The time we spent [KITTENS x OWLFROST]

Een pijnschuit schoot door de opgezwollen buik van Silverpool. Ze wist dat het haar tijd was om te jongen. Ze lag in de Nursery, al een tijdje. En dan was nu het moment aangekomen. De langverwachtte kittens zouden komen. Ze was bang. Ze had het nog nooit meegemaakt, het was de eerste keer dat ze moest baren. Weer trok haar buik samen. Het deed pijn, natuurlijk, maar toch voelde ze zich geweldig. Pijnlijk, maar geweldig. Dit moment, hier had ze naartoe geleefd de afgelopen manen. Het was onbeschrijfbaar dat ze nu eindelijk kittens zou krijgen met Owlfrost. Ze was trots, trots op hem, trots op zichzelf en trots op haar ongeboren kittens. Ze zou ze beschermen, nooit een moment uit het oog verliezen, daar kon ze zichzelf nu al op inschatten. En toch zou ze ze los moeten laten. Later, als ze de Nursery uit zouden gaan om zelf op pad te gaan, zelf te leren wat zij al een tijd geleden had geleerd. Jagen, zorgen voor je Clan, Warriorcode, alles. Nog een pijnscheut, maar deze keer was hij pijnlijker. Ze wist dat het zou komen, nu, waar zij nu lag, zouden zei en Owlfrost de trotste ouders van WindClan worden.

xSorry. Hij is kort, en veel te laat, ik had een langere maar deze is verwijdert toen de internetverbinding er ineens uitviel. Deal with it ~

Een grijs konijn hing uit zijn kaken, de vier kleine pootjes raakten bijna de grond. Owlfrost was er even uitgegaan om zijn kop leeg te maken. Alles wat er in die laatste paar weken was gebeurd, was veels te snel gekomen. Eerst had Silver hem verteld dat ze kittens zouden krijgen en al een paar dagen daarna moest ze in de Nursery liggen. In die korte tijd had Owl het niet eens kunnen verteren. De Warrior schudde zijn tabby kop en probeerde aan de toekomst te denken. Binnenkort zouden er kleine pootjes in het kamp trippelen. Zijn nageslacht. Een waterige glimlach verspreidde zich over z'n gezicht. Dit zo hun partnerschap verzegelen. Maar sommige koppels konden de druk ervan niet aan en werden dan beëindigd. Zou dat ook bij hen gebeuren. Nee. Dat nooit. Ze hadden al eens een breuk overleefd en dat zou nu weer gebeuren.

Owlfrost betrad het kamp en rook meteen haar zoete geur. Blij trippelde hij naar de Nursery toe en richtte zijn gelukkige blik op Silverpool. Meteen zag hij dat er iets aan het gebeuren was. "Silverpool?" Vroeg hij bezorgd en rende naar haar toe. Hij liet het konijn vlak voor haar nest vallen en krulde zijn lichaam om het hare. Kwamen de kittens nu? Nog nooit had hij een geboorte gezien, dus hij kon het niet weten. Meteen stond hij weer op en drukte zijn kop tegen die van Silverpool. "Moet ik de Medicine cat halen voor je?" Zijn stem klonk nog bezorgder en hij probeerde kalm te blijven. Dit lukte niet echt. Wat als het fout ging?

Maar zelf voordat hij ook maar naar de Medicine cat Den kon gaan, voelde hij dat het al te lat was. Snel kroop hij weer naar Silver's zij en likte haar vacht. "Ze zijn er bijna," Fluisterde hij trots in haar oor en keek even in die bekende blauwe ogen. Eindelijk kwam hier dan hun nestje, hun kittens die later grote sterke Warriors zouden worden. Owl tikte met zijn staart op de grond en wachtte af totdat het eerste balletje vacht naar buiten zou komen. En daar was de eerste. Zo snel als het kwam, stond Owl op en neusde hij de kitten. Een meisje. Ze had een korte rode vacht. Met een grote glimlach op zijn gezicht keek hij toe hoe de kitten meteen naar Silver toe liep en zich begroef in de vacht. Met een verliefde blik staarde hij naar Silver en ging weer langs haar zij liggen. Kwamen er meer of hadden ze een nestje van één? En weer was hij wat te ongeduldig, want al snel kwam de volgende. Nog een poesje met een tabby vacht die hem veel liet denken aan een kleinere versie van zichzelf. Hij begon het vachtje te likken en ook deze trippelde snel anar haar moeder toe. "Waren dat ze?" Vroeg hij zacht aan Silver, omdat hij de kittens nietvan streek wilde maken. Hij keek nog een keer naar het nestje. Geen enkele jongen. Of was die er toch wel, maar kwam hij te laat? Bezorgd keek hij Silver aan en begon te ijsberen. Wat als er iets mis was? De kater slikte en liet zich neer zakken op de grond, zijn ambere ogen gericht op de twee poesjes. "Ze zijn prachtig.." Ademloos legde hij zijn kop op zijn poten en sloeg zijn staart langs zijn zij. Dit waren zijn kinderen. En niemand zou die van hem af kunnen pakken, niet zolang hij Silverpool aan zijn zij zou hebben..

@Her;
Misschien dat Briar laat wordt geboren en dat hij dus daadoor zijn reuk en/of smaak verliest?