________________________________________
Een lichte aarzeling gleed door haar heen toen ze opmerkte dat er een kat achter haar was. Ze hield zich zo stil mogelijk, deed net alsof ze sliep. Ze was dicht tegen haar broertje gekropen, wie haar verwarmde met zijn vacht. Haar oortjes gingen heen en weer, terwijl ze op probeerde te merken aan de geur wie het was. Echter omdat haar reukzin nu nog niet zo goed ontwikkeld was, kon ze het van deze afstand niet goed ruiken. Of de kat wist zijn geurspoor gewoon heel goed te verdelgen, dat kon ook. Rosekit stond langzaam op, waarna zij zich een beetje uitstrekte. Ze gaf de kitten naast haar een lik over zijn kopje en Mistkit ook. Daarna liep ze naar de uitgang van de Den, waarna ze de geur pas rook die ze net gemist had. Papa! Opgewonden snorde het poesje, waarna ze overeind sprong en meteen naar buiten wilde lopen. Toen merkte ze vaag een paar beelden op, die zich voor haar netvlies verzamelden. Haar geboorte, maar ook een andere gebeurtenis. Het was een boze poes geweest, of een kater, maar het had geklonken als een poes. Rosekit probeerde de woorden te herhalen, maar kon het zich nog maar heel vaag herinneren. Het waren duistere beelden; haar zicht had haar nog niks opgeleverd op dat moment. Waarom dacht ze er nu zo aan? Had haar vader een verband met die kat die had geschreeuwd? Ze wist het niet. Eigenlijk wilde ze het ook niet weten. Misschien moest ze maar eens met haar broertje Thislekit praten. Dat zou uiteindelijk ook wel gebeuren, maar eerst moest ze maar eens naar buiten gaan om haar vader op te zoeken. Deze had haar immers eerst opgezocht, maar misschien was hij er nog. Ze stak haar kopje uit de Nursery en keek.
Zachtjes snorde ze toen ze de kater zag zitten. ‘Papa!’ piepte ze vrolijk, waarna ze naar buiten ging. Natuurlijk overkwam het haar weer net dat ze struikelde, viel ze op haar zij en keek even verwilderd voor zich uit. Ze hoorde een hoop gelach in de Nursery, zette haar vacht op en blies vijandig. De katten waren meteen stil, waardoor ze hooghartig haar kopje ophief. Ze was er niet van gediend als katten haar uitlachten en dat wisten ze in de Nursery maar al te goed. Ze was lief, vriendelijk en loyaal, maar als ze kwaad was of ze voelde zich bedreigd, moesten ze uitkijken. Ze keek even naar haar vader, waarna ze zichzelf weer fatsoenlijk opstelde. Ze wilde nou ook weer niet bepaald lachwekkend overkomen voor haar vader. Misschien vond hij het wel vervelend dat ze zo uitviel tegenover andere katten als het haar niet beviel wat ze deden bij haar. Nou ja, misschien was hij er ook trots op, omdat het zijn dochter was. Eigenlijk was ze verlegen, maar bij haar ouders in de buurt hoefde dit niet. Snel liep de kitten naar haar vader toe, waarna ze haar kopje even tegen zijn schouder vlijde en hem daarna aankeek. ‘Ik ben alweer wat gegroeid,’ zei ze trots. Om te demonstreren hoe groot ze al was, stak ze haar borst vooruit en keek hem daarna aan. ‘Thislekit en Mistkit slapen nog, de slaapkoppen,’ merkte ze lachend op. ‘Maar ik niet! Ik wil juist spelen!’ Ze dook ineen en sprong toen van links naar rechts. Daarna ging ze weer zitten en keek hem even aan. Eerbiedig krulde ze haar staart rond haar voorpoten, waardoor ze al meteen wat ouder en volwassen leek dan daarnet. Soms kon ze echt heel erg ambitieus overkomen op anderen, misschien had ze dat wel van haar vader.
________________________________________
Onderwerp: Time for my kid 
za 1 sep 2012 - 15:19