This place makes me bored..

'Hé, Lautner! Schiet eens op!' Een harde zware stem galmde door het donkere bos. Een lichte nevel hing rond de stammen en het felle licht van een lantaarnpaal dicht in de buurt van het oude bos paadje liet de nevel goed zien. Drie katten bewogen zich snel voort door de griezelige bossen. Een hard geluid klonk verder achter hen, een grote vrachtwagen achtervolgde hen. Een van de drie katten struikelde en rolde een eind vooruit. De andere twee katten stopte. Een van hen was een slanke grijze poes en de ander een grote gespierde kater. Beide waren de katten grijs of grijs gestreept, behalve de kater die op de grond lag te kreunen. 'Bro, wat ben je nou aan het doen? We moeten vluchten wist je nog wel! We moeten allemaal levend bij het huis terug komen, heb je onze moeder niet gehoord?' De grote kater stompte hard tegen het lichaam van de kater waardoor hij harder begon te kreunen. De twee katten rende vooruit toen ze de koplampen van de vrachtwagen vol boomstammen zagen branden in de verte als twee vurig boze ogen. De kater krabbelde overeind en rende snel achter de andere katten aan.

Snel opende Taylor zijn bruine ogen. Hij rolde op zijn zij en kwam zo weer op zijn poten te staan. De gespierde kater liep met enkele passen van de boom vandaan, die droom vertelde hem hoe zwak hij toen nog was geweest, maar het vertelde hem ook hoe hard hij gegroeid was in de tijd dat hij hier was gekomen. Taylor schudde zich uit en liep rustig verder. Het was nog vroeg, maar het was nooit te vroeg voor een ochtendwandeling op eigen tempo. Misschien kwam hij wel iemand tegen om een klein gesprek mee te voeren, en misschien wel te vermoorden.

Swifthead