Please jump up {{ +LINEPAW }}

Ze spande haar spieren wat aan van de stress. De laatste dagen voelde ze haar niet compleet. Alsof het doodde nestje een deel van haar had afgenomen. Zuchtend hees ze haarzelf recht en stak haar neus door de Nursery uitgang om wat frisse lucht op te snuiven. De dag was nog vroeg, dus er kon nog véél gebeuren. Slechte dingen, goede dingen, je weet het nooit! Een poos later waagde ze ook de rest van haar lichaam buiten de den te zetten. Een frisse windvlaag streelde zachtjes haar zilveren pels. Het was lang geleden dat ze nog buiten de Nursery was gegaan. Ongeveer 5 manen, of meer. Op het eerste zicht was het voor haar nogal vreemd. Er waren zo veel dingen gebeurd in de tijd die voorbij was gevlogen. Nieuwe deputy, die ze nog niet eens had kunnen prijzen. Kittens, apprentice's, nieuwe warrior's. Een klein wolkje verliet haar mond toen ze weer opkeek om de zon te bestuderen. Het warme weer zat er zo goed als helemaal o Dat kon ze voelen, en nu ook zien. Net toen ze van plan was terug te keren en het zo laten zoals het nu was, ving ze een bekende geur op. Een oude, maar toch zeer bekende geur. Nieuwsgierig wende ze haar smalle hoofd opzij en keek de kastanje bruine apprentice aan. b]`He-heey?´[/b] Mauwde ze rustig. Het was lang geleden dat ze nog met een apprentice sprak. Alles voelde vreemd en buitenaards aan. Alsof ze een hele tijd uit de wereld was geknipt. Ook al was dat niet zo..

{{ + LINEPAW }}

Stil lag Linepaw opgerold tegen een boom aan, haar zus was gelukkig weg en dus had ze de kans om te bekomen van al het getreiter. Pas na een tijdje deed ze haar ogen weer open en keek ze even rustig rond, alles was zijn gewone gangetje aan het gaan. Warriors kwamen het kamp in, vertrokken weer, praatten wat met elkaar of trainden hun apprentice, de elders lagen lekker in de zon te genieten van de warmte, apprentices speelden wat met elkaar, kittens stoeiden tot ze doodop waren en sommige Queens lagen lekker buiten naar hen te kijken. Een zachte zucht ontsnapte uit haar lichaam. Soms wenste ze dat ze nog kitten was, maar dat was ze niet, ze moest leren nu en ze beleefde de ergste tijd die ze ooit had gekend. Plots viel haar oog op een queen die ze eigenlijk haast nooit had gezien, maar toch op de een of andere manier erg vertrouwd was. Waarom wist ze niet en ze zou zich er nu ook niet druk om maken, maar een ding wist ze wel, deze Queen was al lang niet meer buiten geweest. Plots voelde ze haar maag knorren en besloot dus maar naar de prooistapel naast de nursery te lopen. Ze pikte er een eekhoorntje uit en begon er op te kauwen, toen ze klaar was met eten gooide ze keurig wat zand over de botjes en liep toen wat rond. Toen ze langs de nursery ingang kwam, klonk plots een stem, `He-heey?´ Verbaasd keek ze opzij, 'Eehm, hallo' zei ze rustig en keek naar de poes, het was de poes die ze net zo interessant had gevonden, alleen snapte ze nu niet dat de poes stotterde of toch licht. Ook de vragende toon begreep ze niet, zo eng was ze toch niet? 'Ik ben Linepaw en u?' Een lichte glimlach verscheen op haar gezicht en rustig keek ze de poes aan. Wachtend op een antwoord.

Het was nog steeds de frisheid die haar bleef verbazen. Het leek of ze geen lid meer was van deze Clan, dat ze alles gemist had, en dat ze niet meer bestond voor sommigen. Niemand kende haar, behalve sommige Queens en misschien Hollystar. De Clanleader moest nou eenmaal elke kat bij de naam kenne, of 'ie dat nou leuk vond of niet. Lichtelijk aangebrand van al het gene dat ze niet meer kon, mocht en wist wou ze terug sprinten naar de Nursery. Maar ze was nou eenmaal een gesprek aangegaan met de kastanje bruine poes. Licht verbaasd hoe ze noemde vouwde Mistypelt haar zilveren oren naar achteren. Waren er meerdere Linekit's, of Linepaw's? Anders .. Anders moest dat haar kitten zijn..

Nog steeds te geschrokken om maar een iets te reppen duwde ze haar neusje onder haar staart. Waarschijnlijk zou Linepaw dit zeer vreemd vinden, maar voor Mistypelt was dit een manier om weg te vluchten van al het gene dat ze haatte. Bang tilde ze haar hoofd weer op en keek met haar blauwe ogen losjes naar de kattin. 'Mistypelt.. Aa-aangenaam.' Mauwde ze snel met een lichte hapering te horen. 'Sorry, ik ben een lange t-tijd in de Nursery moeten blijven..' Ze probeerde de blik van de poes te vermijden, maar dat lukte gewoon niet. Als zij echt haar dochter was, moest ze Applekit kenne, of niet dan?

Wrong acc ._.

Een tijd bleef het stil en de poes duwde haar neusje onder haar staart, zwijgend. Even knipperde Linepaw met haar ogen, oké dan. Deze poes was niet geheel normaal. Na een tijdje tilde ze bang haar kopje weer op en keek met haar blauwe ogen Linepaw losjes aan, 'Mistypelt.. Aa-aangenaam.' Mauwde ze snel met een lichte hapering te horen. Waarom stotterde ze nou zo? 'Sorry, ik ben een lange t-tijd in de Nursery moeten blijven..' De poes, genaamd Mistypelt, bleef haar aankijken en snel wende de apprentice haar blik af. Het was wat ongemakkelijk om zo aangestaard te worden, maar goed, deze poes had dan ook in geen tijden meer een apprentice gezien. 'Ow oké' zei ze toen maar, niet goed wetend wat ze nu nog moest zeggen. Even liet ze haar blik door het kamp glijden, ze wou aan de ene kant bij Misty blijven omdat ze iets vertrouwds had, maar aan de andere kant trainde ze nu liever met Hollystar. 'Eehm hebt u misschien honger? Dan haal ik wat van de prooistapel.' Het was een lichte uitvlucht om even van dat gevoel dat iemand je aanstaarde af te zijn, maar dat zou zij vast niet door hebben. De smoesen die ze nu gebruikten waren vast veel subtieler dan die van toen misty nog als warrior buiten kwam, als ze die zich nog zou herinneren.

Flut D=