Hunting wrong to have some fun. [&FORESTFRUIT]

________________________________________

Lichtelijk geërgerd omdat hij momenteel niet echt veel te doen had, lag Adams maar wat naar het gras te kijken. De kleine dauwdruppeltjes vielen na een angstvallige, lange tocht naar beneden dan uiteindelijk op de grond en spatten uit elkaar. Ondanks dat hij zich niet echt gefascineerd voelde door dit proces, bleef zijn blik er toch even op hangen. Hij had namelijk niet veel anders te doen en verveelde zich dodelijk. Een lichte, boze blik kwam hierdoor in zijn ogen en verspreidde zich langzaam, maar uiteindelijk wist hij zijn blik weer normaal te houden en keek opzij. Hij zou eigenlijk iets moeten doen. Misschien kon hij wel iets leuks bedenken. Pasgeleden nog had hij Hawkfrost ontmoet, een poes die zijn aandacht wel getrokken had. Hij had best wel plezier gehad met haar, vooral in het begin, maar zij was niet sterk genoeg om zijn arrogantie aan te kunnen. Hij had de geïrriteerde blik, de passen die zich bij hem probeerden te verwijderen en de verveelde zuchten heus wel gehoord toen ze merkte dat hij uiteindelijk toch niet zou veranderen. Er was maar één poes die zijn gedrag ooit echt had weten te doorprikken. Zijn ogen sloten zich even bij de gedachte aan hààr, maar hij opende ze algauw weer. Hij had zichzelf gezworen dat hij niet meer aan haar zou denken en vooral niet meer over haar zou treuren, dus wat deed hij hier nog? Plotseling viel hem een idee binnen. De Clans hadden allemaal een grote afkeer van de BloodClan, dat kon hij vast wel gebruiken om een beetje lachwekkende situaties te veroorzaken, zoals katten die alles deden om hun eigen Clan te verdedigen en hem aan zouden proberen te vallen. Hij zou de gezichten al wel willen zien als hun dat niet zou lukken. Bovendien, de poezen waren daar ook niet mis.

Grijnzend was Adams al een beetje verder gelopen, toen hij een geur opving. Hij was nog bezig om een Clan uit te zoeken voor zijn misdaden, maar uiteindelijk zou hij gewoon de eerste beste geur die hij tegenkwam volgen. Ondanks dat het overweldigende ShadowClan gedeelte veel aanlokkelijker in zijn neus drong, merkte hij de vage bloesemgeur van de SkyClan ook wel op. Hij had veel gehoord over de Clans, juist omdat alle BloodClankatten zo blij waren dat ze een inval in de Clans hadden gedaan, maar veel had hij nog nooit gehoord over de SkyClan. Dat trok juist meer en meer zijn aandacht om wel naar de SkyClan te gaan. Grijnzend begonnen zijn poten zich te bewegen naar de grens wat hem weerhield om naar de SkyClan te gaan. Zonder iets te voelen of zonder iets aan te horen komen, liep hij sierlijk langs de bomen af, verder het SkyClan-gedeelte in. Grijnzend liet hij zijn blik rond glijden. Zijn aandacht werd getrokken toen hij dacht dat hij iets zag. Met nog steeds die brede grijns rond zijn lippen, zakte hij in elkaar en begon hij te lopen naar de plek waarvan hij dacht dat hij iets zag. Hij kwam lichtelijk overeind. ‘Wel wel,’ snorde hij, waarna hij zich zichtbaar maakte. ‘Welk geschenk uit de hemel is er nu weer gekomen?’ Zijn vacht glansde in de zon toen hij de poes opmerkte en naar haar toeliep, waarna hij voor haar ging zitten.

________________________________________