Let me life!

Met gehaaste passen draafde een gevlekte, bleek grijze kater tussen wat bomen door. De regen kletterde zachtjes neer op zijn toch al doorweekte vacht terwijl hij een modderplas ontweek. Rainfoot zijn onderbuik en poten waren toch al gedrenkt in modder dus eigenlijk maakte het niet echt veel uit. Hij was op jacht gegaan om een poging te doen de clan te voeden en was veel te ver afgedwaald buiten WindClan territorium en op weg naar huis begon het ook nog te regenen tot overmaat van ramp. Hij zette er flink de pas in en deed een poging om niet uit te glijden in de modder onder zijn poten. De sneeuw van de dag er voor was op veel plekken compleet weggevaagd door de regen en maakte een vies geluid als je er met je poot doorheen zakte. Sikkeneurig door de vallende regen stopte hij bij een hoge boom. Hij wist dat hij onmogelijk zou kunnen klimmen maar hij kon zich mogelijk ergens onder de wortels scharren. Hij zou droog en beschermd zitten, het enige wat vermoedelijk hier langs kwam was wild. Hij wurmde zich tussen de wortels door maar stopte halverwege toen hij een verse geur oppikte die niet van hem of WindClan was. Het rook vervreemd en zeer anders dan alle andere geuren die hij geroken had. Gealarmeerd keek hij om zich heen en opende hij zijn kaken om de geur te proeven. Tussen de sterke geur van de modder en de regen door pikte hij hem op. Het rook naar een kater, waarschijnlijk clan loos en alleen. Dat ging in zijn voordeel. Rainfoot besefte dat dit niet zijn gebied was dus hij kon hem moeilijk wegjagen, niettemin ging hij op de geur af en stuitte hij op een gespierde, bruine kater. Hij nestelde zich tegen de rug van een boom aan en vouwde zijn dunne staart om zijn poten en kromp lichtjes in één voor de regen al wist hij dat hij zich beter groot kon maken wilde hij de kater afschrikken als hij mogelijk vijandig bleek. Hij koos er voor om het lot te verleiden en onthulde zich aan de kater. "Gegroet, vreemdeling. Op doorreis?" Hij hielt zijn toon zo neutraal mogelijk. Hij wilde onder geen beding de kater uitlokken. Mogelijk wist de kater niet dat hij bij een clan hoorde. WindClan territorium was niet heel ver hier vandaag dus misschien kon hij er voor zorgen dat de kater dacht dat hij op verboden terrein was. Rainfoot's ijs blauwe ogen vernauwde licht. Hij hield niet van liegen maar als het echt noodzakelijk was had hij geen andere keus. Een plotselinge, ijskoude windvlaag deed hem rillen en hij rechtte zijn rug. De kater recht in de ogen kijkend.

'Gegroet, mijn naam is Legolas' Beantwoordde de kater Rainfoot zijn eerdere opmerking. Rainfoot knikte. Ongewone naam voor een kater, misschien was het een vroegere kittypet. Niet voor niets hadden twee benen de neiging om hun katten rare namen te geven. 'Dat betekend Groenblad, wat ik heel erg mis. Of ik op doorreis ben? Nee, volgensmij niet. Maar het lot kan veranderen!' Rainfoot wiebelde lichtjes met zijn oren. Doelde de kater op het feit dat hij dus de intentie had om WindClan territorium te betreden, of was hij op weg naar iets anders? Zijn toon sprak geheel vriendelijk waardoor Rainfoot hem nog scherper in de gaten hield. Toen een heel diep gerommel in de verte opdoemde wist hij al hoe laat het was. Onweer was niet gunstig. Op open veld zitten maakte je een gemakkelijk doelwit, zeker als je naast een boom zat die vrij hoog met zijn takken rees. Hij keek op zijn beurt even een tel omhoog toen Legolas weer sprak. 'He, ik weet niet wat jij doet, maar ik ga naar beneden. Als het dichterbij komt raakt de bliksem het hoogste punt, de bomen dus, en daar wil ik niet in zitten! Als je wilt kunnen we ons gesprek beneden voortzetten' Hij vond het niet geheel geruststellend dat hij boven zat, dus was hij lichtjes opgelucht dat hij naar beneden kwam. "Dat lijkt me een goed idee, Legolas" Beantwoordde Rainfoot koeltjes, peilend of de eenling kwaad in de zin had. Aangezien een eenling van alles kon zijn, van onschadelijke kittypet tot een ex-BloodClan kater wilde hij altijd voorbereid zijn. Het lag niet in zijn natuur om meteen onvriendelijk te zijn maar hij wilde ook niet als een allemansvriend overkomen bij types als dit. Terwijl hij zich dichter tegen de boom drukte maakte hij er zeker van dat hij eventueel nog genoeg ruimte had om een eventuele aanval te pareren. Toen hij sprak was zijn stem ontdaan van zijn emotionele beroering in zijn binnenste en klonk het weer neutraal. "Mijn naam is Rainfoot, WindClan warrior" Informeerde hij Legolas en hij knikte even. "Als ik vragen mag, wat brengt jou hier?" Vervolgde hij, zijn ijs blauwe ogen gericht op Legolas zijn gezicht in het algemeen hem niet direct in zijn ogen kijkend.

'Aangenaam. Ik was op doorreis, omdat ik verjaagt ben door mijn clan, reden is niet belangrijk. En nu ben ik hier. Als Loner. Opzoek naar mijn zusje' Rainfoot knipperde even langzaam en liet de hernieuwde informatie inzinken. Dit klonk verkeerd, zeer verkeerd. Hoewel de kater noch naar ShadowClan noch RiverClan noch ThunderClan noch SkyClan rook begon hij te twijfelen aan die informatie. Loog de kater? Als dat zo was, waarom? Had hij een gegronde reden? Was hij al heel lang eenling? Voor zover hij wist had hij geen ene notie van enige clans buiten de vijf territoria dus zou hij uit één van deze clans moeten komen. 'Maar goed, ik ben redelijk nieuw hier, weet je toevallig een plek om te schuilen hier niet te ver vandaan? En buiten jouw territorium? Tenzij je me niet wilt helpen, wat ik best snap' Rainfoot werd uit zijn gedachte gerukt en keek op naar Legolas. "Je wilt me zeggen dat je uit je clan bent gegooid? Welke Clan als ik vragen mag?" Nu liet hij toch wel lichtelijk zijn twijfel doorklinken in zijn stem. Als deze kat een verrader of misschien een ex moordenaar was zou hij de clan moeten informeren dat hij hem gezien had rond de WindClan grens. Wie weet was het wel een spion. Rainfoot was niet trots op zijn eigen gedachten maar hij kon het niet verhelpen dat hij zeer op zijn hoede was. De laatste tijd rook hij iets te veel onbekende geuren rond de grenzen. Hij haalde diep adem en keek de kater nu wel recht aan. Hij ging recht op staan zodat hij er zeker van kon zijn dat hij niet geheel onbeschermd was mocht de stemming opeens zo drastisch omslaan dat een gevecht zeker niet te vermijden was. Hij had het nog niet vaak meegemaakt dat hij zo neutraal en koel tegen een eenling had gepraat, meestal was hij verslingerd in een gevecht de eerste tel dat hij het op zijn territorium rook en zijn clan leden bijviel nu was hij alleen en had hij kans dat hij een gevecht kon vermijden. Hij gaf zijn rug haren even een vluchtige lik en veegde ze plat en onderdrukte zijn steigende onrust. "Natuurlijk wil ik je nergens van beschuldigen, ik ben gewoon op mijn hoede voor mijn clan" Zorgvuldig zijn woorden kiezend miauwde hij ze hard op in een koele toon dat onthulde dat hij niet meteen vijandig achtte maar ook niet zeer kalm meer.

Rainfoot keek Legolas recht aan terwijl hij zijn verklaring hoorde. Hoewel het duidelijk klonk wilde hij het graag geloven, maar zijn gevoel waarschuwde hem. Hij had nog nooit gehoord van clans buiten de territoria dus het zou een leugen kunnen zijn. Daar tegenover stond dat alleen maar in achterdocht met de kater een conversatie hebben tot ze beide huiswaarts keerde ook niet echt rationeel. Hij haalde uiteindelijk diep adem en zuchtte half geïrriteerd half vermoeid. "Nee, zo ben ik niet. Ik moet je dan maar op je woord geloven" Besloot hij en hij ging weer zitten, schuilend voor de regen dat af en toe tussen de kale takken door sijpelde en op hem neerdaalde. Hij schudde eventjes zijn vacht uit en begon zichzelf schoon te likken zijn ijs blauwe ogen niet afhalend van Legolas, gewoon voor de zekerheid. "Maar ik zou het op prijs stellen als je voortaan niet zo snel je meer zo dicht bij WindClan territorium laat zien. Veel van mijn clan genoten zouden niet zo rustig met je onder een boom gaan zitten om te schuilen en een rustige conversatie met je aangaan zoals ik" Miauwde hij misschien iets harder dan hij had bedoelt. Hoewel hij nu iets meer gerust was nam het niet weg dat Legolas van een clan kwam en waarschijnlijk niet graag vertrokken was. Althans die indruk kreeg Rainfoot niet. Terwijl hij zijn poten schoon likte met grote halen van zijn roze tong miauwde hij af en toe tussen wat likken door iets naar Legolas. "Dus, waar is je zusje nu?" Hij wist niet zeker of Legolas die vraag gepast vond of niet, maar hij wilde weten of hij niet zo meteen een aanval van achter kon verwachten.

'Ik... ik weet het niet. Ergens veilig, hoop ik. Maar zo slim is ze wel. Ze zal wel in een konijnen hol zitten. Klein als ze is’ Informeerde Legolas hem. De aarzeling was Rainfoot niet ontgaan maar toen hij zijn verklaring hoorde gooide hij al zijn achterdochtigheid en wantrouwen overboord en ontspande zijn schouders. Het was nooit leuk om je familie kwijt te raken en als hij geluk had, zou Legolas zich gelukkig mogen stellen dat hij nog familie had. Rainfoot boog zijn hoofd even en miauwde berouwvol ”Het spijt me voor je” Zijn ijs blauwe ogen keken weer omhoog. Hij wist niet echt waarvoor hij zich verontschuldigde dus hij haalde zijn schouders even op en focuste zich weer op Legolas. ”Waar heb je haar voor het laatst gezien? Misschien kun je haar spoor vanaf daar oppikken” Suggereerde hij en hij dacht even na. Tenzij haar spoor te zwak was dan had hij geen schijn van kans meer en de regen waste alle zichtbare sporen ook nog weg waardoor haar opsporen wel eens heel moeilijk zou zijn. Rainfoot overwoog voor een tel om hem te helpen maar hij vond dat hij al te ver was gegaan door onder een boom op zijn dooie gemakje een gesprek met hem aan te gaan. Hij besloot om meteen te vertrekken zodra de regenbui over was. Hoe graag hij Legolas ook wel wilde helpen vond hij dat toch te ver gaan. Hij ging even verzitten en bewoog zijn dunne poten wat terwijl hij nogmaals vermoeid zuchtte. ”Zijn jullie close? Je zusje en jij?” Vroeg Rainfoot serieus. Hij vroeg zich af of Legolas nog meer familie had buiten zijn ‘kleine zusje’ maar dat was onbekend terrein voor hem en om nou zo brutaal hem te gaan uithoren was ook niet echt zijn ding.

Rainfoot hief zijn kop ter hemel toen hij merkte dat de druppels geleidelijk aan minder werden, het werd tijd dat hij eens huiswaarts keerde maar niet voor hij er zeker van was dat Legolas oké was en ook de grenslijn ging verlaten. ‘Ja, heel erg eigenlijk. In de Clan was ik Deputy, en mijn zusje was ook gelieft in de Clan. We waren close, waren nauwelijks te scheiden. Maar ik vind haar wel terug." Legolas zuchtte waarbij Rainfoot hem met een steek van sympathie aankeek, de arme stakker had veel meegemaakt. "Moet je niet terug naar je Clan? Straks gaan ze je zoeken en dan vinden ze je met mij. Dan ben ik dood en wordt jij in quarantere gezet. Of erge’ Rainfoot merkte de WindClan geur op en sprong op lichtelijk ongerust dat hij misschien ontdekt zou worden. Rainfoot knikte instemmend en rees wat kalmer helemaal tot zijn volle lengte. Hij draaide zijn kop een kwartslag om naar de sterke geur van WindClan en voelde zich ergens heel erg opgelucht. ‘Wees voorzichtig Rainfoot. Misschien zie ik je nog wel. En ik zal niet zo dicht meer bij jullie grenzen zijn. Tot ziens!’ Hoorde hij Legolas zeggen waardoor hij zich omdraaide en hij de gestreepte staart van de eenling nog net achter wat bomen zag verdwijnen. Terwijl hij hem na keek voelde hij zich merkwaardig. Legolas was een aparte kater, dat was zeker. Misschien kwam hij hem nog eens tegen, het zou hem niet verbazen..

- Ook topic uit!