Nobody can feel the pain.. [Cristiano]

Tailstorm

She rules until the end of time
She gives and she takes
She rules until the end of time
She goes her way

De lichte ochtendnevel maskeerde haar geur. Langzaam bewogen haar flanken heen en weer, verder vooruit krabbelde een muis aan een rots. Tailstorm voelde de bewegingen van de muis, maar ze was niet gefocust op hem. Ze dacht terug, een paar manen geleden had ze een kater ontmoet. Niet Spotlight, die was ze volledig kwijt. Maar een andere kater, een kater zonder naam. Ze wist, het was een Rogue, maar niet de slechtste. De meeste vielen je aan en wilde je doden, maar deze leek dat niet te doen. Er was geen reden om hem ervan te verzekeren dat hij goed was, maar hij kon zijn moordlustigheid beheersen. Al manen had ze die kater in haar hoofd, er was iets mee..

Tailstorm had de muis gevangen en begraven, haar blik stond nu op iets anders gericht. Ditmaal was ze wel gefocust. Ze rook een geur, een geur die ze al manen lang vast had zitten in haar geur klieren. Tailstorm bleef staan, dit zouden echter niet veel Clankatten hebben gedaan wanneer er een Rogue op hun territorium was. Alleen van deze Rogue wist Tailstorm dat hij haar ook kende..

+ Cristiano, anderen met toestemming!

De licht bekende RiverClan geuren bereikten zijn neus en hij negeerde de vieze viswalm. Als Clankat had hij hier een paar keer gelopen, maar dan natuurlijk via ThunderClan gebied. Nu trippelde hij zonder zorgen langs de andere kant van de rivier en keek kalm toe hoe het water af en toe opsprong. Het Rogue zijn was gewoon zo kalmerend. Je mocht doen wat je wilde en mocht gaan waar je heen kon. Toch was er som die eenzaamheid die je raakte op je zwakste plekken, maar die had Crisitano afgesloten van zijn gedachten. Hij kwam haast elke dag wel iemand tegen, of deze nou zijn gezelschap wilde of niet. Soms zag hij diegene wel vaker achter elkaar, meestal als het een zwakke poes was. Een glimlach sierde zijn kop en hij trippelde wat sneller verder. Misschien dat hij er elk moment een patrouille kon aankomen. En hij had deze keer geen zin om in een gevecht te raken en zwaar gewond terug te keren naar zijn slaapplek. Toch werd hij lichtelijk aangetrokken door een RiverClan geur. Hij was dichtbij en ook weer bekend. Maar sinds wanneer had hij een RiverClan kat ontmoet? Niet kort geleden, want dat had hij wel zeker geweten. Misschien dat als hij een kijkje nam, hij diegene weer zou herinneren. Nieuwsgierig volgde hij de geur en klom over een paar stenen. De geur werd weer sterker. En nu rook en zag hij het. Het was de lapjespoes die hem had opgezocht. De RiverClan poes had net een muisje gevangen. Maar toch leek er iets anders aan haar, maar zag Cristiano het niet. Blijkbaar had ze hem verwacht, want ze was neer gaan zitten op de grond. “Dus wij zien elkaar weer?” Miauwde hij charmant en ging zitten. Zoals hij altijd deed krulde hij zijn staart om zijn poten. Kalm keek hij de poes aan. Hij wist bijna zeker dat ze hem niet zomaar zou aanvallen. Anders had ze dat allang gedaan.

Tailstorm

She rules until the end of time
She gives and she takes
She rules until the end of time
She goes her way

“Dus wij zien elkaar weer?” De kater liet zich voor haar neerkomen en ging vrijwel meteen zitten. Tailstorm keek hem een tikkeltje wantrouwend aan, als deze kater één poot uit zou steken, zou ze hem zeker en tik terug geven. "Ja." Sprak de gevlekte poes kortaf. Een deel van haar vertrouwde hem wel, maar een deel was altijd op zijn hoede. Tailstorm krulde haar staart over haar poten en bewerkte de grond lichtelijk. Elke seconde dacht ze aan Goldenshadow, de poes die eigenlijk vernietigd moest worden. Zij was zeker niet de slechtste, zij was slechts een beginner. Ze was een lastpost, een uitslover. Goldenshadow moest uit haar pad verdwijnen.

_{Het antwoord, wat Cristiano natuurlijk had verwacht, was best wel kort. Bijna alsof ze niet wilde dat hij hier was. Nieuwsgierig liet hij zijn kopje wat schuin hangen. "Ja." De poes krulde haar staart over haar poten en Cristiano liet een waterige glimlach op zijn gezicht zien. Ergens wist hij dat ze iets van hem wilde, wat het ook was, hij liet een poes nooit in de steek. En wie, misschien kon hij er zelf wel iets uithalen. Toen de kater weer naar de poes keek zag hij dat ze er niet geheel bij was. Haar gedachten ergens anders. “Is alles wel oké?” Besloot hij te vragen, wie weet veranderde ze wel van gedachte en zou ze hem elk moment kunnen bespringen. “Een Clankat laat een Rogue niet altijd op zijn of haar territorium, dus er moet wel iets zijn.” Hiermee zou het antwoord vast wel loswrikken, want een ongeïnformeerde klus, dat deed hij gewoon niet. “Maar misschien vertrouw je me niet, dat kan ook. En misschien is er ook gewoon niets, maar zit je kop er gewoon niet bij.” Als dit plan niet zou werken, dan was er ook écht helemaal niets en zat zelf hij er gewoon naast. Hij stond langzaam op en trippelde langzaam naar de poes. Hij legde zijn staart op haar schouder en fluisterde in haar oor: “Maar zou een wilde Rogue een Clankat gewoon heel laten als deze op het territorium mocht komen?” Een valse glimlach verscheen op zijn gezicht en hij trippelde weer terug naar zijn plek. Doordringend keek hij in haar ogen, wachtend op een antwoord.}

Onderwerp: Re: Nobody can feel the pain.. [Cristiano]