Verkennen in de beurt.

Geknetter egode door de gangen, voedstappen klonken op de harde tegelvloer met de kleuren zwart en wit. Jack! Eten! Klonk de liefdevolle stem uit de kale keuken. Een bruin Cyperse kop kwam tevoorschijn uit een rond gat ver van de grond af. Met zijn poten er ook uit rekte hij zijn lichaam uit waardoor zijn mooie scherpe nagels tezien waren. Met voorzichtige stappen liep hij uit het gat. Daarbinnen was het warm en zacht. Met zijn zachte kussentjes sprong hij daar vandaan en lande op de grond. De vloer was hier nog lekker zacht. Met snelle passen liep hij naar het eet gedeelte en keek naar zijn tweebeen. Jack keek over zijn schouders naar de Tweebeen. Die leek wel even te laggen, pakte iets zwarts en liep de deur uit. Ik ben zo terug Jack, braaf zijn. Sprak de Tweebeen weer. Jack begreep de rare woorden van de tweebeen niet, maar hoorde wel zijn naam erbij. Hij keek weer terug en zag dat zijn bakje gevuld was met droog voedsen. Met nieuwschierige passen liep hij erheen en rook eraan, maar snel trok hij zijn kop weer terug. ''Bah!'' Met een vies gezicht keek hij naar zijn bakte. Aan de rand stond Jack. Hij twijfelde even maar nam toch maar een hap. Het smaakte naar..naar niks, alleen een beetje een nasmaak van vlees. Toen hij het voedsel dat ik zijn bakje zat opgegeten, liep hij een stukje vandaan en likte zijn poot. Gevluid hoorde hij buiten, van de vogels die voorbij vlogen. Hij keek erheen. snel liep hij naar de deur en liep via het licht blauwe katteluik naar buiten. Meteen raakte hij de harde tegels aan dat een pad was naar een huiten schuurtje en naar het monster. Hij keek er angstig heen. Dat grijze verschrikking sliep erin, maar kwam niet vaak tevoorschijn. Met snelle passen liep hij over het stene pad naar het gras met aan de rand mooie bloemen. Snel klom hij op een raampje, en daar vandaan sprong hij op het dak van de schuurtje. Vandaar ging hij zitten en keek uit over de hele buurt. Aan de ene kant stonden allemaal tuinen, even groot met dezelfde Tweebeen nesten. Aan de andere kant waren nog een aantal nesten te zien en daarverder een klein stukje bos waar allemaal groote kleine honden liepen. En sommige zaten zelfs los. Voor hem zat een groot woud. Soms hoorde je katten jammeren van de pijn of verdriet. Hij keek er diep naar, maar zag geen beweging. Opeen shoorde hij geritsel. Verschrikt keek hij om zich heen. Kwam het uit het woud? Of achter hem?

Het was sochtens vroeg en Annemarie werd wakker op haar vaste lievenling,s plekje , namelijk in de klerenkast van Moon.Nog even krulde ze zich op en probeerde nog te slapen maar al snel merkte ze dat het niet echt goed lukte, dus stond ze maar eens op en liep uit de kast vandaan, door het kleine gangetje dat zich in de hoek van de kamer bevond. Annemarie liep naar Moons bed die er gewoon netjes en strak bij lag dat was ook niet zo gek. haar baasje was namelijk weg naar school noemde ze dat al had Annemarie geen idee wat het was ze wist wel dat er heel veel mensen samenkwamen en in kamers zaten met heel veel bij elkaar want Annemarie was een keer met haar meegelopen naar de andere school van Moon maar nu zat ze op een andere school Moon noemde dat de middelbare school.. wat is dat voor verschil dacht Annemarie toen maar goed. ze liep de kamer uit overloop over en de trap af wat grote trede waren voor een kat zoals Annemarie waren die trede best groot maar toen ze onderaan de trap kwam zag ze een tas hangen die er soms hing als Moon een vriendin op bezoek had ze was altijd best aardig tegen haar en Annemarie naar haar ze hete Tineke Moons beste vriendin.
annemarie liep door de gang naar de kamer en zo de schuifpui door die open stond ze zou een wandelingetje gaan maken.

na een tijdje bewandelt te hebben door de beurt zag ze een schuurtje staan met een grote cyperse kater er boven op en Annemarie keek verrast naar de grote kater ze had nooit een poesiepoes kater tegen gekomen allen toen ze nog heel klein was een andere kater die zei dat hij in het wild leefde maar deze kater was zo tezien ook van haar leeftijd..
Annemarie waagde het erop, en liep naar de achterkant van het schuurtje waar een schutting stond en ze klom er boven op en toen op het dak van de schuur Annemarie ging zitten en likte haar witte pootje ze zei '' hey, beetje de beurt aan het begluren?
geeft niet hoor ik vind het niet erg als je mij, begluurd''
Annemarie liep naar hem toe en gaf hem een knipoog. O god Annemarie wat ben je ook weer een charmeur.

Hij zag opeens een zwart-witte poes op de schuur lopen die rustig ging zitten en haar witte opptje schoonmaakte. '' hey, beetje de beurt aan het begluren? geeft niet hoor ik vind het niet erg als je mij, begluurd'' Annemarie liep naar hem toe en gaf hem een knipoog. Jack keek haar in de ogen aan. ''Hoi, en ja ik zat de beurt aan het begleuren.'' Hij keek over zijn breed eschouder heen naar het bos.(rara zin XD ) Het sprak hem aan, maar hij wist niet wat. Hij draaide zich weer om en liep nara de rand het dak. Hij maakte zich klaar en sprong. In zijn ogen hadt hij de andere schuur naast die van hem in gedachte. Hij ontbloote zijn nagels en was klaar om het dak vast te pakken.. Maar het was mis. Hij knalde tegen de muur aan. ''Aw.'' Langzaam gleed hij van de muur zonder iets te doen. Hij lande op het zachte gras en krabbelde overeind. ''Eh..dat was mijn bedoeling.'' Loog hij. Met een beetje beschaamend gezicht liep hij weer naar de schuur waar de poes opzat en klom omhoog. Zijn rode gezich was al weg. ''Ik heet trouwens Jack. En jij?''

sorry een beetje kort moet inpakken -.-

de cyperse kat keek naar het bos dat voor hun lag jhet was duister en donker een onheilspellende plek vond annemarie. oppeens stond de kat op en liep naar de rand van het dak en maakte zich klaar voor een sprong en vlak daarna toen hoe zich goed had geconcentreerd sprong hij.., maar tefergeefs, hoe knalde kijhard tegen de muur ,'' aw'' kreunde hij en annemarie kon haar lachen bijna niet inhouden '' hahahahahaha!!!! sjonge jonge, wat een stoetel ben jij zeg!'' annemarie werd rustiger maar had nog steeds een bick smile '' je had wat harder moeten afzetten'' maar de kat zei ''Eh..dat was mijn bedoeling.'' annemarie trok een wenkrbouw op en keek hem ongeloofwaardig aan '' jaja, zeker en ik ben ben een tweebeen'' met een beschaamd gezicht sprong de kat weer op het schuurtje waar annemarie op zat hij zei '' ik heet trouwens jack. en jij'' annemarie keek hem vriendelijk aan ze was zijn ongelukje wel vergeten en vergeven en ze zei '' ik?, ik heet annemarie. dat je me nog niet kent ik ken iedereen ,XD. en ik ken zelfs een wilde kat al is dat wel al lang geleden''


(-Inpakken? voor wat?-)

ik?, ik heet annemarie. dat je me nog niet kent ik ken iedereen ,XD.'' Jack knikte. Hij kende nog maar weinig katten in de beurt. Hij is er net in geplaatst toen hij werdt gescheiden van zijn ouders. ''En ik ken zelfs een wilde kat al is dat wel al lang geleden'' Jack heeft nog nooit een wilde kat gezien. Die moesten vast in het bos leven. '' Ik ken hier niet zoveel katten, maar dat komt nog wel.'' Hij nam even adem en begon weer. ''Kom zullen we de beurt verkennen?''
Hij wachte niet op een antwoord en sprong van de schuur af. Hij lande over het hek tegenover het bos. Met lange passen liep hij vooruit. Hij hoorde wat bos geluide uit het woud komen, maar negeerde dat. ''Is er nog iets bijzonders in de beurt. Honden misschien. Dan kunnen we die plagen.'' Lachte hij. Annemarie en Jack waren misschien ongeveer even uit, maar hij stak met zijn schouders boven die van haar uit. Je hoorde van verschillende hoeken monsters brullen. En of en toe, een tweebeen. Het gras was hier langer dan de tuin. En niet zo mooi. Bladeren lagen op de grond, in orange of bruin gekleurt. Die aan de boom waren nog groen, maar sommige sterfde al af.

( voor vanavond ^^) het is een beetje kort moet eten wat een gedoe.