Im ruler here so go away

Onderwerp: Im ruler here so go away ma 10 sep 2012 - 12:08

Twee ambere ogen lichtten op in het donkere woud. Als een schaduw sloop Amberpaw door het woud. Hij was er voor het eerst als leerling er alleen opuit gestuurd. Hij zou de grenslijnen checken en nog wat prooi vangen voor de oudsten. Er was niks te zien bij de grenslijnen. Nu nog wat prooi vangen. Hij snoof even. Hij rook niks, op het kraaienvoer van de kraaienplaats na. Hij snoof. "Heb ik weer!" snauwde hij. Hij spitste zijn oren. Achter hem scharrelde een muisje in het rond. Hij sloop vooruit, hij dook ineen en sprong. Hij zette zijn klauwen in de muis en vermoorde het diertje snel. Hij pakte het diertje op en begroef hem. Opeens hoorde hij geritsel. "Wie is daar!?" schreeuwde hij.

_{Haar ogen gleden over het kamp. Ze zuchtte. Weer een zaaie dag. Iedereen was er op uit, en Innerpaw zat verveeld in het kamp. Ze wou wel weer eens een training krijgen. Want vaak werd ze niet getraind. En het werd nou toch wel weer eens tijd. Nog maal keken haar ogen over het kamp heen. Nope, niks te beleven. Innerpaw kwam overeind en liep op een rustig tempo het kamp uit. Ze snoof de lucht op en rook dat Amberpaw langs was geweest. Ze grijnsde, waarom ook niet. Wat gezelschap was toch niet zo slecht, en even stoeien met de katertjes van het kamp kon ook geen kwaad. Tenslotte was Innerpaw ook geen poes-poes, meet een kater-poes. Ze draafde weg van het kamp en snoof de lucht op. Ze rook eekhoorn, misschien toch maar eerst even jagen? Was de clan ook weer blij. Ze zakte in een prima sluiphouding en sloop op het beestje af. Op een afstand bleef ze even staan en keek ze eens goed naar waar de eekhoorn was, en waar die mee bezig was. Ze bepaalde de windrichting, de plek waar zij stond en sloop nog een klein beetje meer de juiste kant op. Daarna sprong ze. Met een lenige snelle beweging kwam ze op het beestje terecht. Prima. Ze haakte het beestje om hoog en beet m vervolgens dood. Daarna merkte ze op dat ze wel dicht bij de grens aan was gekomen. En Amberpaw was ook in de buurt. Ze grijnsde en trippelde met het diertje in haar bek op de grijze kater af. Ze ritselde met haar half lange vacht tegen de bladeren aan, en meteen kwam Amberpaw in actie. "Wie is daar!?" Schreeuwde de kater. Innerpaw kwam te voorschijn. 'Nou, nou, je hoeft niet zo te schreeuwen, nu ben ik ook meteen doof,' sprak ze kalm en emotieloos. Ze maakte een gat waar ze de eekhoorn in begroef en wende zich vervolgens op de kater. 'Dus, meneertje schreeuw lelijk, lekker aan't jagen?' Vroeg ze een tikkeltje uitdagend.}

_{Amberpaw was verbaasd toen Innerpaw uit de struiken kwam. ''Nou, nou, je hoeft niet zo te schreeuwen hoor, nu ben ik ook gelijk doof'' zei ze. Ze begroef een eekhoorn die tussen haar kaken hing. 'Dus, meneertje schreeuw lelijk, lekker aan't jagen?' vroeg ze plagend. ''Dat klopt, ja, meneertje schreeuwlelijk is op muizen aan het jagen'' antwoorde hij terug, met humor in zijn stem. ''Sorry, ik schrok nogal. het rogue gebied is daar'' hij gaf met een staartzwiep aan waar het was. ''Die heeft laatst iemand aangevallen''. Hij huiverde bij de gedachte dat Innerpaw werd aangevallen. Maar waarom? Hij keek opzij en riep: ''Daar is hij!!!!''. Toen ze werd afgeleid haalde Amberpaw haar neer met ingetrokken nagels en sprong op haar. ''Wil je nog even een schijngevecht houden met meneer schreeuwlelijk?'' vroeg hij. Hij sprong van haar af en rende weg. Toen hij omkeek of ze er nog was, knalde hij tegen iets op. Een boom! Lachend rolde hij over de grond. Hij wenste dat het altijd zo bleef, spelend met Innerpaw.}

[b]

_{Innerpaw stapte nog een paar keer met haar poot op het aarde waar ze de eekhoorn had begraven, die zou ze zo wel op graven en mee terug nemen naar het kamp. Haar ogen keerde terug naar de grijze kater met de amber gele ogen. ''Dat klopt, ja, meneertje schreeuwlelijk is op muizen aan het jagen,'' vertelde Amberpaw. Innerpaw kon geen grijnsje onderdrukken dus grijnsde ze maar. ''Sorry, ik schrok nogal, het rogue gebied is daar'' vertelde Amberpaw. Innerpaw hees haar kop op en keek over de grens. Inderdaad, daar was niemands land. Dus daar leefde de loners, en eventuele Bloodclan katten. Een rilling gleed door Innerpaw's ruggen graat. 'Tja, waarom jaag je dan ook hier? Dit lijkt me meet het soort plek om te patrouilleren, in plaats van te jagen,' sprak ze simpel. Het was toch zo? ''Die heeft laatst iemand aangevallen,'' vertelde Amberpaw. Innerpaw trok haar wenkbrauwen op. 'Je bedoelt dat een rogue een clanlid heeft aangevallen?' Vroeg ze een tikkeltje vragend. Ze ging zitten en legde haar lange pluizige staart over haar zwarte pootjes. ''Daar is hij!!!!'' Schreeuwde Amberpaw in eens. Innerpaw schoot op en keek om. En toen werd ze neergehaald. Innerpaw haalde uit met haar klauw. Ze rolde meteen weg en sprong sissend overeind. Toen merkte ze op dat Amberpaw gewoon een gemeen grapje had uitgehaald. Ze ontspande zich. 'Lekker slim... ik heb je niet al te erg bezeert, hoop ik?' Sprak ze. Haar haren gingen liggen. ''Wil je nog even een schijngevecht houden met meneer schreeuwlelijk?'' Vroeg Amberpaw. Innerpaw grinnikte. 'Als je dat nog kan hebben na mijn terug aanval,' grapte ze uitdagend waarna ze in een gevecht houding ging staan.}

_{Amberpaw zag dat ze zich in de aanvals houding liet zakken en zei: "Als je dat nog kan hebben na mijn terug aanval". Amberpaw begon te lachen en zei: "Zeker dat ik dat nog kan houden" met een grote grijns. Hij keek rond en zag de boom waar hij zojuist tegenop was gebotst. Hij schoot de boom in. Hij was een echte boomkat, daarom plaagden katten hem met "skyclannertje". Hij keek waar ze was en wachtte tot ze wegkeek. Hij sprong de begroeiing uit, op haar. Maar hij deed het verkeerd en raakte onderop. Zijn amberen ogen keken in haar blauwe. Voelde hij nou iets voor haar?

-flut-}

[b]

Trouwens, ff een tip, probeer wat uitgebreider
te vertellen over wat je kat hoort, ziet, en voelt,
en eventueel wat meer reacties op wat
in dit geval Innerpaw doet.

_{Innerpaw liet haar vijandige houding zakken en ontspande zich. Een grijnsje kwam terecht op haar gezicht. 'Als je dat nog kan hebben na mijn terug aanval.' Innerpaw zwiepte speels met haar staart en versmalde haar cyaan blauwe ogen. Haar witte tandjes ontblote zich terwijl haar grijns groter werd. "Zeker dat ik dat nog kan houden," miauwde Amberpaw. Innerpaw's grijns werd groter. Ze mocht Amberpaw wel. Ze wou heus wel eens vaker wat met hem doen. Hoe meer vrienden, hoe beter toch? Innerpaw deed een stap naar voren in zijn richting. 'Nou, kom maar op dan,' siste ze speels. Amberpaw was trouwens bij Innerpaw's terug aanval tegen een boom aan geknald. Innerpaw hoorde geritsel in de struiken. Ze keek op en zag een muis. Maar die liet ze varen, tenslotte was ze nu in een schijn gevecht met Amberpaw, tot zo ver die begonnen was. Toen ze haar ijzige blik weer terug richtte op de grijze vacht van Amberpaw, was hij verdwenen. Innerpaw versmalde nog maal haar ogen, maar dit keer uit vraag waar hij was. Innerpaw keek rond, maar toen plofte er iets voor haar neer. Ze schoot overeind en haar ogen stonden recht in de amber gekleurde ogen van de kater. Ze porde met haar zwarte poot tegen zijn wang aan. 'Tja, niet echt een geslaagde aanval, maar me laten schrikken deed je zeker,' grinnikte ze. Ze duwde hem overeind en ging toen zitten. 'Nou, veel succes heb je niet echt hé, in het schijn gevecht,' vervolgde ze. Innerpaw stond op en rekte zich uit. Ze was niet heel groot, maar ze had een half lange zwarte vacht, en een redelijk stevige, maar toch slanke bouw.}

Sorry, moest het afranselen. Ik moest huiswerk doen.

_{Amberpaw voelde de poot van hem afgaan. "Niet echt een geslaagde aanval, maar me laten schrikken deed je zeker" zei ze. Twee rijen scherpe, witte tandjes verschenen bij zijn mond. Hij grijnsde breed, en zijn staart zwiepte wild heen en weer. Hij was blij, en hij grijnsde breder toen hij haar flank tegen de Zijne voelde. Maar dat hield op toen ze zei: "Nou, veel succes heb je niet hé, in het schijngevecht". Dat prikkelde hem. Hij had het goed gedaan, alleen dat met die boom ging mis! "Hé, luister eens, ik deed het best g....Áú!" riep hij plots. Hij voelde tandjes in zijn poot gezet. Geïrriteerd zwiepte zijn staart heen en weer. "Waarom bijt je me!" riep hij boos. Hij werd duizelig. Ineens besefte hij dat het Innerpaw niet kon zijn, want zij stond toch daar. Geërgerd schudde hij zijn kop, hopend dat de duizeligheid daardoor wegging. Maar dat hielp niet. Opeens klonk er een harde piep in zijn hoofd, en die hield niet op. De duizeligheid werd erger en erger. Hij zag het silhouet van een adder in de schaduw verdwijnen. "Het zpijt me dat ik jouw vals bezschuldigde..." mauwde hij afwezig. De wereld begon om hem heen te draaien. Hij riep nog een keer om hulp, voordat de duisternis zich om hem heen sloot.}

Innerpaw ging zitten en keek haar maatje aan met een grijns. Haar felle witte tanden zouden elke poesiepoes afschrikken die ze tegen kwam, misschien zelfs elke Rogue en Bloodclanner, want haar zwarte wilde vacht en kille ijs blauwe ogen maakte haar gewoon angst aan jagend gevaarlijk uit zien. Maar nu zag je de speelse uitdagende glans in haar ijs blauwe ogen en waren ze niet kil, al waren ze sowieso van nature gewoon kill waar door er niet snel ruzie met haar gezocht werd. Ze was gewoon een pittig poesje. Ze was sterk, en was niet vies van bebloede klauwen. "Hé, luister eens, ik deed het best g....Áú!" Innerpaw keek Amberpaw vragend aan. Toen zag ze een adder. Ze verstijfde en keek naar de poot van Amberpaw waar wat bloed uit sijpelde. Ze merkte op dat Amberpaw duizelig werd. Innerpaw schoot op de ader af om te voorkomen dat 'i hem nog een keer ging bijten. Ze sloeg met haar poot tegen de kop van de ader en pakte m vervolgens vlak onder de kop en beet het dier dood. Meteen wende ze zich tot Amberpaw om hem te helpen. 'Is, alles...' Ze kon haar zin niet afmaken. "Het spijt me dat ik jouw vals bezschuldigde..." Hoorde hij Amberpaw net nog zeggen waarna hij op de grond viel. Innerpaw keek geschokt. O nee. Hij was toch niet dood? Innerpaw duwde met haar poot tegen hem aan. 'Hé, hé, word wakker, word wakker,' miauwde ze smekend. Ze duwde nog een paar keer tegen zijn lichaam aan. Nee, nee, nee. Maar toen merkte ze op dat hij ademde. Hij moest hier weg, hij moest een tegengif krijgen. Maar hoe kon ze hem mee nemen, hij was veelte groot en te zwaar voor haar. 'Help! Help! Iemand! Iemand! HELP!' Riep ze. Ze hoopte dat iemand kwam om te helpen.

Door het moerassige territorium liep de kater langzaam. Zichzelf had hij eindelijk gevonden. Hij is een clanhelper, maar buiten de clan is niemand te vertrouwen en een verkeerde beweging en je beland in een gevecht. Nouja, vrolijk trippelde hij verder als het moeras gedeeltige een beetje over is. 'Help! Help! Iemand! Iemand! HELP!' drong er door zijn oren terwijl hij angst rook. Hij wist niet hoe snel hij moest rennen waardoor hij een beetje tripte. Hij ging op het geluid af en kwam uiteindelijk bij twee katten. Een grijze, nogal groot gebouwde en een zwarte apprentice. "Innerpaw ! Wat is er met Amber ? !" Riep hij gauw, maar toen zag hij een dode ader op de grond en bloed bij Amberpaw. "O nee, dit is niet goed" Gauw stopte hij zijn hoofd onder de rug van de kat, en gooide haar op zijn rug. Zijn rug zakte wat in maar hij hervatte zichzelf gelijk. Voorzichtig liep hij vooruit. "Kijk jij uit dat ze niet valt ?" vroeg hij vriendelijk aan Innerpaw.

Haar ogen stonden geschokt op het bewegingloze lichaampje van Amberpaw gericht. Vandaag was de eerste dag dat ze echt wat samen deden, en nu voelde hij al aan als een goede vriend van haar. Natuurlijk, Flamepaw zal altijd nog de beste blijven. Wat, stiekem had ze zelfs het gevoel dat ze verliefd op hem aan het worden was, maar dat verbood ze zich zelf. Ze moest Amberpaw naar het kamp zien te krijgen zo dat hij behandelt kon worden door de medicine cat. Ze riep een paar keer luid om hulp en of er iemand was. En niet veel later drong de geur van Shadewhisper haar neus gaten binnen. Een hoopvolle glimlach kwam op haar gezicht terecht. Ze zag de witte kater uit de beschutting komen. "Innerpaw ! Wat is er met Amber?!" Hoorde ze Shadewhisper zeggen. De kater was groot en sterk gebouwd. En ze mocht hem wel. Eigenlijk mocht Innerpaw bijna alle katers wel. Ze kon minder goed met poezen om gaan. Behalve Fallenpaw, zei was tenslotte haar twin sister. En sowieso, zei en Fallenpaw waren van binnen zo verschillend dat ze gewoon perfecte tweeling waren en perfect met elkaar om konden gaan. Ze kende mekaar door en door en vulden mekaar aan. Ze hield van haar Twin. 'Hij... Hij is gebeten door een adder!' Stotterde ze. Volgens mij was dit gewoon de eerste keer dat Innerpaw stotterde, ze had nog nooit echt gestotterd, laat staan dat ze ooit eens bang was geweest. Alleen dit was een rot situatie, een vriend die wel eens in levens gevaar kon zijn was rot. "O nee, dit is niet goed" zei Shadewhisper. Innerpaw zei niks en keek de warrior enkel aan. Ze wachtte tot hij met een oplossing zou komen. "Kijk jij uit dat hij niet valt?" Vroeg Shadewhisper terwijl hij Amberpaw op z'n rug had. Innerpaw knikte en liep snel naar Shadewhisper toe. Ze hield Amberpaw vast door haar kop tegen hem aan te drukken zo dat hij wat strakker lag. 'We moeten snel naar het kamp, hij moet behandelt worden,' zei ze vlug.

_{Er was een dichte mist. Amberpaw opende zijn ogen. Hij had het snikheet. Zijn poten kon hij niet zien, zo dik was de mist. Overal een sissend geluid. Vreemd... Hij voelde een koude rilling over zijn rug kruipen. Opeens besefte hij dat het geen koude rilling kon zijn, want hij had het toch zo warm? Hij besefte dat er een beest over zijn rug gleed. Langzaam draaide hij zijn kop om, en zag een grote cobra over zijn rug kruipen. Amberpaw wou heel hard schreeuwen, maar zijn kaken zaten op elkaar geklemd. Nog meer slangen kwamen aankruipen, allemaal groter dan de vorige. Hij wou wegrennen, maar zijn poten zaten aan de grond geplakt. Hij was compleet verlamd. Hij wou nog schreeuwen, maar dat lukte niet meer.

Hij werd wakker. Hier moest snel iets aan worden gedaan. "H-Haal zevenblad" hijgde hij. "T-Tegengif" zei hij, en viel weer in slaap.}

Onderwerp: Re: Im ruler here so go away