Flying Feathers

Onderwerp: Flying Feathers ma 27 aug 2012 - 15:26

_{Innerpaw lag rustig in haar nest. De laatste tijd sliep ze wat minder goed na die nacht merrie. Maar dat betekende niet dat het slecht met haar ging. De droom die ze had gehad had niks met Starclan te maken, het was gewoon een droom geweest. Een enge droom. Ze wou eens met iemand praten over die droom, want die droom zat haar toch wel dwars. Innerpaw blies een zuchtje uit. Haar cyan blauwe ogen keken even rond. Het was vroeg in de ochtend, de zon was nog niet eens op. Al snel vond ze Fallenpaw's slapende lichaam. Ze vond dat ze eens iets met haar moest gaan doen. Maar dat zou ze in de loop van de dag wel vragen. Nu eerst kon ze beter even rond gaan lopen. Nu was nog niemand wakker, dus was het lekker rustig voor haar. Innerpaw hees haar lichaam op en rekte zich voorzichtig uit. Ze liep de den uit, maar merkte op dat ze tegen Fallenpaw aan was gekomen met haar achterpoot. Ze beet op haar lip en verliet daarna nog wat sneller de Apprentices den. Ze keek het kamp rond, iedereen lag te slapen, ze wou niet betrapt worden... Innerpaw haalde even adem en sloop toen zo snel mogelijk het kamp uit. Één maal buiten het kamp bleef ze even staan om op adem te komen. Ze snoof de lucht op en merkte op dat ze alleen was. Gelukkig maar. Ze trippelde rustig door het territorium. Misschien kon ze even gaan jagen op de kraaienplaats gezien dat wel een leuk gebied was om te jagen. En kraaien waren gewoon leuke prooi dieren. Innerpaw trippelde rustig in de richting van de kraaienplaats. Toen ze er aan kwam bleef ze in de bosjes liggen en keek ze naar wat er allemaal rond vloog. Ze sloop langzaam naar voren en zag toen een duif zitten. Ook goed. Dat was ook wel lekker om de maag mee te vullen. Ze grijnsde haar witte tandjes bloot. Op het moment dat ze sprong hoorde ze een stem. De duif vloog weg en veren vlogen om d'r heen. Wie durfde haar te storen. Nijdig keek Innerpaw om, maar haar blik werd al gouw stuk minder nijdig toen ze zag dat het Fallenpaw was. 'Lekker is dat. Nu is mijn duif weg gevlogen,' mopperde ze. 'Maar wacht maar, mijn wraak komt nog wel,' dit keer lag er een uitdagende grijns rond haar lippen.

&Fallenpaw.}

Onderwerp: Re: Flying Feathers do 30 aug 2012 - 18:30

"Mam, pap! Haar ouders begonnen te rennen. Ze slikte eve. En kroop achteruit waardoor ze tegen een oudere kater aan die haar meteen kwaad aankeek maar al meteen afgeleid werd door een andere poes. Ze keek naar de poes, dat was Innerpaw. Met kittens. Ze zag de kater naar haar zus blazen die haar kittens wou beschermen, tot de kater naar haar toe rende en zijn tanden in de nek van haar zusje zette. "Inner!" Gilde ze bang. Ze groop in elkaar toen ze een vacht bij de hare voelde. Ze keek op. Het was Autumnpaw. Snel kroop ze tegen hem aan. "Autumn ik ben bang" zei ze zachtjes. Ze werd niet snel bang maar nu was ze bang. Ze keek naar de kater die geen antwoord gaf en snel met zijn ogen begon te knipperen. "Autumn?" Vroeg ze en keek hem aan. Toen zijn ogen dichtvielen en hij levenloos op de grond zakte. Ze keem naar de kater en krooo tegen zijn lichaam aan. "Nee, Autumn, blijf hier" zei ze en wou haar poot tegen zijn lichaam drukken, maar hij verdween net voordat ze hem aan kon raken.
"nee!" riep ze geschrokken toen ze wakker schrok. Ze ademde snel en keek even om zich heen. Ze stond snel op en begon te lopen. Ze wou naar haar zusje. Kijken hoe het met haar ging. Ze snoof de lucht op. Ze was hier net nog geweest. Ze volgde haar geur naar het kraaiennest. Ze grijnsde even toen ze zag dat haar zusje aan het jagen was. Ze stapte perongeluk op een takje en keek naar de duif die wegvloog. "volgende keer beter, sista" zei ze. Ze keek haar zusje uitdagend aan. "misschien ben je niet zo'n goede jaagster als je dacht"lachte ze en liep uitdagend naar haar zusje. "Zo hoe gaat het met jou?" Vroeg ze.

Onderwerp: Re: Flying Feathers vr 31 aug 2012 - 1:45

_{De duif vloog weg en Innerpaw keek nijdig om. Ze haatte het wanneer de jacht mislukte. En dan werd ze ook nog heel weinig tot niet getraind. Beter kon het niet. En dat was dus sarcastisch. Maar haar nijdige blik veranderde al snel toen ze Fallenpaw op haar af zag lopen. "volgende keer beter, sista" zei Fallenpaw. Innerpaw kneep haar ogen tot spleetjes en siste, niet vijandig natuurlijk. 'Juist, ja, sis,' zei ze sarcastisch. 'Was maar op je hoede, je kent me, my revenge will come,' zei ze waarna ze knipoogde. Innerpaw bleef staan en haar staart maakte een keer een wilde zwiep. Fallenpaw's haren waren iets langer dan de hare geworden, maar Innerpaw had ook al een aardige vacht. Met de tijd zal die ook wel forser worden. Al verwachte ze al dat die van Fallenpaw altijd nog iets forser zou zijn. Arme zij, zou zij nog meer moeite hebben met het verwijderen van klitten, en gezien ze haar zus kende zou ze daar niet blij mee wezen. "misschien ben je niet zo'n goede jaagster als je dacht," zei haar zus. Innerpaw liet een sarcastisch lachje horen. 'Jagen mag misschien jouw passie dan wel wezen, mij verslaan in een gevecht zal je toch nooit,' zei ze terwijl ze tegen haar zus aan bonkte met een snelle sterke sprong. Vechten was inderdaad meer Innerpaw's ding. Ze haalde haar poot langs Fallenpaw's schouder, maar hield haar nagels in. Daarna ging Innerpaw voor Fallenpaw zitten. "Zo hoe gaat het met jou?" Vroeg Fallenpaw. Innerpaw grijnsde. 'Beter dan ooit, sis,' zei ze waarna ze knipoogde. Het ging inderdaad goed met haar. En er brandde iets in haar binnenste waar van ze nog steeds de betekenis niet van kon achterhalen. Ag, dat zal wel komen. 'En hoe zit het met jouw, twin?' Vroeg Innerpaw met een grote grijns op d'r gezicht.}

Onderwerp: Re: Flying Feathers do 1 nov 2012 - 20:03

Fallen grijnsde even toen de duif wegvloog. Mooi, dat was om haar zusje mee te porren, ze hatte het waarneer de jacht niet lukte.Ze stapte sierlijk op haar zusje af, die meteen nijdig omkeek. Ze wist dat degene achter haar de duif had laten schrikken. Maar Inner´s blik veranderde toen ze door had wie er voor haar stond. Haar zusje, ze was gegroeid, en eerlijk, ze zag er goed uit. Beter dan zijzelf. Raar eigenlijk dat ze precies dezelfde kittens waren en dat ze nu zei dat Inner mooier was. Ze zuchtte even en stapte maar verder . Ach ja, schoonheid zou afleiden, op een gegeven moment zouden er een aantal katers achter je aan lopen, dan zou je zelf verlieft worden en dan kon je nergens anders meer aan denken dan aan hem. Dat wou ze niet hebben, ookal kwam Autumn wel steeds vaker door haar kop wandelen. Misschien moest ze maar een met haar zusje overleggen wat ze moest doen en wat het precies was.
Inner siste naar haar. Ze reageerde er niet op. Het was niet vijandelijk en al was het vijandelijk, dan zou ze niet bang wegkruipen. Ze waren even sterk, alleen was Inner beter in haar technieken en Fallen had dan weer de snelheid en lenigheid om te ontwijken. Wat dat betrof paste ze perfect bij elkaar. Zeker hun karakters, elkaar vaak enkel uitdagen als ze elkaar zagen. Maar ze kon ook serieus met haar zusje praten. Iets wat ze dus zeker snel moet doen. Ze hadden elkaar echt een tijd niet meer gesproken. Inner hing om Flame heen en zij zelf hing maar een beetje rond, erg blij te zijn als ze Autumn weer een zag. Helaas was hij vaak ook snel weer weg en sproken ze elkaar daarna ook een tijdje niet.
Fallen schudde haar kop. Ze moest wel de aandacht bij de poes voor haar houden in plaats van bij haar eigen gedachtes. Ze bleef rustig staan, wachtend op iets dat de poes zou gaan zeggen. Ze begon te mopperen over de vogel. Fallen grijnsde breder. Het was leuk haar zusje uit te dagen. Ze luisterde naar haar volgende woorden. Wraak, tuurlijk. "o dear god, I'm so scared right now" zei ze uitdagend. "calm down bro" lachtte ze. Even was het stil, de vogels waren waarschijnlijk samen met de duif opgevlogen, ze hoorde enkel de ademhalingen van haar zusje en haarzelf. "Misschien ben je toch niet zo'n goede jaagster als je dacht" zei ze. 'Jagen mag misschien jouw passie dan wel wezen, mij verslaan in een gevecht zal je toch nooit,' zei haar zusje bijna meteen, waarna ze tegen Fallen aanstootte. Zij zelf draaide zich meteen om en stootte tegen haar zusje aan. Ze voelde de poot van haar Twin. Ze hapte meteen naar de staart maar miste. Gelukkig ging Inner ook meteen zitten en hoefde ze dus niet de poten van Inner te ontwijken.
Ze keek haar zusje aan. "nog wat speciaals gebeurt?" vroeg ze. Ze dacht wel dat er iets was tussen haar en Flame. Maar haar zusje mocht haar dat maar lekker gaan vertellen. Ze zou nog even stil blijven over Autumn. Ze wist niet wat het was. Ze hoorde niet verliefd te zijn volgens haar, dus dacht ze zeker te weten dat dat het niet was. Maar ze voelde zich zo blij en gelukkig als ze bij hem was. Ze schudde haar kop. Ze moest het vergeten, even maar. Richten op Inner.

~sawry, so late

Onderwerp: Re: Flying Feathers vr 16 nov 2012 - 22:54

I N N E R P A W

--Hier zijn Innerpaw en Flamepaw nog géén partners--

"o dear god, I'm so scared right now" zei Fallenpaw uitdagend. Innerpaw versmalde haar ogen en zwiepte een keer met haar staart om aan te tonen dat de uitdaging was aanvaard. "calm down bro" lachte haar zuster. Innerpaw grinnikte. "Ben al rustig, ben al rustig," grinnikte de zwarte poes met ijs blauwe ogen die wanneer ze boos was anderen letterlijk konden bevriezen. Een paar balderen vlogen voor bij en ze merkte op dat er een windje begon te komen. Ah, dus het ging harder waaien. Typisch Leaffall. "Misschien ben je toch niet zo'n goede jaagster als je dacht" sprak Fallenpaw. Innerpaw versmalde haar ogen uitdagend en liet een speelse sis horen. "Pas jij nou maar op dat je niet in een gevecht beland," kaatste ze uitdagend terug. Innerpaw sprong naar voren en knalde tegen Fallenpaw aan die ietsje meer tenger was dan zij. Fallenpaw hapte naar haar poot, maar in de tijd dat Fallenpaw dat had geprobeerd sprong Innerpaw vrijwel meteen naar achteren. Innerpaw was niet de meest tengere poes, maar ze was ook weer niet de breedste. Ze zag er gewoon redelijk normaal uit, enkel had ze iets meer de bouw van een kater dan de gemiddelde poes. Dat maakte Innerpaw weer een uitzonderlijk goede vechter. "Nog wat speciaals gebeurt?" Vroeg Fallenpaw. Innerpaw grijnsde en knipoogde. "Nóg niet," sprak Innerpaw nadrukkelijk op 'nog'. Innerpaw legde haar lange zwarte pluizige staart over haar voorpoten heen en keek Fallenpaw aan. Ze waren allebei veranderd, maar leken nog steeds heel veel op elkaar. Ze werden nog steeds regelmatig door elkaar gehaald. Bijvoorbeeld tijdens patrouilles, wanneer Innerpaw werd gevraagd hoorde ze wel eens de naar Fallenpaw terwijl Falenpaw bijvoorbeeld wel eens weg was, dus dan wist Innerpaw meteen dat zíj werd bedoeld. Dat was grappig. Ook als een warrior met Fallenpaw wou praten maar vervolgens Innerpaw werd genoemd. Dat ging Innerpaw er op af en was het 'ik bedoelde jouw niet, maar háár,' werd er dan gezegd. Dat bleef grappig. "En hoe zit dat met jouw?" Vroeg Innerpaw. Innerpaw keek haar met een grijns aan. "Zullen we wat gaan doen ofzo?" En hier door merkte je meteen als dat Innerpaw meer een doener was dan kletser.

Take the time of your life...
Before you know, it is over...

Onderwerp: Re: Flying Feathers di 11 dec 2012 - 9:39

Inner ging bijna meteen mee in haar spelletje, zo begonnen ze dus altijd. Zodra ze elkaar zagen was het uitdagen en stoeien. Dan stopt dat, zaten ze heel even en gingen ze jagen ofzo. Kwa dat veranderde ze waarschijnlijk nooit. Inner was naast haar zusje ook het beste vriendin. Al zou ze nooit een poes zijn om mee te praten, nou ja die zou ze niet nodig hebben en anders zou ze het nog liever tegen de eerste de beste bloodclankater zeggen dan tegen een poes. Ze schudde even haar kop. Ze moest haar gedachtes bij Innerpaw houden. "Pas jij nou maar op dat je niet in een gevecht beland," zei haar zusje. Fallen grijnsde even. “kom maar op” miauwde ze uitdagend. Inner had meer de bouw van hun vader, dus van een kater, dat betekende dat ze beste klappen kon uitdelen. Maar zij had de bouw van een echte poes, alleen dan nog iets leniger en dunner. Dus de klappen die haar zusje naar haar zou vuren zou ze makkelijk kunnen ontwijken. Inner kwam op haar af springen en tegen haar aan duwde. Uit reactie beet ze meteen naar haar poot maar ze was al weggesprongen. Fallen stapte meteen een stap achteruit, mocht ze nog een aanval doen. Maar Inner stopte. ”maar een aanval? Wat is er met je, kom op zeg. Normaal krijg ik er wel een paar” zei ze luchtig. ”Is er iets speciaals gebeurd? Moet ik iets weten ofzo?” vroeg ze. "Nóg niet," sprak die nachtzwarte poes voor haar. Ze vernauwde haar ogen even en grijnste. ”Wat gaat er gebeuren dan?” vroeg ze nieuwsschierig worden. Ja, dat was ook typisch iets voor haar, ze was heel erg nieuwsgierig. Sommige katten irriteerde zich daaraan, maar sommige zagen daar het voordeel wel van in. Ze kreeg bijna alles uit katten. Behalve als ze heel erg gesloten katten waren, maar dat maakte het juist wel interresant. "En hoe zit dat met jouw?" vroeg de poes. Moest ze het zeggen, ze besloot het maar wel te doen. ”ik ben een beetje in de war, door een kater, of nou ja, door Autumn” sprak ze zacht en keek naar de grond. "Zullen we wat gaan doen ofzo?" Fallen twijfelde er niet aan. Even lekker jagen ofzo met haar zusje. Dat was al weer een tijdje geleden. Ze moesten echt vaker wat doen. ”zullen we gaan jagen?” vroeg ze

Onderwerp: Re: Flying Feathers di 11 dec 2012 - 14:39

I N N E R P A W

Het was altijd weer t zelfde. Innerpaw en Fallenpaw kwamen me kaar tegen en begonnen me kaar meteen uit te dagen. Soms was het gewoon om me kaar klein te maken, en andere keren was het gewoon om dat ze het echt als spel bedoelde. Maar ze hadden nooit echt ruzie. Ze logen ook nooit tegen elkaar. Ze hadden amper geheimen. Niks kon hun scheiden. Ook konden ze mekaar goed aanvoelen. Hoe ver ze ook van me kaar af waren. Dat was gewoon zo bij hun. Ze hadden gewoon een hele sterke speciale band, en dat had niks met Starclan te maken. Fallenpaw daagde haar uit met het feit dat haar prooi er zojuist vandoor was gegaan. Innerpaw had 'm prima kunnen vangen als Fallenpaw haar niet had lastig gevallen, maar dat maakte ook niks uit nu. Ze nam het haar niet kwalijk in ieder geval. Innerpaw zei enkel dat Fallenpaw gewoon niet in een gevecht moest belanden, en dat zei ze gewoon puur om haar er aan te herinneren dat Innerpaw wel de sterkste van het stel was. Haar wat bredere bouw - nog wel tot zo ver dat ze er mooi en beeldschoon uit zag, zorgde er nog wel voor dat ze super snel en lenig was, enkel was jagen gewoon niet haar ding. Innerpaw was ook nog wel wat aan de kleine kant, maar in een gevecht kon ze zich prima redden. “kom maar op” daagde Fallenpaw haar uit. Innerpaw grijnsde haar witte tanden bloot. "Al right, dus je wilt t zo spelen?" Daagde ze terug uit terwijl ze een paar keer met haar staart zwiepte. Innerpaw schoot naar voren en duwde Falenpaw om, Fallenpaw wurmde zich onder haar uit en keek haar verast aan, niet in de zin dat ze de aanval niet had zien aan komen, maar anders. Innerpaw besefte ook wel dat deze aanval gewoon belabberd was. Kwam dit door Flamepaw? Ze merkte wel dat ze de laatste tijd alleen maar aan hem dacht, en dat er daar door wel meerdere prooien vandoor waren gegaan. ”maar een aanval? Wat is er met je, kom op zeg. Normaal krijg ik er wel een paar,” zei Fallenpaw luchtig. ”Is er iets speciaals gebeurd? Moet ik iets weten ofzo?” Vroeg Fallenpaw. Innerpaw keek naar haar poten en mompelde dat er nog niks was gebeurd. Maar eigenlijk was er wel een soort van iets in haar hoofd gebeurd, maar ze wist dat Fallenpaw dat zo wel ook op kon merken. Daar voor had ze echt geen woorden nodig, Fallenpaw kon het zo wel aan voelen, en het was gewoon overduidelijk te zien dat er gevoelens voor iemand los gekomen waren, en ze wist ook dat Fallenpaw niet lang genoeg hoefde na te denken als ze een beetje bij de tijd was. Natuurlijk was het Flamepaw. Enkel wou Innerpaw er nog niet aan toe geven. Het was tegen de Warrior Code om als Apprentice een partner schap de beginnen. Maar zelfs de macht van Starclan kon niet met liefde knoeien. ”Wat gaat er gebeuren dan?” Vroeg Fallenpaw. Innerpaw keek haar een tikkeltje verast aan. ]"Wow, hé, ik dacht dat je zo goed was in het 'mij lezen' als 't ware," sprak Innerpaw. Met 'mij lezen,' bedoelde ze gewoon van haar af lezen, haar emoties die ze van elkaar sterker aan voelde dan wie dan ook, en ja, ze kende me kaar gewoon door en door en wisten bijna altijd precies wel van elkaar wat er aan de hand was. Daarna vroeg Innerpaw aan Fallenpaw hoe het met haar leventje zat. Innerpaw wist wel dat er verwarrende gevoelens voor twee katers bij Fallenpaw los was gekomen, enkel wist ze alleen een beetje van Flamepaw's broeder Autumnpaw, een andere kater kon Innerpaw zo één twee drie niet bedenken. ”ik ben een beetje in de war, door een kater, of nou ja, door Autumn,” begon Fallenpaw. "Hoe komt dat? Komt het door een andere kater?" Drong Innerpaw een beetje aan terwijl ze haar twin meelevend aan keek. Daarna stelde Innerpaw voor om te gaan jagen, onderweg konden ze nog wel even praten. Als je in beweging was ging het praten vaak ook wel stukken makkelijker. En Fallenpaw stemde er mee in.

Words: 700 Mood: Confused And Understanding Company: Fallenpaw

Take the time of your life...
Before you know, it is over...

Onderwerp: Re: Flying Feathers vr 14 dec 2012 - 12:26

Inner en Fallen, twee zusjes die een hele special band hadden. Ze waren zusjes en beste vriendinnen. Ze kon alles zeggen tegen elkaar zeggen, maakte niet uit waar het over ging. Daarnaast hoefde dat ook amper aangezien ze elkaar konden aanvoelen. Soms zou haar zusje zelfs eerder weten wat ze voelde dan zij zelf. Dat was raar maar het was zo. Ze had zelf niet geweten dat ze van Autumn hield maar Inner wist het al een tijdje. Ze keek haar zusje aan. Ook was het wel grappig dat ze precies hetzelfde waren, dat ze dingen tegenlijk tegen een warrior zeiden of nou ja, iets wat vaak voorkwam en altijd grappig zou blijven, het feit dat de clan hun altijd door elkaar haalde. Dat maakte hun niet uit. Ze waren er trots op dat ze helemaal hetzelfde waren. Nou ja, niet helemaal. Inner was sterker en breder en zij zelf was sneller en leniger dus ook erg dun. Maar ja, ze at ook amper. Omdat ze nooit trek had en het zelf niet nodig vond. Waarom zou ze eten als ze geen trek had, niemand die het haar ging verplichten. En tot nu toe ging ze nog best goed. Ze slikte even en sprong tegen haar zusje aan. De aanval die haar zusje had gegeven was belabberd. Ze keek haar zusje vragend aan. Wat was er aan de hand met de poes. Ze wist dat Flame haar kop overhoop haalde maaqr zo erg kon het toch niet zijn. Inner was hier altijd goed in geweest. Als ze zo ook tegen een blood deed als die hun gebied in was geslopen dan was het zo gedaan met haar zusje. Misschien zou ze maar bij haar zusje blijven, gewoon om te zorgen dat ze veilig was, want met deze aanvallen werd het niets. Nou ja, tot ze uit was over de vuurrode kater. Tja, Inner en Fallen waren twee poezen die niet vielen op een normale kater. Ze hadden beide een speciale kleur vacht of ogen. Autumn met zijn gifgroene ogen en Flame met zijn vuurrode vacht. Toen ze vroeg wat er was kreeg ze bijna meteen een reactie. ]"Wow, hé, ik dacht dat je zo goed was in het 'mij lezen' als 't ware," zei ze. Fallen begon t grijnzen en liep dichterbij haar zusje. ”Ja, dus, mag ik het niet uit jou bekje willen horen komen” grijnsde ze en stootte tegen haar zusje aan. Ze wou horen van Inner zelf dat ze gek was geworden op een kater. Ze wist zeker dat Inner haar ook nog eens zo in de maling zou nemen. Het kon nu zijn met Autumn maar als ze slim was deed ze dat niet. Ze moest Autumn vergeten, hem achter zich laten en meer omgaan met Silver en Inner. Tot ze vroeg over haar leventje. Ze richte haar blik op haar poten. Ze zuchtte even en sprak snel iets uit over Autumn. Ze voelde dat Inner haar aan keek. "Hoe komt dat? Komt het door een andere kater?" vroeg Inner een beetje dringend. Ze keek verbaast op. Inner zou niet beginnen over een andere kater zonder dat het waar was. Ze daqcht even na, een andere kater. De enige andere kater die ze kende was Silverpaw. Ze keek op naar haar zusje en slikte. Ze voelde niets voor Silver, ze waren vrienden dat was alles. Waarom begon haar zusje er zo over. ”bedoel je Silverpaw?” vroeg ze twijfelend. Dat zou wel moeten. ”Silver is just a friend” sprak ze zacht. ”Nee, ik hou van autumn, maar, hij lijkt me te negeren of niet om me te geven ofzo” zei ze en keek weer even naar de grond. Inner stelde voor even te gaan jagen, ze knikte even en begon te lopen. Even jagen zou haar goed doen, en daarbij zouden ze beide makkelijker kunnen praten terwijl ze bewogen. Ze waren beide niet zulke katten die lang op een plek konden blijven zitten. Een korte zucht verliet haar bekje terwijl ze begon te lopen. Ze keek even naar de lucht. Ze wou gewoon weten wat Autumn van haar vond. [b]”Wat bedoelde eigenlijk met die andere kater?”vroeg ze. Soms wist Inner eerder dan haar wat ze voelde. Maar ze voelde niets voor Silver. En dat ging toch ook niet gebeuren. Of wel. Vast niet. Ze siste even wat tegen zichzelf. Ze was de enige die haar kop op hol liet slaan haar eigen zusje

Onderwerp: Re: Flying Feathers