There is something you deserve to know

Stilletjes liep de jonge witte poes terug het kamp in. Haar voorpoot voelde niet helemaal oke aan, daarvoor zou ze bij de Medicine Cat langsgaan om even wat te halen. Maar ook dan kon ze gemakkelijk praten met Otterpaw. Otterpaw... Haar gedachtes bleven even steken op de jonge kater, haar jongere broertje. Nooit had ze verwacht dat ze nog een broertje zou hebben, en al zeker niet een nog zo jong. Maar hoe kon het komen dat zij er nooit van hebben geweten? Ze schudde even haar kop en hobbelde met een lichte manke tred naar de prooistapel om daar haar gevangen prooi achter te laten. Om haar gedachtes weer even helemaal vrij te krijgen was ze eerst gaan jagen voor ze iets zou gaan bespreken met iemand. ''Bescherm Otterpaw.." De woorden bleven half door haar hoofd spoken, hoe kon ze zoiets eigenlijk brengen aan zo'n jonge kater? Ze zuchtte even en bleef voor zich uit staan staren. "Onthoud goed Snowcrystal op je pad ligt verwoesting en verdriet maar ook geluk maak er van wat je er van kan maken en onthoud altijd... Ik ben met je.." Ze hoorde het haar zus bijna weer zeggen en ze knikte even vastberaden. ''Tijd om er het beste van te maken.'' Fluisterde ze weer voor zichzelf en begin naar de Medicine Cat den te hinkelen. Voor ze de den betrad keek ze even op naar de lucht en knikte opnieuw. ''Oke Snowcrystal, daar gaan we dan.'' Zei ze en zetten de eerste passen naar een andere werkelijkheid. ''Nightstream, Otterpaw?'' Haar stem klonk zacht en ze keek even om zich heen. ''Otterpaw, ben je daar?'' Vroeg ze opnieuw en ging maar even zitten en krulde haar pluizige witte staart om haar poten heen.

-Otterpawetje

_{Normal || Spoken

Met kleine passen stapte hij over het pad aan de rand van het kamp naar de Medicine Cat den. Zijn vacht zag er goed verzorgt uit, en zijn bek dat vol kattenkruid en spinrag dat hij net bij elkaar verzameld had. Hij was al vanaf vroeg in de ochtend opweg. Nightstream had nog geen tijd gehad om hem te trainen, dus moest hij zich maar nuttig maken door kruiden voor haar te gaan halen. Soms was hij wel twee dagen op weg, dan moest hij een of ander vies mengsel eten om op krachten te blijven. Tja, het leven van een Medicine Cua\t was niet zo makkelijk als het leek..
Eenmaal aangekomen bij de afgeschermde plaats, trippelde hij naar de plek waar alle kruiden lagen, en liet hij het kattenkruid en het spinrag uit zijn bek vallen. Hij schudde even zijn kop, en stapte op het kleine riviertje af. Met een harde plof liet hij zich op de grond vallen om even uit te rusten. Zijn borst rees en daalde rustig. 'Otterpaw, ben je daar?' Klonk een licht bekende stem richting de ingang. 'Uh, ja!' Riep hij terug, waarna hij op het geluid af stapte. 'Oh, hey Snowcrystal. Is er iets mis?' Aan haar gezicht te zien wel, volgensmij was het niet alleen iets fysieks, maar ook iets mentaals..

-flut, sorry :'(}

Ze wist niet precies hoe ze het moest gaan brengen aan de jonge kater, maar het zou wel goedkomen. Daar was ze zeker van, haar zus stond haar bij nu dus ze kon het. Maar niet alleen haar zus, ook haar ouders stonden haar bij, hij verdiende het om de waarheid te weten. 'Uh, ja!' Hoorde ze als antwoord van de jonge kater en ze trok haar rechtervoorpoot iets op. De witte poes keek op toen ze de jonge kater zag aankomen en dwong een glimlach op haar gezicht. 'Oh, hey Snowcrystal. Is er iets mis?' Vroeg de kater toen hij haar zag en ze haalde even haar schouders op. ''Ik heb tijdens het jagen een vreemde stap gemaakt en ik heb nu best wel last van mijn voorpoot.'' Zei ze en tilde haar rechtervoorpoot even op om het te laten zien. Het deed wel pijn, maar ze wist dat haar jongere broertje haar zou kunnen helpen. Daar had ze geen twijfel meer aan, hij zou een geweldige Medicine cat worden voor de clan. Het voelde best vreemd om hem in haar gedachtes al broertje te noemen, hoe zou het zijn als ze het hardop kon zeggen?''En er was iets waar ik met je over wilde praten, hoewel het best persoonlijk is.'' Ze wiebelde even nerveus met haar oren, het was voor haar ook een beetje ongemakkelijk. ''En ik weet niet of je meteen wil dat de gehele clan het weet, daarom wilde ik het even zo persoonlijk doen.'' Ze keek hem even aan met haar helderblauwe ogen en keek toen naar haar poot. Ze moest echt even ergens anders naar kijken voor ze meteen het gehele verhaal over hem heen gooide en hij te ver geschokt raakte om haar te helpen. Nee, zo zou het niet gebeuren. Maar toch moest ze niet meteen alles over hem heen storten, niet als een waterval.

_{Normal || Spoken

De sneeuwwitte poes, Snowcrystal, haalde haar schouders op. 'Ik heb tijdens het jagen een vreemde stap gemaakt en ik heb nu best wel last van mijn voorpoot.' Otterpaw knikte, maar net toen hij zijn bek wilde openen om er meer over te vragen, vervolgde ze; 'En er was iets waar ik met je over wilde praten, hoewel het best persoonlijk is.' Huh, had hij iets gemist? Hij kon zich zo snel even niets bedenken waar dit mee te maken kon hebben. Eigenlijk wist hij sowieso niet veel van deze poes. Het enige wat hij wist is dat ze kittens had gekregen met een ThunderClan kater, en dat haar zus, Dreamheart, pas is overleden. Brr, het leek hem vreselijk familie te verliezen. Snowcrystal wiebelde een beetje ongemakkelijk met haar oren. 'En ik weet niet of je meteen wil dat de gehele clan het weet, daarom wilde ik het even zo persoonlijk doen.' Otter knikte opnieuw, en ging zitten. 'Oké, dankuwel daarvoor, maar wat is er dan?' Vroeg hij licht nieuwschierig. Als ze het persoonlijk kwam vertellen, zal het vast niet zomaar iets zijn, toch?}

even trok ze met haar witte poot en zuchtte even kort. Haar hersens werkte op volle toeren, een manier bedenkend hoe ze dit aan hem kon brengen. 'Oké, dankuwel daarvoor, maar wat is er dan?' Ze schudde nu even met haar spierwitte kop en glimlachte. ''Noem me alsjeblieft geen u, dat ben ik niet voor je.'' Zei ze zacht en keek hem aan met haar helderblauwe ogen. ''Je mag me gewoon je of jij noemen Otterpaw.'' Miauwde ze vriendelijk en dacht heftig na. Moest ze hem ook vertellen hoe ze achter haar informatie was gekomen? Of was het beter als ze daarmee begon. Ze schudde even haar kop en zuchtte, dan maar bij het begin beginnen. ''Ehh ik weet niet precies hoe ik dit moet zeggen. Het is een beetje ingewikkeld voor mij. Ik weet dat jij het beter zult begrijpen, maar ik ben een beetje in de war.'' Ze keek even afwezig naar een punt op de wand van de den. ''Zou je mij geloven als ik je vertel dat Dreamheart mij heeft bezocht, een paar nachten geleden? Zou jij geloven dat zij met mij is komen praten over dingen waarvan ik ze nooit naar waarheid had kunnen bedenken.'' Haar stem klonk een beetje vreemd, lichtelijk ontzet.
Ze zuchtte weer opnieuw en keek nu Otterpaw weer aan. ''Sinds dat gesprek heb jij een veel belangrijkere waarde dan alleen Medicine cat apprentice.'' Ze fluisterde nu en schudde haar kop en kneep haar ogen dicht. Hoe moest ze dit nu in hemelsnaam aan hem brengen?

Onderwerp: Re: There is something you deserve to know