Creepy Pasta

(LET OP: niet per e-mail me over dit verhaal als je gaat om te vragen voor het spel of over dit verhaal geloofwaardig Je moet aan de schrijver van dit verhaal gaan er dan op dat naar zijn website als je.. uitlezen. Er is meer informatie die u waarschijnlijk zult willen als je niet bij te houden.)

Ik ben onlangs verhuisd naar mijn dorm kamer beginnen als een Sophomore in het college en een vriend van me gaf me zijn oude Nintendo 64 te spelen. Ik was stoked, op zijn zachtst gezegd, kon ik eindelijk al die oude games van mijn jeugd dat ik niet had aangeraakt in ten minste een decennium te spelen. Zijn Nintendo 64 kwam met een gele controller en een nogal slordige kopie van Super Smash Brothers, en terwijl bedelaars kan niet kieskeurig, onnodig te zeggen dat het niet lang duren totdat ik werd verveeld te verslaan je lvl 9 CPU's.

Dat weekend besloot ik om rond te rijden een paar buurten ongeveer twintig minuten of zo buiten de campus, raken de lokale garage verkoop, in de hoop te scoren op een aantal goede aanbiedingen van onwetende ouders). Uiteindelijk heb ik het oppakken van een kopie van Pokemon Stadium, Goldeneye (fuck yeah), F-Zero, en twee andere controllers voor twee dollar. Tevreden, ik begon te rijden van de wijk als een laatste huis trok mijn aandacht. Ik heb nog geen idee waarom hij had, waren er geen auto's daar en slechts een tabel werd opgericht met willekeurige rommel op, maar iets wat voor soort trok me daar. Ik meestal vertrouw op mijn darmen op deze dingen, dus ik stapte uit de auto en ik werd begroet door een oude man. Zijn uiterlijke verschijning was, bij gebrek aan een beter woord, mishagen. Het was vreemd, als je me gevraagd om u te vertellen waarom ik dacht dat hij was onaangenaam, ik kon niet echt iets te lokaliseren - er was gewoon iets over hem dat me op de rand, ik kan het niet uitleggen. Alles wat ik je kan vertellen is dat als het niet in het midden van de middag en er waren andere mensen binnen gehoorafstand, zou ik niet eens aan gedacht hebben naderende deze man.

Hij flitste een scheve glimlachte naar me en vroeg wat ik zocht, en meteen zag ik dat hij moet blind zijn in een van zijn ogen, zijn rechteroog had dat "glazig" look over. Ik dwong mezelf om te kijken naar zijn linkeroog in plaats daarvan proberen niet te beledigen, en vroeg hem of hij had een oude video games.

Ik was al benieuwd hoe ik mezelf kon beleefd excuus van de situatie, toen hij me zou vertellen dat hij geen idee had wat een video game was, maar tot mijn verbazing zei hij dat hij een paar en die had in een oude doos. Hij verzekerde me dat hij terug zou zijn in een "wip" en draaide zich om terug te gaan naar de garage. Als ik naar hem keek weg strompelen, kon ik niet helpen, maar merken wat hij verkocht aan zijn tafel. Bezaaid over zijn tafel waren nogal ... eigenaardige schilderijen, diverse kunstwerken die eruit zag als inktvlek dat een psychiater zou laten zien. Nieuwsgierig keek ik via hen - het was duidelijk waarom niemand was deze kerel garage sale bezoeken, deze waren niet precies esthetisch. Zoals ik kwam tot de laatste, om wat voor reden leek het bijna alsof Majora's Mask - hetzelfde hart-vormig lichaam met weinig pieken uitsteken naar buiten. Aanvankelijk dacht ik dat sinds ik was stiekem de hoop dat dat spel op deze garage verkoop te vinden, sommige Freudiaanse bullshit was zelf projecteren in de inktvlek, maar gezien de gebeurtenissen die daarna is gebeurd ben ik nu niet zo zeker van. Ik zou hebben gevraagd de man over. Ik wou dat ik de man zou over hebben gevraagd.

Na staren naar de Majora-vormige vlek, keek ik omhoog en de oude man was er ineens weer, arms-length voor me, glimlachte naar me. Ik geef toe ik sprong uit reflex en ik lachte nerveus als hij overhandigde mij een Nintendo 64 cartridge. Het was de standaard grijze kleur, behalve dat iemand had geschreven Majora op het in zwarte watervaste stift. Ik kreeg vlinders in mijn buik toen ik besefte wat een toeval dit was en vroeg hem hoeveel hij wilde voor.

De oude man glimlachte naar me en vertelde me dat ik het kon hebben voor vrij, dat hij gebruikt om tot een jongen die was ongeveer mijn leeftijd die niet meer hier wonen. Er was iets vreemds over hoe de man geformuleerd dat, maar ik heb niet echt betaalt dan geen aandacht aan, was ook ik gevangen in niet alleen het vinden van dit spel, maar krijgt het gratis.

Ik herinnerde me een beetje sceptisch, aangezien dit leek op een mooie schaduwrijke cartridge en er is geen garantie dat het zou werken, maar dan de optimist in mij onderbrak, dat misschien was het een soort van beta versie of illegale versie van het spel en dat was alles Ik moest weer terug te zijn in de wolken. Ik bedankte de man en de man glimlachte naar me en wenste me goed, zeggende: "Goodbye dan!" - Althans dat is wat het klonk als voor mij. Helemaal in de auto-rit naar huis, had ik een zeurende twijfel dat de man had iets anders gezegd. Mijn vrees werd bevestigd toen ik opgestart van de game (tot mijn verbazing werkte het prima) en er was een save file gewoon de naam "BEN". "Goodbye Ben", werd hij zeggen: "Goodbye Ben". Ik voelde me slecht voor de man, duidelijk een grootouder en uiteraard gaan seniele, en ik - om wat voor reden dan ook - herinnerde hem aan zijn kleinzoon "Ben".

Uit nieuwsgierigheid keek ik naar de save file. Eyeballing, kon ik vertellen dat hij was vrij ver in het spel - hij had bijna alle van de maskers en 3 / 4 blijft van de bazen. Ik merkte dat hij een uil standbeeld aan zijn spel op te slaan gebruikt, was hij op dag 3 en door de stenen toren tempel met amper een uurtje verlaten voordat de maan zou crashen. Ik herinner me denken dat het een schande was dat hij zo dichtbij gekomen om het verslaan van de game, maar hij nooit afgemaakt. Ik maakte een nieuw bestand met de naam "Link" uit traditie en begon het spel, klaar om mijn kindertijd herbeleven.

Voor een dergelijke louche uitziende game cartridge, was ik onder de indruk van hoe soepel het liep - letterlijk net als een retail-exemplaar van de game op te slaan voor een paar kleine probleempjes hier en daar (zoals texturen zijn waar zij niet mogen worden, random flitsen van de snede -scènes op vreemde tijdstippen, maar niets te slecht). Maar het enige dat was een beetje zenuwslopend was dat soms de NPC zou me bellen "Link" en op andere momenten zouden ze me bellen "Ben". Ik dacht dat het was gewoon een bug - een toevalstreffer in de programmering waardoor onze bestanden te krijgen gemengd of zoiets. Het deed soort kruip me uit maar na een tijdje, en het was rond nadat ik had geslagen de Woodfall tempel die ik helaas ging naar de bestanden opslaan en verwijderde "Ben" (Ik had me voorgenomen om het bestand te bewaren gewoon uit respect voor de spel oorspronkelijke eigenaar, het is niet alsof ik moest twee bestanden toch), in de hoop dat het probleem zou oplossen. Het duurde en het duurde niet, nu NPC zou niet bellen me niets, waar mijn naam moet in de dialoog was er alleen een spatie (mijn save file naam heette het nog "Link", though). Gefrustreerd, en met huiswerk te doen, zet ik het spel naar beneden voor een dag.

Ik begon het spel weer gisteravond, het verkrijgen van de Lens van Waarheid en werkt mijn weg naar de voltooiing van de Sneeuwkop Tempel. Nu, sommigen van u meer hardcore Majora's Mask spelers weten over de "Dag 4" glitch - voor degenen die je niet kunt Google, maar de essentie ervan is dat recht als de klok gaat over tot 00:00:00 hit op de laatste dag, je praat met de astronoom en kijk door de telescoop. Als u met de rechtermuisknop tijd het aftellen verdwijnt en je in wezen hebben nog een dag te voltooien wat je aan het doen waren. De beslissing om de glitch te proberen en de afwerking van de Sneeuwkop tempel doen, ik toevallig naar rechts te krijgen bij de eerste poging en de teller aan de onderkant verdwenen.

Echter, toen ik B ingedrukt om de telescoop te verlaten, in plaats van begroet door de astronoom vond ik mezelf in de Majora baas strijd kamer aan het einde van het spel (de trippy boxed in de arena) staren naar Skull Kid zweven boven mij. Er was geen geluid, alleen hem zwevend in de lucht boven mij, en de achtergrond muziek die was regelmatig voor het gebied (maar nog steeds griezelig). Meteen mijn handpalmen begon te zweten - dit was zeker niet normaal. Skull Kid verscheen nooit hier. Ik heb geprobeerd het verplaatsen rondom het gebied, en niet uit waar ik ging, Skull Kid zou altijd tegenover mij, kijkt naar mij, niet iets te zeggen. Niets zou echter gebeuren, en dat hield je bij ongeveer zestig seconden. Ik dacht dat het spel had afgeluisterd of iets - maar ik begon dat betwijfel ten zeerste.

Ik stond op het punt te bereiken voor de reset-knop wanneer de tekst verscheen op mijn scherm: "U bent niet zeker waarom, maar je had kennelijk een reservering ..." Ik direct herkend die tekst - krijg je dat bericht wanneer u de kamer sleutel van Anju krijgen bij de Stock Pot Inn, maar waarom was het spelen hier? Ik heb geweigerd om het idee dat het was bijna alsof het spel probeerde te communiceren met mij te vermaken. Ben ik weer begonnen navigeren door de ruimte, het testen om te zien of dat was een soort van trigger die me in staat om hier interactie met iets, toen realiseerde ik me hoe stom ik was - om te denken dat iemand kon het spel opnieuw te programmeren als dit was absurd. Zeker genoeg, vijftien seconden later een ander bericht verscheen op het scherm, en weer zoals de eerste was het al een reeds bestaande woorden "Ga naar het hol van de baas van de tempel? Ja / Nee". Ik stopte voor een tweede, overweegt wat ik moet indrukken en hoe het spel zou reageren, toen ik me realiseerde dat ik geen nee kon selecteren. Het nemen van een diep adem, geperst ik Ja en het scherm verbleekt tot wit, met de woorden "Dawn van een Nieuwe Dag" met de subtekst "||||||||" eronder. Waar ik was geport naar vervulde mij met de meest intense gevoel van angst en dreigende angst die ik ooit had meegemaakt

De enige manier waarop ik kan beschrijven de manier waarop ik hier voelde is met dit gevoel van onverklaarbare depressie op een diepe schaal. Ik ben normaal niet een depressief persoon, maar de manier waarop ik hier voelde was een gevoel dat ik niet eens wist dat ze bestonden - het was zo'n verdraaid, krachtige aanwezigheid die leek te wassen over me heen.

Ik verscheen in een soort van raar twilight-zone-versie van Klok Town. Ik liep uit de Clock Tower (zoals je normaal doet wanneer je starten vanaf dag 1) alleen te vinden dat alle inwoners waren verdwenen. Meestal met de 4de Dag glitch vindt u nog de bewakers en de hond die rond rent naar buiten de toren - deze keer zijn ze allemaal weg waren. Wat ze vervangen was het onheilspellende gevoel dat er iets was daar, in hetzelfde gebied als ik en dat was naar me te kijken. Ik had vier harten op mijn naam en de Hero's Bow, maar op dit punt dat ik niet eens overwogen voor mijn avatar, ik voelde dat ik persoonlijk was in een soort van gevaar. Misschien is de meest huiveringwekkende ding was de muziek - het was de Song of Healing, gescheurd rechtstreeks uit het spel zelf, maar speelde in omgekeerde richting. De muziek zou krijgen luider, het opbouwen van zo als je mag verwachten iets om naar uit pop op je, maar niets ooit deed, en de constante loop begon om te dragen op mijn mentale toestand.

Zo nu en dan zou ik hoor het flauwe lach van de Happy Mask verkoper in de achtergrond, net stil genoeg, zodat ik niet zeker was of ik alleen maar dingen horen, maar net luid genoeg om me vastbesloten om hem te vinden. Ik keek in alle vier de zones van Klok binnenstad, op slechts tot niets te vinden .... Niemand. Texturen ontbraken, West Clock Town had me lopen op lucht, het hele gebied voelde ... gebroken. Hopeloos gebroken. Als het omgekeerde Song of Healing herhaald voor wat moet zijn geweest de 50ste keer, ik herinner me in het midden van Zuid-Clock Town te beseffen dat ik nog nooit zo alleen gevoeld in een video game.

Zoals ik liep door de spookstad, ik weet niet of het was de combinatie van de op zijn plaats texturen en de sfeer en de spookachtige melodie van het ooit zo vredige en rustgevende liedjes die worden afgeslacht en vervormd, maar ik was letterlijk op de rand van tranen en ik had geen idee waarom. Ik bijna nooit huilen, er moest iets greep me hier en dit krachtige gevoel van depressie dat was zowel buitenlandse als verlammende.

Ik heb geprobeerd het verlaten van Klok Town, maar elke keer als ik probeerde zone uit, het scherm zou Fade to Black en ik zou gewoon zone in een ander deel van Klok Town. Ik probeerde mijn Ocarina spelen, ik wilde ontsnappen, en ik wilde niet om hier te zijn, maar elke keer als ik speelde het Lied van Time of Lied van Soaring het zou alleen zeggen: "Uw notities echo ver, maar er gebeurt niets." Op dit punt, het was duidelijk het spel wilde niet dat ik wegga, maar ik had geen idee waarom het was mij hier te houden. Ik wilde niet naar binnen de gebouwen, ik voelde dat ik zou te kwetsbaar zijn er om wat ik was doodsbang van. Ik weet niet waarom, maar ik kwam met het idee dat misschien als ik mezelf verdronken bij de wasserij Pool kon ik ergens anders paaien en deze plaats verlaten.

Zoals ik gezoneerd in en rende naar het zwembad, dat is toen het gebeurde. Link pakte zijn hoofd, en het scherm flitste voor een kort moment van de Happy Mask Salesman lachend naar me - niet Link - mij met schreeuwen Skull Kid's spelen in de achtergrond en als het scherm terug was ik staarde naar de Link Standbeeld van het spelen van het lied Elegy van leegte. Ik schreeuwde als het ding gewoon staarden me aan met die rondspoken gelaatsuitdrukking. Ik draaide me om en liep naar buiten en terug in Zuid-Clock Town, en tot mijn schrik de fucking standbeeld volgde me op de enige manier waarop ik kan dit vergelijken is als de Weeping Angels van Doctor Who. Elke zo vaak, op willekeurige tijdstippen, zou de animatie af te spelen van het standbeeld verschijnen achter me. Het was alsof het ding achter me aan zat, of - als ik niet eens willen neuken zeggen - achtervolgt me.

Op dit punt, was ik op de rand van hysterie, maar zelfs niet een keer heeft de gedachte van het uitschakelen van de console voor mij gebeuren, ik weet niet waarom, ik was zo verpakt in het - de terreur voelde allemaal zo echt. Ik heb geprobeerd om het standbeeld te schudden, maar het zou letterlijk weergegeven achter me elke keer weer. Link begon te beginnen met rare animaties heb ik nog nooit had zelfs hem gezien te doen alvorens te maken, zou hij willekeurig zijn armen dorsvlegel rond of spasmen en het scherm zou gesneden om de Happy Mask Salesman weer lachend voor een kort moment voordat ik was van aangezicht tot aangezicht met dat fucking standbeeld opnieuw. Ik eindigde met hardlopen in de Swordmaster de Dojo en rende naar de achterkant, ik weet niet waarom, maar in mijn paniek ik gewoon een soort van zekerheid wilde dat ik niet alleen ben hier. Tot mijn ontsteltenis vond ik niemand, maar als ik me omdraaide om te vertrekken van het standbeeld in het nauw gedreven me in de cubby in de rug. Ik probeerde de aanval op het beeld met mijn zwaard, maar het mocht niet baten. Verward, en ondersteund in een hoek, ik staarde naar het standbeeld op te wachten om me te vermoorden. Plotseling flitste het scherm weer naar de Happy Mask Salesman en Link draaide zich om mijn scherm gezicht, rechtop mirroring het standbeeld, op zoek naar mij, samen met zijn exemplaar. Letterlijk naar me te staren. Wat over was van de 4e muur werd volledig verbrijzeld, terwijl ik rende van schrik de dojo. Plotseling het spel kromgetrokken mij om een ondergrondse tunnel en de omgekeerde Song of Healing in de wachtrij weer als ik was een kort moment van rust gegeven vóór het standbeeld begon verschijnen achter mij weer ... dit keer agressief - ik kon alleen maar een paar stappen voordat hij weer zou roepen achter me. Ik haastig maakte mijn weg uit de tunnel en verscheen in Zuid-Clock Town. Zoals ik liep doelloos - in een pure paniek - plotseling een Redead schreeuwde en het scherm vervaagd tot zwart "Dawn van een New Day" en "|||||||||" verscheen opnieuw.

Het scherm verdween in en ik stond op de top van Clock Tower met Skull Kid zweven boven me weer, stil. Ik keek omhoog en de maan was terug, dreigende slechts enkele meters boven mijn hoofd, maar de Skull Kid staarde me alleen maar hauntingly met dat verdomde masker. Een nieuw lied aan het spelen was - de stenen toren Temple thema gespeeld in omgekeerde volgorde. In een soort van wanhopige poging, ik uitgerust mijn boog en schoot uit een schot op de Skull Kid - en het eigenlijk sloeg hem en hij speelde een animatie van hem af te haspelen terug. Ik vuurde opnieuw en op de derde pijl, een tekstvak verscheen zeggen "Dat zal niet doen je geen goed. Hee, hee." en ik werd opgepikt uit de grond, zweven boven op mijn rug, en vervolgens Link schreeuwde als hij in vlammen op, direct hem te doden.


Ik sprong toen dit gebeurde - had ik nooit deze stap door iedereen gebruikt in het spel en Skull Kid zelf had geen bewegingen gezien. Als het overlijden het scherm gespeeld, mijn levenloze lichaam nog branden, de Skull Kid lachte en het scherm vervaagd naar zwart, alleen om mij weer in dezelfde plaats. Ik besloot om hem te beschuldigen, maar hetzelfde gebeurd, Link's lichaam werd opgetild door een onbekende kracht en hij barstte in vlammen weer hem te doden. Dit keer tijdens het overlijden het scherm van de vage geluiden van de omgekeerde Song of Healing kon worden gehoord. Op mijn derde (en laatste proberen), merkte ik dat er geen muziek spelen van deze tijd, dat alles wat er was was griezelige stilte. Ik herinnerde me dat in de oorspronkelijke ontmoeting met de Skull Kid je moest de Ocarina gebruikt om ofwel terug te reizen in de tijd of het oproepen van de reuzen. Ik heb geprobeerd om de Song of Time spelen, maar voordat ik kon de laatste noot aan te slaan Links lichaam weer afschuwelijk explodeerde in vlammen en hij stierf.

Als de dood scherm naderde zijn einde, het begon te puffen, als de cartridge was het proberen om een heleboel van iets proces .... wanneer het scherm kwam, was het dezelfde scène als de eerste drie keer, behalve dit keer Link lag op de grond dood in een positie ik had nooit in het spel eerder gezien, zijn hoofd schuin naar de camera, met de Skull Kid zwevend boven hem. Ik kon niet bewegen, ik kon geen knoppen indrukt, alles wat ik kon doen is gewoon staren dode Link's lichaam. Na ongeveer dertig seconden van dit simpelweg het spel verdwijnt uit met de boodschap "Je hebt een ontmoeting met een vreselijk lot, heb je niet?" voordat schopt je naar het titelscherm.


Op het krijgen terug naar het titelscherm en opnieuw beginnen, merkte ik dat mijn save file was er niet meer. In plaats van "Link", werd het vervangen door "Your Turn. "Your Turn had 3 harten, 0 maskers, en geen items. Ik geselecteerd "Your Turn en onmiddellijk toen ik dat deed was ik terug naar de Clock Tower Rooftop scène van mijn link dood en de Skull Kid zweven boven, met lachende looping de Skull Kid's opnieuw en opnieuw. Ik snel raakte de reset-knop en wanneer het spel opgestart weer is er nog een save file toegevoegd, onder "Your Turn, getiteld" BEN ". "BEN" 's op te slaan bestand is weer terug waar het was voordat ik het verwijderd, aan de stenen toren tempel met de maan bijna crashen.

Ik draaide me om het spel uit op dat moment, ik niet bijgelovig ben, maar dit is veel te fucked zelfs voor mij. Ik heb het niet gespeeld op alle vandaag, de hel, ik heb zelfs geen slapen afgelopen nacht, ik bleef het horen van de omgekeerde Song of Healing muziek in mijn hoofd en net herinneren het gevoel van angst voelde ik verkennen Clock Town. Ik reed terug naar de oude man het huis van vandaag vraag hem een aantal vragen met een maat van me (geen enkele manier dat ik er was gaan staan), alleen te vinden dat er een te koop bord in de voortuin en toen ik belde de deur niemand thuis was.

Dus nu ben ik weer hier neer te schrijven in de rest van mijn gedachten en het opnemen van wat er gebeurd is, sorry als sommige van deze grammaticale fouten heeft en wat al niet, ik ben die op geen slaap hier. Ik ben doodsbang van dit spel, meer nog nu ik herleefde het een tweede keer het schrijven van deze allemaal neer, maar ik voel me er nog steeds meer aan de hand dan ontmoet het oog, en dat er iets bellen naar mij om dit verder te onderzoeken. Ik denk dat "Ben" is iets in deze vergelijking, maar ik weet niet wat, en als ik kon houden van de oude man te krijgen dan zou ik kunnen zien wat antwoorden te vinden. Ik heb nog een dag of zo te recupereren vóór het aanpakken van dit spel weer, zijn toch al een tol op mijn geestelijke gezondheid Ik voel me net, maar de volgende keer dat ik dit doen ik ga worden het opnemen van mijn footage helemaal door. Het idee om op te nemen kwam pas om me naar het einde, zo zie je de laatste paar minuten van wat ik zag (met inbegrip van Skull Kid en de Elegie standbeeld), maar het is op Youtube hier.