The animal with the red fur and the with belly.[Musicpaw]

_{Zwarte pootjes schreedden door de moeras achtige grond van het Shadowclan territory. Het was een mooie ochtend , frisjes maar in de loop van de dag werdt het vast wel warmer. Een briesje streelde de zachte fluwelen vacht van een jonge apprentice die er opuit ging zonder mentor. Een glimlach werdt steeds breder toen ze dacht aan het idee wat voor avontuur haar te wachten stond, de doordringend gele ogen twinkelde van plezier en dapperheid. Ze was van plan richting het Windclan territory te gaan en daar de grens over te steken, ze was harstikke nieuwsgierig wat haar daar te wachten stond. De oren van de jonge apprentice stonden gespits en vingen elk geluidje op , ookal was het zo klein dat je het amper kon horen. Haar snorharen trilde van opwinding en de adrenaline gierde door het kleine poesje haar lichaam. Adrenaline, het was een heerlijk gevoel. Je zintuigen stonden er altijd op scherp van en je had zijn heerlijk gevoel in je lijf. De zwarte poes snorde even en een doordringende geur kwma haar geurklieren tegemoet. Geschrokken deinsde ze terug omdat ze niet goed wist wat ze rook. Voorzichtig zette ze een paar stappen richting de geur, ze zag een rode staart met een witte dip boven twee dicht bekleedde struiken uit komen. Nieuwsgierig gingen haar oren naar voren toen ze hoorde dat het ding kon bewegen. Waarschijnlijk is het een dier. Dacht ze opgewonden. Met meer vastberadenheid stapte de jonge kat richting de rode staart , ze was nu al aardig dicht bij het windclan territory in de buurt van Fourtrees , misschien als het een gevaarlijk beest was kon ze hem daarheen jagen. Haar Clan zal d'r dan eren. Het gevoel om geëerd te worden door de Shadowclan overwon haar verstand en ze liep om de struik heen om te kijken wat het beest was. Tot haar grote schrik was het een gigantisch beest zo rood als vuur met een witte buik. Haar staart en nekharen werden dubbel zo dik toen ze zag hoe het beest zijn bek opende en haar zijn vlijmscherpe tanden liet zien. Angstgeur dreef van haar af en keerde als een razende om en rende richting het Windclan territory met het beest op haar hielen. Zonder erbij na te denken schoot ze de grens over , uit angst om de Starclan te ontmoeten en een wrede dood tegemoet te gaan.}

M U S I C P A W

Al vroeg in de morgen waren de kussentjes die plofte op het harde zand te horen in het Windclan Territorium. Een paar zonnestralen waren nog te zien, maar de dichte bos bomen stopte de hele zon. Dat vond Music eigenlijk niet eens zo erg. Hitte is niet echt iets voor hem, hij is meer een koudheids kat die graag avonturen beleefde. Maar wat hij vooral wou, was nieuwe katten leren kennen. Daarom is de Vierboom ook zijn favoriete plekje. Het was wel een lange tocht daarheen, maar dat kon hij wel aan. Tevens kwam hij tijdens die tocht soms ook bekende tegen, dus waarom ook niet. Hij verzette zijn loopje in een soort drafje, maar niet al te hard. Zijn lichaam was best wel lang en groot voor een Apprentice, maar hij werd daar niet voor gepest ofzo. Sterker nog, een lang groot lichaam is handig bij het jagen, waar hij tevens heel goed in was. Musicpaw kwam een paar bekende katten tegen en knikte gedag, waarna hij zich gelijk weer focuste op de weg. Music was nogal preciesjes. Er waren veel wegen te bekennen waar hij liever goed op lette. Toen hij het "Mini-Bosje" voorbij was kwam hij veel stenen tegemoet. Hij klimde op elke steen die hij tegenkwam en sprong er daarna weer gelijk af. Na een stuk of twintig stenen kwam hij bij het nogal enge gedeelte. Er zat een soort van "breuk" in het Windclan kamp. Voorzichtig liep hij er omheen, en toen had hij al uitzicht op de Vierboom. Musicpaw zette zijn lichaam naar achteren en liep het heuveltje af. En toen was hij er al, bij de Vierboom. De geur van angst drong zijn neus binnen, en dát was precies wat hij haatte. Hij ging op de geur af, en zag een rood eng beest achter een Bruin met Zwarte apprentice aangaan. Musicpaw rende op zijn allerhardst en kwam naast de apprentice, die duidelijk een poes was. Hij draaide zijn kont naar rechts en douwde zijn hoofdje gauw oner haarde buik waarnaar hij haar aan de kant gooide. De Apprentice zal wel pijn hebben, maar verslonden worden door dat beest zou ook niet fijn voor haar zijn. Music had duidelijk het beest afgeleid waardoor het dier achter hem aanging. Hij rende met zijn Cheetah ren naar de Falls en rende keihard naar het riviertje. Aan het eind van het riviertje maakte hij een sliding waardoor het beest in de Rivier viel. Of toch niet ? Het beest klom uit de rivier, en Music zette gelijk zijn Cheetah pas weer in. Blijkbaar was het beest nu nog bozer. "Vlug ! Klim een boom in !" Gilde hij keihard naar de poes. Zelf wist hij ook niet waarom hij zijn leven resceerde voor een andere clankat. Het ging gewoon vanzelf. Waarschijnlijk was het gewoon zijn gedrag. Iedereen behalve de Bloodclan gaat vóór hem. Hijgend rende hij verder, dit keer op de weg. Er zou zo een auto aan kunnen komen, maar hij rende verder. Na een kwartiertje/tien minuten was hij bij zijn doel, The Mothermouth, waar hij weer dit poging deed, en het beest gelukkig in het gat viel. Music hijgde en hijgde, maar viel uiteindelijk op de grond. Zonder, adem.

Stupid me , dacht dat ik nog kon verwijderen >.<
Agjah een keertje maakt neit uit tog? :A

_{De hete adem van het beest voelde Dawn in haar rug branden , vlijmscherpe kaken klapte op elkaar in een poging haar beet te grijpen en te verslinden. Angstig dacht ze na hoe ze zich hier uit kon redden, als dat wel mogenlijk was. Haar vacht en staart waren dik opgezet zodat ze twee maal zo groot leek als eerst. Haar hoing gele ogen spraken boekdelen. Plots rook de zwarte apprentice een andere geur door de zware stank van het rode beest, de geur van een jonge kat. Oftewel een Windclan apprentice. Al snel na haar ontdekking kwam de jonge kat uit de struiken gesprongen en ging naast haar rennen. Verbaast keek Dawnpaw hem aan. Waarom gaat hij naast mij rennen terwijl die dodelijke beest ons beide nu kan gaan verslinden? dacht ze terwijl ze de kater aankeek. Zijn spieren bewogen gespannen onder zijn vacht en hij was zo te zien aan zijn gezicht vastberaden op zijn doel. Plots deed hij iets wat de jonge poes totaal niet verwacht had. Snel draaide hij zijn kop naar haar buik toe en duwde haar aan de kant terwijl hij door rende met het grote beest achter zich aan. Vol bewondering keek Dawn naar de jonge kater die vol moed naar de rivier rende en zijn leven risceerde voor haar , een kat buiten zijn clan. Nog wel in de Shaddowclan die meestal niet al te goed te vertrouwen was. Een zucht van opluchting ging door haar lijf heen toen ze zag dat het beest in de rivier viel, even later zag de zwarte apprentic het grote beest uit het water klimmen. Haar haren schoten meteen overeind toen ze dat zag en ze verkilde tot op het bot. Snel stond ze op en rende naar de gevlekte Windclan apprentice toe die alweer wegrende richting de hoogstenen. De zwarte poes besefte niet dat ze zich op Windclan territoria bevond , ze dacht alleen maar aan dat het moordlustige beest de kater verslond die haar leven probeerde te redden. Een siddeing van angst ging door haar lijf heen dat haar nog sneller deed rennen. Na een kwartiertje ofzo zag ze Mothermouth in haar zicht komen. Ze zag het beest niet meer maar de jonge apprentice gelukkig nog wel. Snel rende ze op hem af om te kijken of hij ongedeerd was. [b]'Is alles goed? Heeft hij je pijn gedaan?. En bedankt dat je me gered heb van dat afschuwelijke beest.' Dawnpaw ratelde achterelkaar door , ze bezat nog steeds de zenuwen van daarnet en ging rondjes om de gevlekte kater lopen. Even staarde ze in de verte en wachtte op antwoord van de kater. Toen ie na een minuut niet antwoordde keek ze op hem neer en merkte plots dat hij op de grond was gevallen. Geschrokken schoten haar nekharen overeind van angst en wist zo gauw niet wat ze moest doen. Hulpzoekend keek de zwarte poes om zich heen , plots kreeg ze een struik met jenever bessen in het oog. Jenever bessen maakten katten sterker , dat had ze een keeer haar medicine cat horen zeggen. Snel trippelde ze eropaf en plukte er een paar. De apprentice stopte vol hoop de bessen in de mond van de jonge kater en bewoog zijn kaak zodat de besjes knapten en het sap in zijn mond dreef.}

M U S I C P A W

Zijn ogen deden pijn toen hij alleen zwart zag tot hij opeens iets in zijn mond voelde glippen. De kater voelde zich sterker worden en zijn ogen opende langzaam. Hij probeerde op te staan maar daar was hij nog te slap voor. "I..I...Ik B..B..ben" Zijn hoofd bewoog rondjes toen hij ineens twee zwarte katten zag. Hij viel weer slapjes neer. Hij had zoveel kracht verloren dat zelfs een Jenever bes hem niet redde. Terwijl hij ten eerste dol was op bessen en ten tweede daar altijd van geneesde. Zijn ogen voelde pijn die hij steeds verder dicht kneep. Hij voelde nu niks meer en hij gromde in zijn flauwgevallen heid. "ben musicpaw" klonk er slapjes, waarna hij echt niks meer zag.

_{Hoop stroomde door Dawnpaw heen toen ze zag hoe de kater voor haar langzaam maar zeker zijn ogen opende, misschien werkte de bessen goed en on hij weer opstaan en ongedeerd naar huis gaan. Hij tilde even zijn hoofd op en zei een paar woorden: "I..I...Ik B..B..ben" Vol afschuw zag ze dat hij na die woorden zijn hoofd rondjes begon te draaien en zijn kop weer neerviel op de grond. 'Ik ben Musicpaw'[/b] Zei hij nog voordat hij flauwviel [i]Musicpaw wat een prachtige naam herhaalde de zwarte apprentice in zichzelf. Snel schudde ze haar hoofd heen en weer om weer helder te worden. Musicpaw was net flauwgevallen en ze moest hem gewoon helpen, in nood wist ze niet wat ze moest doen en keek richting het Windclan camp, hij moest anar een Medicine cat en de Windclan was het dichtst bij, ze moest hem redden dus tilde ze hem op en sleepte hem mee richting het windclan camp, misschien werdt ze zwaar verwond omdat ze zich op hun territory bevond. of juist niet omdat ze een clangenoot van hun hielp. Angstig keek ze in de richting waar het camp bevond, ze trild eop haar benen maar ze zette haar pas voort.

-Als ik antwoord van Mimi gekregen heb zal ik een topic openen in de medicine den- .}