Arctica's place

Onderwerp: Re: Arctica's place di 25 sep 2012 - 19:18

Hawkfire klom in de boom. Nog voor hij een vossenlengte hoog was, viel hij uit de boom. Hij gaf het niet op, hij probeerde het nog een keer. Arctica merkte op dat hij erg snel klom, vooral voor een onervaren kat. Nog voor ze kon zeggen dat hij langzamer moest klimmen, stortte hij naar beneden. Tot haar schrik kwam hij neer op zijn hoofd. Arctica vroeg zich af of hij zo ook was gevallen toen ze hem bewusteloos onder de boom vond.
Hawkfire mompelde wat. Gelukkig, hij is niet bewusteloos. dacht ze. Wat had gezegd? Arctica wilde naar hem toe komen, hem helpen. Ze probeerde te lopen, maar haar poten wilden geen stap verzetten. Hawkfire nam geen tijd om zich te herstellen. Hij sloop op een stuk gras af, alsof hij een prooi in het oog had. Arctica snoof de lucht op, maar er was geen geur van prooi. Hawkfire beet in het gras. Arctica was met stomheid geslagen. Waar is die kat in vredesnaam meee bezig? dacht ze. 'Ik denk dat ik nog even ga slapen, ik voel me ook niet zo goed. Duizelig, voor als je het wilde weten' zei hij. Gelukkig, hij nam toch rust. 'Oké.' zij ze terug.
Arctica bekeek de slapende kat. Wat een klungel was het eigenlijk. Toen hij hier voor het eerst kwam leek hij op een bedreiging, maar nu ze hem beter kon, leek hij absoluut geen bedreiging te vormen. Hij kon niet eens in een boom klimmen! Stilletjes sloop ze op hem af. Ze snoof zijn geur op. Hij rook naar bloed. Ze likte zijn vacht. Wacht eens even... Wat deed ze nou? Dit deed je toch niet zomaar? Snel stoof ze weg. Waarom had ze dit gedaan? Ze had het niet eens in de gaten gehad. Wat als hij wakker was geworden en het had gemerkt? Het gevoel. Wat het ook was, het zou haar nog in veel problemen kunnen brengen...

Onderwerp: Re: Arctica's place wo 26 sep 2012 - 17:34

Hawkfire werd wakker. Hij had heerlijk geslapen, geen nachtmerries deze keer. Hij Bleef nog even liggen om rustig wakker te worden. Hoe lang had hij eigenlijk geslapen? Hij zocht de zon op en zag dat het al avond was. Hij had al die tijd liggen slapen en niet eens een muis kunnen eten. Hawkfire had daardoor vreselijke honger. Hij snoof de lucht op en rook een muis en al snel zag hij de muis ook. Die zat rustig te knabbelen aan een nootje, niet wetend dat hij dat beter in zijn holletje had kunnen doen. Hawkfire sloop naar de muis, sprong op de muis en beet. Deze keer was het wel een muis. Hongerig at Hawkfire de muis op en ging toen naar de appelboom toe. Toen hij daar was, ging hij tegen de boom liggen en zuchtte diep. Artica zou hem vast een kluns vinden, terrecht ook. Ze had hem nooit zien vechten. Dat was het, er moest eens een vos komen, of misschien een das. Dan kon hij bewijzen dat hij geen kluns was. Gek genoeg rook hij Artica een beetje, maar ze was er niet. Het was een vage geur, maar wel heel dichtbij. Dit was gewoon te dichtbij, alsof het op zijn vacht zat. Maar dat kon toch niet? Wat zou ze allemaal gedaan hebben terwijl hij sliep als een luie das? Misschien kon hij... Nee, hij zou niet meer klimmen, nooit meer. Hij besloot te wachten tot Artica kwam. Hij snoof de lucht op en wachtte. Uiteindelijk ontdekte hij Artica's geur. Hawkfire liep naar de plek waar de geur vandaan kwam. 'Goede avond Artica. Heb ik jou ooit verteld over mijn reis? Ik dacht van niet, maar ik kan me vergist hebben.' zei hij tegen Artica.