Len&Ren brothers forever!

Onderwerp: Len&Ren brothers forever! wo 5 sep 2012 - 14:37

Ren opende zijn ambere ogen. Een luide gaap ontsnapte zijn keel. Ren stond op en rekte zich eens goed uit. Hij gaf zichzelf een snelle likbeurt, en stapte naar buiten. Ren keek naar het zonnetje. ''Goedemorgen!!'' Riep hij opgewekt in het rond. Op een gegeven moment vroeg hij zich af of hij iets miste.. Eten? Drinken? Gezelschap? Já dat was het! Hij had Len niet gezien deze ochtend. Zijn broer was avontuurlijk, maar elke dag zag Ren hem wel een paar keer.. ''Waar hangt hij nou weer uit..?'' Mompelde Ren tegen zichzelf. Hij had werkelijk geen idee. Ren haalde zijn schouders op, en liep naar de bosjes. Een dikke vogel zat niets vermoedend tussen de takjes te scharrelen. Ren zakte in de sluiphouding, en kroop zachtjes dichterbij. Net toen de vogel hem opmerkte, sprong Ren op het dier, en beet zijn keel door. Het lichaam hing slap in Ren's bek. Het sappige bloed stroomde zijn bek binnen. Ren trok en lekker stukje vlees van de vogel, en smakte het op. Hij likte het bloed van zijn mond, en liep met de vogel in zijn bek terug naar zijn slaapplekje. Ren legde zijn vangst neer, en ging weer lui liggen op zijn plekje. Langzaam doezelde hij in.

_{Het was kouder aan het worden. Dat was wel duidelijk, aangezien er nu wat grote wolken over de lucht heen trokken. Toch, was het nu nog zonnig, en vandaag zou het nog een hete dag worden. De stoep was al flink opgewarmd en de tegels waren heet. Een grijze tabby liep over de tegels, zijn poten brandden bijna aan. Maar deze liet niks merken. Zijn poten stapten fier over het Twolegpad zonder ook maar te laten merken dat de tegels bloedheet waren. Hij liep al de hele dag hier, en langzaam begonnen Twolegs zich hier te verzamelen. Len werd bijna platgedrukt door de vele Twolegs die hier nu liepen. Len dook snel een donker steegje in, waarvan hij wist dat die hem naar het aangrenzende bos toe zou leiden. In de hoek stond een hond, hij was iets groter dan Len, maar dat betekende niet dat hij er niet angstaanjagend uit zag. "Nee he, niet nu" bromde hij. De Engelse Buldog begon te grommen terwijl er wat slijm langs zijn wangen droop. Hij was wit, maar hij had wat bruine plekken op zijn lichaam. Zijn ondertanden stonden buiten zijn mond en hij begon te grommen. Len bolde zijn rug op en maakte zijn staart zo dik als een eekhoornstaart. Hij begon met blazen, terwijl zijn staart dreigend op en neer zwiepte van woede. De agressieve hond dook op de kat op. Sierlijk sprong de kater op de rug van de hond en kraste zijn rug open. Het dier schudde Len van zich af, waardoor hij op de grond viel. Het beest sloeg hem op zijn hoofd met een stel botte nagels, hij liet drie grote strepen achter op zijn wang. Een straaltje bloed sijpelde uit Len's mond. De kat blies eens en sloeg met een stel scherpe nagels de kop van het beest open. Sierlijk wurmde Len zich onder de bulldog vandaan en sprong op het muurtje. Hij blies nog eens naar de hond zodat deze woedend en blaffend tegen de muur opsprong. Len glimlachte even vals en sprong over het hek.

Voor hem lag het bos al. Zijn thuis. Hij had een onaangename geur de stad in laten gaan. Wat jammer dat die domme Twolegs die niet konden ruiken. Dan zouden ze omvallen van die geur. Len was al vroeg eruit gegaan en zijn broer zou vast ongerust zijn. Len besloot te gaan jagen, voor zijn broer en voor hem.
Vanuit de buitenwijken zaten er verschillende Kittypets, zijn vroegere vrienden, te kijken naar hem. "Flikker op" gromde hij naar hun. De katten keken hem met grote ogen aan, maar Len had nu geen zin in dat gezeik. Als hun niet de wildernis in wilde, dan maar naar de hemel, niet dan? Len sprong op het hek en sloeg een van zijn "sort-of" vriend het hek af, precies met zijn nagels in zijn borstkas. Het dier had grote ogen en viel met een plof de twoleg tuin in. Sierlijk balancerend liep hij verder over het hek, en sprong bij de horek er vanaf. De wonden van de hond prikten, hij zou ze later moeten wassen. Zijn poten lieten een bloedspoor achter, eentje waarvan de Twolegs waarschijnlijk af zouden schrikken.
De geur van duif drong zijn sterke neus binnen. Len likte langs zijn lippen, en achtervolgde de geur. Daar boven, in de boom, zat het dier. De kater liet een gegrom horen, waardoor de duif met fladderende vleugels op de grond belandde. De duif was dik, en welgevoed. Langzaam dwarrelden er wat kleine blaadjes naar beneden, geel van kleur. Greenleaf was bijna voorbij, wat betekende dat Leaffall al voor de deur stond. Er lagen dan bergen met bladeren, bij elkaar geraapt door de Twolegs en egels, op grote stapels, met alle warme kleuren eromheen. Het teken van het einde, van al het verse eten. Iets waar Len maar geen genoeg van kon krijgen. Egels doden in hun slaap, en alle eekhoorns die zich al hadden volgepropt met noten. Dat was nou jagen.
Len grijnsde zijn tanden bloot, en zakte door zijn poten. Zijn ogen focusten zich op de duif, en hij liet de wereld om zich heen even wegvagen. Hij proefte het dier nu al. Hij likte zijn rauwe lippen af en sprong op het dier, als een pijl door de lucht. Zonder dat het dier ook maar enige kreet kon geven, doorboorde een stel scherpe tanden de nek van de duif. Len liet even een lachje horen en liep terug naar het Bloodclankamp, met de vogel in zijn bek.

Len merkte al gauw dat het onder de bomen veel koeler was dan in de Twolegkampen. Daar stond geen boom en was het dus heet, door de harde ondergronden en de vele monsters die door het kamp heen raasde. De grote grijze bomen zonder bladeren, die 's nachts een zon wilde zijn, boden ook geen schutting. Len's neus vulde zich met de bittere geur van Bloodclan. Hij zou nu dichtbij het kamp moeten zijn. Erg dichtbij, zelfs. Niet ver van het kamp, ging hij op de koele aarde liggen en peuzelde zijn duif op, met grote schrokken. Hij begroef de botten in de platgedrukte grond en liep het kamp binnen, naar de slaapplaats waar hij met zijn broer lag. Een koele wind streek door het kamp heen en liet de kortharige tabby even verfrissen. Hij ademde de lucht in en liep daarna naar het nest van Len. In zijn nest, lag zijn broer, Ren. Hij lag te slapen. Weer voelde Len de prikken van de wonden, en het opgedroogde bloed zitten. Met zijn poot tikte hij op de rug van Ren. "Wakker worden, slaapkop. De zon is al op." zei hij. Hij zag dat zijn broer wat gejaagd had. De restanten van een dier lagen naast zijn nest. "En even dat je het weet: ik ruim dat niet op"}

"Wakker worden, slaapkop. De zon is al op." Ren opende lui zijn ogen, en zag zijn broer. ''Hm...'' Bromde hij."En even dat je het weet: ik ruim dat niet op" Ren wiebelde zijn neus en mompelde: 'Jahaa! Laat me slapen!' Ren deet zijn ogen weer dicht, maar was eigenlijk toch al klaarwakker door zijn broer. Hij keek geirriteerd naar zijn broer, en stapte lui op. Ren likte zijn poot af, en keek naar de resten van zijn prooi. Ren keek met zijn liefste broer-oogjes naar Len, Waarmee hij eigenlijk wilde vragen of hij het wilde op ruimen. Ren wist eigenlijk al dat hij het niet zou doen, en pakte de resten op. Hij liep naar een andere slaapplek van andere katten, en begroef het daar. Ren grinnikte en rende terug naar zijn broer. ''Waar was je? Je was toch niet wéér bij die kittypet's? Wat heb jij met die hersenloze mormels!'' Zei Ren niet opkijkend naar zijn broer. Hij liep naar de bosjes en begon daar wat te rommelen. ''Auw! Shitding!'' Mompelde hij geïrriteerd. Een kleine doorn zat vast in zijn pootkussen. Ren trok het ding er uit met zijn tanden, en trippelde snel terug naar zijn broer. Hij zei: ''Heb je Chikita en Raza nog gezien?'' Met nadruk op Raza... Dacht hij er achteraan. Ren ging zitten en gaapte nog eens lui.

-WOW WAT EEN INSPI -.-!! -

_{'Jahaa! Laat me slapen!' zei Ren. Len zuchtte een keer en rolde met zijn ogen. Toen Ren Len aankeek met een stel puppy-oogjes, bromde hij zachtjes: "Ruim het nog steeds niet op" en liep daarna met geheven staart weg. Dit had duidelijk impact op hem, want hij ruimde zijn eigen zooi al op. Len ging in de zon liggen en deed zijn ogen dicht, terwijl hij de zonnestralen op zijn korte vacht voelde. ''Waar was je? Je was toch niet wéér bij die kittypet's? Wat heb jij met die hersenloze mormels!''. Len schrok even op en keek naar Ren. 'Je laat me schrikken. Nee, ik was niet bij de Kittypets. Zij zijn irritante vlooienbalen. Plus, Twolegs hebben kippen.' zei hij brommend. ''Auw! Shitding!'' mompelde Ren. Hij trok een doornnaaldje uit zijn poot. Len kon een lach niet onderdrukken. Hij grinnikte even. "Ik liep door de stad, op zoek naar iets om te doen. Dus toen wilde ik teruggaan want die Twolegs drukten me bijna plat. Dus ik ging een steegje in, en daar ging ik vechten met een rimpelhond. Echt lelijk, die beesten. En toen wilde i-"Len werd onderbroken door Ren. ''Heb je Chikita en Raza nog gezien?'' Len schudde even. Chikita, wat zou hij haar graag weer willen zien... Len schudde nog eens zijn kop, om die gedachte van zich af te schudden, en vervolgde zijn verhaal. "Maar ik ging dus met Rimpelhond vechten, en toen ging ik weer terug. Ik heb wel nog een kittypet doodgeslagen op de terugweg. Ze zijn zo zwak..." Ging hij verder. Hij likte even zijn lippen af. "Ok, hebben we plannen voor vandaag?" zei hij.

-Mijne is ook niet veel. XD}

"Ruim het nog steeds niet op" Zei Len vastbesloten. Ren zuchtte. ''Ik had het kunnen weten!'' Len liep naar en steen en ging er op liggen. 'Je laat me schrikken. Nee, ik was niet bij de Kittypets. Zij zijn irritante vlooienbalen. Plus, Twolegs hebben kippen.' Ren grinnikte ''Jij schrikt overal van. Maar die kippen klinken interessant!'' Een lachje kwam van Len's kant. ''Ja haha grappig! Heel grappig een rotdoorn in je poot!'' Bromde Ren. Maar zelf moest hij ook wel grinniken. "Ik liep door de stad, op zoek naar iets om te doen. Dus toen wilde ik teruggaan want die Twolegs drukten me bijna plat. Dus ik ging een steegje in, en daar ging ik vechten met een rimpelhond. Echt lelijk, die beesten. En toen wilde i-'' Len schudde zijn kop om Ren's vraag, en ging verder. "Maar ik ging dus met Rimpelhond vechten, en toen ging ik weer terug. Ik heb wel nog een kittypet doodgeslagen op de terugweg. Ze zijn zo zwak..." ''Leuk dat je mij er bij heb gehaald? Ik wilde ook doden!"' Len likte zijn lippen even af en zei: "Ok, hebben we plannen voor vandaag?" ''Je had het over kippen bij die Twolegs? Dat lijkt me wat!'' Grinnikte Ren. Hij liep al naar de plek waar de Twoleg's waren. Eenmaal wanneer ze er waren sprong Ren op de schutting om te kijken of het veilig was. Toen hij die sappige kippenpootjes zag sprong hij er gelijk naar toe. ''Kippetjes kom maar bij Ren!'' Riep hij uit. De kippen tokten paniekerig en renden door het hok door. Opeens kwam er een twoleg aangehold. Hij schreeuwde dingen in twolegtaal maar het klonk boos. Ren werd ruw vast gepakt. De twoleg schreeuwde hard en was echt boos. Hij schudde Ren helemaal door elkaar. Ren miauwde kwaad, en haalde uit naar de twoleg. Maar die werd alleen nog maar kwader. ''Help dan Len!'' Riep hij hard.

_{''Je had het over kippen bij die Twolegs? Dat lijkt me wat!'' Grinnikte Ren. Len toonde hem een glimlach en stond op. Kippen jagen, ok. Kippen smaakten geweldig, een soort feestje in je mond. De weg ernaartoe was rustig en stil verlopen. Al snel zaten ze in de tuin, waar een stel kippen rondtokkelden in het hok. "Gaat u voor" zei hij. ''Kippetjes kom maar bij Ren!'' riep Ren uit. De kippen begonnen flink te rennen. Uit het nest kwam een Twoleg aangesprind. Hij zag er boos uit en brulde verschillende woorden naar Ren. Ren werd de lucht in getild en op en neer geschud. Hij krabte de Twoleg een keer, die nog kwader werd. Len hoorde bijna niet wat zijn broer te zeggen had, boven de reeks vloeken en het gekakel van de kippen, hoorde hij Ren's stem. Zacht, maar hij hoorde het wel. ''Help dan Len!'' zei hij. Het was ook zo dom om dat overdag te doen! Je moest het 's nachts doen. Len sprong vanaf de schutting op de twoleg, en krabte zijn gezicht open. De Twoleg begon nog harder te schreeuwen, maar liet Ren los. Hij was vrij. Nu probeerde hij Len te pakken, maar dat lukte amper. Len bewoog met zijn nagels uitgestrekt over het lichaam van de Twoleg, naar beneden toe, waar hij er nonchalant afsprong. De Twoleg probeerde hem te pakken, wat niet lukte. Len dook de struiken in, naar zijn broer. De Twoleg begon nóg harder te schreeuwen, en overstemde zelfs het geluid van de kippen die nu aan het krijsen waren. "Phoe" zei hij tegen zijn broer. "Snap je nu waarom ik dit 's nachts doe?"

-INSPILOOS -.-"-}

Het ging allemaal zo snel. Eerst hing Ren nog in de klauwen van de Twoleg. En voor hij het wist had Len de twoleg aangevallen en viel hij op de grond. Snel spurtte hij de bosjes in. De twoleg pakte naar Len maar die was natuurlijk veel te snel. Len kwam ook naar de bosjes gerend. "Phoe "Snap je nu waarom ik dit 's nachts doe?" Ren knikte hevig. ''Geen kippetjes?'' Zei hij grijnzend maar ook wel teleurgesteld, en hij rende weg van die stomme Twoleg's. Toen ze bij het Bloodclankamp waren, Keek hij naar zijn broer en grijnsde breed. ''Dat was best wel leuk...'' Ren rook de lekkere geur van een muisje. Hij sloop dichterbij, en sprong op het schrikkende muisje. Ren beet hem dood, en gaf hem aan zijn broer. ''Vreet op'' Mompelde hij grijnzend. Opeens keek hij om en dacht dat hij iets hoorde. Ren spitste zijn oortjes en zwiepte zijn staart zachtjes heen en weer. ''Vreemd...'' Ren haalde zijn schouders op, en ging weer op zijn plekje liggen.

_{Ren knikte hevig nadat Len zijn vraag had gesteld. ''Geen kippetjes?'' zei Ren grijnzend. Een teleurstelling was te horen in zijn stem. Len trok een gezicht. 'Je meent het' bromde hij. Ren stond op en begon te rennen. "idioot, die Twoleg pakt hem zo weer" fluisterde Len tegen zichzelf, hij kroop door een gat in het gaas en rende terug naar het bloodclankamp. De zomerwind streelde zijn vacht en Len genoot ervan. Zijn poten bewogen snel over de hete weg en zijn poten voelde verbrand aan. Maar hij bleef doorrennen, Ren had er duidelijk geen last van. Hij ging met gemak langs Ren rennen en staarde naar het kamp dat in zicht kwam. Len trok een sprintje en gleed over het gras zodat hij tot stilstand kwam. Ren kwam aanrennen, en grijnsde breed, terwijl ook hij in stilstand kwam. ''Dat was best wel leuk...'' zei hij. Len knikte wat afwezig, zijn gedachten lagen bij Chikita. Wat zou zij nu aan het doen zijn..? Zijn gedachten werden onderbroken door Ren die voor hem stond, een muisje hing in zijn mond. Hij gooide hem voor Len's poten. ''Vreet op'' mompelde hij. "Denk je dat ik ondervoed ben ofzow" murmelde hij terwijl hij het muisje opat. Ren luisterde niet, hij spitste zijn oren en zijn staart bewoog zachtjes mee. [i]"Vreemd"[/b] zei hij, terwijl hij zijn schouders ophaalde. Nu spitste len zijn oren, hij rook de lucht. Het was een redelijk bekende geur die hij kende van vroeger. Vos.
"Idioot! Het is niet vreemd. Het is een vos. Een VOS!" brulde hij terwijl hij opsprong. Hij dook de bosjes in en viel de vos aan, die hem een flinke klap gaf op zijn schouder. De nagels van het rode dier markeerde zijn arme met drie strepen waar wat bloed uitstroomde. Len gaf de vos een klap in zijn gezicht, waardoor bij hem krassen verschenen op zijn wang en neus. Het dier gromde, een beetje bloed sijpelde uit zijn mond, een druppeltje bloed viel op Len, die onderop lag. Len grauwde, en sprong onder hem uit. Die aanval blokkeerde de vos. Met zijn poten pinde hij Len tegen de grond en met zijn achterpoot maakte hij krassen aan de binnenkant van zijn poot. Len schreeuwde en zette met zijn poten zes bloedende strepen op zijn buik; de vos hield hem minder sterk vast, waardoor Len op zijn rug sprong. "REN, HENK DAT JE BENT, KOM EVEN HELPEN" schreeuwde hij tegen zijn broer, terwijl hij weer op de grond werd gesmeten.}

_{Im drinking your blood!
"Denk je dat ik ondervoed ben ofzow" Ren gaf een blik op zijn broer. ''Nouhja..'' Grapte hij. Opeens spitste Len zijn oren. ''Wattisder Len?'' "Idioot! Het is niet vreemd. Het is een vos. Een VOS!" Brulde Len opeens terwijl hij zich op de vos stortte. Ren keek versteend toe. Al zijn herrineringen kwamen op. Van hoe hij vroeger nog net aan de dood was ontsnapt aan een vos. Ren stapte naar achter. "REN, HENK DAT JE BENT, KOM EVEN HELPEN" Riep Len terwijl hij weer op de grond werd gesmeten. Ren rende weg. Hij liet zijn broer in de steek. Toen hij ver weg was, haatte hij zichzelf. ''Ik heb hem in de steek gelaten....'' Murmelde hij tegen zichzelf. Ren gaf een blik op zijn ketting met hondentanden. Een stemmetje in zijn hoofd zei: ''Ben jij nou een Bloodclanner?! Ga nu! Het gevaar tegemoet!'' Ren knikte en sprintte zo hard hij kon terug naar zijn broer. Hij klom in de boom. Toen hij op het topje zat keek hij naar beneden waar zijn broer nog steeds wild aan het vechten was met de vos. Ren gooide zijn halsband naar beneden en keek even naar boven. Hij kreeg een grijns op zijn gezicht, en sprong naar beneden. De wind woei door zijn tabby vacht. Na een paar seconden was Ren beneden. Hij viel keihard op de vos' zijn kop. Hij maaide zijn nagels in zijn vel, en beet in zijn nek. Bloeddruppeltjes vlogen in het rond. De vos strompelde jankend weg. Ren staarde naar zijn broer. Wat zou die ervan denken. De kater zag zijn gele halsband met hondentanden liggen. Op een of andere manier had hij geen zin om die te pakken...}

Len schreef:

_{Het gevecht was hevig. De klauwen en messcherpe tanden van de vos vlogen om zijn oren. Harde beten werden in beide vellen gezet. Len blies en sloeg tegen het oog van de vos, waardoor deze begon te bloeden. Hij hoorde in zijn achterhoek zijn broer vluchten. Watje. Het gedreun van zijn broer stierf weg en alleen het felle geschreeuw van de vechtende dieren waren te horen. Len schrok op door een klap op zijn schouder, die begon te bloeden. Wild sprong Len achteruit en schraapte met zijn poot over de grond. Zijn nagels lieten een spoor achter in het platgedrukte zand. Met een simpele afzet stortte hij zich op de vos en viel hem aan. Hij hoorde zijn broer weer terug denderen. Hij hoorde het gekras van Ren's nagels op de schors van de boom en hij voelde de stukjes schors op hem vallen. Len keek heel kort naar zijn broer, waarna hij een klap in zijn nek kreeg. Gelukkig waren de nagels niet ver in zijn nek gezonken zodat hij nog zou blijven leven. "Oh. Nu. Zul. Je" schreeuwde hij. Hij sprong op de staart van de vos terwijl Ren op de kop van het dier sprong. Len bewerkte het achterwerk van de vos. Dier even later jankend wegging. Toen voelde Len een soort vrijheid. Hij en zijn broer hadden gewonnen. Hij liep naar zijn broer en gaf hem een likje. En langzaam begon Len zijn bewustzijn te verliezen. Maar hij hield zich sterk. "Goed... Gevochten" hijgde hij. Hij liep naar de gele halsband van zijn broer en raapte hem op. "Kom. We gaan naar... het kamp" zing hij verder. Het werd moeizamer om te praten en zijn ogen open te houden. Langzaam strompelde hij terug naar het kamp. En hij voelde steeds het laatste beetje bewustzijn wegebben. Maar hij zou het nog halen. Hopelijk...

-Laat en flut XC-}

_{Im drinking your blood!
Gewone kleur; #ffffff
Spraak; #85684a
"Kom. We gaan naar... het kamp" Ren keek bezorgd naar zijn broer. 'Gaat ie wel?'' Miauwde hij. Len strompelde moeizaam naar het kamp. Ren keek hem even aan en zei: ''Men.. Jij moet echt ff rusten bro!'' Hij duwde ondersteunen zijn schouder onder Len's schouder. 'Dat gevecht was vet heftig..En je bent er ook niet zonder schrammen vanaf gekomen. Dus blijf nou even zitten.'' Murmelde hij vastbesloten. Ren bracht zijn broer tot stilstand. Hij gaf Len een lik, en keek hem onderzoekend na. Ren dacht even terug aan het gevecht. ''Sorry dat ik je eerst in de steek liet.. Ik dacht aan vroeger toen we bijna dood waren door een stomme fake-vos. Hij keek een beetje boos. ''Gaat het echt wel?'' vroeg hij maar voor de zekerheid.

WHAHAHAHAHHA FLUTPOST}

_{'Gaat ie wel?'' Len keek zijn broer even wazig aan. "Tuurlijk, man" mompelde hij vaag. Na een tijdje in stilte lopen greep Ren in. Toch bleef hij lopen ook al schreeuwde zijn wonden en zijn kop om te stoppen. Ren duwde tegen zijn flank aan waardoor Len steunde op zijn broer. Hij bedoelde het goed, maar op zijn flank zat een wond. Hij knelde en Len's gezicht vertrok even. 'Dat gevecht was vet heftig..En je bent er ook niet zonder schrammen vanaf gekomen. Dus blijf nou even zitten.' . Ren zorgde ervoor dat Len tot stilstand kwam en toen besefte hij dat zijn poten pijn deden. Ren gaf Len een likje waardoor er een klein glimlachje verscheen op Len's gezicht. ''Sorry dat ik je eerst in de steek liet.. Ik dacht aan vroeger toen we bijna dood waren door een stomme fake-vos.'' Hij keek een beetje boos. ''Gaat het echt wel?'' . Len knikte even kort. "Ja, het gaat wel... denk ik. Ik heb gewoon even rust nodig. En een duik.", zei hij vaag. Zijn wonden schreeuwden. Het brandde.

-fluut en kort xD-}

Onderwerp: Re: Len&Ren brothers forever!