A New Place.

Zijn vacht leek nog witter in het zwakke maanlicht. Langzaam zette de kater een stap in de richting van de grote bomen. Hij keek op, leek overduidelijk niet geïntimideerd door de vier grote bomen. Geruisloos, en zijn tijd nemend, trippelde hij op ze af. Vlak ervoor draaide hij zich om, liet vervolgens zijn achterste zakken om zo te gaan zitten. Hij sloeg zijn witte pluizige staart om zijn voorpoten. Het was wel een mooie plek, perfect zelfs. Perfect om zich te vestigen. Maar een ding weerhield hem van dit idee. Hij ademde de lucht om zich heen diep in, trok vervolgens een gezicht. Het waren teveel verschillende geuren, en geen een ervan stond hem aan. Ze stonken allemaal volgens zijn reukzintuig. Hij sloot zijn ogen. Waar was hij nu weer beland? Uit de duizenden geuren kon hij opmaken dat hier abnormaal veel katten hun huis hadden gevestigd. Maar waarom zoveel op dezelfde plaats? Dat zorgde toch voor vele ruzies, een hectisch leven en weinig eigen territorium? Het zou bij hem absoluut niet opkomen dat ze in groepen leefden, hij zou er niet eens bij stilstaan. Hij was een solist, deed alles in zijn uppie. En dat vond hij prima zo. Hij had het niet zo op vreemden. Nou… Dat was niet helemaal waar. Hij pakte wel altijd zijn voordeel uit de situatie, in het bijzijn van een poes dan. Hij kende geen gevoelens, maar wist wel degelijk dat anderen die hadden. En daar profiteerde hij dus van.
Een briesje speelde met zijn witte vacht. Kalm opende de witte kater zijn ogen weer. De een zo blauw als de hemel, de ander zo groen als het groen van het bos. Twee verschillende kleuren dus. Maar ze waren erg nuttig; bij sommigen hadden ze een of ander hypnotiserend effect. En hem kennende profiteerde hij werkelijk overal van. Zo zat hij in elkaar. Waarom kwaadschiks, als het ook goedschiks kon? Zou hem ook minder moeite kosten. En hij zou nooit een poot meer uitsteken dan nodig was, dat was immers onnodig in zijn ogen.

Hij draaide een van zijn oren in de richting waar hij meende wat te horen. Hij vertrok echter geen spier. Hij rook de onmisbare geur van een soortgenoot. Nou… Een andere kat. De kans was klein dat het hetzelfde ras was als hem. Meestal waren katten van zijn ras huiskatten, en niet wild. En hij wist vrijwel zeker dat geen enkele huiskat hier een poot zou durven te zetten. Die waren te bang voor de buitenwereld, in zijn ogen dan. Niet dat het hem kan schelen. Het kon hem niet eens schelen dat er nu iemand in zijn gezelschap was. Roerloos bleef hij zitten, alleen zijn oor naar de vreemde gedraaid. Hij deed niet eens de moeite de geur van de kat te ruiken, hij wist nu toch al dat hij of zij er was?

* Iedereen welkom ~
Dacht, ga maar alvast eens inkomen met deze kater o3o

De zwarte vacht van de Gitzwarte poes was amper te zien in het schemerduister van de nacht, haar naam was dan ook heel toepasselijk ... Darkness. Zwarte pootjes trippelde zacht verder , deze omgeving was gevaarlijk voor haar maar ze was nu eenmaal een risiconemer. Maar als je het anders bekeek kon niemand haar aanvallen bij vierboom, het was een vrije plek of niet ? Even wierp ze een blik op de nachtelijke hemel, de maan was net niet vol dus over een paar dagen kon de grote vergadering plaatsvinden, maar de geuren van clankatten die er nu hingen waren oud en muf. Mufheid van domme katten die kropen voor hun leider , walging vulde haar hoofd als ze daaraan dacht . Nooit zou ze voor iemand anders dan voor zichzelf kruipen , wat er ook zou gebeuren. De vier grote eiken van vierboom torende boven haar uit maar angstaanjagen was het niet, spottend zette ze haar scherpe klauwen in de schors en trok die zacht naar beneden , wat zouden die clankatten eens opkijken als ze dit roken. De zoete heerlijke geur van een vrije kat zomaar op hun heilige boom. Zacht grinnikend was ze van plan om terug weg te stappen , tot ze opeens oplettend met haar oren begon te draaien. Hoorde ze nu pootstappen ? Zacht speurde ze de lucht af naar geuren en meteen rook ze de geur van een andere rouge, einelijk eens waardig gezelschap. Als snel had ze de rouge gevonden , en vastberaden stapte ze op de witte kater af . "He daar!" mauwde ze zoet " wat doet een rouge als jij hier zo alleen " . Zacht liet ze zich neerploffen en sloeg haar zwarte staart gracieus rond haar poten , wachtend op een antwoord

Hij kneep zijn ogen tot spleetjes bij het horen van de miauw met een zoete toon. Hij vond het maar irritant. Miauw gewoon, of miauw niet. Maar hij dacht wel over meerdere dingen zo. Misschien was dat wel stiekem een van zijn vele minpunten, waar hij niet aan toegaf. Hij verroerde zich niet, draaide enkel zijn kop in de richting van de miauw. Meer gemiauw volgde. Hij had zijn ogen halfdicht, zorgde daarvoor dat de kleur ervan niet goed te zien was. Hij zou nog niet kijken wat voor effect ze zouden hebben op deze vreemdeling, dan werd het spelletje veel te snel saai. Een zwarte poes had hem blijkbaar gespot met haar gifgroene ogen. Hij trok een van zijn mondhoeken omhoog, kreeg hierdoor een schuine grijns op zijn gezicht. Aan haar kon hij nog wel eens wat hebben. Bij kater werkten zijn charmes niet, maar bij poezen wel. En als hij die nodig had om de nodige informatie uit deze poes te krijgen, was hij daartoe bereid. Hij wou weten wat dit voor soort gebied was, of het de plek was waar hij naar zocht. En of zijn gedachtes correct waren.
‘Kan ik ook aan jou vragen,’ kaatste hij haar vraag indirect terug, met zijn lage maar toch heldere miauw. ‘En ik denk dat een kater zoals ik eerder een vraag zoals dat aan een poes zoals jou zal stellen, dan andersom.’ Het was enkel een vleiend toevoegsel aan zijn woorden, om ervoor te zorgen dat hij wat zekerder werd van het feit dat hij daadwerkelijk de gewenste antwoorden van haar kreeg. ‘Maar,’ begon hij ineens weer, ‘Ik denk dat het een gewoonte is voor katten om hier rond te hangen, of is die gedachte fout? Er zijn hier vele verscheidene geuren, weliswaar wat oud, maar ik kan er uit concluderen dat hij regelmatig katten komen. En veel, erg veel.’ Nog steeds had hij geen spier vertrokken. Hij zou pas in beweging komen als dat nodig was. Wie weet zou ze vanbinnen wel een of ander schichtig schepsel zijn, dat hem al in de haren vloog als hij maar opstond. En daar had hij geen behoefte aan. Hij kon zo al zien dat hij ouder was. Hij kon haar met gemak aan, maar dat betekende niet dat hij haar onderschatte. Hij was ouder, groter en had meer ervaring. Dat waren de drie punten die hem er zo zeker van maakten. Maar als hij zijn klauwen niet hoefde uit te slaan, zou hij dat ook niet doen.

De sneeuwwitte kater vertrok geen spier hij bleef gewoon stil staan maar blijkbaar was hij zijn tocg wel niet verloren. ‘Kan ik ook aan jou vragen,’ kaatste hij haar vraag indirect terug, ‘En ik denk dat een kater zoals ik eerder een vraag zoals dat aan een poes zoals jou zal stellen, dan andersom.’ het klonk eerder vleiend dan verwijtend maar veel trok Darkness zich daar niet van aan. Darkness had eerder verwacht dat de kater niets maar zou zeggen maar opeens begon hij weer te spreken. ‘Maar, Ik denk dat het een gewoonte is voor katten om hier rond te hangen, of is die gedachte fout? Er zijn hier vele verscheidene geuren, weliswaar wat oud, maar ik kan er uit concluderen dat hij regelmatig katten komen. En veel, erg veel.’ . Een Glimlach rolde over Darkness lippen, "U bent niet vertrouwd met deze omgeving neem ik aan ?" mauwde ze nog steeds mierzoet, eigenlijk praatte ze meestal op deze zoete toon , ze was er gewend aan geraakt en het zo ongeveer permanent ingeschakeld. Even was er stilte neergezakt maar daarna praatte Darkness verder alsof ze nooit gestopt was, "Als je niet van verder kwam zou je vast wel weten over de wier clans niet ? " mauwde ze een een kleine lachende ondertoon , amper te horen door de zoete klank van haar stem. Deze kater wouw vast want informatioe uit haar willen krijgen , maar die zou ze niet zomaar geven. Zacht trippelde ze een beetje naar de kater toe, hij straalde een beetje een kille gloed uit, dat kwam misschien door zijn witte vacht. Maar Darkness voelde zijn hart kloppen , zachte schokken die zich door de nachtelijke lucht die rond hen hing voortbewogen.

Flut~Flut