Friend or what?

Een donkere schim rende langs de bomen. Ze was nogal klein maar snel was ze. Ze was al vroeg opgestaan wand ze moest bij een of andere plek zijn. Welke wist ze niet echt goed maar ergens diep van binnen wist ze dat dit de goede weg was. Toen ze bij een boom kwam die omgewaaid was door de storm van gisteren zette ze over op draf. Ze spande haar schouders en sprong op de stam. Ze zakte in elkaar en sloot haar bloedrode ogen en viel in een slaap. Mama? Snatcher? Felyn trippelde naar haar moeder die opging in stof. Nee!! Verder droomde ze niet wand ze werd wakker door een regen druppel die op haar neus terecht kwam. Bha ging het nu ook regenen? Fijn... Ze stond op en liep verder. Na een paar minuten was ze helemaal doorweekt. Ze stopte met lopen en begon te rennen. Ja ze was er bijna! Ze rende en ontblote haar nagels en sprong in een boom en klom helemaal tot bovenin. Ze ging liggen en keek naar beneden. Ze bleef hier zo lang zitten tot de regen was afgelopen. Ze had helemaal geen zin om nog natter te worden door die stomme regen die uit het niets kwam. Boos staarde ze voor zich uit en zag af en toe een blauw oranje flits door de hemel schitteren. Dat was mooi zeg... Telkens wanneer er zo en flits kwam fonkelde haar rode ogen. Opeens schrok ze wakker uit haar dagdroom door een tak die onder haar poten brak. Ze probeerde zich vast te klemmen aan de tak boven haar maar dat lukte net niet. Felyn knalde op haar zij en alles werd zwart voor haar ogen. Het enige wat ze nu moest proberen was in leven blijven maar dat lukte nogal moeilijk. Nee ik wil nog niet dood! Nee! Geschrokken werd Felyn wakker en schudde mat haar kopje. Ben wel goed van mijn dood weggekomen zeg. Ze sprong uit de boom en belande op haar pootjes.

Ze keek in het rond en zag wat vogeltjes uit hun nestje komen. Ja die hadden zeker lekker geschuild bij hun moedertje en ik moest weer in een boom schuilen en ben bijna dood geweest! Er trippelde iets verder dan haar een muisje dat zat te rollen in een plasje water. Honger had ze wel dus sloop ze in die richting. Dit kon nog leuker worden. Even later sprong ze op de muis en doorboorde haar nagels in zijn velletje. Ze pakte het diertje op mat haar bek en slikte het in een keer door. Ja dat beetje vulde het bij maar nog niet helemaal. Toen ze haar bek en haar klauwen aflikte van het bloed hoorde ze een geritsel in de bosjes. Felyn draaide zich om en vroeg 'Wie is daar? Laat je nu zien!' Bang was ze niet maar misschien was dit net als in haar droom. En dat maakte alles nog leuker dan daarvoor.

(Open)

<sub>Met ruime, snel op elkaar volgende passen verliet een grijze, korharige kater het bloodclankamp. De groot gebouwde, slanke kater liep door de bomen en struiken heen op zoek naar iets eetbaars. Een zacht, verfrissend briesje waaide door hij korte vacht heen terwijl hij liep. Dat briesje bracht een onmiskenbare geur van een prooi mee. Kearn ging automatisch een beetje dichter tegen de grond aan. Als hij dichterbij kwam rook hij de geur van konijn. Als hij ongeveer een vossenlengte van het konijn weg was, ging hij nog dichter tegen de grond en vertraagde een beetje. De grijze staart van de kater zwiepte zachtjes heen en weer. Als hij dicht genoeg bij het konijn was, sprong hij met een boogje op het konijn. Snel doodde hij het konijn met zijn witte tanden. De bloodclankater nam het vast aan het nekvel en droeg het mee richting een paar struiken. Daar liet hij het voorzichtig uit zijn bek glijden. Even keek hij het dier aan, dan pas besefte hij hoeveel honger hij weg had. Kearn ging liggen en begon rustig het aan het konijn te eten. Er was geen haast of zo, als de kater wou dan kon hij de hele dag hier blijven. Toen pas rook hij een geur van een andere bloodclankat. Aan de geur herkende de grijze kater niet onmiddellijk wie het was. Snel schrokte hij de laatste happen van het konijn naar binnen en ging rechtop staan. Hij liep een paar passen verder door de struiken en hoorde een stem zeggen: "Wie is daar? Laat je nu zien!" Kearn zette een paar passen naar voor en zei: "Ik ben Kearn en jij bent?"

Inspi loos</sub>

Ze keek nog steeds naar de bosjes maar niks. Wat was dit jammer zeg was haar droom toch een mis verstand of niet? Ze draaide zich om en sprong een paar bosjes in. Waarom? Had ze iets gemist in haar droom of niet? Voor haar neus lag een lagen een paar botten van een dier maar waarom moest zij daar dan bang voor zijn. Ze sloot haar ogen en liep langzaam verder. Centimeter voor centimeter kwam ze vooruit. Ze keek voor zich en rook door haar neus een paar sporen van katten. Een paar uit de Rivierclan, Bloedclan en Rouges maar die waren al oud. Ze stopte met lopen en ging liggen. Man, ze kon net zo goed weer terug naar het parkje gaan en weer verder slapen dan hier alleen half nat en uitgehongerd te blijven zitten. Ze ging liggen en zette haar kop op haar poten en dacht na over wat er alvast morgen kon gebeuren. Ze schrok op uit haar gedachtes door een vreemde geur die haar neus binnen drong. Er was dus blijkbaar toch iets aan de hand! Ze stond op en volgde de geur behoedzaam. Wat nou als dit tot een gevaarlijke situatie liep of als ze wel problemen kreeg. Hoe kon ze dit dan uitleggen aan haar moeder? Die zou echt razend worden! Nieuwschierig liep ze verder en kwam terug op de plek waar ze ent was.

Waarom was ze weer hier uitgekomen? Verschrikt keek ze naar de bosjes waar een grijze kater uit kwam. Ze deinsde achteruit en begon te grommen. De kater antwoorden "Ik ben Kearn en jij bent?" Nu kwam Felyn wat dichterbij en zei zacht 'Mijn naam is Felyn' Deze kater kwam ook uit de bloedclan dus ze konden vrienden worden. Maar ze wist niet echt zeker of hij haar ook mocht. Haar zwart staart zwiepten poeslief heen en weer. Misschien dat de kater nu niet echt voor haar schrikte. Felyn was nogal een kleine klier. Maar haar uiterlijk vond ze zelf het engst....