poes naar de DonderClanleerling. 'Hey, ik ben Night.' Fluisterde ze er snel achteraan. De andere DonderClankat stapte naar voren. 'Wegwezen hier! Jullie hoorden wat de smurf zei.' Rain en Night bleven staan. De grijze DonderClankat fluisterde nog wat naar het andere katje. 'Het is gemeend, opzouten!' Riep hij nog. Rain begon te blazen. Hadden die stomme Clankatten dan echt niet een klein beetje respect voor andere katten? 'Wij hebben het nog moeilijker dan jullie! Jullie kunnen met de hele clan jagen! Ik moet alles in mijn eentje doen!' Snauwde ze. Ze begon te koken van woede. 'Als jullie denken dat jullie de prooi terugkrijgen! Nou, vergeet het maar!' Riep ze nog. Ze had de neiging op te vechten, maar ze hield zich in, ze wist dat Clankatten vaak sterker waren dan Rogue's..

Night keek de zwarte appprentice strak aan, wachtend op zijn reactie, toen ze geritsel in het bosje erachter hoorde. Geschrokken keek ze langs het zwarte langharige katertje heen recht in een paar grijze ogen. Eerst verwarring, toen herkenning vlamde op in Night's ogen. Ze zette langzaam een stap achteruit, terwijl ze de langharige grote grijze kater strak aankeek. "Wegwezen hier, jullie hoorden wat de smurf zei," zei hij, terwijl hij hun glimlachend aankeek. "Het is gemeend opzouten!" siste hij daarna iets serieuzer. "Steelpaw...?" miauwde Night, terwijl ze nog een stap achteruit zette. Ze bleef de kater strak aankijken. Het was een grote chaos in haar kop. Als de katers besloten haar en de andere rogue aan te vallen, zouden ze het dan kunnen winnen? Sterker nog, zou Night het zelfs kunnen opbrengen om tegen haar bloedeigen familie te vechten? Haar zwarte staart zwiepte zenuwachtig heen en weer, maar haar oren stonden recht overeind.

~~~~~~~~~~

-ENGLISH :3-

Night looked at the black apprentice, waiting for a reaction, when she heard a sound in the bush behind him. Startled she looked alongside of the long-haired tom-cat right into a pair of gray eyes. She stepped back while looking at a big gray tom-cat. First confusion, then recognition flamed in Night's amber eyes. "Be gone, you heard what he said," the gray tom mewed, while looking at them with a smile. "I mean it, leave!" he hissed a little more serious. "Steelpaw...?" Night mewed while taking another step back. She kept looking at the tom. It was one big chaos in her head. If the tom-cats decided to attack them, would they have a change to win? Not only that, but could Night attack her own family? Her black tail moved nervously back and forth, but her ears stood straight up.

Darkpaw keek naar de poes die zei 'Wij hebben het nog moeilijker dan jullie! Jullie kunnen met de hele clan jagen! Ik moet alles in mijn eentje doen!' Darkpaw was nijdig en zei geslepen '' als jij soms denkt dat je het o zo moeilijk hebt, help jezelf dan niet in de problemen! en jij denkt dat er dan prooi in overvloed is, maar dat is heel anders want jij mag alles lekker zelf opeten maar wij moeten alles met elkaar delen! in Bladkaal als de sneeuw gevallen is en de prooi zich amper laat zien komen we om van de honger terwijl jij al de prooi gelijk zelf opeet!''
Darkpaw spuugde de woorden naar de poes toe alsof hij muizengal had ingeslikt.
toen keek naar de zwarte kat die er was bijgekomen "We ontmoeten elkaar weer," en hij keek verward naar de zwarte kat en dacht toen na ,,Oja dat is die ene poes van toen ik kit was en uit het kamp ben geslopen!,, al was hij verbijsterd hij hield zichzelf rustig en keek vol afkeer naar de twee katten "Hey, ik ben Night," zei de poes en Darkpaw rolde met z,n ogen het interesseerde hem niet hoe ze hete hij ging zitten en sloeg zijn grote zwarte lange staar om zijn poten maar bleef de katten fel en geslepen aankijken met een onbetrouwbare blik in zijn ogen hij zei '' waarom zouden we jullie accepteren?! jullie hebben ons aangevallen! laatst is er een Donderclan poes van ons gewond geraakt bij een aanval,'' en hij dacht terug bij de dag dat het was gebeurd en Darkpaw schudde het van zich af het was verschrikkelijk geweest maar Darkpaw had eerlijk gezegd als hij bij zichzelf keek genoten van de gaos en de geur van vers bloed!

'Als jij soms denkt dat je het o zo moeilijk hebt, help jezelf dan niet in de problemen! En jij denkt dat er dan prooi in overvloed is, maar dat is heel anders want jij mag alles lekker zelf opeten, maar wij moeten alles met elkaar delen! In Bladkaal als de sneeuw gevallen is en de prooi zich amper laat zien komen we om van de honger terwijl jij al de prooi gelijk zelf opeet!' Had de zwarte DonderClanleerling geantwoord. Rain kreeg weer een vlaag van woede. 'Onderschat Rogue's niet! Je weet dat Scourge jullie makkelijk aankan!' Siste ze terug. Nooit eerder had ze gedreigd met Scourge. Ze wist zelf nieteens precies of hij wel zo gevaarlijk was als de geruchten gingen. Rain bleef het zwarte katje aanstaren. Ze was niet van plan om weg te gaan. Zoveel haat had ze nog nooit voor Clankatten gevoeld. Eerlijk gezegd had ze ook nog nooit een echt gesprek met een Clankat gehad. Ze keek opzei naar Night. Ze was een poes net als zij. Zou ze al in een Rogue groep zitten? Vroeg ze zichzelf af. Ze besloot dat te vragen zodra de confrontatie met de 2 andere katten voorbij was.

Steelfang volgde het gesprek en Darkpaw zei '' waarom zouden we jullie accepteren?! jullie hebben ons aangevallen! laatst is er een Donderclan poes van ons gewond geraakt bij een aanval,'' Steelfang voegde er aan toe "Die ik heb vermoord, dus waarom zou ik bij jullie twijfelen, jullie stelen en dreigen met Scourge wie dat ook is." "Steelpaw...?" miauwde een van de Rogue´s. "SteelFANG, en jij komt me bekend voor..." Hij herrinerde het zich weer. De dag, zijn uitval naar Bluestar, zijn poging een poes niet vermoord te laten worden. "Night.... Tante?" Steelfang twijfelde hij kon zijn bloedeigen tante niet vermoorden. Je moest famillie vertrouwen en trouw blijven. Steelfang twijfelde geen moment en riep "Dit zal een waarschuwing zijn" Steelfang sprong op Night en fluisterde in haar oor terwijl hij deed alsof hij haar vast probeerde te klemmen ´Ik kan je niks doen tante, alleen de clan gebied het me, ik wil je waarschuwen ga alsjeblieft weg, ik wil niet met jou vechten. Niet nu ik kittens heb.´ Steelfang haalde zacht uit waardoor er misschien wel bloed verscheen op zijn nagels maar er geen veel pijn was. Steelfang ging weer naast Darkpaw staan en zei "We zullen jullie moeten afmaken als jullie je niet wegscheren!"

Night luisterde rustig naar de confrontatie tussen de rogue en de zwarte apprentice. Toen besloot ze zich in het gesprek te mengen. "Ik weet hoe het Clan-leven is. EN hoe het rogue-leven is. Misschien was je maar een kitten toen ik nog in de Clan zat, maar ik, Nightfur, weet hoe het Clan-leven is. Vergeleken met een rogue-leven zou ik voor de Clan gaan. Weet je wel hoe MOEILIJK we het hebben?! Elke dag heb ik nog wel een beetje honger. Elke dag ben ik bang dat iemand anders mijn boerderij heeft overgenomen. Elke dag denk ik, zou vandaag de Clans zich echt tegen de rogues keren? Het is misschien vreselijk. Elke dag bang zijn, voor een van deze dingen. -wow, ik zit nu een een of ander epic soundtrack te luisteren en het klinkt hierbij heel ziek o3o- Maar er zitten ook mooie kanten aan. Vrijheid, die een Clan-kat nooit zou kennen." Ze keek naar de zwarte apprentice. "Dat gevoel van vrijheid zal jij nooit kennen," zei ze koud terwijl ze nog steeds naar de apprentice keek. Ondertussen was Scourge ook naar boven gekomen in het gesprek. Heb je hem weer, dacht Night. Zou ik hem volgen? Ze keek twijfelend naar Steelnogwattes. Misschien tegen de Clan, maar niet tegen mijn familie, dacht Night. "SteelFANG, en jij komt me bekend voor..." Dus zo heette haar neef nu. "Night.... Tante?" herkenning scheen in Steelfang's ogen. Night had wel een beetje spijt van haar uitbarsting van daarnet. -hey Steelfang, jouw stukje klinkt ook best wel ziek met die soundtrack x'D- Ineens sprong Steelfang op Night af. Geschrokken keek ze hem aan, haar amber-kleurige ogen groot. Ze dook ineen toen hij zijn klauw ophief voor een klap, maar Night voelde er eigenlijk niks van. "Ik kan je niks doen tante, alleen de clan gebied het me, ik wil je waarschuwen ga alsjeblieft weg, ik wil niet met jou vechten. Niet nu ik kittens heb," fluisterde Steelfang snel. Een glimlach verscheen op Night's gezicht. "We zullen jullie moeten afmaken als jullie je niet wegscheren!" Met een bijna onmerkbaar knikje draaide Night zich om en rende weg. Een beetje verder weg ging ze ietsje langzamer en ze keek nog een keer achterom. Niemand kon haar hier zien, maar zij hun wel. Ze schudde het van zich af en rende toen echt weg, niet stoppend voordat ze bij haar boerderij was.

'Waarom zouden we jullie accepteren?! Jullie hebben ons aangevallen! Laatst is er een Donderclan poes van ons gewond geraakt bij een aanval!' Spuugde het kleine katje haar toe. 'Die ik heb vermoord, dus waarom zou ik bij jullie twijfelen, jullie stelen en dreigen met Scourge wie dat ook is.' De grijze kater keek haar doordringend aan. 'Ik heb nog nooit een Clan aangevallen, jullie kunnen mij daar niet mee beschuldigen!' Spuugde ze hun toe. Nu had Night zich ook in het gesprek gevoegd. 'Ik weet hoe het Clan-leven is. EN hoe het rogue-leven is. Misschien was je maar een kitten toen ik nog in de Clan zat, maar ik, Nightfur, weet hoe het Clan-leven is. Vergeleken met een rogue-leven zou ik voor de Clan gaan. Weet je wel hoe MOEILIJK we het hebben?! Elke dag heb ik nog wel een beetje honger. Elke dag ben ik bang dat iemand anders mijn boerderij heeft overgenomen. Elke dag denk ik, zou vandaag de Clans zich echt tegen de rogues keren? Het is misschien vreselijk. Elke dag bang zijn, voor een van deze dingen.' Ze stopte even met praten. 'Maar er zitten ook mooie kanten aan. Vrijheid, die een Clan-kat nooit zou kennen.' Verbaasd keek Rain haar aan. Was zij een Clankat geweest? Opeens sprong de grijze kater op en wou Night een klap geven. Net op tijd dook ze ineen. Rain stond al klaar om hem te bespringen. Maar gek genoeg begon hij opeens tegen haar te praten. Na een tijdje stapte hij weer naar achter. 'We zullen jullie moeten afmaken als jullie je niet wegscheren!' Dreigde hij. Rain wou nog blijven staan en iets zeggen, maar ze zag dat Night al opstond en weg rende. 'Jullie zullen me vast nog een keer tegen komen!' Siste ze met half dichtgeknepen ogen. Toen stond ze op, pakte haar prooi en rende achter Night aan.

Darkpaw keek naar de katten die om hem heen stonden Steelfang was er ook bij gekomen en Darkpaw keek hem vreemd aan maar schonk er verder geen aandacht aan en Night sprak in tegen Darkpaw "Ik weet hoe het Clan-leven is. EN hoe het rogue-leven is. Misschien was je maar een kitten toen ik nog in de Clan zat, maar ik, Nightfur, weet hoe het Clan-leven is. Vergeleken met een rogue-leven zou ik voor de Clan gaan. Weet je wel hoe MOEILIJK we het hebben?! Elke dag heb ik nog wel een beetje honger. Elke dag ben ik bang dat iemand anders mijn boerderij heeft overgenomen. Elke dag denk ik, zou vandaag de Clans zich echt tegen de rogues keren? Het is misschien vreselijk. Elke dag bang zijn, voor een van deze dingen.Maar er zitten ook mooie kanten aan. Vrijheid, die een Clan-kat nooit zou kennen." Ze keek naar Darkpaw "Dat gevoel van vrijheid zal jij nooit kennen," en Darkpaw keek haar fel aan en dacht ,, ze zou eens moeten weten!,, en opeens gaf Steelfang haar een klap en fluisterde toen wat in haar oor. Night maakte zich opeens snel uit de voeten en keek nog een keer om maar vertrok toen. Darkpaw keek Steelfang vragend aan ,,Wat zou hij gezegd hebben?,, kort daarna ging de andere poes ook weg en siste achter haar 'Jullie zullen me vast nog een keer tegen komen!'' en Darkpaw dacht bij zichzelf toen ,, Ja, dat zal ik zeker maar dan zal ik je verscheuren als een tijgerclan kat ik zal dan de grootste en meest gevreesde kater van het hele woud zijn,, en hij keek duivels naar de grijze poes die weging en Darkpaw lachte duivels met een hatelijk vermakelijke blik in zijn ogen en een sluw lachje op zijn mond 'mhmhmwahahaha!'' gniffel, gniffel Darkpaw draaide zich om naar het kamp en lette verder niet meer op Steelfang die zijn lach vast en zeker had gehoord.


(Steelfang zou je mischi9en wat reactie op die lach willen geven? ^^ dat je me nog meer niet vertrouwd enz,enz ^^ alvast bedankt)

'Jullie zullen me vast nog een keer tegen komen!' siste de tweede Rogue. Darkpaw deed zijn zegje en lachte. Steelfang riep de Rogue nog na "Tja misschien heb je dan wel geluk en kom je iemand tegen die je wel aankan zoals een kitten." Hij luisterde naar Darkpaw´s lach en zegje en lachte van binnen zich dood. De apprentice was eerder hillarisch geworden alsnog wantrouwde Steelfang hem een klein beetje. Steelfang keek Darkpaw aan en zei "Je had goed gereageerd toen je hun zag, Cloudsong mijn neef mag trots op je zijn. Ik zal het wel zeggen over je optreden hier. Alleen nu heb ik een vraag waarom ging je in je eentje hier weg. Ik weet dat je misschien wel een kat aankan alleen met die huidige Rogue aanvallen ben je nietveilig. Als je een groot warrior wil worden moet je wel uitkijken." Steelfang keek naar Darkpaw. De kleine apprentice. Zijn groeispurt zou wel komen. Steelfang was blij dat hij zo groot was geworden, eerst was hij als kitten echt heel erg klein vergeleken met nu.