A scary place,and beautyful eyes?

Het was later op de avond. Een koud windje woei loeiend door de tuinen. Tuinkabouters staarden met hun altijd vrolijke gezichtjes griezelig voor zich uit, en de bladeren in de bomen ritselden. Runner huiverde. Angstig stapte hij door de tweebeen tuinen heen. Verlaten. Zelfs voor sommige ruige kittypets was het al te laat. Maar niet voor een jonge moordenaar. Met zijn creme' kleurige vacht bewoog hij zich tussen de stenen beelden door. Brrr..wat haatte hij die tweebeen tuinen toch. Wat vonden ze nou aan versteende dieren? Met een frons ging hij even zitten om op adem te komen. Hij zocht al een tijdje naar eten. Gerommel. Runner keek twijfelend boven zich. De enorme zwarte wolken die eerst buitjes geleken hadden, waren grote samengeklonterde onweerswolken geworden. Een verblindende flits maakte zijn zicht wazig. In de war keek hij nog vlekkend ziend om zich heen. In een extra flits verlichtte een enge schaduw achter een stenen gans. Niet bang zijn..moordenaars zijn niet bang... Runner vermande zich, en sloeg een oorverdovende kattenkreet uit. Hij droop af door twee mooie ogen die hem aankeken. Een knal in de lucht. Regen viel neer. Maar dat kon runner niks meer schelen..

Blaze liep rustig door de tuinen en voelde de wind in haar vacht op en neer gaan. Ze keek met haar groene ogen naar de huizen en dacht de kittypets hebben het daar wel beter dan ons, ze keek naar beneden en keek weer omhoog. Blaze keek naar een kat die door de tuinen liep, Blaze ze hoorden een kreet van de kat. Blaze keek naar hem en haar groene ogen keek in zijn ogen, in zijn mooie groenen ogen. Blaze stond in de shaduw die het licht verduisterde, Blaze sprak "Wie ben jij en wat doe jij hier?" Ze ging zitten en lachte liefjes, ze voelde de mos tussen haar pootjes. Ze keek hem aan in zijn ogen en keek hem na hoe hij eruit zag.

sorry mijn moeder wilt dat ik eraf ga

A scary place,and beautyful eyes? Hollyleaf__s_Regret_by_Seasonsong

A scary place,and beautyful eyes? Hollyleaf__s_Regret_by_Seasonsong

Runner verstijfde. Uit de schaduwen kwam een nog jonge bloodclan poes, vast en zeker ook een appretice. "Wie ben jij en wat doe jij hier?" Runner stamelde: ''Euhm..ik was op zoek naar voedsel....ik ben runner, maar ik kan het beter aan jou vragen.'' Een donderslag met als gevolg een nog hardere regen deedt hem een zichzelf vermannen. Met een vastbesloten stem miauwde hij: ''Ik ben een sluipmoordenaar in opleiding!'' Oooh..hij ook met zijn gepraat..altijd de slechte dingen op het verkeerde moment zeggen, dat was echt wat voor hem. Hij bekeek de poes eens. Zwarte vacht, smaragd groene ogen, en een blik waarvan je dacht dat ze nooit iets verkeerds deed.

Blaze keek hem aan en hoorden zijn stem ''Euhm..ik was op zoek naar voedsel....ik ben runner, maar ik kan het beter aan jou vragen.'' Blaze keek hem aan en wist dat hij niet gemakkelijk te oven tuigen was. "Ik ben Blaze en ik ben ook een moordennaar hoor!" Sprak ze luid. Maar4 diep van binnen had ze een slecht gevoel over haar leven en over alles en een traan gleed over haar gezicht. ''Ik ben een sluipmoordenaar in opleiding!'' Sprak Runner. Met een dieppen zucht ging ze liggen en vroeg "Kom er is toch niks vekeerts aan liggen?" Blaze glimlachte. De koude regen spatte over haar vacht maar voor haar makten het niks uit. "Wil je een verhaal horen?" sprak Blaze zacht en liefjes. Ze keek naar de lucht wat zwart en grijs was en naar de tuinen waar allen ramen dicht waren.

"Ik ben Blaze en ik ben ook een moordennaar hoor!" Haar zuivere stem schalde door de tuin. Runner keek even op en neer naar het tweebeen raam. Gelukkig brandde er geen licht en konden ze even praten. Aha. Het zelfde pad als hij op dus. Toch leek ze bedenkelijk te kijken, en een traan liep over haar zwarte vacht. Met een diepe zucht ging ze liggen. Runner ging er even voor zitten. "Kom er is toch niks vekeerts aan liggen?" Runner lachte vriendelijk. ''Oh nee hoor! Lekker relax zelfs.'' Zijn glimlach verbleekte na een enorme donderslag. het begon nu zo hard te regenen, dat je het op de tegels kon horen. Blaze werd helemaal nat. Runner keek even rond naar een droog plekje. Onder een struik waar ook een tuinkaboutertje stond, was het wel droog. Net een soort afdakje. "Wil je een verhaal horen?" 'Sprak de poes zacht. Runner antwoordde rustig: ''Ja hoor, ik luister. zitten? Het mos zit zacht, en het is droog. Alles beter dan dit.'' Met een net gebaar stak hij zijn poot uit naar de droge plek. Zijn stem klonk weer net als vroeger. Gelukkig en gerust.

Blaze keek naar de kat de school in de struiken. ''Ja hoor, ik luister. zitten? Het mos zit zacht, en het is droog. Alles beter dan dit.'' sprak Runner. Ër is toch niks vekeerts aan water sprak Blaze tegen Runner terwel Blaze helemaal nat was. Blaze glimlachte en de koude regen plenste over de stoep. Blaze begon te spreken "Mijn verleden was hard en koud als kit was ik al in de bloodclan en al een moordernaar genoemd omdat ik al iemand had vermoord, ik was een veraatster van de clan ik deed alles vekeert." Een dikke traan gleed over haar natte wang. Blaze rilde van de kouw van de regen maar ze bleef liggen.

''Er is toch niks verkeerds aan water?'' Runner miauwde: ''Euhm..nee.'' Blaze was echt hard. Ze had gelijk. Dat moest runner ook worden. Runner werd uit zijn gedachten geschudt door de stem van blaze: "Mijn verleden was hard en koud als kit was ik al in de bloodclan en al een moordenaar genoemd omdat ik al iemand had vermoord, ik was een veraadster van de clan ik deed alles vekeerd." Runner knikte begrijpelijk. ''Bij mij was het eerst helemaal top. Als kittypet jonkie was ik blij en gelukkig, tot de tweebeen bazen ruzie kregen en bij elkaar weggingen. Ik was jagen, en mijn ouders werden al meegenomen. Ik heb zo hard achter het monster waar ze inzaten aangerend, maar het was te laat. Ik leefde een tijd in de goot, tot ik werd meegenomen door een poes die me wel sterk genoeg vond voor de bloodclan. Het is mijn thuis.'' Runner zuchtte. Hij werd er aardig somber van. Hij keek op naar blaze. Ze rilde. Dat snapte hij best van al die regen. Twijfelend ging hij bij haar zitten. Een flits doorkliefde de lucht weer.

Blaze lag in de koude regen en luisterde naar de mooie stem van Runner ''Bij mij was het eerst helemaal top. Als kittypet jonkie was ik blij en gelukkig, tot de tweebeen bazen ruzie kregen en bij elkaar weggingen. Ik was jagen, en mijn ouders werden al meegenomen. Ik heb zo hard achter het monster waar ze inzaten aangerend, maar het was te laat. Ik leefde een tijd in de goot, tot ik werd meegenomen door een poes die me wel sterk genoeg vond voor de bloodclan. Het is mijn thuis.'' sprak hij. Ze kinkte begrijpelijk en haar groene ogen straalde in de nacht. Ze keek naar hem hij kwam bij haar zitten, Blaze zei zacht "koud he en nat." Ze gigelde een beetje ze had een slappe lach. Een flits schokte in de lucht.

Blaze knikte. gelukkig, ze snapte het. Sommige andere bloodclan katten scholden hem dan uit. En daar kon hij helemaal niet tegen. Dat werd meestal knokken. Maar blaze begreep hem. Dat was fijn. Nadat hij naast haar ging zitten, mauwde blaze: "koud he en nat." Ze giechelde, en kreeg de slappe lach. ''Wat is er nu grappig?'' Runner keek haar gefrustreerd aan, maar moest zelf ook lachen. Het flitste en donderde boven hem, en het sloeg verderop in op een huis. Maar dat kon hem niks meer schelen. Hij moest zo lachen, dat hij bijna op de grond viel.

Blaze zag hoe Runner mee lachte, en ze ging mee lachen. Blaze ging dichter tegen hem aan liggen en met haar kopje ging ze op Runner ligen. "Runner vind je de nacht ook zo mooi?" vroeg ze aan hem. Het regende pijpen steelen, en haar groene ogen keeken om hoog naar de maan die om ringt was door wolken. "Runner ik geloof niet in de starclan ik geloof in de maan, de maan brengt katten en poezen bij elkaar en zorgt voor geluk en geen softies." Fluisterde ze in zijn oor en glimlachten. Haar groene ogen keek ze naar Runners groene ogen ze verdiepte en gaf hem een likje. Ze voelde de koude regen over haar heen lopen maar ook de warmte van Runner.

Nadat runner eindelijk klaar was met zijn eeuwige gelach (wat best bijzonder was, omdat hij dat sinds de kittypet tijd niet gedaan had), legde blaze haar kop zomaar op zijn schouder. Runner bloosde onder zijn creme vacht door, en blaze sprak: "Runner vind je de nacht ook zo mooi?" Runner knikte. ''Het is prachtig ja. De onweerswolken trekken gelukkig al weg.'' Het regende nog steeds emmers. Hij en blaze waren helmaal doorweekt. "Runner ik geloof niet in de starclan ik geloof in de maan, de maan brengt katten en poezen bij elkaar en zorgt voor geluk en geen softies." Runner miauwde zachtjes: ''Ja. Ik geloof er ook wel in. Ze zeggen in de bloodclan dat het onzin is, maar daar geloof ik niet in. En ja, het brengt katten bij elkaar.'' Even keek hij in de heldere ogen van Blaze. Hij kreeg een lief likje. Met een blos miauwde hij: ''Bedankt blaze..ik heb me nog nooit zo goed gevoeld.'' Hij wist niet wat het was diep van binnen, maar hij had het al een lange tijd niet gevoelt. Liefde.

Blaze keek Runner aan en hij sprak ''Bedankt blaze..ik heb me nog nooit zo goed gevoeld.'' Blaze keek hem ook aan en sprak "ik vond het wel leuk samen ik ga, doei Runner tot weer ziens." Blaze sprong op. Blaze rende wegen ze zei het omdat ze van binnen ook een raar gevoel had. Ze keek op en ze blooste toen ze naar Runner even keek. Blaze liep rustig weg vol verbazing keek ze om naar Runner. Wat voor gevoel is dit ik wil dit niet voellen dacht ze, Blaze keek op naar boven ze hate de regen maar liep er door heen. Maar ze liep weer terug naar Runner. Ze keek even naar Runner en zei "bedankt Runner ik heb me nog nooit zo goed gevoeld maar nu voel ik me heel goed bedankt." en ze knikte.

Onderwerp: Re: A scary place,and beautyful eyes?