And my heart is a hollow plain

I was looking for a breath of life, a little touch of heavenly light

Terwijl de keek hoe Cinderpaw in de richting van de leerlingen den liep voelde Honeypaw een steek van verdriet. Ook al lag hij minder dan een meter van haar vandaan uiteindelijk, het voelde als een kilometer. Zuchtend ging ze zitten naast de prooi stapel, ze miste hem nu al .. dat was toch niet normaal? Terwijl ze haar blik op de inmiddels met sterren bezaaide hemel richtte leek het alsof twee specifieke sterren het hardst flonkerde. 'Oh Dreamheart, Crookedstar ..' Miauwde ze naar de sterren 'Ik wou dat ik jullie om raad kon vragen' Langzaam kwam de lapjes poes omhoog en liep met haar poten die aanvoelde als lood in de richting van de leerlingen den. Ze wilde niet gaan slapen, ze wilde bij Cinderpaw zijn! Het was zo gezellig samen met hem, en het liet haar al haar zorgen en pijn vergeten.. iedere dag hoorde zo te zijn. Ze zakte neer in haar nest maar kon zichzelf er niet van weerhouden om te loeren naar de kater die zeven katten van haar vandaan lag. Honeypaw staarde een hele tijd in zijn richting, hopend dat de tijd stil zou gaan staan als ze samen met hem was.

Die nacht had Honeypaw vreselijk geslapen, de slaap die ze kreeg bevatte de gebruikelijke de nachtmerries die ze had alleen een beetje aangepast. Ze hoorde telkens een bekende kreet in het donker roepen, smeken dat ze hem moest redden. Maar wanneer ze bij hem was en zijn gezicht kon zien lag er alleen maar een plas bloed op de plaats waar hij eerst had gestaan. Als resultaat van de vreselijke dromen was ze vroeg opgestaan, zo vroeg dat ze alle dauwdruppels nog kon zien. De ochtend was vrij koel, vannacht had het geregend tot ieders verbazing. Het was geen kleintje geweest dus de rivier stond iets hoger, wat betekende; Overvloed aan ruimte om te vissen! 'En te zwemmen' dacht Honeypaw terwijl ze bij de kamp uitgang zat, starend naar het territorium. Ze was op jacht geweest, hopend dat ze haar gedachten kon verzetten maar de nachtmerrie zat er flink in gehakt, misschien moest ze maar eens naar Stormstar, vragen of hij er iets tegen kon doen. Vanuit haar ooghoek zag ze een bolletje wit aankomen, ze herkende de geur en de vacht kleur meteen als Drizzlepaw. Ze draaide haar kop naar hem om maar merkte een bekende gestalte op bij de leerlingen den. 'Ga je mee jagen, Honeypaw?' Vroeg Drizzelpaw. Honeypaw had alleen maar oog voor de kater die ze herkende als Cinderpaw. Haar hart sloeg een paar slagen over en het voelde alsof ze op wolken liep, toen ze bij hem aankwam was ze verbaasd en een beetje uit het veld geslagen dat ze nu voor hem stond met een vrolijke, uitbundige lach van oor tot oor. Hoe kwam ze hier ook weer? "Goedemorgen .. Cinderpaw" Zei ze vrolijk, Drizzelpaw al vergeten. "Goed geslapen?" Kwekte ze er vrolijk achterna. Het was grappig hoe vanzelfsprekend alles leek te verlopen, alsof het zo hoorde sinds ze opstond.

To get a dream of life again, a little vision of the start and the end

+ Cinderpaw

"Nee, Honeypaw, NEEE!" riep hij duidelijk in paniek. Zijn oudere broer had gehoord dat ze samen waren en dreigde haar te vermoorden, net zoals zijn ouders. "Nee, alsjeblieft broer, alsjeblieft.." zei hij met tranen in zijn ogen. Honeypaw was waar hij voor leefde vanaf nu, het kon niet dat ze ook in Starclan kwam, dan zou hij er meteen achteraan gaan. Nee, dat kon niet, het kon gewoon niet.. Ze leek duidelijk erg bang, haar staartje was diep tussen haar poten verstopt. Het mocht niet zo eindigen, nee het mocht niet zo eindigen.. Hij besloot zijn vriendin te helpen, en rende moedig op zijn broer af. Hij verwondde zijn oog, met één krachtige slag, net zoals hij altijd viste. Daarna was zijn andere oog aan de beurt. "Ik zie niks meer," brulde zijn broer. Daarna siste hij naar Honeypaw dat ze mee moest komen, wat ze ook direct deed. Ze renden weg, richting de vrijheid.

Geschokt deed Cinderpaw zijn ogen open. Het was al een tijdje ochtend, zag hij. Het was een slapeloze nacht geweest, hij had zo liggen denken over die middag met Honeypaw. Het was zo betoverend geweest met haar, en hij wilde haar dus ook echt niet kwijt. Hij dacht over hoe het goed af zou lopen, maar bleef realistisch en dacht ook na over hoe het zou gaan als zij niet dezelfde gevoelens voor hem had. Het zou verschrikkelijk zijn als dat laatste werkelijkheid wordt, hij zou niet meer willen leven. Honeypaw was waar hij voor leefde, dat mocht vast staan. Hij stond toen voorzichtig op, nog altijd diep in gedachten verzonken. Hij rekte zich uit en liet een geeuw ontsnappen. Daarna voelde hij een vacht nogal dichtbij. "Kijk uit je doppen," werd er naar hem geschreeuwd. Hij was vast tegen iemand opgebotst. Ach ja, dat maakte hem niet meer uit, niet meer sinds hij Honeypaw had ontmoet. Niets deed er meer toe, alleen zij. Ineens rook hij een geur die hem maar al te goed kende; HONEYPAW. Ze leek hem ook te hebben geroken, al zag hij haar staan bij een andere kater. Nou ja, ze had nu alleen nog maar oog voor hem, tenminste zo leek het. Hij keek haar vrolijk aan. En ook Honeypaw had een glimlach van oor tot oor, zag hij lachend. "Goedemorgen.. Cinderpaw," zei ze vrolijk. "Goed geslapen?" kwekte ze er nogal vrolijk achteraan. Hij grinnikte, echt een Honeypaw actie. Hij knikte, hij zou niet vertellen over zijn dromen. "Goedemorgen Honeypaw, hoe heb jij geslapen?" vroeg hij vrolijk. Hij moest het vragen, en hij vertrouwde haar, dus waarom niet. Hij groette alleen haar, de rest van de leerlingen boeiden hem niet zo. Die waren alleen maar met zichzelf bezig.

Lianne, ik ben zo weg, en kom morgenavond pas terug, aangezien ik moet helpen bij de vakantiespelen in mijn dorp, hetzelfde geld voor donderdag (dan ben ik waarschijnlijk helemaal niet online of heel eventjes) en vrijdag. I'm sorry :C

I was looking for a breath of life, a little touch of heavenly light

Honeypaw was meer dan gewoon blij om Cinderpaw uitgerekend deze ochtend tegen het lijf te zijn gelopen, iets hier klopte niet en moest wel zo bedoeld zijn. Ze hoorde Drizzlepaw een beetje beledigd iets mompelen tegen een Clangenoot en naar buiten lopen, maar de jonge poes hoorde het niet eens meer. 'Goedemorgen Honeypaw, hoe heb jij geslapen?' Ze zuchtte en keek heel serieus "Niet goed" Antwoordde ze eerlijk "Maar dat doet er nu niet toen, we hebben een hele mooie dag voor ons geloof ik!" Voegde ze er opgewekt aan toe nu even niet in staat dit mooie moment te doorprikken. Ze keek om zich heen en trippelde toen in de richting van de prooi stapel die nagenoeg leeg was, er was een dikke vreetpartij geweest gisteren leek het wel. Honeypaw pakte er twee, kleine muisjes uit en droeg die naar Cinderpaw. "Hier" Ze legde de grootste voor hem neer "Ontbijt!" en de kleinste voor zichzelf. Haar maag rommelde maar toen zag ze Cinderfall gluren naar de twee die blijkbaar ook net wakker geworden was. Met een schok dacht de poes terug aan Applepaw en aan de Warrior Code; ' Elders en kits eten eerst daarna pas de warriors en apprentices. Behalve als ze toestemming hebben mogen apprentices niet eten tot ze hebben gejaagd om de elders te voeden.' Met andere woorden, ze moesten eerst jagen voor de Elders voor ze mochten gaan eten. "Ehm, Cinderpaw,.. laten we gaan jagen voor de Elders" Miauwde ze luid en ze schoof de muizen achter zich met een schaapachtige grijns. Ze duwde toen haar neus tegen de zijne aan en miauwde onhandig "Voordat ik het vergeet, .. goedemorgen, slaapkop" Slaapkop, het was pas heel vroeg maar voor alsnog zou het onbeleefd zijn. Typisch Honeypaw.

To get a dream of life again, a little vision of the start and the end

Hij vond het fijn dat precies haar zag in het kamp. Ze was zo lief en stoer. En ze zou zich echt niet alles laten zeggen en ze was eerlijk. Hij vond haar leuk, dat mocht zeker zijn. Hij keek haar vrolijk aan, het zou een mooie dag worden, zeker als hij weer een dag had met Honeypaw. Hij groette haar, maar ze zuchtte en keek nogal serieus. "Niet goed," antwoordde, eerlijk zoals altijd. Hij vond het fijn dat ze eerlijk was, jammer dat hij dat niet altijd was. "Maar dat doet er nu niet toe, we hebben een mooie dag voor ons geloof ik!" voegde ze er opgewekt aan toe. Ze had dus hetzelfde idee als hij had, en dat idee beviel hem wel. Het was leuk om met haar op te trekken, hij kon alles bij haar kwijt. Ineens zag hij de jonge poes om zich heen kijken. En toen was ze weg. Ze had vast honger en was vast naar de prooistapel gelopen. Ineens was ze weer terug, met twee kleine muisjes in haar bek. "Hier," zei ze en ze legde de grootste voor hem hier. "Ontbijt," voegde ze eraan toe. Hij knikte haar dankbaar toe. Ze was echt lief. Hij zag ineens een kater naar hen gluren, Cinderfall was zijn naam. Die was waarschijnlijk ook net wakker geworden, of ja, zo zag hij er uit tenminste. Hij herinnerde zich dat hij twee dochters had, Applepaw en Mintpaw. Ze leken niet heel veel op elkaar, maar ze waren wel erg close met elkaar. Hij keek nog altijd vrolijk naar Honeypaw, die naast hem lag. Haar gezicht liet hem Cinderfall alweer snel vergeten. "Eh Cinderpaw .. laten we gaan jagen voor de Elders," miauwde Honeypaw luid naar hem. Hij wist eerst niet wat ze bedoelde, aangezien hij niet erg had opgelet. Maar toen hij zich realiseerde wat ze had gezegd, zei hij tegen haar: "Ja, dat lijkt me een goed idee." Hij knikte haar toe en stond vrolijk op. "Voordat ik het vergeet, .. goedemorgen, slaapkop," zei ze daarna. Hij lachte vrolijk, hij kon wel tegen een grapje, en deze was ook nog erg grappig. Het maakte hem niet heel veel uit wat er over hem gezegd werd. Hij kon best veel hebben. Hij keek haar vrolijk aan, met pretlichtjes in zijn ogen. "'Volgens mij heb ik de grootste, wilde, vroege vogel voor me, ik ga haar vangen," zei hij, helemaal dubbel van het lachen. Hij was dan niet bepaald heel grappig, maar het was tenminste een grap. Daarna liep hij naar buiten, waar de zonnestralen hem vrolijk gedag zeiden. Er hingen nog wat dauwdruppels aan de bladeren en de lichtblauwe lucht leek hem vrolijk toe te lachen. Hij wachtte rustig op Honeypaw.

I was looking for a breath of life, a little touch of heavenly light

Honeypaw grinnikte toen hij door had waar ze op doelde. Ze ging hem voor richting de kamp uitgang, Cinderpaw zijn '"'Volgens mij heb ik de grootste, wilde, vroege vogel voor me, ik ga haar vangen,"' negerend. Ze sloeg haar staart een beetje uitdagend omhoog terwijl ze samen naar buiten liepen, klaar voor een gloednieuwe dag vol plezier. Terwijl ze door liepen zat ze te denken aan wat ze vandaag kon doen, ze hadden een volwassene nodig om patrouilles te doen maar ze waren al zeven manen dus in principe al bijna volwassen- aldus Honeypaw. "Ik heb helemaal geen zin om weer die saaie leerling taken te doen" Bekende ze plotseling tegen Cinderpaw, waar anders ze zin in had wist ze niet echt eigen prooi opeten gisteren was redelijk toegestaan sinds ze allemaal prooi voor de oudere al gehaald had. Ze sloeg haar gevlekte staart een beetje bedenkelijk heen en weer, het was weer mooi weer om te gaan zwemmen en dan kon ze gelijk vis halen. Ze had zin om met hem op avontuur te gaan maar er was niets te doen in RiverClan territorium, voor zover ze wist had ze alles al gezien. Ze trippelde langs Cinderpaw heen en liet haar blik op de strak blauwe lucht rusten, vandaag beloofde een mooie dag te worden alsof het zo bedoeld was. Onbewust begon ze weer terug te denken aan de nachtmerrie en gewild of niet, het kwam tussen de vrolijkheid en opluchting dat ze met Cinderpaw was door. Ze zou hem er later wel over vertellen nu was het niet de tijd. "Dus, wat wil jij vandaag gaan doen?" Miauwde Honeypaw opgewekt.

To get a dream of life again, a little vision of the start and the end

We've built this on a solid rock, it feels just like it's heavens touch

Hij zag dat ze hem de weg wees, richting de kampuitgang. Ze negeerde zijn opmerking, waar hij best van baalde. Hij wilde graag leuk gevonden worden. Als het altijd zo zou gaan, had hij er niets aan. Ineens voelde hij zich weer eenzaam. Hij zag dat ze haar staart een beetje uitdagend omhoog had staan. Hij keek haar na. Nog altijd was dat betoverende gevoel er, maar dan nog.. Het was als een droom, of een sprookje, dat kwam nooit uit.. Hij volgde de jonge poes, klaar om iets van de nieuwe dag te maken. Hij miste zijn broertjes, als hij die nog had gehad was hij niet zo eenzaam geweest. Hij voelde zich schuldig tegenover Honeypaw. Waarom deed hij toch telkens zo dom.. Terwijl hij zijn kop telkens naar beneden hield liep hij achter haar aan. Ineens hoorde hij haar stem. "Ik heb helemaal geen zin om weer diei saaie leerling taken te doen," miauwde ze plotseling tegen hem. Hij tilde zijn kopje nieuwsgierig op. Hmm, het was niet bepaald een goed idee, maar ze konden heus wel één keer de code breken, nietwaar? Ze zouden er heus niet dood aan gaan. Ze trippelde langs hem heen. "Dus, wat wil jij vandaag gaan doen?" miauwde Honeypaw opgewekt. Tja, wat wou híj eigenlijk doen.. Hij wou het liefst niets doen, al was hij blij dat hij met Honeypaw was. Ze was zo enorm stoer en eerlijk, ze durfde alles. Hij had een masker dat hij alles kon en durfde, maar zo was hij eigenlijk helemaal niet. Hij was gewoon een superverlegen katertje die helemaal niets durfde. Sinds hij dat gesprek had gehad met Honeypaw over zijn dode ouders worstelde met wie hij nu werkelijk was. Hij was niemand, echt helemaal niemand. Hij had maskers die hij opzette, voor de buitenwereld. Maar vanbinnen was hij gebroken, hij kon dat toneelstukje niet telkens meer opvoeren. Hij was echt gebroken. Ineens herinnerde hij de woorden van Honeypaw. "Ik ga graag met je mee, het maakt mij niet heel veel uit wat we gaan doen, jij mag kiezen," zei hij opgewekt tegen haar. Het was nep, maar hij wist dat Honeypaw het dit keer niet zou merken. Hij had geoefend op zijn maskers, aangezien zij er zo doorheen zou prikken.. Hij keek vrolijk naar haar.
Forever we will stay, like a pyramid.

I was looking for a breath of life, a little touch of heavenly light

Honeypaw draaide zich een beetje om naar hem toen hij antwoord gaf. Even trok ze met haar oren, niet zeker waarom maar ging er niet verder op. 'Ik ga graag met je mee, het maakt mij niet heel veel uit wat we gaan doen, jij mag kiezen' Dat was dus gemakkelijk, dan kon zij kiezen! "Okay! laten we gaan jagen op eekhorens en zo, daar ben ik zo slecht in" Miauwde ze schaamteloos, ogen fonkelde van plezier. Ze sprong op en zette een sprintje in, zich niet bewust van het humeur van Cinderpaw die ongemerkt gedaald was. "Wie het eerst bij het kleine bos is!" Brulde ze achter zich, zo hard rennend als ze maar kon, kauwend door de aarde. Ze wist niet of Cinderpaw volgde maar nam aan van wel. Namaten ze verder door het struikgewas vorderde merkte ze dat haar vacht nat werd van de dauwdruppels die er op bleven haken, het voelde wel fijn .. ze kon het water onder haar poten bijna voelen vanmiddag. Terwijl ze het bos zag opdoemen sprong ze over een kluit varens heen en lachte hard op, nog steeds door rennend. Toen ze het bos bereikte en op een boomstronk sprong draaide ze om, van mening dat hij nog steeds achter haar was. "Há! Gewonnen!" Brulde ze luid, ogen fonkelde van plezier. Er viel een stilte om haar heen die bijna voelbaar was, je kon wat vroege vogels horen fluiten maar daar bleef het bij. Het leek wel of niemand buiten was, maar daarbij was het ook nog vroeg. Honeypaw ging op de stronk zitten en dacht diep na. Het kon toch niet dat Cinderpaw zó ver achter was gebleven .. tenzij hij haar al ingehaald had, toch? Ze keek achter zich maar zag niets, een beetje achterdochig en lichtelijk bezorgd keek ze om zich heen met haar oren gespitst en haar ogen die die de omgeving aan het scannen waren gericht op de struik waar zij doorheen was gekomen. "Cinderpaw?" Miauwde ze luid.

To get a dream of life again, a little vision of the start and the end

Sorry voor de lange wachttijd, Sharon ):
Vanwege school had ik even geen tijd voor Warrior Cats.

Hij zag dat de mooie poes zich een beetje naar hem toe draaide, terwijl hij zijn woorden sprak. Ze leek nogal blij te zijn met zijn antwoord. Hij glimlachte haar vrolijk toe, hij was blij dat ook Honeypaw blij was. "Okay! Laten we gaan jagen op eekhoorns en zo, daar ben ik zo slecht in," miauwde ze zonder enige twijfel of schaamte. Er verscheen een vrolijke fonkeling in haar ogen, wat haar nog mooier maakte dan ze al was. Ze sprong op en trok een sprintje. Ze leek niet in te zien dat hij niet heel erg vrolijk was, maar gewoon een van zijn maskers had opgezet. Hij zette de achtervolging in, maar niet al te snel natuurlijk. "Wie het eerst bij het kleine bosje is!" brulde ze hard. Een wedstrijdje, ja dat kon hij natuurlijk niet verliezen.. Hij zette een tandje bij en was al snel Honeypaw op de hielen. Ze leek te rennen alsof haar leven er vanaf hing. Cinderpaw besloot zijn pas niet nog meer te versnellen, maar haar te laten winnen. Hij had geen zin om helemaal uitgeput te geraken. Ze sprong over een paar varens heen en lachte luid. Hij rende er behendig omheen. Je kon ook teveel moeite doen, dacht hij. Inmiddels was ze aangekomen bij de finish, en weer fonkelden haar ogen van plezier. "Há! Gewonnen!" brulde ze luid. Hij versnelde nog altijd niet, maar liep gewoon rustig door, er zat nu toch geen competitie meer in. Zijn honingkleurige ogen zochten haar mooie babyblauwe ogen. Maar die vond hij nog niet. Inmiddels hoorde hij een luide schreeuw. "Cinderpaw?" Hij versnelde zijn pas dit keer wel en al snel keek hij weer in de babyblauwe ogen van Honeypaw. "Je zocht mij?" zei hij met een charmante glimlach. Hij keek haar vrolijk aan, zijn ogen begonnen wat goudkleurig te glimmen in het licht van de zon. Hij ging rustig tegenover haar zitten, zijn staartje om zijn poten heen geslagen.

Voor mij geld hetzelfde, nogal druk met school, al probeer ik het nu weer te combineren (:

I was looking for a breath of life, a little touch of heavenly light

Honeypaw keek verbaasd op toen haar zwart witte maatje in een slakkengang de struiken uit kwam. 'Je zocht mij?' Miauwde hij. Ze keek hem met haar blauwe ogen boos aan "Psk, je probeerde het niet eens" Alleen halverwege de zin was ze de boosheid al vergeten en fonkelde haar ogen al weer. Toen hij ging zitten voor haar sprong ze van de stronk af en ging in dezelfde houding voor hem zitten met een zure blik op haar gelaat. "Nou nu we hier toch zijn kunnen we best gaan jagen, denk ik tenminste .." Miauwde ze bedenkelijk "Maar serieus .. ben jij eigenlijk al naar een Gathering geweest?" Ze zweeg even en keek verlangend. Ze zou alles er voor geven om eens naar een Gathering te kunnen maar niemand had haar nog meegenomen, misschien als ze het heel lief aan Stormstar vroeg mocht ze mee. "Ik ben nog nooit geweest helaas" Voegde ze er zuchtend aan toe.

To get a dream of life again, a little vision of the start and the end

Belachelijk kort ;u;
Maar ik voel me niet lekker, ik wil hem best later aanpassen maar je mag nu ook gelijk posten

Honeypaw leek nogal verbaasd toen hij nogal langzaam haar richting opgekomen was. En al snel ging haar verbaasde blik over in een wat bozere blik. Haar blauwe ogen leken vuur te spugen. "Psk, je probeerde het niet eens," zei ze boos. Hij keek naar de grond, om zijn schaamte te verbergen. Hij zag dat haar blik alweer was overgegaan naar die betoverende fonkeling in haar mooie babyblauwe ogen. Hij keek haar weer aan en glimlachte. "Nou nu we hier toch zijn kunnen we best gaan jagen, denk ik tenminste.." miauwde ze bedenkelijk terwijl ze voor hem was gaan zitten. Ze had een zure blik op haar gelaat, maar hij probeerde er niet op te letten. Het zou vast zo weer verdwijnen, net als haar boze bui van net. "Maar serieus .. ben jij eigenlijk al naar een Gathering geweest?" Na die zin zweeg de kleine poes. Hij schudde zijn kop. Hij wist eigenlijk helemaal niet wat een Gathering was. Hij dacht aan een patrouille, of was dat nou weer iets anders ? Hij keek haar aan, zijn ogen leken goud door het zonlicht dat door de bladeren heen kwam. Hij zag dat een verlangende blik in haar ogen was verschenen. Misschien konden hij en Honeypaw het vragen aan Stormstar? Stormstar was een wijze en goede leider, vond hij, hij wou dat hij later net zo goed en wijs zou zijn als Stormstar was. "Ik ben nog nooit geweest helaas," voegde ze er zuchtend aan toe. Ze leek het echt heel graag te willen. "Zouden we niet aan Stormstar kunnen vragen of we mee zouden mogen?" vroeg hij aan Honeypaw. Hij keek haar vrolijk aan, al zijn zorgen van die morgen vergeten.

Ook aan de korte kant, I'm sorry Liaan ;c

Onderwerp: Re: And my heart is a hollow plain