A-Are you from B-Bloodclan? [&KEARN+LEONARDO]

Mr.thomas liet nog een miauw zielig miauwtje horen. Het mens opende de deur en de kater spurtte naar buiten. Mr.thomas snoof de frisse ochtendlucht op. Hij begon te rollen door het gras dat nog bedekt was met de ochtenddauw. Opeens hoorde hij de zak met voer rammelen. Mr.Thomas zag de Twoleg naar buiten lopen met zijn dagelijkse etensbak. De vrouw had het bakje nog niet eens neergezet en hij begon al te eten. Binnen een paar happen had de kater zijn bakje leeg gegeten. Mr.thomas likte zijn mond af. ''Mmmm!'' Miauwde hij. Opeens kroop een onbekende geur zijn neus binnen. Zijn instinct riep rennen! Maar zijn nieuwsgierigheid overwon weer. Mr.thomas trippelde naar het hek en sprong er elegant overheen. Opeens zag hij een grijze kater. ''Hoi! Woon jij hier ook?'' Zei hij uitgelaten. De gekleurde kater was namelijk zo dom om te denken dat het en mede-kittypet was.. Mr.thomas ging zitten en keek naar de kater.

_{Een grijze bloodclan kater verliet het kamp. Zijn geel, oranje kleurige ogen staarden voor zich uit. De kater was op jacht, hij liep snel maar niet echt gehaast. De grijze kater zijn gedachten dwaalden weer af naar zijn kittens. Het was altijd leuk om ze met elkaar te zien spelen. Terwijl hij geconcentreerd op aan het letten was naar geuren van prooi stak er een zacht bliesje op. Het waaide door zijn korte, grijze vacht. Dat bracht de heerlijke geur mee van een konijn. Het was nog een jong konijn, dat herkende Kearn ook al. Met de zachte ochtendzon op zijn rug naderde hij dichter en dichter. Hij ging dichter tegen de grond en vertroote en versnelde zijn lenige passen. Toen hij nog maar een vossenlengte bij het konijn vandaan was ging hij zo dicht mogelijk tegen de grond aan. De blaaderen waren nog nat van het ochtenddouw maar zonder daar verder over na te denken sloop Kearn met grote lenige passen verder. Al snel werd zijn uitzicht versperd door hoge grassprieten. De sterke kater baande zich een weg door en door het gras en voelde hoe het hier en daar een druppeltje douw achter liet op zijn grijze vacht. Nu was hij wel heel dicht bij het diertje genaderd. Zonder nog na te denken sprong hij met een sierlijke boog op het konijntje en doodde het snel. Hij keek toe hoe het jonge diertje op de grond lag. Daarna ging hij rustig zitten en staarde naar het hopeloze lijkje op de grond. Met een breede grijns likte hij zijn grijze pootje af. De bloodclankater had zo een honger gekregen en schrokkte zo het konijn in een paar grootte happen volledig op. Voldaan keek hij rond, maar nu rook hij een andere geur, de onmiskenbare, vreeselijke geur van een kittypet. Kearn walgde van deze katten, ze wisten niets van overleven in het wild. Ze wachtten gewoon totdat de Twolegs hun eetensbak volgoten met dat vieze, niet te eten kattenvoer. Tot zijn verbazing rook hij dat de kat op hem af kwam. Opeens zag hij door het gras in een lappjeskat naderen, het was een kater dat was al bekend aan de geur. "Hoi! Woon jij hier ook?" de kater keek hem onbegrijpelijk aan, er waren weinig kittypets die het leg hadden om zomaar tegen een bloodclanpoes te spreken. De grijze kater boorde zijn nagels in de zachtte ondergrond en zijn lange staart ging zachtjes heen en weer. "Ik woon hier daar heb je gelijk in." antwoorde hij. Zijn ogen fonkelden blij en benieuwd naar het antwoord. De kater wachtte op een goed moment om te zeggen wie hij echt was en daarna aan te vallen.

Inspi loos sorry}

Leonardo liep door de Bloodclan met een zachte loop. Hij zag een grijze kater weg lopen, Leonardo sloop erachter aan om te weten wat hij vanplan was. Leonardo was op zijn hoedde want dezen kat kon best gevaarlijk zijn. Hij trippelde er achter aan en rook de geur van de kat, Leonardo was goed in zig zelf verbergen. Hij hield zig klein en zag hoe de kater in een keer het konijn dode. Het ochtentdauw was nat een goed luister baar als je wilde weten waar iemand was dat wist Leonardo nog van zijn eigen training. Hij sloop dichter naar de kat toe die van plan was om wat te vermoorden. Hij zag dat de kater weer een konijn doode, maar wel zonder genaden. Leonardo had zig verstopt in de bossjes en zag een lapjes kat, die gaat eraan!! dacht hij. De lapjes kat zij tegen de grijzen kater "Hoi! Woon jij hier ook?" De staart van de Bloodclanner ging heen en weer."Ik woon hier daar heb je gelijk in." antwoorde de Bloodclanner. Zijn ogen fonkelden blij en benieuwd naar het antwoord. De kater wachtte op een goed moment om te zeggen wie hij echt was en daarna aan te vallen, dat zag Leonardo al hij bleef kijken "als het echt menes word dan kom ik" zij hij zacht.