I'm in still love.. {Coldpaw}

Langzaam liep de grijze Apperentice richting de vierboom. Ze had besloten deze reis alleen te maken, zonder andere Apperentices of Warriors. Het was nog lang geen tijd voor een meeting ofzo, maar de poes wilde gewoon even rust hebben. Ze sloot haar ogen even en liep zo vedder, ogen gesloten en met een kalme blik in haar ogen. De grijze Apperentice rook in de verte de geur van Thunderclan, Skyclan, Riverclan, Windclan en Shadowclan. Waarschijnlijk nog van de vorige keer dat de clans hier bijeen gekomen waren. Dreamerpaw zuchtte diep en dacht na, wat zou zij graag eens mee willen met Hollystar en derest die altijd naar de Vierboom gingen. Eigenlijk had Dreamerpaw nog nooit een andere clan kat ontmoet, alleen maar een rogue. De poes rilde even toen ze weer aan die zwarte kater dacht, wat was ze toen bang geweest zeg! Na een tijdje begonnen haar poten zeer te doen en haar keel was nogal droog, er was alleen geen water in de buurt, dus liep ze maar weer vedder. In de verte zag ze de Vierboom en ze glimlachte waterig, eindelijk was ze er. Het was vanuit Windclan best een eind lopen. Dreamerpaw was langs het Donderpad gelopen, eigenlijk vond ze dat best eng, maar als ze dat niet had gedaan moest ze over Riverclan gebied heen lopen, en daar het ze even geen behoefte aan. De poes zag dat ze onderhand al bij de Vierboom was aangekomen en rustig ging ze zitten. Haar staart zwiepte langzaam heen en weer en er stond een licht briesje die met haar vacht speelde. Eigenlijk zag de grijze Apperentice er zo prachtig uit, maar wie zou daar nou op letten? Dreamerpaw dacht even terug aan vroeger. Ook aan nu, nu haar familie alleen nog maar bestond uit haar zusje Seedpaw en haar broertje Dimpaw. Eigenlijk was Dreamerpaw best trots, aangezien zei de oudste was geweest, daarna kwam Seedpaw en Dimpaw was de jongste. Ze waren alledrie verschillend. Zo leek zij op haar moeder en Dimpaw op hun vader, en Dreamerpaw's moeder had gezegt dat Seedpaw op haar oma leek. De grijze Apperentice voelde zich gelukkig toen ze aan haar familie dacht. Haar ouders waren gestorven bij een rogue aanval en waar haar andere familie was, wie weet. Maar één ding wist ze zeker, ze woonden niet in Windclan. Dan waren ze vast wel naar haar, Seedpaw en Dimpaw toegekomen, maar nooit was dat gebeurt. De grijze poes fantaseerde dat haar opa en oma leider waren geweest van een clan, wat zou ze dan trots geweest zijn zeg.. Maar dat waren ze zeker niet, anders waren ze vast geen onbelangrijke wezen zijn geweest. De grijze poes zuchtte vredig en keek rond, eigenlijk was haar leven perfect. Ze had toch nog een beetje familie, ze had een mentor en een geweldige clan, alleen, toch ontbrak er iets, al wist ze zo snel even niet wat. In een boom zag ze twee vogeltjes zitten. Ze gaven elkaar een soort van kopjes en Dreamerpaw kreeg een steek in het hart, het was liefde.. Geen enkele kater uit haar clan had nooit naar haar omgekeken. De grijze poes zuchtte eens diep, achja, starclan zou wel beslissen voor haar. Opeens drong de geur van Thunderclan haar neusgaten binnen, zou er dat toch nog een kat bij de Vierboom zijn?

Alleen voor Coldpaw.

Lange poten gleden over het gras dat nog vochtig was van de laatste regenval. De kater struikelde hard op zijn zij en gleed verder totdat een stapel oude bladeren zijn snelheid afremde. Al snel kwam hij tot stilstand in de, nu overhoop gegooide bladeren. Lastig krabbelde Coldpaw overeind met diepe zuchten die daarna volgde. De vogel was al weg, en door het kabaal zijn alle dieren hem al gefloten. Bijtend op zijn scherpe tanden mompelde hij iets groft terwijl hij zichzelf verwijderde van de oude geel-rode bladeren. Hij schudde zich als een hond om de rest van zijn pels af te halen. Teleurstelling was aanwezig, die vogel had hem niet gehoord, hij had hem aangeraakt met zijn klauwen. Hij keek verachtend naar de boom waar de vogel was toen hij hem bijna ving. De boomtak waar het stomme beest op zat was spekgrad, maar daar kwam Coldpaw pas achter nadat hij op de grond was beland. Wat moest hij nou tegen de rest zeggen? 'Ja ik had bijne een goede vangst voor de clan maar toen gleed ik uit over een gladde tak en belande op mijn smoel.' Wouw, erg netjes en heldhaftig. Hij liep naast de gladde boom, zijn schouder deed zeer van de val, toch negeerde hij het alsof er niks gebeurd was. Geïrriteerd liep hij richting het kamp. Eigenlijk wou hij niet terug, niet nu hij niks voor de clan had om te bieden, en vooral niet omdat, als iemand erachter zou komen dat zijn schouder geblesseerd was, dat hij naar de Med. cat moest. Nee, dat wou hij niet. Even stond hij stil totdat er een plek in hem opkwam waar hij heen kon gaan: Fourtrees. Ja, de perfecte plek. Snel draaide hij zich om en liep haastig op de vier grootte Eiken af. Al dichter bij die vier kolossale bomen kwamen alle geuren bij elkaar. Windclan, Riverclan, Shadowclan, Skyclan en Thunderclan. Hij wist nog al te goed de eerste Gathering waar hij bij was. Niet zo speciaal in zijn ogen, maar veel gedoe was het zeker. Als het aan hem lag zou hij liever in een boom luieren. In gedachte verder was hij aangekomen bij Fourtrees. Aan zijn rechterkant zag hij twee kleine vogeltjes kopjes geven. Perfect. Een terugpak op die geveerde beesten was precies wat hij nodig had.Snel sprong hij achter een bosje naast een andere boom tegenover de ander. Met zijn nagels in het schors klom hij snel omhoog en plaatste zich op een tak met dezelfde hoogte als die van de vogels. Glibberig was het wel, toch negeerde hij het volkomen en richtte zijn aandacht op die twee beesten. Zijn krachtige lange achterpoten zette zijn lichaam af recht naar de vogels toe. Ze zagen hem te laat en piepte wanhopig. Zijn nagels boorde zich in de linker vogel zijn lichaam. Snel lande hij op de tak waar eerst twee lievdevolle vogels zaten. Eemaal zijn poten erop kwam de gedachte weer terug van de mislukte vangst. De tak was glad. In een oogblink gleed hij weer uit en kon zijn grip niet meer terugvinden. Met volle snelheid viel hij uit de lucht. Met de vogel aan zijn ene klauw draaide hij zich op en lande op vier poten. Toch zakte hij half in elkaar door zijn verzwakte schouder die hij daarvoor volkomen negeerde. Opeens kwam de geur van een poes zijn neusgaten binnen die hem snel liet opkijken. Een beeldschone grijze poes stond tegenover hem. Zijn verstijfde lichaam reageerde niet, zijn ogen kon hij niet afhalen van haar ogen. De vogel maakte nog een piepgeluid. Dat hij nog steeds leefde was een wonder. Terug op aarde drukte hij snel nog harden in de vogel totdat het ophield met kabaal maken. '.....Ik heb jou hier nog nooit gezien...' dat was het enige dat er uit zijn keel kwam. waarom voelde hij dat overwelmende warmte in zich. Wat was dit voor k*t grap!?

:3 Wat is de oogkleur?

De grijze Apperentice van Windclan had zich omgedraaid en ze stond recht tegenover de Thunderclan kat, waarschijnlijk ook een Apperentice. Ze zag zijn ogen groot worden en Dreamerpaw glimlachte wat verlegen naar hem. ''Ik heb jou hier nog nooit gezien.'' Stamelde de kater een beetje en Dreamerpaw glimlachte naar hem. ''Dit is ook pas mijn eerste keer dat ik hier kom.'' De grijze Apperentice glimlachte vrolijk naar de kater en ze bekeek hem. Hij was best wel leuk. Dreamerpaw, hij is van Thunderclan, jij van Windclan, dat gaat niet samen! Waarschuwde een stemmetje in haar hoofd maar ze trok zich er niks van aan. Even aarzelde ze wat ze ging zeggen en ze keek naar de andere Apperentice. ''Ik ben Dreamerpaw.'' Zei de grijze poes en ze ging rustig zitten, haar staart om haar poten heen geslagen en haar ogen straalden een kalme blik uit. ''En wie ben jij?'' Miauwde ze vrolijk en ze keek hem met een kleine glimlach op haar gezicht aan. Ze hield haar kopje een beetje scheef en haar blik stond nu vragend. Want tsja, een naam weten van een andere kat was wel handig. Één, of misschien zelfs twee, seconden keek ze de kater recht in zijn ogen aan. Maar toen ze dat merkte sloeg ze haar blik meteen weer neer. Diep van binnen voelde de grijze poes wat warms, wat, tsja, vertrouwds. Eigenlijk was dat gevoel niet helemaal te omschrijven. Ze slikte moeizaam en ze probeerde de kater weer even aan te kijken. Maar toen ze merkte dat hij nog steeds naar haar keek keek ze ook weer naar beneden. Nog steeds had ze dat vreemde gevoel. Dit had ze nog nooit bij een andere kat gevoeld.

I don't no c:

''Dit is ook pas mijn eerste keer dat ik hier kom.'' Het verbaazde hem niet veel dat ze dat zij. Vele katten die hij hier zag, waren en warriors, of oudere Apprentices. Echt veel jonge katten zag hij niet. Oke, die ene keer, maar die was verdwaald en was zal snel opgehaald door een elderly Warrior. Coldpaw zuchte even, wat een pijn, hij wou graag alleen zijn, maar iets in zijn hoofd hielt hem ervan om gewoon weg te lopen. Toch zette hij geen stap, maar hield haar scherp in de gaten, zijn gevoelens van daarnet achter zich. ''Ik ben Dreamerpaw.'' 'Dreamerpaw...' Die naam zal hij onthouden, altijd bij de hand hebben als het nodig is. De poes ging zitten, staart om haar poten gekruld en ''Ik ben Dreamerpaw.'' Zei de grijze poes en ze ging rustig zitten, haar staart om haar poten heen geslagen en een kalme blik naar hem gericht. Coldpaw snoof even. Waarom wist hij niet goed, het moest gewoon even. Kort daarna vroeg de poes, nee, Dreamerpaw zijn naam. Dat was geen moeilijke vraag, de simpelste, behalve voor iemand die zijn of haar naam is vergeten. De poes glimlachte, maar keek al snel weer weg, schaamte misschien? Hij wist het niet, toch bleef hij naar haar staren met zijn diepe oceaan groene-blauwe ogen. 'Ik sta bekend als Coldpaw...' Miauwde hij kalm. De poes keek op, maar deed meteen weer het tegenovergestelde en staarde naar de grond. Coldpaw zette een aantal stappen naar voren. Hij voelde zich een beetje ongemakkelijk, maar schudde die gevoel meteen weg met gehulp van zijn staart. 'Waarom kijk je telkens weg, als je tegen iemand praat moet je diegene wel aankijken.' Kort na die zien, geen seconde later, stond hij recht voor haar. Raakte bijna met zijn neus haar voorhoofd aan, wachtend tot ze opkeek.

Laat haar schrikken, Coldpaw!
Because alcohol that's why

''Ik sta bekend als Coldpaw...'' Miauwde de kater en ze keek hem nog steeds niet aan. ''Waarom kijk je telkens weg, als je tegen iemand praat moet je diegene wel aankijken.'' Hoorde ze hem zeggen en opeens voelde ze dat hij voor hem stond, ze voelde zijn ademhaling en die deed haar vacht wat bewegen. Langzaam keek ze op en keek hem recht aan. Haar groene ogen waren een klein beetje beschuldigend. Nog bijna nooit had ze iemand recht in de ogen gekeken, want ze schaamde zich voor haar oogkleur. Groen hoorde niet bij een grijze poes, had ze vroeger toen ze klein was wel eens over haar horen zeggen. Dreamerpaw slikte eventjes en keek hem aan. ''Nu goed?'' Kwam er een beetje uitdagend uit. Haar mondhoeken krulde zich een beetje naar boven en ze ontspande zich weer een beetje. Haar oortjes stonden op oplettend en haar ogen stonden vastgebrand in de zijne, die blauw waren. Ze vond hem wel knap, niet dat ze dat ooit ging zeggen maar gewoon.. Er waren gewoon geen woorden voor. Was haar conclusie en ze wachtte af, wat zou hij nu gaan zeggen?