Julia 6308 Afwezig The way surviving hard winters makes a tree grows stronger, the growth rings inside it tighter
| |
| Onderwerp: Playing in the rain[Nightsky] di 30 okt 2012 - 16:38 | |
| Hij werd wakker van het zachte getik van regen op de leerlingenkamer. Hij gaapte terwijl hij zijn lichtblauwe ogen open deed. Daarna keek hij even om zich heen, voordat hij zich uitrekte door zijn voorpoten naar voren te laten glijden. Even kneedde hij zijn nagels in het mos. Hij keek om zich heen, enkele leerlingen waren al wakker. Een paar zaten hem nieuwsgierig aan te kijken en hij glimlachte naar ze.Hij knikte de andere leerlingen even toe. “Ik ga even een rondje door het kamp maken,” zei hij als verklaring. Het deerde hem niet dat het regende, dat vond hij niet erg. Zijn vacht hield het water toch wel tegen. Hij trippelde de leerlingenkamer uit de regen in. Het regende flink, waardoor hij binnen twee minuten doorweekt was. Er ontstond een klein grijnsje om zijn lippen, terwijl hij een plas zag liggen een eindje van de leerlingenkamer af. Hij liep er heen zakte door zijn poten en sprong er midden in, grinnikt bleef hij staan. Hij keek om zich heen, maar er waren niet zo veel katten buiten. De meesten zouden wel aan het schuilen zijn, of lagen nog te slapen. Het maakte hem niet zo veel uit. Hij kon zich ook prima alleen vermaken, dat had hij zichzelf aangeleerd. Hij liep verder het kamp in, waar de prooibult lag, maar hij had nog geen honger. Dus liep hij verder in de richting van de warriorkamer. Hij had eigenlijk zin om naar binnen te kijken, maar dat deed hij niet. Hij wist dat dat niet mocht en hij was heel voorzichtig met zulke dingen. Hij wou geen slechte indruk maken. Dus ging hij een eindje van de opening van de warriorkamer afzitten. Benieuwt of er iemand naar buiten zou komen. Eigenlijk had hij ook wel weer zin in gezelschap, dus hij hoopte dat er iemand naar buiten zou komen. Of dat er iemand die buiten in het kamp liep naar hem toe zou komen. Nou ja hij zou het vanzelf wel zien. Als hij maar lang genoeg zou wachten, dan kwam iemand vanzelf wel een praatje met hem maken. Er lag een rustige blik in zijn lichtblauwe ogen en zijn staart veegde over de grond.
~@Edit: naar Creamypaw~
[&Nightsky]
|
|
|
|