Verkennen

Een helderblauwe lucht strekte zich uit boven het woud, heldere zonnestralen regenden onbelemmerd door wolken neer op de wereld beneden hen. De bladeren leken zachtjes te gloeien onder het stralende licht van de zon. Een enkele overgebleven dauwdruppel van de ochtend gleed langzaam naar beneden langs de nerven van een eikenblad, waarna het in een een razende vaart de grond naderde. Het spetterde uiteen toen het een zachtroze kattenneusje bereikte. De witte poes bij wie het neusje hoorde sprong eventjes achteruit en knipperde met haar goudkleurige ogen. Ze wreef even met haar grijsgekleurde poot langs haar neusje en murmelde wat geërgerds, daarna zette ze haar poot voorzichtig neer en liep ze met een zwiep van haar pluizige staart verder richting de zonnerotsen. Icepaw was haar naam, Icepaw van de thunderclan.

Klotsend, glanzend en golvend. Zo zou ze het rivierwater op dat moment beschreven hebben, het zag er prachtig uit en het leek te schitteren in het heldere zonlicht dat er op neer viel. Dit was de eerste keer dat ze de rivier op een zonnige dag had gezien en ze vond het prachtig, haar goudkleurige ogen straalden van verrukking en bewondering. Voorzichtig zette ze een paar stappen uit de struiken. De bladeren ritselden zachtjes terwijl ze langs haar witte pels streken. Ze stak af als een bloesem in een boom, maar het kon haar niet echt veel schelen, ze voelde zich veilig in het Thunderclan territorium. Ze ademde de lucht diep in en uit, zo rook rivierclan dus.. het was.. visachtig, ze wist niet hoe ze het anders moest beschrijven. Ze tuurde eventjes naar de grens, benieuwd of ze een rivierclan kat kon zien. Misschien was ze wel te nieuwsgierig, maar ze wist niet beter dus kon het haar niks schelen ook. Haar heldere goudkleurige ogen staarden nog een paar keer naar de overkant maar toen ze zag dat daar niks te zien was, vloog haar interesse naar de wereld om haar heen. De zonnerotsen torenden hoog boven haar uit, ze zagen er grijs en koud uit, maar ze had altijd gehoord dat de zonnerotsen heerlijk warm waren. Voorzichtig trippelde ze erheen, haar pluizige wit met grijs gestreepte staart hoog in de lucht. Voorzichtig zette ze haar poot tegen de zonnerotsen aan, om hem vervolgens weer geschrokken terug te trekken, de stenen waren inderdaad warm! Voorzichtig klom ze op 1 van de stenen en nestelde ze zich daar tevreden. Het voelde heerlijk warm aan. Ze begon zachtjes te spinnen en sloot haar ogen eventjes, haar verkenningstocht kon ze later wel voort zetten.

Shadowpaw liep naar de zonnerotsen. Zo heette de plaats met de grijze stenen, maar met een heerlijk verwarmde uitwerking. Shadowpaw had net een muis gevangen in lange tijd. Het ging niet echt goed met haar omdat er veel gedachten van Jake in haar hoofd rondspookten. Shadowpaw zag nog een andere poes zitten bij de zonnerotsen. Shadowpaw was gisteren zo uitgeput na een dag jagen, dat ze binnen was gewankeld, en in slaap was gevallen. Ze zich deze poes daarom ook helemaal niet herinneren. 'Hallo', zei ze vriendelijk. 'Ik ben Shadowpaw. Wat is jou naam?', vroeg ze. 'Ik ben gisteren in slaap gewankeld, na een dag jagen, dus ik heb niet echt veel nieuwtjes binnengekregen', verontschuldigde ze zich. De poes had goudkleurige ogen. Heel mooi. 'Leuke kleur ogen heb je', zei Shadowpaw bewonderend. Ook had de poes een glanzende witte vacht. 'Ik wou vroeger ook graag een witte vacht. Maar ja, ik ben zoals ik ben', zei ze lachend. 'Heb je al veel kennisgemaakt met iedereen?', vroeg ze. Shadowpaw ging op haar gemak op de zonnerotsen zitten en wachtte rustig op antwoord van deze poes.

Een zacht briesje streelde haar vacht. Dewstream was in haar element. Ze voelde zich nooit ergens thuis, met veel of juist weinig katten. Ze kon haar emoties nooit een plaats geven en reageerde overal heftig op. Daardoor had ze weinig vrienden. Maar nu, midden in de natuur, op jacht, voelde ze zich zoals ze bedoeld was. Dewstream sloop voort. Een paar grassprietjes bogen opzij en kietelden haar neus toen ze langs liep, en onthulden een glimp muizenvacht. Dewstream grijnsde. Ze negeerde alle geluiden om haar heen, het geklots van rivierwater, hoe prachtig het nu was, het gefluit van vogels.. maar de muis rook haar en sprong weg. 'Verdorie!' siste ze boos en teleurgesteld. Dewstream ging rechtop in het gras zitten, starend in het water, ze wilde tot rust komen. Twee geuren drongen haar neus binnen. Thunderclan. Shadowpaw en.. Wie eigenlijk? Laten we gaan kijken, besloot Dewstream. Na een tijdje lopen zag ze Shadowpaw bij een sneeuwwitte kat zitten, met gouden ogen. Wie zou dat zijn? Stilletjes ging ze naast Shadowpaw zitten, wachtend tot iemand antwoord zou geven.

Icepaw krulde zich nog eventjes iets meer op, genietend van de verwarmende uitwerking van de zon en de stenen. Ze wist zeker dat ze hier nog veel vaker zou langskomen. Ze hoorde de nieuwblads groene bladeren van de bomen zachtjes ritselen en ze kon het water langs de zonnenrotsen horen klotsen. Ergens ver weg kon ze een merel horen fluiten. Alles om haar heen leek zo.. vredig. Ze genoot ervan, ze voelde zich tot rust komen op deze mooie zonnige plek. Ze was soms nogal gespannen, ze wou alles zo goed mogelijk doen. Maar nu zonk ze weg in een lichte slaap. Haar gedachten vervaagden langzaam tot niets en maakten plaats voor haar droomwereld.

~~~~~~~~~~~~~~

Langzaam openden haar heldere goudkleurige ogen zich weer, een zachte bries woei door haar sneeuwgekleurde vacht. Het beeld dat haar ogen inviel werd langzaam scherper. Zacht paarse en blauwe bloemen bewogen langzaam heen en weer in de wind. Witte wolkjes dreven langzaam in een avondgekleurde lucht, ze waren verspreid als plukken watten. Voorzichtig zette ze een stap verder in het veld, bloemen bogen langzaam aan de kant tot een pad. Ietwat behoedzaam liep ze door, kon ze het pad wel vertrouwen? Ze besefte niet dat ze in een droom liep. Haar poten maakten geen geluid terwijl ze voort liep, het pad volgend. Haar oren, die ze eerst plat had gelegd, stonden nu weer ietwat overeind. Ze wist nogsteeds niet goed wat ze moest doen, maar er was tot nu toe nog niets gebeurd dus het moest wel veilig zijn. Ze zag een kat aan het einde van het pad, wat deed die nou hier? Ze begon wat sneller te lopen, nieuwsgierig. Ze wou weten wie het was. Maar de kat werd steeds kleiner, ze kwam niet dichterbij, hij was steeds meer verder weg. 'Hoi!'

~~~~~~~~~~~~~~

Icepaw schrok wakker, iets verward, had iemand tegen haar gesproken? Ze schudde haar kop eventjes en knipperde een paar keer met haar ogen. Ze keek naar beneden naar de cyperse kat die naar haar keek. 'Ik ben Shadowpaw. Wat is jou naam?' Miauwde de poes, die kennelijk Shadowpaw heette, vriendelijk. Icepaw kwam half overeind, ietwat verward, Shadowpaw? Was er een Shadowkit dan? Ze likte eventjes langs haar poot terwijl ze vluchtig na dacht, ohja, er waren poesiepoezen bij de Thunderclan gekomen, hoe moest ze erop reageren? 'Hallo Shadowpaw, ik ben Icepaw' Miauwde ze luchtig, niet goed wetend hoe ze moest reageren. 'Dank je, ik ben nou eenmaal geboren met een witte vacht..' Miauwde Icepaw voorzichtig, 'Niet heel erg handig met het jagen in alle tijden behalve bladkaal, het steekt zo fel af..' Ze sloeg haar pluizige grijsgestreepte staart langs haar voorpoten. 'Heb je al veel kennisgemaakt met iedereen?', vroeg Shadowpaw daarna. Icepaw trok haar wenkbrauw op, 'Natuurlijk heb ik dat, ik woon al mijn hele leven in de clan.' Miauwde ze rustig en ze keek weer naar Shadowpaw, 'Natuurlijk behalve jou en je vriend....Firepaw?' Ze was niet in het kamp toen Shadowpaw en Firepaw aan waren gekomen, ze had ze ook niet opgemerkt toen ze was gaan slapen of toen ze was opgestaan, maar blijkbaar, waren ze er. Even dacht ze terug aan haar droom, eigenlijk geërgerd dat hij onderbroken werd. Ze zou er nu nooit achterkomen wie de kat in haar droom was geweest. Nu kwam er ook een andere kat bij zitten, ze herkende haar als Dewstream, een warrior, ze had haar wel eens vaker gezien.

Icepaw gaf antwoord op de vragen van Shadowpaw, die niet leek te weten dat zij al langer bij de clan zat dan haar en Firepaw. Ze voelde Icepaw's gouden ogen op haar eigen grijze, saaie verschijning vallen. Dewstream knikte als begroeting. 'Hallo Icepaw. Het is een mooie dag om te jagen en te dromen vandaag, hé?' lachte Dewstream, die ook niet goed wist wat ze moest zeggen. Eerlijk gezegd verveelde ze zich nogal. Meestal, bijna altijd. Zou Icepaw al een mentor hebben? Het was een poes die erg ambitieus was, vastbesloten om een goede warrior te worden. Dat beviel Dewstream wel; het was een poes die veel voor de clan kon veranderen.

Winterstorm wilde Shadowpaw gaan vragen of ze mee ging jagen, maar ze bleek niet in de apprentice den te zijn. Waar was ze naar toe gegaan zonder het haar te vertellen? Ze rook in de lucht en rook de geur van Shadowpaw. Ze besloot haar geur maar te gaan volgen om erachter te komen waar ze was. Ze wilde namelijk wel weten waar haar apprentice naar toe was gegaan. Ze merkte dat terwijl ze het spoor volgde ze in de richting van de zonnerotsen ging. Ze begon wat sneller te lopen zodat ze ook sneller bij Shadowpaw zou zijn voor die weer ergens anders naar toe zou kunnen gaan, want straks kon ze het hele bos doorlopen en kwam ze Shadowpaw pas weer in het kamp tegen. Eindelijk zag ze de zonnerotsen in zicht komen en rook nog een keer in de lucht. De geur van Shadowpaw was deze keer vermengd met twee andere katten, maar daar hoefde ze zich geen zorgen over te maken, want ze droegen de geur van Thunderclan. Ze begon nu iets langzamer te lopen en keek even naar de drie katten. Daarna liep ze direct naar de plek toe waar de drie katten waren en keek naar Shadowpaw. “Ik heb je lopen zoeken, want ik wilde met je gaan jagen, maar je was niet in het kamp, dus heb ik je geurspoor maar gevolgd en ben ik hier naar toe gekomen.” Zei ze boos. Ze wist dat ze beter rustig had kunnen reageren, maar daar was het nu toch al te laat voor. “Waarom ben je het kamp uit gegaan zonder iets tegen mij te zeggen?” Vroeg ze deze keer wat rustiger. Ze wilde wel weten wat de reden was, want Shadowpaw moest niet gaan denken dat ze zomaar het kamp uit kon gaan zonder iemand ervan te laten weten.

Icepaw zwiepte iets met haar pluizige gestreepte staart, ze kwam nu helemaal overeind uit haar zittende positie, het zat niet echt gemakkelijk wat haar betrof, eerder heel ongemakkelijk, te lang in dezelfde positie zitten maakte dat ze stijf werd. De wind kwam van achter haar en dat beviel haar niet, zo kon ze niet ruiken wat er aan kwam. De wind zwiepte haar vacht op omhoog en woelde er doorheen. Ze voelde zich ongemakkelijk, iedereen stond onder haar en zij stond zo hoog op een steen. Zou een clanleader zich zo voelen? Ze stelde het zich voor, leader zijn van een clan.. Ze stelde zich voor dat het een geweldig zware taak was, maar ook erg lonend. Ze dwaalde wat af, besloot ze, ze was geen clanleader en zou dat ook nooit worden maar wie weet.. ooit? Maar nu niet, dus ze had geen recht om zo veel hoger te staan, zeker niet zoveel hoger dan de warriors. Dewstream was nog niet zo lang warrior, maar ze was het wel. Ze had zelfs haar warrior ceremonie gezien, ze was warrior geworden samen met Sunpelt en Winterstorm. Icepaw herinnerde zich de dag nog goed, ze had met grote ogen toegekeken. Ze was toen nog een kit, of net een apprentice? Ze wist het niet meer, het was in ieder geval wel een tijdje geleden. Ze had hard gejuicht voor de drie jonge warriors, ze hadden het echt verdiend! Haar goudkleurige ogen gleden nog even over de katten onder zich heen. Ze verstarde even toen ze een wit gestalte uit de struiken zag komen, het was Winterstorm! Nu wou ze zeker van die steen af, 2 warriors.. nee. Vlug en lenig sprong ze van het grijze gesteente af dat zo heerlijk warm onder haar pootkussentjes voelde. Nu ze zo lang op die steen had gestaan, gezeten en gelegen, voelde de grond die eerst heerlijk op temperatuur was eerder koud aan. Ze boog haar kop eventjes eerbiedig voor Winterstorm. 'Ik heb je lopen zoeken, want ik wilde met je gaan jagen, maar je was niet in het kamp, dus heb ik je geurspoor maar gevolgd en ben ik hier naar toe gekomen.' Miauwde Winterstorm boos terwijl ze naar Shadowpaw keek. Icepaw keek naar Shadowpaw en fronste even, was ze het kamp zomaar uit gegaan? Elke apprentice wist toch dat je dat eerst even moest melden? Ze haalde haar schouders inwendig wat op, ze kon het haar niet kwalijk nemen, zo lang was ze nog niet bij thunderclan of niet dan? Ook Winterstorm werd duidelijk al wat rustiger. 'Waarom ben je het kamp uit gegaan zonder iets tegen mij te zeggen?' Miauwde Winterstorm. Icepaw besloot zich er niet mee te bemoeien, dat kon ze ook niet want het was tussen Winterstorm en Shadowpaw. Ze ging Shadowpaw niet verdedigen tegen een warrior maar ze ging ook niet Shadowpaw jennen, dat vond ze eerder flauw. Haar heldere goudkleurige ogen dwaalden nieuwsgierig over het landschap en ze bleven op het water hangen. Zilverkleurige schimmen schoten erdoor heen, even dacht ze diep na, wat waren dat? Ze wist dat de rivierclan ze at.. het was.. vis! Ze was tevreden dat ze het wist, ze wou zo veel mogelijk leren, ze wou haar best doen, ze wou een goede warrior worden!

'Ik heb je lopen zoeken, want ik wilde met je gaan jagen, maar je was niet in het kamp, dus heb ik je geurspoor maar gevolgd en ben ik hier naar toe gekomen', zei een aangelopende Winterstorm boos tegen haar. 'Oh... Ik dacht dat ik wel alleen mocht jagen', zei Shadowpaw schouderophalend. 'Waarom ben je het kamp uit gegaan zonder iets tegen mij te zeggen?', vroeg Winterstorm toen iets rustiger. 'Ik wist niet dat ik jou dat moest melden', zei Shadowpaw een beetje geïrriteerd. 'En trouwens', zei ze, en ze sprong met een sierlijke sprong achter Winterstorm en groef snel de muis uit, 'heb ik al prooi gevangen', zei ze trots, terwijl ze de muis voor Winterstorms poten legden. Ze gaf Winterstorm ter verontschuldiging een kopje en mauwde: 'Sorry.'

Winterstorm keek naar Shadowpaw. "Oh... Ik dacht dat ik wel alleen mocht jagen" Zei Shadowpaw. Ze zuchtte een keer diep. Shadowpaw was ook nog maar net een apprentice, maar toch moest ze dit wel weten. "Ik wist niet dat ik jou dat moest melden" Beantwoordde Shadowpaw haar vraag. "Dan weet je het nu wel." Zei ze rustig. "En trouwens" Vervolgde Shadowpaw en sprong naar een plek achter haar. Ze draaide zich om en keek hoe Shadowpaw een muis opgroef. "heb ik al prooi gevangen" Shadowpaw legde de muis voor haar neer en Winterstorm keek er even naar. Ze kreeg een kopje van Shadowpaw en Shadowpaw mauwde een excuses. Ze keek Shadowpaw aan met een rustige blik in haar ogen. Ze was trots op Shadowpaw dat ze een muis had gevangen, maar dat liet ze niet echt blijken. "Ga je mee jagen of niet?" Vroeg ze rustig. Ze was nou eenmaal Shadowpaw gaan zoeken om haar te gaan vragen of ze wilde jagen. Ze ging zitten en krulde haar staart om haar poten terwijl ze op een antwoord van Shadowpaw wachtte.

"Dan weet je het nu wel'', zei Winterstorm rustig, en Shadowpaw boog vol respect haar hoofd, en gaf haar mentor nog een kopje. 'Ik begraaf de muis hier', zei ze. "Ga je mee jagen of niet?", vroeg Winterstorm met haar staart rond haar poten gekruld. 'Ja, Winterstorm', zei ze. Ze wist nou eenmaal dat het geen vraag was maar een bevel en dat ze te luisteren had of ze nu wou of niet. Het bleek niet echt dat Winterstorm trots was ondanks de muis. Maar Shadowpaw wist dat Winterstorm dat misschien diep vanbinnen wel was. Haar ambere ogen schitterden in de zon. 'Ik heb Firepaw nog niet zien trainen', zei Shadowpaw toen ze onderweg waren naar een goede jaagplaats. 'Mag Firepaw niet mee met ons?', vroeg Winterstorm. 'Ik vind het zo jammer voor hem dat hij in het kamp moet wachten en terwijl wij al jagen. Ik weet wel dat Bluestr zijn mentor is, maar toch', voegde ze er vol respect aan toe, en voorzichtheid.

Het water kabbelde voor Icepaw's poten, maar ze hield ze net buiten bereik van de koele vloeistof. Als het zachte zand onder haar pootkussentjes al koud aanvoelde, moest ze zekerweten niet haar poten in het water gaan stoppen. Ze had dat wel eens gedaan, de eerste keer dat ze hier was, en ze was bijna achteruit gesprongen omdat ze zo geschrokken was, het was zo koud dat water toen.. Oke het was nu warmer buiten, dus het water ook wel, maar dat was geen garantie dat het water ook echt warmer was in haar kop. Ze sprong eventjes iets achteruit, klauwen uitgeklapt, toen een vis vlak voor haar langs zwom en met zijn staart omhoog sloeg. Spetters vlogen in het rond, ook in haar gezicht. Ze krulde haar bovenlip eventjes iets, het water was inderdaad nog steeds koud. Ze veegde haar poot verongelijkt langs haar kop om de nattigheid kwijt te raken, als ze iets haatte was het het gevoel van natte vacht. Ze had wel eens gehoord dat Rivierclan katten zwommen, nou zij moest er niet aan denken, echt niet. Naar haar idee zou haar dikke vacht dan nog dagen lang vochtig zijn. Met half dichtgeknepen ogen keek ze de vis na, ooit zou die vis het berouwen... Bedacht ze zich mopperend, maar daarna besefte ze dat ze die vis waarschijnlijk niet meer zo terug zien, en zelfs als ze de vis terug zag, hoe wist ze dan dat de vis die ene vis was? Ze dacht er nog even over na en haalde daarna haar schouders op, achja, die vis kon er ook niks aan doen, haar 'woede' koelde al gelijkmatig aan terwijl de geluiden om haar heen haar kalmeerden. Vogels zongen hun liederen, gras wuifde ruisend in de wind, bladeren ritselden en fluisterden en het water kabbelde rustig door. Maar ze kon ook nooit lang boos blijven, had ze ook nooit gekund ook. Ze keek iets om en zag Shadowpaw en Winterstorm weglopen. Even opende ze haar bek om nog iets van een afscheid ofzo te zeggen maar voordat ze dat kon doen waren ze al door de struiken verdwenen. Ze hield haar kop eventjes scheef, nou ja zeg.. Maar ze wou niet onbeleefd zijn, zelfs als ze het gevoel had dat ze over het hoofd was gezien. Ze draaide zich daarom ook om en verdween in tegengestelde richting in de struiken, de bladeren streken geruststellend langs haar vacht, haar nekharen die ietsjes overeind stonden gingen nu ook weer liggen, ze ontspande zich weer. Ze was ietsjes geërgerd dat ze zo snel gespannen raken, dat kon toch niet als ze een goede warrior wou worden? Ze schouderde de varens opzij en liep een klein wildpaadje op tussen de bomen door.

[Leaving btw xD]

Ze knikte een laatste begroeting naar Dewstream en Icepaw. Daarna liep ze rustig achter Shadowpaw aan en ging naast haar lopen. Ze liepen een tijdje zonder iets te zeggen tot Shadowpaw begon met spreken. "Ik heb Firepaw nog niet zien trainen" Begon Shadowpaw. Winterstorm wist dat ze gelijk had. "Mag Firepaw niet mee met ons?" Vroeg Shadowpaw erachteraan. "Ik vind het zo jammer voor hem dat hij in het kamp moet wachten en terwijl wij al jagen. Ik weet wel dat Bluestr zijn mentor is, maar toch" Voegde Shadowpaw eraan toe. "Ik bepaal zijn training niet, dus ik bepaal ook niet wanneer hij gaat jagen." Antwoordde ze. Ze wist wel dat Shadowpaw graag een keer samen met Firepaw wilde gaan trainen, maar Bluestar was nou eenmaal Firepaw's mentor en Winterstorm was Shadowpaw's mentor. Bluestar moest bepalen wanneer Firepaw ging trainen of niet. Winterstorm schudde de gedachte van zich af en snoof in de lucht. De geur van muis kwam in haar neus en ze ging in een sluiphouding. Ze sloop naar de plek waar de geur vandaan kwam en zag niet veel later de muis verschijnen. Ze sloop dichterbij en sprong. Ze pakte de muis en beet het diertje snel dood. Ze legde het neer en deed er wat zand overheen. Daarna liep ze weer terug naar Shadowpaw.

"Ik bepaal zijn training niet, dus ik bepaal ook niet wanneer hij gaat jagen'', zei Winterstorm. Toen dook Winterstorm in de sluiphouding, en beroofde een muis van het leven. Vlak bij Winterstorm zag Shadowpaw een rat. Ze sloop tot ze twee konijnelengtes van het diertje af was. Ze besloot haar sprongen is te trainen. Ze sprong op het dier en beet het zijn nek door. Trots keek ze naar haar werk. Ze begroef het vlak naast Winterstorms prooi. Ze dacht aan Firepaw, en kon zich daarom niet concentreren. Daardoor miste ze ook een vogel die in een boom zat, en sprong ze net te laat op een muis, waardoor de muis nog net kon ontsnappen. Ze keek boos. En ze scheldde vanbinnen op zichzelf. Wat voor een poesiepoes gedrag was dit nu weer? Ze besloot het onderwerp Firepaw te vergeten, en richtte haar aandacht weer volledig op het jagen.

Rustig ging ze zitten en luisterde naar de geluiden om haar heen. Het bos zat vol van geluiden. Als ze zichzelf wilde concentreren of rust wilde creëren in zichzelf dan luisterde ze altijd naar de geluiden van het bos en de geuren die ze rook. De heerlijke geuren verwelkomden haar altijd en ze voelde zich meteen weer gerustgesteld. Ze had eigenlijk niet echt meer op Shadowpaw gelet, maar ze zag de apprentice nog net de rat vangen en het diertje begraven. Shadowpaw probeerde nog een paar keer een prooi te vangen, maar het lukte haar niet. Winterstorm stond rustig op en keek naar haar apprentice. Er was vast iets aan de hand, want normaal zou Shadowpaw nooit zo veel prooi laten gaan. Ze wilde net iets gaan zeggen, maar ze hoorde geritsel achter haar en ze draaide zich om en zag een eekhoorn. Jammer genoeg had de eekhoorn haar al gezien en was hij alweer weg voor ze iets kon doen. Ze draaide zich met een zucht om en keek weer naar Shadowpaw. Ze wist dat iets haar dwars zat en Shadowpaw hoefde het ook niet per se aan haar te vertellen, maar als Shadowpaw het aan iemand kwijt wilde dan kon ze het altijd vertellen. “Wat is er?” Vroeg ze aan Shadowpaw en keek haar in haar ogen aan. “Ik weet dat je iets dwars zit, maar als je het me niet wilt vertellen hoeft dat ook niet.” Zei ze er rustig achteraan.

“Wat is er?”, vroeg haar mentor toen aan haar. “Ik weet dat je iets dwars zit, maar als je het me niet wilt vertellen hoeft dat ook niet'', zei poes toen. Shadowpaw wou zich omdraaien, maar haar mentor straalde zo'n rustige en vertrouwde blik uit, dat Shadowpaw automatisch begon te vertellen. 'Het gaat om Firepaw. Ik mis hem. We praten heel erg weinig en de Clan heeft ons een beetje uit elkaar gehaald', stortte Shadowpaw haar hart uit. 'Het klinkt stom hè?', zuchtte Shadowpaw. 'Ik wou dat ik is een minuut niet aan hem hoefde te denken, dan ging de training beter', zei Shadowpaw. 'En ik denk ook veel aan Graypaw.' Shadowpaw kon zichzelf wel voor haar kop slaan. Waarom floepte dit er nu weer uit? Shadowpaw probeerde de blik van haar mentor te ontwijken. Ze zag een rat, sloop er op af en doodde het gauw met een klauw. 'Vergeet dat laatste wat ik zei maar', grijnsde Shadowpaw door de geslaagde vangst.

Winterstorm bleef rustig naar Shadowpaw kijken toen die begon te vertellen. "Het gaat om Firepaw. Ik mis hem. We praten heel erg weinig en de Clan heeft ons een beetje uit elkaar gehaald" Vertelde Shadowpaw. "Het klinkt stom hè?" Zuchtte Shadowpaw. "Het is helemaal niet stom." Antwoordde ze. "Ik wou dat ik is een minuut niet aan hem hoefde te denken, dan ging de training beter" Ging Shadowpaw verder. "En ik denk ook veel aan Graypaw." Zei Shadowpaw er nog bij. Winterstorm keek geamuseerd naar Shadowpaw die wegkeek en een rat ving. "Vergeet dat laatste wat ik zei maar" Zei Shadowpaw na haar vangst. "Ik begrijp wel een beetje waarom je je zo voelt." Begon ze rustig. "Het komt vast allemaal wel weer goed." Winterstorm rook in de lucht en de geur van eekhoorn kwam haar neus binnen. Ze draaide zich voorzichtig om en sloop naar de eekhoorn toe. Ze sprong en had de eekhoorn vast tegen de grond. Ze maakte het snel dood en deed er daarna wat zand over. Ze liep terug naar Shadowpaw. Ze ging rustig zitten en krulde haar staart om haar poten en keek naar de lucht. Ze waren al een tijd aan het jagen geweest. Misschien konden ze beter terug gaan naar het kamp. "Zullen we terug gaan naar het kamp of wil je nog blijven jagen?" Vroeg ze aan Shadowpaw.

''Ik begrijp wel een beetje waarom je je zo voelt'', zei haar mentor rustig en Shadowpaw begon automatisch te knikken. ''Het komt vast allemaal wel weer goed'', zei Winterstorm en daar dacht Shadowpaw even over naar. Sommige wonden waren anders nog steeds niet gehecht. Shadowpaw snoof en rook de geur van eekhoorn maar ze zag dat haar mentor het eerder had opgemerkt. De eekhoorn was al dood voor die een piep kon geven en Shadowpaw keek bewonderend naar haar mentor op. Winterstorm liep terug naar haar en Shadowpaw zag dat ze ging zitten met haar staart voor haar poten gekruld, zoals bijna alle katten deden. ''Zullen we teruggaan naar het kamp of wil je nog blijven jagen?'', vroeg Winterstorm. Shadowpaw dacht na. Ze wou het liefst terug naar Graypaw. 'Laten we maar teruggaan. Mijn vangsten gaan toch niet goed en tenslotte zie ik mijn vrienden ook weer', zei Shadowpaw op een neutrale toon om niet te laten merken dat het haar om Graypaw ging. Graypaw, Graypaw, Graypaw...

"Laten we maar teruggaan. Mijn vangsten gaan toch niet goed en tenslotte zie ik mijn vrienden ook weer" Antwoordde Shadowpaw. "Oke, laten we dan onze prooi gaan verzamelen en het terug naar het kamp brengen." Zei Winterstorm en rende weg om haar prooi te gaan verzamelen. Niet veel later kwam ze terug met de prooi die ze had gevangen en legde het neer. "Breng jij wat van je prooi naar de elders? Dan kun je daarna iets voor jezelf nemen." Zei ze en pakte haar prooi weer op en liep naar het kamp. Eenmaal bij het kamp aangekomen legde ze de prooi op de stapel en pakte voor haarzelf een muis. Ze liep ermee naar de warriors den en ging hem daar opeten. Het was altijd fijn om na het jagen even te kunnen rusten. Nadat ze haar muis op had deed ze haar ogen even dicht en liet de zon haar vacht verwarmen.

''Oké, laten we dan onze prooi gaan verzamelen en het terug naar het kamp brengen'', zei Winterstorm. Shadowpaw knikte en volgde haar mentor. Die had alle prooi al in haar bek en neergelegd. Ze liepen met al het prooi in hun bek naar het kamp. ''Breng jij wat van je prooi naar de elders? Dan kun je daarna iets voor jezelf nemen'', beval Winterstorm en Shadowpaw knikte. 'Ja, Winterstorm.' Ze bracht enkele prooi naar de elders, maakte nog een praatje en pakte toen voor zichzelf iets. Een muis. Ze had niet zoveel honger. Ze ging naar de Apprentice's Den en begon te eten. Nadat ze het op had wachtte ze rustig of er nog enkele Clanleden bij haar kwamen liggen. Ze hoopte erop dat Graypaw als eerste kwam.