Rise and Rise again my little ones..

Het was tijd, hoe lang wachtte ze hier nou al op? Hoe lang duwde ze haar neusje al tegen haar opgezwollen buik. Eindelijk wist de Flame Point dat het vandaag zou gebeuren. Ze lag nu al een tijdje in de Nursery en Blizzard was haar elke dag komen opzoeken. Haar opfleurend met een door hem vers gevangen prooi. Een schitterende wilde bloem. Maar dat alles maakte niet uit, zolang hij er maar was.

Opnieuw begon de flamepoint te spinnen bij de gedachte aan haar blizzard en likte over haar bolle buik tot er ineens een verkramping plaatsvond. Een pijnlijk geluid gleed over haar lippen en ze liet haar hoofd neervallen. "Blizzard.." Hijgde ze waarna Butterbell gepijnigd haar ogen sloot en in zichzelf begon te grommen terwijl ze automatisch begon te persen om al gouw haar eerste kitten ter wereld te brengen.

Meteen hief ze haar hoofd op en duwde likkend het kleintje naar haar buik waar ze genoeg voeding zou vinden. Het was een poesje. Een schitterend jong meisje. "Juicekit.." Fluisterde Butterbell zacht en duwde haar neus tegen haar kleine wangetje. "Mijn schitterende Juicekit welkom.." Fluisterde ze zacht en glimlachte warm vervolgens keek ze meteen op want iemand kwam de Nursery binnen..

-Volgorde!
Juicekit-Butterbell-Whirlkit-Butterbell-Outkit-Butterbell
Nightstream/Blizzardstorm/Stormstar mogen altijd er tussendoor komen (:

_{Een donkere, benauwde kamer had zich om haar heen gesloten. Ze begon te trappen, uit alle macht om als eerste naar buiten te komen. Haar pootjes hief ze omhoog, en voelde ook hoe haar broertjes in beweging kwamen. Het leek uren te duren, wat in feite maar een paar minuten in beslag nam. De oh zo vertrouwde ruimte moest ze nu echt verlaten. De donkere ruimte maakte plaats voor een scherp licht dat door haar oogleden naar binnen gleed. Ookal kon ze nog niets zien, licht onderscheiden kon ze al wel. Haar lichtblonde haartjes konden haar nog niet goed beschermen tegen de kou. Ze voelde hoe een koude rilling over haar rug liep. In paniek begon ze met haar pootjes te trappelen, maar al snel voelde ze een poot die zich tegen haar moeders buik trok. ‘Juicekit..’ hoorde ze een stem zacht op de achtergrond murmelen. ‘Mijn schitterende Juicekit welkom..’ De kleine, pasgeboren kitten klemde zich tegen de warme vacht aan, en meteen voelde ze een veilig gevoel in zich opborrelen.}

Ze was zo mooi, ze was zo perfect. Haar kleine Juicekit. Haar kleine wonder. Butter kon nu al zien dat Juice later net zoals zij zou worden. Qua uiterlijk dan natuurlijk. Ze begon te lachen en likte Juice' kopje schoon. Echter begon de kramp weer op te komen in haar onderbuik en ze kreunde zacht. Nog een kitten?

De Flamepoint beet op haar onderlip en liet haar hoofd weer op het mos vallen terwijl ze wat ruiger begon te ademen en tegelijk opnieuw begon te persen. En toen, toen eindelijk werd de druk weer minder en Butterbell haalde even adem voor ze het bebloede jonge katertje naar haar toe begon te likken. Het was een schatje, een perfecte kopie van Blizzardstorm. Hij was schitterend.. "Whirlkit.." Fluisterde ze zacht en glimlachte wat breder. "Mijn grote jongen.." Fluisterde ze zacht en bracht ook hem likkend naast Juicekit tegen haar buik aan..

_{Zachtjes tikten zijn pootjes tegen de buik van zijn moeder. Het warme hol waar hij nu al maanden in zat, het leek of hij eruit geduwd werd. Het leek of het hol al groter was, of er iemand weg was. Hij legde zijn hoofdje neer en zijn pootjes voelde kou. Wat er gebeurde, daar had hij geen idee van. Maar leuk vond hij het zeker niet. Het werd kouder en kouder en ineens werd er door zijn dichte oogjes licht gezien. Hij begon te kruipen en proberen te onderzoeken wat dit was. "Whirlkit.." Hoorde hij van een zachte, liefelijke stem. "Mijn grote jongen.." Erg hard werd dit zijn oren niet ingeblazen, maar die stem klonk beschermend. Hij voelde een poot die hem naar een warmere plek bracht, waar ook een andere kitten lag, zo te voelen. Whirl voelde iets tegen zijn hoofd en begon eraan te bijten en te zuigen, waarbij hij iets lekkers in zijn buik te drinken kreeg. Dus ging hij verder. Zonder enig idee in wat voor moeilijkheden zijn moeder nog zat.}

Hopelijk lijkt dit een beetje op een geboorte Razz

Met een stevige vis tussen zijn kaken geklemd trippelde de Bengaal naar het kamp. Voordat hij weg was gegaan had hij nog even snel Butter gecheckt, haar buik was erg opgezwollen en de kittens konden dus elk moment komen. Maar geduld was niet echt iets wat bij Blizzard paste. Hij moest iets te doen hebben. Dus zo was hij op het idee gekomen snel even te gaan jagen. Het had even geduurd voordat hij de vis eindelijk te pakken had gekregen, maar nu was hij dus eindelijk klaar. Het kamp kwam in zicht en Blizzard voelde een ongemakkelijk gevoel in zijn maag. Alsof het hem wilde vertellen dat hij op moest schieten. En in diezelfde seconde schoot die ene gedachte door zijn kop. De kittens. Zijn ogen werden groot en hij liet bijna de vis vallen. Maar zijn kaken zaten er te strak om heen. Waar was hij mee bezig geweest? Hij had gewoon geweten dat de kittens eraan kwamen. De Warrior schudde zijn kop en begon naar het kamp te rennen, onderweg vertraagde hij zijn pas niet.

Eenmaal aangekomen in het kamp kon hij wat geruster adem halen. Hij nam de vis meteen mee in de Nursery en rook haar sterke geur. Blizzard sloot zijn ogen en ging naar binnen. Twee andere geuren verwarden hem lichtelijk. En toen hij zijn ogen openden leek het alsof er een steen op zijn maag viel. Twee kleine balletjes vacht lagen bij Butter. Eentje leek sprekend op de moeder en de ander was een kopie van hemzelf. Zijn hart smolt ervan en hij trippelde naar Butter toe. Hij dropte de vis ergens voor haar en ging zitten. Een waterige glimlach verscheen op zijn gezicht en hij likte Butter's voorhoofd. "Heb ik nog iets gemist?" Vroeg hij wat schaapachtig en richtte zijn blik weer op de kittens. Hun kittens. En ooit zouden zij de liefde leren kennen. "Ze zijn wel prachtig, hè? Net zoals hun moeder." En weer keek hij Butter verliefd aan, zoals hij al zo vaak had gedaan. Hij boog zich voorover en gaf beide kittens een likje. Zouden ze merken dat hij hun vader was, of dachten ze dat hij gewoon een andere kat was. Iet wat bezorgd ging hij weer zitten en drukte zijn kop tegen Butter aan.

Hij was schitterend, haar eigen kleine Blizzard. Ze glimlachte en likte nogmaals over het bolletje van Whirlkit tot ze door de bekende geur van Blizzard opkeek. Meteen toen ze hem zag begon ze te snorren en duwde haar neusje tegen hem aan. "Je hebt inderdaad wat gemist." Klonk har stem lachend en ze likte zowel het meisje als het jongetje. "Juicekit en Whirlkit.." Klonk haar stem zacht. Hun twee kleintjes. Perfect in elk opzicht. Pluizig en schattig. Ze glimlachte zacht en duwde haar neus zacht tegen hem aan. Tot ze opeens weer begon te kreunen van de stekende pijn in haar buik. Nog een?" Kreunde ze zacht en trok haar ogen samen. Deze was een lastige en pas na een tijdje toen de pijn over was haalde ze hijgend haar hoofd op. Vocht kwam op in haar ogen en ze glimlachte zacht. "Outkit.." Fluisterde ze en bracht het katertje al likkend naast zijn broertje en zusje. "Ze zijn schitterend.." Fluisterde ze vol geluk en zuchtte zacht.

________________________________________

De warmte binnenin. Heerlijk. Aannemend. Hij kon hier eeuwig blijven en zich toch nog gelukkig voelen, ondanks dat zijn broertjes en zusjes hem vreselijk in de weg lagen. Wie het dan ook waren. Plots was er één van zijn broertjes weg. Of had hij maar één broertje? Hij deed zijn bekje open, maar er werd geen geluid geproduceerd. Niemand zou hem kunnen redden van hetzelfde lot als waar zijn broertjes en zusjes momenteel doorheen gingen. Want ook al was hij nog jong, heel jong, hij begreep heus wel dat zijn broertjes en zusjes momenteel de warme plek verlieten. Jammer voor hun, dan had hij meer plaats. Toch wist hij dat hijzelf ook gauw de plek zou verlaten. Hij kon geen geluid produceren, hij kon niet protesteren, hij moest alles ondergaan. Maar of hij er een goed gevoel bij zou hebben was een tweede. Nervositeit leek wel echt door zijn lichaam te stromen toen hij voelde hoe hij met een onbekende kracht naar de koude wereld geduwd werd. Het heerlijke warme gedeelte verliet het begin van iets wat zijn vacht genoemd zou kunnen worden. De koude kwam zo onverwacht dat hij zijn mond open deed om zo hard mogelijk te protesteren. En plots, heel plots, leek het net alsof hij een klein geluidje kon produceren. Het was niet alleen de koude buitenwereld die hem niet aanstond, ook het felle licht dat zich tussen zijn halfgesloten oogleden probeerde te wurmen stond hem totaal niet aan. Alsof ze het expres zo gedaan hadden. Alsof ze hem expres op de wereld gezet hadden om hem te pesten. Alsof ze hem de warmte ontnamen om hem vervolgens hard te kunnen uitlachen. Want zo voelde hij zich momenteel. Gedwongen, niet in staat om te kunnen protesteren en absoluut niet geliefd. Toch deden zijn poten de rest van het werk.

Echter, hij kwam niet ver. Toen hij iets rond zijn nek voelde, kon hij een gevoel van zware verdriet en machteloosheid weer niet onderdrukken. Hij wilde protesteren tegen de stevige likken die hij nu moest doorstaan. Zijn vacht die gemarteld werd dankzij de raspende tong van… Van wie eigenlijk? Toen merkte hij zijn broertjes en zusjes pas op. Hoewel hij ze niet kon zien, wist hij wel dat ze er waren. Hij legde zijn kopje een beetje neer en begon op de tast te zoeken waar ze waren. Hij botst tegen iets warms en zachts en greep onmiddellijk met zijn bekje ernaar. Hij had nog geen tandjes, dus zijn lippen moesten er wel om sluiten. Hij wilde het pijn doen. Hij zoog, maar in plaats van dat hij euforie voelde, drong een heerlijk sap zijn mond binnen. Eentje die hem genadig tegen de grond liet drukken en die hem dwong om stil te zijn en te drinken. Dus de jonge kitten deed wat van hem verwacht werd. Hij dronk melk. Toen het gevoel van euforie voorbij was en hij zich heel wazig voelde dankzij al de druk die net nog op hem had gelegen, probeerde hij zich niet te gauw in slaap te maaien. Helaas was dat makkelijker gezegd dan gedaan en tegen zijn goed gevoel in zocht hij een plekje bij diegene die hem naar buiten had gedwongen. Hij kon het niet helpen dat zijn lichaam snel naar een plekje warmte kroop en hij daarna in slaap viel.

________________________________________

- Outkittttt Very Happy

Onderwerp: Re: Rise and Rise again my little ones..