~When the leafs are falling~

Een zucht van wind, sloot zich om de bomen heen. De bladeren ritselde zachtjes aan de takken van de bomen. Het kabbelen van de rivier was rustgevend te horen door het woud. Het water was helder, je kon de vissen zien zwemmen in het waterdek. Een grote kater, zat naast die rivier. Hij likte rustig het water op zijn tong en sloot een moment zijn ogen. Hij voelde het leven, en wilde het moment eeuwig laten duren. Enkele seconden later opende Stormstar zijn ambere en wijze ogen. Hij tikte met zijn staart, zijn ogen gleden richting het kamp. Hij bedacht zich dat hij de kits al lange tijd niet meer had gezien, een bezoekje kon geen kwaad. Hij stond soepel op, en liep gracieus naar de kamp ingang. Ondanks zijn grote bauw, was hij erg soepel. Hij trippelde rustig de kamp ingang door, en groette wat katten die langs kwamen. Hij zag Spotlight voorbij komen die een patrouille had georganiseerd. Hij knikte vriendelijk en wijs. Rustig liep hij het veldje over, tot hij opeens in zijn rechter beeldhoek wat opving. Er fladderde een bruinrood blad wiegend naar beneden. Stormstar bleef staan, en zag het blad vallen. Zijn ogen werden ietsjes groter, het natuurvruchtje zweefde vredig door de lucht. Uiteindelijk kwam landde het zachtjes op de neus van Stormstar, Hij keek er naar, maar schudde toen even zijn kop, zodat het op de grond viel. Hij keek in het rond naar de bomen. Hij zag dat de bladeren rustigjes al rood en bruin begonnen te worden. Bladval, letterlijk. Een zorgelijk gevoel bekroop zijn clanleader maag. Hij fronste even, en besloot de dat hij de volgende dag maar meer jacht patrouille er op uit zou sturen. Bladval kondigde zich aan, en het zou dat niet lang duren voordat bladkaal voor de deur stond. Hij zwiepte met zijn staart. Stormstar's idee voor de zonnenrotsen, schoot door zijn kop.Hij beet op zijn onderlip, als het maar goed ging. Hij keek rond, en zag hier en daar al een dood blad liggen. Hij slaakte een zucht, en zette het even van zich af. Eerst zijn kittens, die waren nu even belangrijker. Hij vervolgde zijn pad naar de nursery, en genoot van de naderende warme melk geur. Hij zag dat Mousefur even weg was, ze waren alweer zo gegroeid, en hij was zo trots. Hij ging naast de nursery zitten. Misschien zouden ze zelf naar hem toe komen, als ze hem in de gaten hadden dan. Hij keek op, en zag ook een andere kate hem naderen, hij begroette die gene vriendelijk met een knikje.

Silverkit - Autumpaw- Fernpaw - Nightsky - Cometkit --Andere enkel met toestemming -

Stormstar voelde de wind door zijn vacht trekken. Meer bladeren vielen hier en daar van bomen af. Opeens trok iets in zijn ooghoek, de aandacht. Er kwam heel schattig, een vlindertje aanvliegen. Hij glimlachtte, en keek het na, hoe het in de nursery vloog. Hij zat er enkele seconden, en genoot van het geroezemoes uit het kamp.Hij krulde zijn staart om zijn poten. Opeens hoorde hij een zachte plons, nieuwsgierig keek hij om. 'Papa!' hoorde hij een piep stemmetje schellen. Hij zag Silverkit aan komen sprinten. Een warme zachte hand omsloot zijn hart, wat was ze toch prachtig. Ze kwam aangetrippeld, terwijl de wind in haar korte natte haartjes waaide. Hij spon zacht door haar aanblik. Waarscheinlijk was zij de gene geweest die te water was gevallen. 'Papa, papa!' waren haar woordjes toen ze bij hem was. Ze nestelde zich tussen zijn grote poten, tussen zijn warme staart. 'Papa, er was een vliegend ding, en ik volgde het! Toen ging het op mijn neus zitten, maar ik ademde, en toen vloog het weg! Toen viel ik de rivier in..' Ze keek een beetje boos, Stormstar glimlachte naar haar. Hij likte haar natte kopje, zodat ze weer warm werd.'Ik wou nog met hem spelen, maar hij wou blijkbaar niet meer spelen..' Stormstar hield veel van zijn dochter, en het deed zijn hart goed om haar te zien of horen praten. Ondertussen was de jonge Autumnpaw er ook bij komen zitten, hij gaf een beetje norse indruk. "Kleintje, het was een vlinder, die vliegen weg." Miauwde hij droogjes terwijl hij het mos van zijn vacht waste. Stormstar keek hem even aan, met zijn doordringende ogen. Ze was nog maar een kitten, ze kon het niet weten. Hij vond Autumnpaw een aparte kater, beetje duistere trekjes, wat hem niks beviel. Hij was groot, maar groot voor een leerling, meer niet. 'Papa, komt hij nog eens terug? We speelde zo leuk..' Stormstar zijn diepe warme stem mauwde, ''Dat weet ik niet lieverd. Misschien, maar anders heb je ook nog je vriendjes. '' Hij kuchte even. '' Dat was inderdaad een vlinder zoals Autumnpaw zei. Ze vliegen rond, en zijn erg leuk om mee te spelen, als je een kitten bent.'' Hij keek haar warm aan, en ging met zijn neus over haar kopje. Hij keek even om zich heen, en zag een struik staan. Hij gaf het aan, met een zwiepje van zijn staart. ''Zie je die struik? In de struik zitten veel 'rupsen' Dat was die vlinder ook ooit.'' Waarscheinlijk begreep ze hem niet, hij lachtte even, en vervolgde zijn uitleg. '' Een rupsje, leeft als klein diertje tussen de bladeren. Die bladeren, eet hij op tot hij helemaal genoeg heeft. Als de rups en dan klaar voor is, evalueert hij. Dat betekend, dat hij van vorm verandert, hij maakt van zichzelf een cocon.'' Hij nam even een adem pauze. '' In de cocon, verandert de Rups zichzelf in een vlindertje, en als hij helemaal klaar is dan komt hij er uit. Dan is het zo'n beestje die je net zag. Een vlinder, mooi he? ''

Kleine groene ogen gingen langzaam open. En grijze gestalte begon langzaam te bewegen. Fernpaw stond op en rekte zich eens goed uit. De grijze apprentice hoorde stemmen buiten. 'Papa, komt hij nog eens terug? We speelde zo leuk..' ''Dat weet ik niet lieverd. Misschien, maar anders heb je ook nog je vriendjes. '' Een grijns krulde zijn mond. 'Nee welke vlinder wil nou bij zo een stomme kit zijn.' Mompelde hij misschien iets te hard. '' Dat was inderdaad een vlinder zoals Autumnpaw zei. Ze vliegen rond, en zijn erg leuk om mee te spelen, als je een kitten bent.'' Fernpaw vond het tijd naar buiten te gaan. En dat deet hij dan ook. De grijze kater liep naar Stormstar, Autumnpaw en Silverkit toe. 'Hallo...'' bromde hij een beetje slaperig en geirriteerd. Fernpaw keek Stormstar doordringend aan met zijn groene ogen, en schudde daarna zijn kop. Fernpaw keek een beetje spottend naar de kitten. Ja de grijze apprentice vond zichzelf heel wat. Daarom had hij ook geen vrienden, en was hij tegen iedereen gemeen. Fernpaw liet een luide gaap horen. Hij likte zijn droge lippen even af. De grijze apprentice luisterde niet naar het gesprek wat doorging. Een beetje afwezig keek hij om zich heen. Een luide verveelde zucht ontsnapte zijn bek. Waren echt alle dagen zo saai?

-SUPER KORT-

Nightsky liep door het territorium van de Riverclan, waar de blaadjes goud begonnen te kleuren. Ze besefte dat bladval eraan kwam. Ze huiverde bij de gedachte dat het daarna bladkaal was, die gure tijd waarin kittens stierven van de kou, en waar prooi bijna niet te vinden was... Ze schudde haar kop om die gedachte kwijt te raken, en stapte voort met haar nachtzwarte pootjes. Ze luisterde aandachtig naar de geluiden van het woud om haar heen. Het zachte ruisen van de wind, het rustige kabbelen van een beekje. Ze ging terug naar het kamp. Ze sloot haar ogen en genoot nog even van de zon die heerlijk op haar gevlekte pels scheen. Toen vond ze het wel weer genoeg. en de prooi die ze had gevangen haalde ze later wel weer op. Ze opende haar ogen en keek rond. Ze zag iets grijs door de bladeren heen. Dat lijkt wel een gevlekte steen.... Wacht! Die zijn toch niet gevlekt?! En hij bewoog. Ze besefte dat dit een goede manier was om haar "warriorschap" nog even uit te oefenen. Ze snoof diep en luisterde heel goed. Ze rook de geur van kat en StarClan. Er konden maar twee katten met die geur zijn: Stormstar en Nightstream. Maar Stormstar was grijs, Nightstream niet. Tevreden liep ze verder, ze had het weer geflikt. De jonge lapjespoes liep door de struiken en zei: "Hoi Stormstar!". Ze was pas twee manen geleden warrior geworden. Rustig liep ze op Stormstar af. Ze zag nog twee kittens bij hem zitten, en verderop zag ze de gestalte van Fernpaw. Ze snoof en de minachting in haar ogen ontging geen kat op de aarde, zelfs die domme kittypets zouden het zien. Die kater was vroeger heel aardig geweest, maar tegenwoordig gedroeg hij zich als een stuk vossenstront. Daar was ze zeker klaar mee. Ze besloot rapport te doen hoe het met haar jacht ging. Ze schraapte haar keel en begon: "Alles wat ik heb gecheckt, is veilig. Ik heb drie vinken, vijf muizen en zeven vissen gevangen". Ze ging zitten en wachtte op antwoordt.