Time tot train

Onderwerp: Time tot train do 4 okt 2012 - 19:05

Een vreemd gevoel knaagde aan Firelion, hij moest vandaag iets doen maar wist niet meer wat. Bovendien had hij geen zin om iets te doen, aangezien hij gisteren niet had kunnen slapen. Toch bleef het gevoel knagen. Plotseling wist hij het weer. Hij had Skypaw belooft om vandaag met haar te trainen. Vermoeid zuchtend stond hij langzaam op. Jaloers keek hij naar alle katten die nog heerlijk lagen te slapen. 'Oneerlijk' fluisterde hij zacht. Toch liep hij nadat hij zich had uitgerekt naar buiten. Buiten knipperde hij even met zijn ogen, tegen de felle zon. Toen hij was gewend liep hij weer verder. Tot hij bij het leerlingen hol kwam. Zachtjes om geen andere te wekken sloop hij naar binnen. Toen hij Skypaw zag gaf hij deze met zijn neus een klein tikje en fluisterde: 'Wakker worden Skypaw" Zonder te kijken of de leerling inderdaad wakker was liep hij weer naar buiten. Ondertussen goed oplettend waar hij zijn poten neerzette. Buiten aangekomen wachtte hij even. Na een tijdje kwam zijn leerling naar buiten. "Goedemorgen" Zei hij en ging voor de leerling zitten. "Vandaag beginnen we zoals je waarschijnlijk al had gemerkt met je training." Hij keek even naar zijn leerling en zei toen. "Ik ga je vandaag om te beginnen de grenzen laten zien, en dat is best een eindje lopen. Dus bereid je maar voor op een lange wandeling." Sprak hij op zachtaardig toon tegen zijn leerling. Hij hield van Skypaw, ze zag er precies hetzelfde uit als hij, alleen dan kleiner. En had het zachtaardige karakter van haar moeder. Met een glimlach dacht hij terug aan Silverleaf. Ookal was ze dood, ze had nog steeds een plek in zijn hart. In die was voor altijd bezet door haar. Hij keek weer naar zijn leerling, en met een glimlach ging hij verder. "Maar als er nog tijd over is kun je misschien ook nog laten zien hoe goed je al kan jagen. En ik heb er het volste vertrouwen in dat je het kan. Al leer je het misschien niet in een training het lukt je zeker wel." Sprak de kater bemoedigend.
+Skypaw

Beetje flut, maar inspi staat op nul

Onderwerp: Re: Time tot train wo 24 okt 2012 - 17:20

Een kleine zucht was te horen uit de kleine mond van de rosse kater. Hij liet zijn hoofdje zakken en keek sluw door een van de gaten in de wanden. Zou hij vandaag eindelijk zijn eerste training krijgen? Aangezien de andere die trainingen al lang kregen, en hij zelf niet. Zijn blauwgrijze ogen toonden direct een op gewonde glinstering toen hij het figuur van zijn vader steeds dichter zag komen. Zonder nog maar één woord te zeggen keek hij hem aan en zwiepte speels met zijn staart. 'Gaan we ook jagen, en vechten?' Je kon vragen hebben, maar Skypaw was er eentje die ze altijd opdeelde, zodat die andere niet al te veel vragen in één keer moest beantwoorden. 'Okay! Wie er eerst bij de kamp uitgang is!' Riep hij al vol vreugd en enthousiasme. Zijn linkervoorpoot tikte drie keer tegen de grond, en de laatste keer vloog 'ie er als een wilde gek vandoor. Gelukkig kreeg hij net zoals zijn vader een dikke pels, aangezien het winter werd. En de jonge apprentice had al eerder verhalen gehoord over het witte spul dat aan je bleef plakken, en ijskoud aanvoelde. Eerlijk gezegd was 'ie wel een beetje nieuwsgierig.. Hoe zou het écht aanvoelen? Zou het eetbaar zijn, of kon je er stuiter ballen mee maken? Een lichtelijk nerveus piepje gleed uit zijn keel toen ook Firelion aan de kamp uitgang stond. 'Zijn de grenzen eigenlijk echt héél ver? Of niet..' Vroeg de rode kater rustig aan zijn vader. Alhoewel hij een zeer grote neiging had om al z'n vragen uit te schreeuwen, toch deed 'ie dat niet.

-Christy postte

Onderwerp: Re: Time tot train wo 24 okt 2012 - 20:10

De leerling leek even enthousiast als hem. Vrolijk keek hij naar zijn zoon. Toen deze hem uitdaagde voor een wedstrijd rende hij vrolijk naar de kampuitgang. Skypaw was sneller en kwam als eerste aan.'Zijn de grenzen eigenlijk echt héél ver? Of niet..' Vroeg de kater rustig. Vol geduld ging hij zitten om het uit te leggen. "De grenzen zijn inderdaad ver, maar niet te ver. Een stevige kat als jij haalt het wel." Gaf hij uitleg. Waarna hij opstond en verder liep. Hij wenkte met zijn staart naar de leerling dat deze moest komen. Een koude windvlaag liet zijn haren bewegen. Bezorgd keek hij naar de leerling. Zij zou net als hem een dikke vacht krijgen. maar hij was nog niet superdik. Hij wist zeker dat zijn zoon ook nog nooit sneeuw had gezien. Hij kende het wel en was er al aan gewend. Maar de apprentice zou zeker schrikken van het plakspul. Toch vertelde hij er niks over, Skypaw moest alles zelf ontdekken. Even dacht hij na. Hij besloot dat ze het beste de gebruikelijkste route konden nemen. Via het donderpad naar de zonnerotsen. Hij ging de leerling voor naar het donderpad. Onderweg afentoe wat uitleggend

De stank werd steeds duidelijker en hij wou dat hij zijn neus kon dichtknijpen. Ook het lawaai werd steeds harder. "Stop" Riep hij naar de leerling, proberend het geluid van het donderpad te overstemmen. Toen er een monster langs reed deinsde hij terug. De wind liet zijn haren overeind staan. "Dit is nou het donderpad, en de grens met de Shadowclan. Ga alleen in uiterste noodgevallen het pad op. Het is levensgevaarlijk" Later als de leerling bijna klaar zou zijn met zijn training zou hij de kater wel leren hoe je moest oversteken. Het was erg moeilijk, en de kans was groot dat je werd aangereden. Hij liep een eindje terug naar een stukje waar het geluid wat minder was. Zo kon hij zichzelf en zijn leerling tenminste verstaan

Onderwerp: Re: Time tot train