Jagen voor de Clan...

Het was al laat in de middag, en de zon straalde een rode gloed uit. Mousefur had het kamp nog even verlaten om wat te gaan vangen. De Clan had niet veel prooi meer op de stapel, en iemand moest toch jagen? De langharig gevlekte kat sloop met een zacht geritsel door het lange gras van de Hooglanden. Mousefur kwam aan bij een boom van ongelofelijk veel staartlengtes hoog. Mousefur bleef even staan, ze hief haar poot zachtjes op en luisterde doodstil of daar misschien een eekhoorn of vogel zat. Met grote pupillen kneep ze haar ogen in spleetjes. Daar! Dacht ze. Op een hoge tak zat een oude eekhoorn, die blijkbaar het lef niet had om nog door de springen. Mousefur dacht even na, en greep haar kans. Ze sloop op de boom af, en zwaaide met haar pluizige staart. Mousefur haakte zich vast in de boom en nagelde zich hoger en hoger vast. Op een moment had ze geen grip meer. Mousefur gleed uit, maar ze had zich nog vast aan haar voorpoten. Het zweet brak haar uit, maar ze bleef moedig door klimmen. De eekhoorn zat daar nog steeds, te beroerd om weg te rennen. De Zwart-witte poes stond op de tak. Ze keek naar beneden en het duizelde bijna. Mousefur schudde haar kop. Niet aan denken nu! Dacht ze moeizaam. Ze moest en zou die eekhoorn krijgen. Voorzichtig sloop ze de tak over. Nog één stap en dan ben ik er... slikte ze en keek duizelend naar beneden. Op het moment dat ze wilde toetakelen, kreeg de eekhoorn haar letterlijk in de gaten, en sprong over Mousefur heen. Het ging zo snel dat ze haar grip weer verloor met haar achterpoten. Ze gleed uit en had zich alleen nog vast aan haar nagels. Wanhopig keek ze om haar heen. Het zweet brak haar weer uit. Met al haar energie trok ze zichzelf op en bleef hijgend op de tak zitten. Ze keek nog even naar de zon, waar nog maar een streepje van over was. Mousefur wou zo snel mogelijk weer terug. Ze glibberde en haakte over de tak heen. Bu moest ze nog van de stam zien te komen. Heel voorzichtig greep ze zich vast, en haakte zich naar beneden. Een aantal staartlengtes van de grond hield Mousefur het niet meer, en liet zich vallen. Met een doffe klap kwam ze weer neer. Ze was heel dom geweest vond ze zelf. Al die moeite voor een oude eekhoorn die ze niet eens kon vangen. Zuchtend liep ze verder. Mousefur kwam een vink tegen, en ze ving hem met alle kracht die ze nog had. Tevreden legde ze hem op de grond neer, en ging zelf ook even liggen. Mousefur keek hijgend naar de ondergaande zon... Even later was de zon echt onder, en Mousefur voelde zich al stukke beter. Ze pakte de vink en trippelde zachtjes weg. Maar iemand miauwde ineens tegen haar: 'Hé Mousefur! Leuk dat ik je tegenkom hier!' Mousefur draaide zich sierlijk om en keek recht in de felle ogen van een Warrior-genoot.

Divestream stond op en rekte zich uit. Ze spinde van de spieren die ze toen voelde. Eindelijk, ze kon er op uit om te gaan jagen. Divestream keek rond en zag dat al veel Warrior's de groep verlaten hadden, of eerlijk gezegd de Den. Divestream keek naar de uitgang. Vlak daarbij lag Fastclaw. Divestream spinde en was een stuk minder moe. Ze leip naar Fastclaw toe, gaf hem een lik en spinde luid. Toen sprong ze de Den uit en ging naar de Hooglanden toe. Het was een eindje rennen en Divestream was redelijk moe. Ze moest Dearpaw vandaag niet trainen. Morgen pas weer. Ze had de poes gisteren gezegd dat ze een vrije dag wel verdiende. Tenslotte hadden ze nog tijd genoeg tegenover bladkaal. Toen zag ze een zwart-witte vacht in de verte en ontdekte meteen dat het Mousefur was. 'Hé Mousefur! Leuk dat ik je tegenkom hier!', spinde ze toen. Ze duwde haar neus even tegen die van Mousefur aan.