Cruel in mine heart [+Cursepaw +Applepaw]

Èen charmante poes ontwaakte langzaam uit haar slaap, haar blauwe ogen namen langzaam de omgeving om haar in zich op. De zilvere poes had vorige nacht geslapen in het Windclan territory. Schijt dat had ze aan de clans, ze mog al die katten die erin zaten niet, vooral aan de Thunderclan had ze een haat maar nu was ze in het Windclan territory. Daar staat altijd wel een harde wind en er rennen een paar konijnen langs je neus, er waren sommige stukken met heide maar veel meer bijzonders was er echt niet te vinden. Met een zucht stond Yaisa op en rekte langzaam alle slaap uit haar ledematen. Schaamteloos verliet haar mond een flinke wijde en luide geeuw. Een harde wind sloeg tegen haar zij aan zodat ze met een ruk opzij werdt geduwd. Geschrokken van de wind werdt haar staart twee keer zo dik dan daarnet, een licht sissend geluid ontsnapte uit haar longen. Met haar oren naar achteren liep Yaisa verder over het Windclan territory, ze had wel zin om een keer een apprentice bang te maken of een kitten de stuipen op het lijf te jagen. Soms was Yaisa een lieve kat maar dat was meestal tegen haar eigen Clangenoten op katten die niet in een clan zaten. Maar toch kan Yaisa het niet over haar hart krijgen om een kat te vermoorden, zo'n kattin was ze nou eenmaal niet. Dit liet ze aan haar clangenoten over het moorden. Een zucht verliet haar mond totdat ze plots twee apprentices zag lopen. Blijkbaar waren ze op een zo geheette "patrouille" om te controleren of er geen andere katten in hun territorium waren of gevaarlijke beesten. Een vals lachje speeldde met haar lippen. Yaisa wachtte in stilte af tot de twee katten er waren. Nee ze zou ze niet vermoorden maar alleen maar pesten of iets anders.

Cruel in mine heart [+Cursepaw +Applepaw] 1zdwykh

voice:

Cruel in mine heart [+Cursepaw +Applepaw] 33xg6bt

Het leek nog maar een paar seconden geleden dat het jonge katertje in slaap was gevallen, maar waarschijnlijk was het toch iets meer geweest. Rustig en voorzichtig deed hij zijn ogen open totdat hij besefte dat hij samen met Applepaw op patrouille moest. Daar had hij nou eigenlijk geen zin in, Apple was immers die gestoorde gekkin die haar eigen zus had aangevallen, maar toch zou hij het doen, hij wou immers Hollystar en Inkmask niet teleurstellen. Snel sprong hij op en keek even door het donkere hol opzoek naar de kattin, al snel vond hij haar en baande zich een weg door de katten. Hier en daar botste hij per ongeluk tegen iemand aan en na een tiental keer sorry te hebben gezegd kwam hij eindelijk aan bij Apple. 'Apple, Wakker worden.' fluisterde hij en duwde met zijn poot tegen haar zij, 'Wij moeten de ochtendpatrouille doen.' Daarna maakte hij dat hij van haar vandaan was, voor eventueel een ochtendhumeur te ontkomen. Toen hij zeker wist dat Apple wakker was verliet hij de Den echter pas echt. Rustig liep hij alvast naar de uitgang, maar wierp nog even een blik op de prooistapel. Nou ja, met een lege maag kon je niet op patrouille. Snel pikte hij een muisje van de prooistapel en at hem snel op. Netjes gooide hij wat zand over de restjes en liep toen naar de uitgang van het kamp. Nog even keek hij achterom, kijkend of Apple volgde. Misschien was het beter haar voorop te laten gaan, dan kon ze zijn klunzigheid al minder zien. 'Eehm, g..ga jij maar voor...rop' zei hij licht stotterend, hij had nog geen enkele training gehad en was dus bang dat Apple hem zou aanvallen. Immers had hij nooit geleerd te vechten en zou hij zo erg in het nadeel zijn. Hij wachtte totdat Apple vertrokken was en voglde haar toen.

Cruel in mine heart [+Cursepaw +Applepaw] Xcw4uw

XxX:

Applepaw's borstkas daalde een seconde geleden nog vredig op en neer, totdat een licht fluisterende stem haar wekte. Beide ogen van de poes schoten open en zagen nog net dat Cursepaw zich uit de voeten maakte, weg van haar. Mooi, aangezien 'ie schrik van haar had kon deze dag toch nog eens plezant worden. De vorige dagen bedacht ze haar keer op keer waarom ze nog hier bleef, en waarom ze niet gewoon de Clan zou verlaten. Het loyale gevoel had ze verloren vanaf iedereen haar vuil aankeek, ook voelde ze haar niet meer thuis. Maar toen spookte de woorden van een oude kater weer door haar hoofd. 'Want ik wed dat de meesten hier het niet erg leuk zouden vinden moest jij vertrekken. Je bent een clankat in hart en ziel, je zal het missen, al die katten om je heen. En ik zei je al, je kan een mentor tegelijk met je zus krijgen, maar daar moet je wat voor over hebben. Ach wat zit ik hier ook mijn tijd aan te verspillen? Je wilt het toch niet, je bent ontzettend koppig weet je, je toekomst ligt hier Apple, ook al denk jij van niet.' Ja, dat was het gene wat Icerock degen d'r had gezegd. Eigenlijk wou ze de kater nog wel eens zien, ze miste hem. Hij was als een vader beeld voor haar, eentje die ze nooit had gehad. En misschien kon 'ie haar weer op het goede pad krijgen. Ze wist het niet echt.. Zuchtend rekte ze haar uit en sprong de den uit, klaar voor de patrouille. De bibberende stem van Cursepaw deed haar opkijken. 'Allright, watje.' Mauwde ze afwezig en sprong voor hem, waarna mate ze in een snelle draf het kamp verliet. Hij moest d'r maar weten te volgen. Na een poos te hebben gedraven vertraagde ze haar ritme wat en liet de kater achter haar op adem komen. Hij had nog geen training gehad, en normaal hield ze daar geen rekening mee.. Maar er was eerder iets anders dat haar zorgen baarde. 'Snuif de geur eens op, wat ruik je?' Vroeg ze met een uitdrukkingsloze blik aan de witte/grijze kater.

Life passes us without us knowing it,
Cruel in mine heart [+Cursepaw +Applepaw] EUCl0Oq

without us living it

Nog steeds volgde ze haar als een klein kind zijn moeder zou volgen, enkel zou een moeder niet zo snel lopen en had hij nu zijn oren in zijn nek. Dit vrij snelle tempo hield ze een tijdlang vol alsof ze er snel vanaf wou zijn. Plots bleef ze staan en een paar tiental centimeters achter haar stopte hij ook, 'Snuif de geur eens op, wat ruik je?' Vroeg ze met een uitdrukkingsloze blik, even keek hij van links naar rechts, vroeg ze dat nu aan hem? Ja tuurlijk, aan wie anders? Snel snoof hij de lucht op, 'Eehm... iets zuurs met lichte bloed geur...' zei hij snel en keek naar de apprentice, was dat juist? Of had hij nou weer al zijn kansen naar starclan geholpen? 'Denk ik' voegde hij er snel aan toe, even keek hij de poes aan, 'Hoezo? Zijn er indringers?' Dat zou hem niet echt goed uitkomen... Het was immers wel dat hij nog geen enkele training had gehad en daarbij erg onhandig was, dus...

XxX:

'Een valse grijns speelde met haar lippen toen ze zag hij een ginger poes en een witte kater van zeven manen oud steeds dichter bij kwamen. De witte kater zag er wat onzekerder uit dan de ginger. Integendeel de rode zag er heel vastberaden uit alsof niets d'r in de weg stond. Een kille wind jaagde over het clan territorium en gaf flinke rugstoten in de rug van de tengere Yaisa. Ze was een klein en tengere kattin eigenlijk. Helemaal niet sterk en een kop kleiner dan de meeste katten. Maar ze was zo vlug als de bliksem wat haar vijanden in de war maakte waardoor ze ze makkelijk eronder uit kon halen. Een grote poes in een kleine vacht zoals men zegt. Toen de twee apprentices dichterbij kwamen en bijna naast haar stonden sprong de zilvergrijze poes plotseling uit de bosjes. 'Zo-zo en wat hebben we hier..' Vals liep ze dreigend om de twee katjes heen. Kijken hoe ze erop zouden reageren. Yaisa giste dat de rode heel fel zou reagren en de kater met haar meeliep. 'Let me think, two little kitty's isn't?' Zei ze. Haar felblauwe ogen straalde puur haat en echte spirit uit. Haar hele lichaam stond klaar voor een aanval. Twee kleine katten kon ze wel aan als het goed was, later zou ze toch wel vluchten. I mean, waarom zou ze zich moei laten maken door twee kleine apprentices. Ze had alleen maar even zin in een kick waar ze haar energie in kwijt kon. Niet om haar tijd te verspillen met het moorden van twee katten. Yaisa zelf was eigenlijk niet echt van het moorden meer van het vechten en wonden geven.

voice:

Voor een paar tellen negeerde ze de kater en deed voort met wat ze bezig was, achterhalen vanwaar die nare geur vandaan kwam. Applepaw liet haar lichaam iets dichter tegen de grond zakken en sloop zo voort door het dichte struikgewas. Cursepaw moest nu ergens achter haar zijn, waar maakte haar eigenlijk niks uit, zolang 'ie maar in de buurt bleef en niet afdwaalde. Er was iets dat haar geen goed gevoel gunde. 'Zo-zo en wat hebben we hier..' Een valse stem deed haar aandacht opwekken, en algauw spotte ze een zilveren poes. Net zoals ze al verwacht had, het was een Bloodclan geur afkomstig van het kraaienvoeder dat voor haar stond. 'Als ik het goed heb Applepaw en Cursepaw.' Reageerde ze er koeltjes op en ging zitten, met haar staart rond haar poten gekruld. Wat, ze wilde toch weten wat ze voor had? Een kleine grijns kroop over de lippen van de lichtrode apprentice terwijl ze haar tegenstander bekeek. Ze was slechts een kleine, zwakke poes. Nog niet eens waard om tegenover een kitten te staan. 'Als ik ook eens goed nadenk, besef ik dat de Bloodclanners het dichts bij de kittypet's staan.' Right? Ze leefde niet in een Clan, aten afval dat van de tweebeners kwam. Leefde in hun omgeving. Het enigste wat ze anders hadden dan de kittypets zelf, was dat ze niet bij een mens in huis woonde, en ze een tikkeltje gaar gebakken waren. Tja, gaar gebakken, bekijk ze nou eens. Tenger, altijd slecht gezind, zo goed als nooit een propere vacht, een geur die je neus deed verbranden. Terwijl Clan katten een schone vacht hadden, en fatsoenlijk voedsel aten.. Applepaw snoof even diep en probeerde de stank te negeren die van de poes kwam. De rosse poes mocht dan nog maar een apprentice zijn van 8 maanden, ze had veel kracht. Maar aangezien Softsnow haar nog niet alles geleerd had wist ze niet hoe ze die moest gebruiken. Al mocht ze zoveel moed, en power in bezit hebben. Als ze dit wou winnen, moest Cursepaw mee helpen..

-verkeerd acc-

»People keep fighting about the same thing until it breaks them apart.

De lichtrode apprentice toonde wwarschijnlijk niet zo veel belangstelling voor de Bloodclan poes die voor haar stond. Waarschijnlijk omdat Yaisa er neit zo sterk uitzag als ze was. Onder de kleine vacht school een grote poes, niet zo sterk maar wel snel en behendig. 'Als ik eht goed heb Applepaw en Cursepaw' Reageerde de ginger apprentice koeltjes. Plots kroop er een grijsn over de lippen van de kleine kattin. 'Als ik ook eens goed nadenk,besef ik dat Bloodclanners het dichtst bij kittypet's staan.' yaisa kreeg door dat het dier haar probeerde uit te dagen. 'Kan ik moeilijk zeggen als ik naar een Kittypet keek in een clan.' Vals liep Yaisa naar de twee katjes toe en draaide om hun heen. Ze zoiu met hun vechten, ze uitdagen maar nu nog niet. Ze wilde ze eerst goed opfokken met een gesprek voordat ze zou aanvallen. Toen ze een paar rondjes om ze heen gelopen ahd ging ze tussen de twee in zitten en drukte de kater met haar poot tegen haar aan. Hij had nog niks gezegd dus ze was wel benieuwd hoe hij zou reageren, aan zijn spieren te zien had hij nog niet of niet vaak getraind voor het vechten. 'Zo jongen, vertel me 's wat over jezelf' Een valse grijns speelde met haar lippen. Zo zou ze ze echt opfokken en dat was haar bedoeling.

voice:

Apple en die andere poes waren aan het praten, of nou ja, iets dat er op leek en hij zat er maar niet oplettend bij. Tot er plots een vraag aan hem gesteld werd, 'Zo jongen, vertel me 's wat over jezelf' Even schudde hij met zijn kop, 'huh? wat?' zei hij verward, 'Had je.. Je het tegen m.. mij?' Even keek hij van Apple naar de Bc-poes en weer terug, wat moest hij nu zeggen? Als hij zo doorging zag hij er zwak uit, hiervan raakte hij enkel gefrustreerd. Hij wou niet onderuit gaan voor Apple EN die Bc-poes, daarom raapte hij al zijn moed bij elkaar en zei geïrriteerd, 'Ik antwoord niet op jou vragen, Stom beest' Gelukkig kon hij wel een beetje acteren en zag het er wel een beetje geloofwaardig uit.

[Flut x'D]

XxX:

Yaisa

Zenuwachtig stotterde de pluizige witte kater of Yaisa het tegen hem had. De zilvergrijze poes knikte terwijl ze een grijns met haar lippen liet spelen. Vandaag had ze echt een wraakzuchtige dag, het liefst wilde ze eigenlijk gelijk haar lange scherpe nagels in hun bloederige vlees zetten. Het was een heerlijk gevoel om het bloed van een andere kat langs je nagels te voelen stromen. En op het eind je nagels af te likken waar de restjes bloed op zaten. Geweldig gewoon, zo te zien raapte de kater alle moeder bij elkaar om woorden uit zijn mond te kijken. Aan zijn gezicht te zien ging hij niet een vriendelijk antwoord uit zijn mond brengen. Ik antwoor dniet op jouw vragen Zei hij geïrriteerd. Een zucht van afgunst liet Yaisa haar longen verlaten, hij mog dan wel geïrriteerd zijn maar dan hoefde hij nog niet niet te antwoorden op haar vragen. Hij zal en moet antwoorden wat er ook geberen stond. 'Zo-zo, als je niet op mijn vragen antwoordt.' Ze stond op en liep om hem heen. 'Wat wil je dan wel doen met mij, persoonlijk heb ik wel zin in een gevechtje.' haar tong ging lang haar lippen om de droofte er van af te halen. 'Ik zal jullie twee beloven dat ik weg gaat als mijn behoefte is voldaan.' Yaisa rekte zich uit omdat ze wel verwachtte dat de katten een gevecht zouden willen.

voice:

Onderwerp: Re: Cruel in mine heart [+Cursepaw +Applepaw]