~No... you can't!~ [Icy]

Onderwerp: ~No... you can't!~ [Icy] ma 29 okt 2012 - 22:20

Ze zat in de tuin van haar tweebenen met een frons in haar voorhoofd. De blik in haar gele ogen was op een van de buurkatten gericht die op het hek zat. Een jonge kitten van 3 manen oud, die echt zijn mond niet kon houden. “Maar Skinny Love waar ga je heen dan?" De frons in haar voorhoofd werd nog dieper terwijl ze hem ernstig aankeek. “Rens hoe vaak moet ik je nog waarschuwen?” Er klonk een dreiging in haar stem, die elke kat eigenlijk had moeten opvangen. Alleen op de een of andere manier viel het Rens nooit op. “Mag ik mee?” Ze siste zacht terwijl haar staart omhoog kwam. “Nee, Rens.” Ze zag dat hij zijn mond alweer open deed om weerwoord te geven, maar voordat hij daar de kans voor kreeg zat ze als naast hem. Ze zat in een sprong op het hek en greep hem bij zijn nekvel. Ze slingerde hem van het hek af zijn eigen tuin in. Wel zo dat hij er niks aan over zou houden. Rens kwam blazend overeind en rende met zijn staart laag het tweebeners huis in. Ze schudde langzaam haar kop, misschien zou hij nou eindelijk eens zijn mond houden. Eigenlijk had ze dat veel eerder moeten doen, maar daar had ze hem nog te jong voor gevonden. Ze draaide zich op het hek om en liep naar de andere kant, waar ze van het hek afsprong. Ze had dus absoluut een hekel aan een zeurende kitten aan haar kop. Dat had ze ook altijd met haar eigen kittens gehad, dus hadden de tweebenen ze altijd vroeg bij haar weggehaald. Alleen dat had een leegte achtergelaten, die maar langzaam weer heelde. Alleen dat was de tweebenen nooit opgevallen, waarschijnlijk hadden ze altijd gedacht dat ze haar daar een plezier mee deden. Misschien dat ze er daarom ook helemaal niet meer tegen kon, een kitten om haar heen.
Ze liep in een kalm tempo over de stoep in de richting van het park. Haar blik gleed steeds naar de tuin van een huis als ze er langs kwam, hopend dat er niet nog een kat popelde om met haar mee te gaan. Gelukkig was dat niet het geval en bereikte ze zonder verder oponthoud het park. Ze liep naar een van de bankjes waar tweebenen altijd opzaten. Het was nog vroeg in de ochtend, de meeste tweebenen waren nog niet wakker. Dus was het rustig in het park en vond ze dat zij best op dat bankje kon gaan zitten. Ze sprong op de zitting en daarna op de rugleuning. Haar staart sloeg ze op de leuning en haar oren spitsten zich. Ze wist dat hier veel katten kwamen, dus dat het een wonder zou zijn als ze niemand tegen kwam. Alleen dat zou geen verrassing zijn dus was ze er klaar voor. Er lag een rustige glimlach om haar lippen, terwijl ze de geuren van de omgeving in haar opnam.

[&Icy]