{{ Clean their bedding || Oakkit

"Ik wil dat jij even de nesten van de Queens gaat verschonen," had een warrior haar de opdracht gegeven. Ze was toch wel een apprentice, en die taak hoorde daar bij. Het schoon maken van de nesten van de Queens, en Elders, Apprentices en Warriors konden het zelf wel. Met een hele klomp schone mos kwam ze de Nursery binnen. De Nursery was zo goed als leeg en Brightpaw begon rustig het vieze mos weg te halen. En ondertussen neuriede ze een zacht deuntje. "Twinkle, twinkle, Little Star..." Zo ging ze even door. Ze pakte het derde stuk vieze mos waar een Queen met haar kitten normaal lag en plaatste een nieuw stuk schoon mos. Zo plaatste ze nog wat schone mos, en voor het geval dat een reserve klomp mos voor mocht er een nieuwe Queen bij komen, of zou een kitten schoon mos onder kotsen ofzo. Wie wist, en dan was het toch wel fijn als er schone mos was. Ze zwiepte even met haar staart en stampte het schone mos even plat zo dat het lekker zou liggen voor de Queens en Kits, ze glimlachte even. Zou ik ook ooit mijn eigen kits krijgen?

<sub>Oakkit had vanmorgen al vroeg de benen genomen. Hij was zo als gewoonlijk weer alleen wakker geworden. Het gemis van ouders, het gemis van siblings. Soms werd het hem te veel, maar op de meeste momenten hielt hij zich groot en dapper. Alsof hij tegen alles op kon! Toch voelde hij zich momenteel nogal alleen. Overal zag hij apprentices met hun mentoren, of kittens bij hun ouders. En dan bedacht hij zich weer dat hij geen ouders, geen siblings en geen mentor had. Alhoewel, die mentor kwam binnenkort. Hij was immers bijna zes manen oud en dan zou hij zijn eigen mentor krijgen!
Tot die tijd moest hij zichzelf maar zien te vermaken. Oakkit zuchtte zachtjes en stond op. Hij schudde zijn korte, tabby vacht uit en draaide zich om. Hij had wel weer genoeg tijd binnen het kamp verspilt. In de nursery zou het nu vast en zeker lekker rustig zijn, misschien kon 'ie nog een tukkie doen. Er was toch niemand die op hem lette.

Oakkit had niet verwacht om de geur van een andere kat te ruiken in de Nursery, well, de geur van een niet Queen of kitten. Het was de geur van een apprentice en als hij het nog goed wist was het Brightpaw. Hij had haar wel eens gezien en had verhalen gehoord over wat er met d'r was gebeurd.
Toen hij zijn kop naar binnen stak, zag hij inderdaad de oudere apprentice staan. "Hey," miauwde hij kalmpjes, terwijl hij met gebogen kop naar haar toe liep. "Jij bent Brightpaw, toch? Hoe is het om apprentice te zijn?" Iets van zijn natuurlijke nieuwsgierigheid begon terug te komen in zijn stem, hij was al lang blij dat 'ie iemand had om mee te kletsen.</sub>

Rustig neuriede ze veder met haar liedje. Zachte heesje geluidjes op een mooi ritme. Ze schraapte het laatste beetje vieze mos uit de Nursery en liep toen naar binnen terwijl ze voldaan om zich heen keek. De Nursery zag er nu mooi en fris uit. Zal ik hier ooit eens mogen liggen? Een warm gevoel ging door haar lichaam heen. Wou ze wel een Warrior worden? Ze was niet van het vechten en doden. Ze wou haar clan dienen op een andere manier. Ze schudde de gedachten uit haar hoofd en kitten herinneringen drongen naar binnen. Hoe ze iedereen wijs had gemaakt dat zíjn de beste jager van het bos ging worden. Hoe zei de sterkste warrior zou worden en haar clan zou verdedigen. Dat allemaal als kitten. Maar bij haar apprentice ceremonie ging alles de mist in. Alles ging fout. Ze zuchtte, maar ze keek op toen ze een stem hoorde. "Hey," miauwde een kalme stem. Ze keek op naar een kitten van de leeftijd van een beginnende apprentice. "Jij bent Brightpaw, toch? Hoe is het om apprentice te zijn?" Vroeg het katertje toen. Brightpaw glimlachte warm naar de kitten. "Ik ben Brightpaw ja," miauwde ze. Vreselijk, het is vreselijk om een apprentice te zijn, dacht ze. Maar ze kon het moed van een onschuldige kitten niet de kop uit stampen. "Het is spannend, en veel werk, maar t is t zeker waard, en heel leuk! Een grote uitdaging," miauwde ze oprecht. T was zeker spannend en een uitdaging. Maar door dat alles werd je wel een warrior.