Bloodspill on sacred ground

Warme adem blies onheilspellend over haar hielen terwijl Wavefur weg sprintte voor de klappende kaken achter haar. Parelwitte tanden flitsten in het zonlicht, ze klapten vlak achter haar pluizige staart op elkaar. Pels met een kleur als vuur gleed behendig als water in een stroom tussen de wegversperrende struiken en bomen door. Amberen ogen gloeiden gemeen met haat en moordlust. Maar ook.. met lust voor bloed, warm bloed, haar bloed. Ze had het dier al vaak gezien, vlak bij haar territorium. Ze wist ook dondersgoed wat voor een dier het was. Het was een vos. Uiteindelijk had ze gedurfd de confrontatie aan te gaan met het moordlustige dier, voordat het een verrassingsaanval op haar ging uitvoeren. Alleen dat was niet zo uitgelopen als dat ze gehoopt was. Haar hart klopte alsof het een vogeltje was, wild en hard. Haar groene ogen had ze opengesperd. Haar poten begonnen te branden van vermoeidheid. Dit zou ze niet lang meer kunnen uithouden. De vos had een veel grotere conditie dan zij had op dit moment. Dus ze moest iets anders verzinnen. Uiteindelijk kwam ze op een grote open plek uit. Misschien zou ze het dier hier kunnen verrassen.. Haar gewrichten schreeuwde het uit van de pijn toen ze haar klauwen in de aarde begroef en tot een plotselinge stilstand kwam. In dezelfde hartklopping draaide ze zich om. Haar nagels begroeven zich diep in de nekvacht van de vos. Bloed droop al snel langs haar klauwen naar beneden. Het druppelde bijna geruisloos op de grond neer waarin het al snel opgezogen werd. In hetzelfde moment sloot de vos zijn kaken om haar achterpoot. Scherpe pijn schoot als een bliksemschicht langs haar ruggengraat omhoog. De tijd bleef even stil staan. Maar uiteindelijk was het Wave die als eerste tot actie over ging. Haar klauwen bewerkten de tere hals van de vos. Een zacht gejammer klonk nog uit de keel van de vos totdat het dier bloedend los liet. Het deinsde even achteruit maar uiteindelijk viel het op de grond neer. Bloed stroomde uit de nek wond van de vos, het werd in de grond opgezogen waar het een vlek achter liet. Eveneens stroomde het bloed in kleine stroompjes uit haar wonden die gemeen staken. Ze hijgde zachtjes, ze begon zich nu pas bewust te worden van waar ze was. Ze keek om zich heen en legde haar oren achteruit. Ze was op de heilige grond van de clankatten... Nog even staarde ze ongelovig naar het lichaam van de vos, tot ze zich bedacht dat ze hier zo snel mogelijk weg moest.

Winterstorm was gaan jagen en had al een muis gevangen. Ze snoof de lucht nog een keer op en rook de geur van een muis, maar ook andere geuren. De geur van een vos en een kat kwamen haar neus binnen, maar dat was niet de enige geur die ze rook de geuren van de kat en de vos waren vermengd met bloed. Winterstorm begon in de richting te sluipen waar de geur vandaan kwam en bleef in de laatste struik staan en keek naar het tafereel dat zich voor haar afspeelde. Het was een kat die vocht met een vos en de kat leek het te winnen en dat gebeurde ook. De vos deinsde nog even achteruit, maar viel toen dood neer op de grond. Winterstorm keek even naar de vos en toen naar de kat en nam de geur van de kat goed in haar op. De kat had niet de geur van een van de clans en ze rook ook niet naar tweebenen, dus het was vast een rogue. Dat betekende dat de kat hier helemaal niet mocht komen, want ze was op Clanterritorium en niet op het territorium erbuiten. Winterstorm stapte rustig de struik uit en keek naar de kat. Ze wilde niet meteen boos overkomen, want dan had ze kans dat ze nog aangevallen zou worden ook. Misschien kon dit ook wel gewoon opgelost worden met wat praten. "Wie ben je en wat doe je op clanterritorium." Vroeg ze dus uiteindelijk maar. Ze bleef de poes aankijken en wachtte op haar antwoord. Ze wist dat de poes wat wonden had opgelopen in het gevecht met de vos, dus als Winterstorm moest vechten had ze wel een kans dat ze zou winnen, maar ze had waarschijnlijk geen kans dat ze zonder wonden een gevecht kon winnen. Ze had net nou eenmaal gezien dat deze kat aardig kon vechten, want anders kun je een vos niet verslaan.

Wavefur's schouders deinden langzaam op en neer, haar ademhaling was hijgend van de zware inspanning die ze net geleverd had. Niet dat ze erg uit conditie was, maar de wond ontnam haar erg veel energie. Branderige pijn trok bij elke beweging langs haar poot omhoog. Nog altijd druppelde er scharlakenrood bloed uit de rafelige bijtwonden. Het voelde alsof haar poot in brand stond, ze moest het snel verbinden. Bij elke druppel bloed zou ze zwakker worden. Struiken ritselden aan de andere kant van vierboom. Een sneeuwwitte kat verscheen langzaam uit de struiken, meteen gefixeerd op haar. Wave's nekhaar rees overeind, ze herkende de geur van de poes. Clankat! schoot door haar kop. Maar dat was geen wonder, ze was notabene op de heilige plek van de clankatten. Even zette ze een pas achteruit. Zou ze vluchten? Nee vluchten was voor voshartigen. Ze zou niet zomaar wegvluchten voor een clankat.. Dat ging tegen haar trots in.. Eerst maar eens afwachten wat de clankat te zeggen had. 'Wie ben je en wat doe je op clanterritorium.' Miauwde de poes. Wave kneep haar ogen wat dichter, haar nekharen nog steeds overeind. 'Een beetje onbeleefd om iemand te eisen zich voor te stellen zonder je eerst zelf voor te stellen..' Miauwde ze scherp. De witte poes was veel jonger dan zij zelf was, dat maakte dat ze geprikkeld werd door dingen die zij als onbeleefd beschouwde. 'En ik ga niet bepaald ruim baan maken voor clan territoria als een vos me bijna in de achterpoten bijt.' Ze keek de clankat nog even aan en ging zitten. Als een bliksemschicht schoot pijn weer omhoog en even verstarde Wavefur wat. Maar ze verbeet de pijn, vastbesloten om geen zwakte te tonen aan de clankat. Ze tilde haar voorpoot omhoog en likte die schoon, haar smaragdgroene ogen lieten die van de poes nooit los. Ze vertrouwde het niet, wie weet was de poes niet alleen.

Winterstorm bleef rustig naar de poes kijken. "Een beetje onbeleefd om iemand te eisen zich voor te stellen zonder je eerst zelf voor te stellen.." Zei de poes scherp. Dan maar geen naam Dacht ze rustig. "Dan stel je jezelf niet voor, maar dan hoef ik het ook niet te doen." Gaf Winterstorm scherp als antwoord terug. Als deze poes zich niet rustig hield dan hoefde zij het toch ook niet te wezen? "En ik ga niet bepaald ruim baan maken voor clan territoria als een vos me bijna in de achterpoten bijt." De poes ging zitten en Winterstorm keek fel naar de poes. "De vos is nu dood, dus ga van het clanterritorium af." Zei ze deze keer fel. Ze kon het niet laten. De poes had op zon toon gereageerd dat Winterstorm zelf ook niet meer vriendelijk kon blijven. Haar nekharen stonden overeind en ze deed haar nagels telkens weer in en uit om zichzelf maar te controleren om de poes niet aan te vallen. Misschien kon dit namelijk nog steeds zonder gevecht, maar dan moest het ook snel gebeuren, want ze dreigde haar beheersing te verliezen en dan zou ze de poes wel aanvallen. Ze trok haar nagels weer in en ging zitten. Ze sloeg haar staart om haar voorpoten heen en begon haar nekharen te likken zodat ze weer plat lagen. Na het likken keek ze weer naar de poes en wachtte op wat ze zou gaan doen. Haar ogen stonden nog steeds fel, maar ze was al wat rustiger dan ze eerst was geweest. Ze bleef rustig naar de poes kijken, maar ondertussen hield ze haar woede ook in, want het begon nu wel heel lang te duren voor de poes een keer van het clanterritorium vandaan ging. Ze leek nog niet eens de moeite te doen om hier vandaan te gaan.

Wavefur likte rustig langs haar poot en keek de witte poes rustig aan. Uiteindelijk zette ze haar poot weer op de grond neer, wachtend op de reactie van de witte poes. 'Dan stel je jezelf niet voor, maar dan hoef ik het ook niet te doen.' Miauwde de witte poes scherp terug. Wavefur was niet onder de indruk en ze keek de witte poes tegenover zich dan ook minachtend aan, 'Nee doe maar niet, de warrior code leert katten toch geen respect of manieren bij,' beet Wave fel terug. Deze veel jongere kat hoefde zich niet beter te voelen dan zij omdat ze toevallig bij een clan zat. 'De vos is nu dood, dus ga van het clanterritorium af.' Miauwde de witte poes fel. 'Oh ik zou niet anders willen, jullie clankatten zijn het toch niet waard om me druk over te maken, ik heb jullie tenslotte een dienst bewezen die vos te vermoorden.' Miauwde Wave ijselijk kalm, ze stond rustig op, nog iets mank lopend met haar achterpoot. Ze hinkte richting het struikgewas, deze wond zou nog wel even nodig hebben om te helen. Ze wierp een hatelijke blik achterom. 'Trouwens, jullie clankatten denken wel dat jullie beter zijn dan wij, maar toevallig heb ik meer meegemaakt en langer geleefd dan jij jong piepkuiken' beet ze de jongere poes toe. Ze duwde de varenbladeren aan de kant en duwde zich tussen ertussen door. Ze kookte diep van binnen van woede en koelbloedige haat. Hopelijk viel de volgende vos hen lastig en haar niet. Die arrogante clankatten wisten toch altijd al zo goed wat ze moesten doen?

"Nee doe maar niet, de warrior code leert katten toch geen respect of manieren bij," Beet de poes terug. Winterstorm moest zich inhouden om de poes niet aan te vliegen, want er was nog kans dat het zonder een gevecht kon. Dat bleef ze maar tegen zichzelf zeggen om haar tegen te houden van de poes aanvallen. "Oh ik zou niet anders willen, jullie clankatten zijn het toch niet waard om me druk over te maken, ik heb jullie tenslotte een dienst bewezen die vos te vermoorden." Miauwde de poes ijselijk kalm. Winterstorm zag dat de poes opstond en naar het struikgewas liep, nou ja eerder hinkend, maar daar besteedde ze geen aandacht aan. Nog een keer draaide de poes zich naar haar om en gaf haar een hatelijke blik. "Trouwens, jullie clankatten denken wel dat jullie beter zijn dan wij, maar toevallig heb ik meer meegemaakt en langer geleefd dan jij jong piepkuiken" Beet ze naar Winterstorm. Nu kon ze haar woede nauwelijks nog beheersen en wilde de poes aanvliegen, maar die was al verdwenen door het struikgewas. Winterstorm sloeg haar nagels in de grond om rustig te worden en liep daarna aan de kant van Thunderclanterritorium door het struikgewas heen. Als ze die rogue ooit nog een keer tegen zou komen dan zou ze zich heel goed moeten beheersen om haar niet aan te vliegen of misschien zou ze zichzelf niet beheersen en de poes gewoon aanvallen.