Entertain me. [&Dhino]

Onderwerp: Entertain me. [&Dhino] zo 14 okt 2012 - 0:36

Tazz [&Dhino]
~.-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-.~

Laten we zeggen dat ik lang weg was. Heel lang. En dat ik veranderd ben. Nee, van dat gekke, verlegen meisje is geen ene fluit meer over. In plaats daarvan, staat hier nu een zelfverzekerde, jonge dame. Je zal me niet meer herkennen nadat ik zo'n kleine kit was. Mijn vader had me erop uit gestuurd. Volg je ogen, had hij gezegd. En toen kwam ik hier. Misschien was het wel omdat ze van me af wilden. Ik weet het niet. Maar ik houd van ze. Met mijn hart.

Langzaam stapte een wit met donkerbruin-zwarte poes fier het donderpad op. Niet bang voor de wereld. Nee. Ze had 1 jaar gereisd, de verhalen van andere katten aan gehoord, en ze was al die tijd kil geweest. je kon beter uitkijken als ze bij je was. Ze wist van harten breken en dit deed ze dan ook vaak. Ze had nu al zo'n 5 partners in verschillende gebieden. Eerder "Partners in crime", ja dat was het woord. Ze wilden allemaal meereizen met haar. Maar zij had stuk voor stuk geweigerd. Ze reisde alleen. Haar hele leven lang. Dat was zij. Van het ene gebied naar het andere. Ze wist van de koele bergen en warme stranden. Het stond allemaal gegrift in haar geheugen. Ze had door 4 hele seizoenen gereisd. Misschien langer. Ze wandelde niet aan een stuk. Nee, ze maakte pauzes. Ze bleef daar dan ongeveer een paar dagen, en vervolgde haar reis voor twee dagen. Ze zocht nu naar een vaste verblijfplaats. Ze had het gevoel dat haar vader, Koz, wilde dat ze na een jaar reizen, 12 manen vol, stopte. En zich ging vestigen. Misschien kon ze hier en daar wat katers verleiden. Ze wist het nog niet. Maar ze zou er snel genoeg uitkomen.
Ze had al snel genoeg in de gaten dat ze moest stoppen. Haar poten hadden het bijna begeven als ze haar laatste rust niet had gemaakt. Ze voelde dat ze in een katrijk gebied kwam. Ze had dagen langs het Donderpad gelopen, zelf noemde ze het liever Zwartpad. Ze sliep in de struiken. Vannacht was ze al vroeg vertrokken. Toen het Moonhigh was. De maan was helder en ze was klaarwakker. Ze had het gevoel dat ze bijna haar bestemming bereikt had. En dat was zo. De betrad, niet wetend, het gebied van de 5 clans, en de Elite. Maar ook al wist ze het, het boeide haar toch geen ene zak.
Het was het Sunrise. De zon liet zich al zien aan de nachtblauwe hemel en sterren verdwenen. Amberen ogen staarden het Donderpad op. Het was nu rustig. Alleen een paar grote monsters met zes poten kwamen voorbij. Maar toch bleef ze verder lopen. Een lichte glimlach speelde op haar lippen. Ze hoorde het bos ontwaken. En voordat ze het wist, was ze in het bos. Ze zat achter een klein muisje aan. Haar maag rammelde en wilde graag wat sappig Leaffall eten. De wind hielp haar een handje en blies haar heerlijke geur naar achter. Het zou enkel wat vogels afschrikken. Maar niet haar aas. Ze zakte langzaam door haar achterpoten heen en stormde zich op de muis. Met een simpele slag doodde hij hem. Haar gezicht stond koeltjes en emotieloos. Ze pakte het beestje en at het op. Het vulde haar maag voor de ochtend. Daarna zou ze nog eens op jacht moeten. Toen ze het muisje op had, likte ze haar lippen af. Ze begroef de restanten - het hoofd, de botten en de staart, de vieze dingen van een muis- in de harde aarde en gooide er wat blaadjes overheen. Ze mocht geen zooi achter laten. Ze wilde ongelooflijk blijven. Niet een zwerver. Ze vervolgde haar weg, door het bos. Langzaam drong het geluid van de rivier haar oren binenn. Ze spitste haar witte oren en liep naar het water toe. Langzaam en zacht dronk ze van het koele water. Ze had nooit geleerd om op vis te jagen. Maar ze had de rest van het bos waar ze op kon jagen.
Ze liep over de Twoleg brug heen naar de Fourtree. Daar, op de grote steen, rustte ze even uit in de zon. Waar was ze? Het rook hier naar 5 verschillende geuren; een waterige geur, een bosrijke geur, een heidegeur, een moerassige geur en een geur die rook naar bladeren of lucht. Heel rustgevig, ergens. Een bittere geur was hier ook te ruiken. Licht, niet in zo'n hoeveelheid als de andere geuren. Het rook niet aangenaam. En daarom vertrok ze ook.
De bekende geur van Twolegs drong haar binnen. Ze was dichtbij de Twoleg Place. De plaats waar haar moeder had geleefd. Zij niet, zij was er met haar vader op uit getrokken. toen ze nog bij hem was. Waar zou hij nu zijn, en haar moeder? Ze dacht er niet veel over na. Met gemak sprong ze op het hek van een nabije tuin van een kat. Het rook hier muf. Hier móést wel een kat wonen. Ze had zin in een leuk gesprekje."Oh, is daar iemand? Ik kan hier best wel gezelschap gebruiken" zei ze hintend. Een lichte glimlach speelde op haar lippen. "Je kent me waarschijnlijk niet. Maar ik heet Tazz."

~.-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-.~
Tazz
Extra notes:
-Ze post echt geweldig, mijn Tazzeh.-
~.-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-.~

Opgekruld lag de kater op het zachte dons van de deken die op de bank lag, speciaal voor hem. Zijn baasjes zouden het vreselijk vinden moest hij vertrekken en dat was te merken. Overal was wel iets te vinden voor de kat, in elke kamer stond wel iets, al was het enkel maar een deken waar hij op mocht liggen of een drinkbakje. In ieder geval wou hij hier nog niet weg, tenminste, nu nog niet. Hij kon niet eens jagen! Stel je voor wat het zou zijn als hij ergens in the middle of nowhere zou terecht komen, dan was alles naar de knoppen in zijn leven. Hij zou geen voedsel kunnen vangen, dus zou hij gewoon sterven van de honger of hij moest gaan bedelen bij een of andere kat die wel kon jagen, maar dat zou zijn trots krenken.

Rustig deed hij zijn ogen open en keek de kamer rond, zijn twolegs waren al druk in de weer en liepen van de ene kant naar de andere kant van het huis en weer terug. Snel sprong hij van de bank af en rustig liep hij naar een van zijn baasjes, waarna hij haar een kopje gaf, aandringend tot wat eten. Direct zette de tweebener haar werk aan de kant en liep de andere kamer in, hier vulde ze zijn bakjes en direct begon hij het op te eten. Na zijn maaltijd liep hij naar een andere twoleg, deze was jonger en zat zich duidelijk te vervelen. 'Tijd voor mijn aandacht' dacht hij vrolijk en snel trippelde hij naar de jongen toe. Een keer hoefde hij maar te miauwen en de tiener tilde hem op. Zette hem op de bank en begon hem te aaien. Zacht begon Dhino te spinnen, heerlijk vond hij dit altijd. Even hield de jongen ermee op en haalde de borstel. Toen hij met dat ding terugkwam streek hij dit door de vacht van de kater, waarna hij weer begon te spinnen. Hij zou dit zo missen moest hij weglopen! Plots werd er iets geroepen, 'Daan! Je moet naar school! Straks kom je nog te laat!' Het was de vrouw die hem daarnet eten had gegeven, waar die twoleg het over had wist hij niet, maar zuchtend hield de jongen op met hem te borstelen en liep hij weg. Vol ongeloof keek de kater hem na, en zijn borsteltijd dan? Die moest niet meer helemaal gebruikt worden? Snel sprong hij van de bank en liep achter hem aan, maar een andere twoleg hield hem tegen. Oké, soms waren die twolegs wel irritant. Nors keerde hij terug en zag toen vanuit zijn ooghoek dat de keukendeur openstond. Snel sprinte hij naar buiten en het enige wat hij nog hoorde was, 'Maar Olivia! Je hebt de keukendeur niet dichtge...' met daarna de dichtslaande deur. Vrolijk rolde hij in het gras, eindelijk was hij weer een keer sinds tijden buiten! Dat was lang geleden dat hij het gras nog had gevoeld en de bloemen buiten nog had geroken. Alhoewel... Bloemen, die waren er ook niet echt meer, het was immers al bladval en tja, dan zijn er nog maar weinig bloemen over. Plots hoorde hij een stem van iets boven hem, hij keek op en zag een poes zitten, witte vacht en hier en daar wat zwarte vlekken. "Oh, is daar iemand? Ik kan hier best wel gezelschap gebruiken" zei ze hintend. Een lichte glimlach speelde op haar lippen. Rustig keek de kater haar aan, "Je kent me waarschijnlijk niet. Maar ik heet Tazz." Hij knikte even, 'Aangenaam... Tas' zei hij, waarna hij even nadacht, Tas? Dat was zoiets waar twolegs dingen in staken, nou ja, het zou ook wel, 'Ik ben Dhino, wat brengt jou hier?' Een vriendelijke glimlach stond op zijn gezicht te lezen, het was lang geleden dat hij nog een kat had gesproken en hij vond ook wel dat het weer eens tijd werd. Gelukkig scheen het zonnetje en was het een heerlijke temperatuur buiten. 'Lekker weertje vandaag voor een dag in Bladval hè?' zei hij vrolijk en richte zijn blik even op de zon

- Dhino ook *-* But Dhino is zo mega stupid x'D-